Ze zbiorów Andrzeja Szczepki

Na pierwszej stronie miedzioryt ręcznie kolorowany ukazujący scenę pokłonu trzech króli, powyżej Jezus jako chłopiec w otoczeniu aniołów. Na odwrocie odbity tekst modlitwy "Kinder Freund auf deinen Armen...", poniżej odręczny dopisek "Glatz" [= Kłodzko] i data 12 II 1828. Ślady złożenia. Tzw. "list z nieba" - krótki tekst rzekomo przekazany ludziom bezpośrednio przez Boga, z reguły w odległych czasach, zawierający wskazówki i napomnienia dotyczące godziwego życia, obietnice kar i nagród. List swoją mocą miał zapewnić jego właścicielowi szczęście, często za warunek stawiając rozesłanie pewnej ilości kopii listu (odmiana "łańcuszka św. Antoniego"). Zjawisko "listów z nieba" znane jest w Europie od średniowiecza. Pisze o nim J. S. Bystroń w "Łańcuchu szczęścia".

Na pierwszej stronie miedziorytowa kompozycja ukazująca kościół w Styrii, przechowywany w nim obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, srebrną ramę ufundowaną w 1748. Na odwrocie dwa inne miedzioryty o treści maryjnej i teksty modlitw (po niemiecku). Ślady złożenia, przetarcia na zgięciach. Wymaga konserwacji.

Cienka deska form. 25,4x16,7 cm. Twarze i dłonie obu postaci namalowane bezpośrednio na desce, podobnie aureole i korony. Koszulkę w kolorze złotym wykonano w masie plastycznej. Obok naklejono dwa owalne drukowane elementy: portret Kościuszki i trójdzielny herb powstania styczniowego. Nad dolną krawędzią namalowany napis: "Pod Twoją obronę uciekamy się". Stan dobry.

Klepsydra z dodatkową kartą i skrzydełkiem umożliwiającymi wysyłkę pocztą. Format ca 26,5x31 cm (po rozłożeniu ca 26,5x42 cm). Ślady przetrać na zgięciach, stan ogólny dobry.
„Helena Johanna Karolina Hryniewiecka z Mickiewiczów (24 V 1840 (Lozanna) – 10 VIII 1897 (Cosne)). Helena Mickiewiczówna, druga córka i trzecie dziecko Adama i Celiny Mickiewiczów, jako jedyne z potomstwa poety nie przyszła na świat we Francji, tylko w Szwajcarii, a to w związku z objęciem przez Adama stanowiska wykładowcy na katedrze łaciny uniwersytetu lozańskiego. Przeprowadzka oznaczała znaczną poprawę warunków finansowych, a piękne krajobrazy i przyjazny klimat początkowo przypadły do gustu Mickiewiczom. Z czasem zaczął im dokuczać brak krewnych i znajomych, więc gdy tylko pojawiła się możliwość objęcia przez poetę katedry języków słowiańskich w College de France, natychmiast poczynili przygotowania do przeprowadzki. Krótko po urodzeniu Helenki Celina przeżyła kolejny atak swej tajemniczej choroby psychicznej, z której wyratował ją dopiero Andrzej Towiański. Dziewczynka różniła się znacznie od swojego rodzeństwa. W przeciwieństwie do starszej Maryni rozwijała się dość powoli, w wieku dwóch lat jeszcze nie mówiła, lecz ojciec nie mógł się jej nachwalić. Blondyneczka o niebieskich oczach, kojarzyła mu się z Zosią z „Pana Tadeusza” – prostą, dobroduszną, choć nieco naiwną wiejską dziewczynką. W istocie Helena nawet po wejściu w dorosłość nade wszystko pragnęła tylko cichego, bezproblemowego życia i stabilizacji. Po śmierci rodziców i wyjeździe ciotki Zofii Szymanowskiej do Warszawy szesnastoletnia Helenka zamieszkała u rodziny Karola Sienkiewicza, historyka i poety, a prywatnie ojca chrzestnego jej najmłodszego brata, Józefa. Zaczęła w tym czasie rozglądać się za kandydatem na męża, marząc o własnym ognisku domowym. Aby powstrzymać jej przed nierozsądnym ożenkiem, starsza siostra wysłała ją do kraju, gdzie odwiedziła rodzinę matki w Warszawie, stryja Aleksandra na Litwie i rodzinę Malewskich (w tym ciotkę Helenę, po której otrzymała imię) w Petersburgu. Po powrocie do Francji wyszła za młodego inżyniera Ludwika Hryniewieckiego, i wspólnie zamieszkali na prowincji. Doczekali się pięciorga dzieci, nie wiadomo jednak, czy jacyś ich potomkowie żyją do dziś. Stosunki z rodzeństwem nie układały się najlepiej. Helena nie wspomagała Władysława i Marii w pielęgnowaniu pamięci o ojcu i propagowaniu sprawy polskiej, pragnęła jedynie zachowania pamiątek rodzinnych. Dbała również o młodszych braci, a śmierć Aleksandra i choroba psychiczna Jana sprawiły, że tym mocniej przywiązała się do najmłodszego Józefa. Kiedy więc on postanowił uniezależnić się od rodziny i zerwać stosunki z rodzeństwem, przeżyła to bardzo silnie. Pod koniec 1896 roku zdiagnozowano u niej raka na języku. W jednej chwili ta zawsze pogodna i nieco naiwna kobieta załamała się całkowicie. Operacja przyniosła chwilową poprawę, niebawem jednak znów zaczęła cierpieć. Zmarła w Cosne w wieku 57 lat.”. Biogram za: https://paryskiesalonyromantykow.pl/index.php/helena-hryniewiecka/.

Portret na łożu śmierci wnuczki Adama Mickiewicza, córki Władysława Mickiewicza i Heleny z Malewskich. Zmarła ubrana w białą haftowaną szatę, przystrojona kwiatami. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na dolnym marginesie podkładu odręczna dedykacja atramentem ręką Kazimiery z Winklerów Władysławowej Korzeniowskiej: "H M † 15go Września 1896 / Józefowi Korzeniowskiemu od Matki". Na odwrocie napis identyfikujący ołówkiem. Stan bardzo dobry.

Rzeźba form. 31,5x23,3 cm. W górnej części, na obwodzie wieniec laurowy sięgający do połowy wysokości tarczy. Autor  nieznany. Na odwrocie zapisana odręcznie data 24 VI 1936 i podpis (Roma Jankowska?). Według przekazu poprzednich właścicieli Orzeł miał upamiętnić powstanie wielkopolskie 1918-1919. Stan dobry.

Kompozytor ujęty w 3/4 postaci, z papierosem w lewej dłoni, wsparty prawą o barki siedzącego mężczyzny. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład i zamknięte w złoconej ramie, za szkłem (form. ca 26x19,5 cm), z podpórką ekspozycyjną. Niewielkie miejscowe zaplamienia na licu, stan ogólny dobry.
I. J. Paderewski (1860-1941) - pianista, kompozytor, polityk, premier Polski i minister spraw zagranicznych, działacz niepodległościowy, profesor konserwatorium w Warszawie. Jedna z najwybitniejszych postaci w historii Polski.

Deska w kształcie tarczy herbowej form. 31x25,5x3,5 cm. Postać Chrystusa w geście błogosławieństwa, z berłem w dłoni wspartej na ziemskim globie. Po obu stronach sylwetki dwóch mężczyzn (powstańców?). W tle data 1863. Nad dolną krawędzią wyryta data 21 X 1963. Była to setna rocznica powstańczej bitwy pod Jurkowicami i jednocześnie dzień śmierci Józefa Franczaka, żołnierza WiN, ukrywającego się i walczącego z przedstawicielami władzy komunistycznej do 1963. Zginął z bronią w ręku w obławie przeprowadzonej przez SB i ZOMO we wsi Piaski na Lubelszczyźnie. Rok jego śmierci przyjęto za koniec zbrojnej walki z władzą komunistyczną w Polsce. Płaskorzeźba wykonana anonimowo, przez amatora. Nadpęknięcia deski, poza tym stan dobry.

Mosiężna misa średn. ca 22 cm, autorstwa Henryka Dmochowskiego wg kompozycji Antoniego Oleszczyńskiego. W centrum dwa profile; Jakuba Szeli (podpisany nazwiskiem oraz tytułem "sicariorum austriacorum dux" (przywódca austriackich zabójców)) oraz Klemensa von Metternicha (podpisany nazwiskiem oraz tytułem "Austriae minister ministrissimus" (premier Austrii)); przy obu sportretowanych umieszczono należne im medale, obu przypisano winę za tragiczne wydarzenia roku 1846. Na obwodzie przedstawiono ofiary rzezi galicyjskiej (szkielety, czaszki, głowę nabitą na pal, kobietę rozpaczającą nad grobem). Kołnierz misy zwieńczono sylwetką orła z rozpostartymi skrzydłami.
Kompozycję powielano wielokrotnie w formie płaskiej (medalionu) i wklęsłej (misy). Te drugie wykorzystywane były jako spluwaczki, używane zwłaszcza w galicyjskich dworach ziemiańskich. "Każdy dobry Polak mógł sobie kupić takie cacko i kiedy tylko najdzie go ochota - napluć Szeli w twarz" (portal ciekawostkihistoryczne.pl). Ten egzemplarz, wyposażony w dolutowaną na odwrocie zawieszkę zdobił zapewne ścianę salonu. Stan dobry.

Teka form. 34x45 cm, z dwoma skrzydełkami. Na skrzydełkach tłocz. motywy morskie (żaglowiec na falach i latarnia morska. Teka wykonana zapewne w l. 70. XX w. Niewielkie zaplamienia wyklejek, stan bardzo dobry.

Stara drewniana ramka form. 26x19,4 cm. W ramce osiem wizytówek:
1. La Baronne de Vaux née Lanckorońska; p.p. sa fille comme fiancée
2. Le Comte Uruski
3. Comte Edourad Jaxa Roniker (powyżej tłoczony herb Gryf)
4. Comtesse Isa Przezdziecka née Plater Syberg
5. Comte Jean Tarnowski
6. Baron Ziemiałkowski, Conseiller intime, Membre de la chambre de Seigneurs
7. Le Comte Jean Tyszkiewicz
8. Le Comte Thomas Stadnicki, Hotel Erzherzog Karl.
W dwóch przypadkach dopiski ołówkowe. Na odwrocie doklejona kartka z odręcznymi informacjami biograficznymi właścicieli wizytówek, tamże naklejka warszawskiego zakładu ramiarskiego Wacława Kozarzewskiego. Niewielkie zaplamienia biletów wizytowych, stan dobry.

Stara drewniana ramka form. 23,3x31,4 cm. W ramce trzynaście wizytówek:
1. Stanisław Badeni
2. Marya z Skrzyńskich Badeniowa
3. Comte Adam Goluchowski
4. Wit Żeleński (powyżej tłoczony herb Ciołek)
5. La Comtesse Louise Ossolińska (powyżej nadrukowany herb Topór)
6. Le Comte Louis Wodzicki, 4. Salmgasse
7. Comte Charles Lanckoroński, 6 Wasagasse
8. Le Comte Jean Krasicki, Membre de la Chambre des Seigneurs
9. Le Comte Mniszek
10. Le Prince Georges Czartoryski
11. Le Comte J. Drohojowski
12. Le Prince Adam Lubomirski
13. Xiężna Jerzowa Czartoryska.
Na odwrocie doklejona kartka z odręcznymi informacjami biograficznymi właścicieli wizytówek. Niewielkie zaplamienia biletów wizytowych, stan dobry.

Stara drewniana ramka form. 23,5x19,2 cm. W ramce dziewięć wizytówek:
1. Tomasz Bułhak (powyżej wydrukowana korona szlachecka, dopisane w 1894 życzenia dla Aldony Gedyminowej Bułhakowej podpisane "Mickiewicze")
2. Aldona Bułhakowa
3. Aldona Bułhakowa (inna wersja)
4. z Dzieszynskich Aldona Bułhakowa
5. Gedimin Rudolfovič Bulgak (cyrylicą)
6. Artur Kojałłowicz (na odwrocie odręcznie: "To drugi mąż Aldony z Dzieszyńskich Bułhakowej")
7. Artur Boleslavovič Kojallovič (cyrylicą)
8. Vincent Janouchevski
9. Vikentij Ignatevič Januševskij (cyrylicą).
Stan dobry.

Rękopis jednostronny na ark. 29,5x20,8 cm. Nadawca tłumaczy, że nie może sprostać prośbie o przesłanie wizytówki, gdyż takowej nie posiada, tłumacząc: "nie są mi do niczego - jak dotąd - w życiu potrzebne (ani tu, ani w świecie)". Dołączona oryg. koperta, rozerwana, ze śladami taśmy klejącej na odwrocie. Rdzawy ślad po spinaczu, poza tym list w stanie dobrym.

Jednostronnie zapisany arkusz form. 12,2x21 cm. Nadawca tłumaczy zwłokę w odpowiedzi na list pobytem zagranicą. Przesyła (tu niezałączone) cztery swoje wizytówki w różnych językach. Zachowana oryg. koperta. Stan dobry.

Rękopis jednostronny na karcie form. 10,4x14,9 cm. Karta z nadrukowanym imieniem i nazwiskiem pisarza oraz jego adresem. Dobraczyński informuje, że zgodnie z prośbą adresata przesyła mu swój bilet wizytowy (tu niezałączony). Zachowana oryg. koperta. Stan bardzo dobry.

Rękopis jednostronny na ark. 20,8x14,7 cm. Falski prosi o skreślenie jego nazwiska z listy osób powołanych do udziału w pracach Komitetu Badań nad Kulturą Współczesną PAN. Powodów nie podaje. W prawym górnym narożniku dopisek "Odpis", w dolnej części arkusza przytwierdzone potwierdzenie wysłania listu poleconego. Stan dobry.

Rękopis jednostronny na ark. 14,7x21 cm. Autor listu zaprasza adresata do odwiedzenia go podczas najbliższego pobytu w Krakowie. Zachęca, by wziął ze sobą pocztówki na wymianę. "Interesuje mnie: I wojna światowa, Legiony Piłsudskiego, Hallerczycy, widokówki z prowincji polskiej, zwłaszcza dawnych kresów wschodnich - skąd pochodzę. Także Śląsk Cieszyński - gdzie przeżyłem parę najlepszych lat". Zachowana oryg. koperta. Stan dobry.

Rękopis jednostronny na ark. 29,7x21 cm, papier listowy redakcji miesięcznika "Twórczość". "Niestety nie posiadam biletu wizytowego, gdyż nigdy biletów nie używam, nie mogę więc Panu nim służyć", pisze nadawca. W dalszej części listu próbuje rozwikłać pewne niejasności genealogiczne Iwaszkiewiczów. Stan bardzo dobry.

Rękopis jednostronny na ark. 29,7x20,8 cm. Pisarka dziękuje za list, gratuluje udanego filmu. Ponieważ, jej zdaniem, tłumaczenia "w wydawnictwach propagandowych są z reguły fatalne. Np. 'Poland' i 'Pologne'", prosi by przed publikacją przesłać jej przekłady jej tekstów do wglądu. Zachowana oryg. koperta. Stan dobry.

List jednostronny na dwóch kartach form. 20,8x13,1 cm, po francusku. Adresatem listu jest Henri Vieuxtemps (1820-1881) - belgijski kompozytor i wybitny skrzypek-wirtuoz (był jednym z ośmiu skrzypków, którym Paganini podarował skrzypce Stradivariego z własnej kolekcji). Wielokrotnie odwiedzał z koncertami Warszawę, pozostawał w przyjacielskich stosunkach z Moniuszką, Chopinem, Wieniawskim. Vieuxtemps skomponował "Romans" oparty na temacie z "Halki" Moniuszki (aria Jontka). W oferowanym tu liście jego autor udziela upoważnienia na rozporządzanie swoimi utworami muzycznymi. Cieszy się, że adresatowi pobyt w Warszawie pozostawił miłe wspomnienia. Informuje, że po "Hrabinie" skomponował operę "Verbum nobile", która odnosi wspaniały sukces. Kończy pisząc, że rodzina cieszy się dobrym zdrowiem, prosi o przekazanie pozdrowień pani Vieuxtemps. Ślady złożenia, stan dobry.

Jednostronnie zapisana karta form. 10,4x14,7 cm. List stanowi odpowiedź na prośbę o przesłanie wizytówki artysty. Nie może jej spełnić, gdyż, jak pisze: "Niestety nie mam biletów wizytowych. Jeszcze się nie dorobiłem!". Stan bardzo dobry.

Na pocztówce reprodukcja miniatury z "Godzinek" księcia de Berry. Przypkowski relacjonuje krótko swój pobyt w Paryżu. "Już ledwie żyję od tych targów o zakupy. Są piękne rzeczy ale razem za 500.000 $ [...]. Coś na boczku podłapałem, ale ta zasadnicza sprawa, dla jakiej przyjechałem ciągle w zawieszeniu". Dołączony karnet do Muzeum Przypkowskich z podpisem T. Przypkowskiego. Usunięty znaczek, stan dobry.

Karta korespondencyjna formatu pocztówkowego. Karta wysłana do Warszawy. Pisarz składa siostrze Wacławie i jej mężowi życzenia świąteczne i noworoczne. Informuje o swoich ostatnich poczynaniach: "A co u nas? Nie najgorzej. Trzy tygodnie po przyjeździe musiałem siedzieć w domu na srogiej djecie, bańkach, nawet ciętych i patrzeniu przez okno na cudowną pogodę, słońce i morze [...]. Mieszkanie mamy dobre [...]. Ale drogo bardzo". Prosi o informacje "co się w rodzinie dzieje". List podpisuje "Wł. St. Reym". Podaje swój adres w Grand Palais przy Boulevard de Cimiez w Nicei. Część adresowa wypełniona ręką Reymonta. Data stempla 20 XII 1924. Karta pisana krótko po przyznaniu Reymontowi literackiej Nagrody Nobla (werdykt ogłoszono 13 XI 1924). Laureat nie mógł jej osobiście odebrać ze względu na zły stan zdrowia, o czym wspomina w liście. Niewielkie otarcia, stan dobry.

Karta sztywnego papieru form. 10,3x15 cm. Poetka informuje, że spełniając prośbę odbiorcy przesyła mu swoją wizytówkę (tu niezachowaną). Pisze o swoich zainteresowaniach filokartystycznych: "zbieram pocztówki do I v. Światowej włącznie, ale nie wszystkie, tylko raczej te z 'myszką' epoki, rozmaite okolicznościowe urocze kicze, reprodukcji prawdziwego malarstwa nie, tylko specjalne malarstwo pocztówkowe". Zaprasza do obejrzenia swojej kolekcji pocztówek ("oczywiście ich cząstki jakiejś, bo wszystkich na raz się nie da"). Na odwrocie wyklejanka: kobieta w modnym kapeluszu otoczona liśćmi. Zachowana oryginalna koperta. Stan bardzo dobry.

Karta sztywnego papieru form. 14,5x10,5 cm. Poetka dziękuje za przesłane zdjęcie ("panna młoda w ślubnej sukni i pan młody z niezbyt szczerym uśmiechem"). Obiecuje, że odwzajemni się przy najbliższej okazji. Póki co wyjeżdża z Krakowa na cały wrzesień, wraca w październiku: wtedy dopiero "zaczynam normalne życie". Na obu stronach arkusza poetka przykleiła wycinki z gazet, m.in. podające przepis na napój z siemienia lnianego dla królików. Zachowana oryginalna koperta. Stan dobry.

Karta sztywnego papieru form. 10,3x14,7 cm. Poetka dziękuje za przesłane pocztówki. Zaprasza adresata do siebie podczas jego bytności w Krakowie, obiecuje pozyskać od znajomych ich wizytówki. Na obu stronach arkusza poetka przykleiła m.in. stare reklamy medyczne. Zachowana oryginalna koperta. Stan bardzo dobry.