Fotografie
668.
[ARYSTOKRACJA - ostatni ordynat łańcucki Alfred Potocki z przyjaciółmi na dziedzińcu łańcuckiej rezydencji - fotografie sytuacyjne]. [1931]. Zestaw 3 fotografii form. ca 9x13,5 cm.
Na dolnych marginesach odręczne atramentowe napisy: "Łańcut 1931 r.". Dołączono zdjęcie z samochodem. Jedno zdjęcie z miejscowymi zaplamieniami, poza tym stan dobry.
Alfred Antoni Wilhelm Roman Potocki h. Pilawa (ur. 14 czerwca 1886 w Łańcucie, zm. 30 marca 1958 w La Roche-sur-Foron) – IV i ostatni ordynat łańcucki. Syn Romana, ordynata Łańcuta i Elżbiety Matyldy Radziwiłł, oraz starszy brat Jerzego. Alfred Antoni Potocki uczył się w domu i Wiedniu, potem studiował w Magdalen College w Oksfordzie i Lwowie. W 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 50 650 ha. W 1921 roku wzbogacił się o bogatą kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną wraz z gigantyczną fortuną po Mikołaju Potockim z Paryża – z tulczyńskiej linii rodziny, wnuku osławionego przywódcy Targowicy, Stanisława Szczęsnego. Były to m.in. portrety rodzinne malowane przez Fragonarda, Lampiego i Scheffera, dwa cenne gobeliny z manufaktury w Aubusson z herbem Potockich, część zbiorów z dawnej biblioteki z Tulczyna, kilka bezcennych powozów, rokokowe saneczki Marii Antoniny oraz akcesoria końskie, a także bezpowrotnie wywiezione w czasie wojny obrazy Goi, Fragonarda, Bouchera, rzeźby Canovy. Od maja do lipca 1944 r. Alfred zdołał bowiem wywieźć z Łańcuta do Wiednia specjalnymi pociągami około 700 skrzyń majątku ruchomego. Większość tych ruchomości stopniowo wyprzedawał dla sfinansowania wystawnego trybu życia. Był przyjmowany na audiencjach przez papieża Piusa X i cesarza Franciszka Józefa, tańczył na balach w pałacach książąt Schwarzenbergów i Fürstenbergów w Wiedniu oraz w pałacu Buckingham w Londynie. Gościł w Łańcucie arcyksięcia Ferdynanda, grał w tenisa z Glorią Swanson, bywał na obiadach u króla Rumunii Karola, Douglasa Fairbanksa i Mary Pickford, odwiedzał prezydenta Roosevelta i gen. Pershinga, polował z Clemenceau, Pétainem i z Hermannem Göringiem. Należał do ścisłego establishmentu II Rzeczypospolitej i często świadczył na jego rzecz usługi recepcyjne. Był wiceprezesem Związku Jeździeckiego Małopolski Środkowej w Łańcucie. To w jego zamku w Łańcucie organizowano bale dla korpusu dyplomatycznego, tenisowe turnieje i polowania. Podejmował też gości zagranicznych, m.in. króla rumuńskiego Ferdynanda I i królową Marię oraz Jerzego księcia Kentu, a tuż przed wybuchem wojny gościem jego pałacu był Joachim von Ribbentrop. Według mjr. Adam Winogrodzkiego ps. „Korwin” Alfred Antoni Potocki podczas II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej często gościł u siebie Hermanna Göringa i odmówił współpracy z Armią Krajową. 24 marca 1956 zawarł związek małżeński w Monte Carlo z Izabelą (Izadorą) Narkiewicz-Jodko, która w 1959 w Londynie wydała tom wspomnień Alfreda zatytułowanych Master of Lancut. Pochowany został w Lozannie, prochy zostały sprowadzone do Łańcuta do krypty grobowej Potockich przy kościele parafialnym w 2001. (Wikipedia).
Alfred Antoni Wilhelm Roman Potocki h. Pilawa (ur. 14 czerwca 1886 w Łańcucie, zm. 30 marca 1958 w La Roche-sur-Foron) – IV i ostatni ordynat łańcucki. Syn Romana, ordynata Łańcuta i Elżbiety Matyldy Radziwiłł, oraz starszy brat Jerzego. Alfred Antoni Potocki uczył się w domu i Wiedniu, potem studiował w Magdalen College w Oksfordzie i Lwowie. W 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 50 650 ha. W 1921 roku wzbogacił się o bogatą kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną wraz z gigantyczną fortuną po Mikołaju Potockim z Paryża – z tulczyńskiej linii rodziny, wnuku osławionego przywódcy Targowicy, Stanisława Szczęsnego. Były to m.in. portrety rodzinne malowane przez Fragonarda, Lampiego i Scheffera, dwa cenne gobeliny z manufaktury w Aubusson z herbem Potockich, część zbiorów z dawnej biblioteki z Tulczyna, kilka bezcennych powozów, rokokowe saneczki Marii Antoniny oraz akcesoria końskie, a także bezpowrotnie wywiezione w czasie wojny obrazy Goi, Fragonarda, Bouchera, rzeźby Canovy. Od maja do lipca 1944 r. Alfred zdołał bowiem wywieźć z Łańcuta do Wiednia specjalnymi pociągami około 700 skrzyń majątku ruchomego. Większość tych ruchomości stopniowo wyprzedawał dla sfinansowania wystawnego trybu życia. Był przyjmowany na audiencjach przez papieża Piusa X i cesarza Franciszka Józefa, tańczył na balach w pałacach książąt Schwarzenbergów i Fürstenbergów w Wiedniu oraz w pałacu Buckingham w Londynie. Gościł w Łańcucie arcyksięcia Ferdynanda, grał w tenisa z Glorią Swanson, bywał na obiadach u króla Rumunii Karola, Douglasa Fairbanksa i Mary Pickford, odwiedzał prezydenta Roosevelta i gen. Pershinga, polował z Clemenceau, Pétainem i z Hermannem Göringiem. Należał do ścisłego establishmentu II Rzeczypospolitej i często świadczył na jego rzecz usługi recepcyjne. Był wiceprezesem Związku Jeździeckiego Małopolski Środkowej w Łańcucie. To w jego zamku w Łańcucie organizowano bale dla korpusu dyplomatycznego, tenisowe turnieje i polowania. Podejmował też gości zagranicznych, m.in. króla rumuńskiego Ferdynanda I i królową Marię oraz Jerzego księcia Kentu, a tuż przed wybuchem wojny gościem jego pałacu był Joachim von Ribbentrop. Według mjr. Adam Winogrodzkiego ps. „Korwin” Alfred Antoni Potocki podczas II wojny światowej i trwającej okupacji niemieckiej często gościł u siebie Hermanna Göringa i odmówił współpracy z Armią Krajową. 24 marca 1956 zawarł związek małżeński w Monte Carlo z Izabelą (Izadorą) Narkiewicz-Jodko, która w 1959 w Londynie wydała tom wspomnień Alfreda zatytułowanych Master of Lancut. Pochowany został w Lozannie, prochy zostały sprowadzone do Łańcuta do krypty grobowej Potockich przy kościele parafialnym w 2001. (Wikipedia).
240.–
Sprzedano za: 400.–
Sprzedano za: 400.–
669.
[ARYSTOKRACJA - panowie Alfred, Andrzej i Jerzy Potoccy w podcieniach zamku w Pomorzanach - fotografia sytuacyjna]. [1931]. Fotografia form. 8,6x11,5 cm, nieznanego autorstwa.
Na dolnym marginesie odręczny atramentowy napis: "Pomorzany 1931 Alfred P., Andrzej P., Jerzy P.". Stan dobry.
Zamek w Pomorzanach - [...]. W dniu 10 maja 1876 roku podpisano umowę, na mocy której za 450 tys. guldenów majątek wraz z zamkiem kupił Stanisław hr. Potocki. Po nim zamek należał do hr. Romana Potockiego, którego syn Jerzy Potocki, dyplomata RP, odnowił zamek po zniszczeniach z czasów I wojny światowej i wzorowo utrzymywał posiadłość do 17 września 1939 r. Po wojnie (w okresie Ukraińskiej SRR) do lat 70. XX w. w zamku mieściła się szkoła. (Wikipedia).
Zamek w Pomorzanach - [...]. W dniu 10 maja 1876 roku podpisano umowę, na mocy której za 450 tys. guldenów majątek wraz z zamkiem kupił Stanisław hr. Potocki. Po nim zamek należał do hr. Romana Potockiego, którego syn Jerzy Potocki, dyplomata RP, odnowił zamek po zniszczeniach z czasów I wojny światowej i wzorowo utrzymywał posiadłość do 17 września 1939 r. Po wojnie (w okresie Ukraińskiej SRR) do lat 70. XX w. w zamku mieściła się szkoła. (Wikipedia).
80.–
Sprzedano za: 400.–
Sprzedano za: 400.–
670.
[ARYSTOKRACJA - Hortensja Tyszkiewicz - fotografia portretowa]. [koniec XIX w.?]. Fotografia form. 9,9x6,5 cm na oryg. podkładzie form. 13x8,6 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowana ujęta w całej postaci, w habicie, siedzi trzymając w lewej ręce różaniec. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z tłoczonym obramowaniem. Na odwrocie odręczne ołówkowe zapiski: "Kraków 1924 r. Hortensya Tyszkiewicz [ur. 3 VI 1836 - zm. –]. Karmelitanka. Córka Gen. Wincentego [Tomasza (1796-1856)] brata Henryka mistrzyni nowicyatu Karmelitanek w Poznaniu (gdy Ks Czartoryska 50 lat temu tam wstępowała) - Potem założycielka Sióstr Nazaretanek w Rzymie gdzie umarła. Kochana i wielbiona przez oba zakony. Fotografie tę mam od Ks Czartoryskiej i ofiaruję Jerzemu Tyszk[iewiczowi]. Benedykt Tyszkiewicz". Stan dobry.
180.–
Sprzedano za: 180.–
Sprzedano za: 180.–
671.
[ARYSTOKRACJA - Jerzy Tyszkiewicz w mundurze - fotografia portretowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [1919/1920]. Fotografia form. 14,9x9,9 cm na oryg. podkładzie form. 16,3x10,4 cm, autorstwa J[ózefa] Sebalda w Krakowie.
Porucznik ujęty w całej postaci, wsparty na szabli, w mundurze pod płaszczem, w czapce z orzełkiem na głowie. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Sebald Kraków". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Zakład Art. Fotograficzny dawniej W. Rzewuskiego / J. Sebald Kraków ul. Kolejowa 3" oraz ołówkowy napis: "Jerzy Tyszkiewicz 1892-1945". Stan dobry.
J. Tyszkiewicz (1892-1945) - syn Janusza, przejął dobra weryńskie po śmierci bezdzietnie zmarłego Zdzisława Tyszkiewicza. Kolator parafii kolbuszowskiej. W czasie okupacji niemieckiej żołnierz AK. W 1944 r. aresztowany przez UB, został wywieziony na teren ZSRR, gdzie wkrótce umarł. (Wikipedia).
J. Sebald (1853-1931) - fotograf krakowski. Od 1887 prowadził wspólnie z Juliuszem Mienem atelier mieszczące się przy ul. Sławkowskiej 31. W 1893 objął zakład po Walerym Rzewuskim przy ul. Kolejowej 11, 8 i 3 w Krakowie, wykupując go wraz z całym wyposażeniem i archiwum klisz i prowadził go do 1900. Od I 1901 prowadził zakład przy ul. Batorego 12 w oficynie pałacyku pod Stańczykiem. Współtwórca tradycji fotografii zakładowej.
J. Tyszkiewicz (1892-1945) - syn Janusza, przejął dobra weryńskie po śmierci bezdzietnie zmarłego Zdzisława Tyszkiewicza. Kolator parafii kolbuszowskiej. W czasie okupacji niemieckiej żołnierz AK. W 1944 r. aresztowany przez UB, został wywieziony na teren ZSRR, gdzie wkrótce umarł. (Wikipedia).
J. Sebald (1853-1931) - fotograf krakowski. Od 1887 prowadził wspólnie z Juliuszem Mienem atelier mieszczące się przy ul. Sławkowskiej 31. W 1893 objął zakład po Walerym Rzewuskim przy ul. Kolejowej 11, 8 i 3 w Krakowie, wykupując go wraz z całym wyposażeniem i archiwum klisz i prowadził go do 1900. Od I 1901 prowadził zakład przy ul. Batorego 12 w oficynie pałacyku pod Stańczykiem. Współtwórca tradycji fotografii zakładowej.
240.–
Sprzedano za: 800.–
Sprzedano za: 800.–
672.
[ARYSTOKRACJA - Rene (?) Tyszkiewiczówna w stroju góralskim - fotografia portretowa]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 9x5,7 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,4 cm, autorstwa A[wita] Szuberta w Krakowie i Szczawnicy.
Portretowana ujęta w pół postaci, w stroju regionalnym, w dekoracji i na tle malowanej dekoracji. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "ASzubert w Krakowie i Szczawnicy". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "A. Schubert Fotograf w Krakowie ulica Krupnicza 7 i Szczawnicy w Cursalonie" oraz atramentowy napis: "Rene (?) Tyszkiewiczówna". Miejscowe otarcia i zaplamienia, stan ogólny dobry.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
100.–
Sprzedano za: 140.–
Sprzedano za: 140.–
673.
[BISKUPIN - Ekspedycja Wykopaliskowa Uniwersytetu Poznańskiego - fotografia z lotu ptaka]. [1936]. Fotografia pocztówkowa form. 13,9x8,8 cm, autorstwa zapewne Wojciecha Kóčki.
Na ujęciu lotniczym wykopaliska archeologiczne w osadzie w Biskupinie. Na odwrocie piecz.: "Ekspedycja Wykopaliskowa Uniwersytetu Poznańskiego Biskupin poczta Gąsawa". Stan bardzo dobry. Patrz poz. 670 na naszej 141. aukcji (7/8 VI 2024) i komentarz na FB z platformy OneBid: "Odkrycie osady w Biskupinie było wielką sensacją przedwojennej Polski.
W wyniku prac archeologicznych rozpoczętych w 1933 roku wydobyto ponad 6 milionów obiektów! Osada składała się z ponad 100 budynków otoczonych wałem i drewnianym falochronem.Głównym fotografem ekspedycji był Wojciech Kóčka archeolog, antropolog i pionier archeologi lotniczej w Polsce.Zapewne to on jest autorem 2 fotografii, które znajdziemy w katalogu najbliższej aukcji Antykwariatu Rara Avis!Na jednej z nich widzimy specjalnie skonstruowany balon z podwieszonym aparatem pozwalające na dokumentacje prac. Zdjęcia na odwrocie ostemplowano pieczątką: Ekspedycja Wykopaliskowa Uniwersytetu Poznańskiego Biskupin poczta Gąsawa. Wspaniała pamiątka, po odkryciu które przez dziesięciolecia rozbudzało wyobraźnie ale także spory naukowe i polityczno-propagandowe. Zapraszamy na aukcję.".
W wyniku prac archeologicznych rozpoczętych w 1933 roku wydobyto ponad 6 milionów obiektów! Osada składała się z ponad 100 budynków otoczonych wałem i drewnianym falochronem.Głównym fotografem ekspedycji był Wojciech Kóčka archeolog, antropolog i pionier archeologi lotniczej w Polsce.Zapewne to on jest autorem 2 fotografii, które znajdziemy w katalogu najbliższej aukcji Antykwariatu Rara Avis!Na jednej z nich widzimy specjalnie skonstruowany balon z podwieszonym aparatem pozwalające na dokumentacje prac. Zdjęcia na odwrocie ostemplowano pieczątką: Ekspedycja Wykopaliskowa Uniwersytetu Poznańskiego Biskupin poczta Gąsawa. Wspaniała pamiątka, po odkryciu które przez dziesięciolecia rozbudzało wyobraźnie ale także spory naukowe i polityczno-propagandowe. Zapraszamy na aukcję.".
60.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
674.
[BYTOM - fragment parku miejskiego - fotografia widokowa]. [l. 40. XX w]. Fotografia form. 21,5x17,3 cm.
Widoczny fragment parku założonego ok. 1840 roku w północno-zachodniej części centrum miasta. Na odwrocie napis identyfikujący atramentem po niemiecku oraz piecz.: "Nachrichteu Werkehrs u. Propaganda-Amt der Stadt Beuthen O. - S.". Niewielkie załamania dolnego marginesu, zaplamienia na odwrocie.
60.–
Sprzedano za: 60.–
Sprzedano za: 60.–
675.
[CHRZANÓW - tableau okolicznościowe dla prezesa Towarzystwa Sportowo-Oświatowego "FABLOK" inż. Marjana Symonowicza]. [18 XIII 1934]. Fotografia form. 15,7x22,4 cm, autorstwa Stanisława Łojka w Chrzanowie.
Wizerunki portretowe członków orkiestry w prostokątnych ozdobnych ramkach z wymienionymi imionami i nazwiskami na dolnych marginesach, w centrum fotografia portretowa prezesa. W dolnym fragmencie kompozycji, bo bokach ujęcia z przedstawieniem fabryki i lokomotywy, w centrum na wstędze napis tytułowy: "Sekcja T[owarzystwa] S[portowo] O[światowego] 'Fablok / Czcigodnemu Prezesowi Inż. Marjanowi Symonowiczowi W dniu imienin składa ten skromny upominek Zespół Orkiestry Dętej / Chrzanów dnia 18-VIII-1934.". W prawym dolnym narożniku napis: "Foto. Stanisław Łojek Chrzanów Aleja 26. 1934". Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, narożniki uszkodzone, lewy górny z niewielki ubytkiem, poza tym stan dobry.
Pierwsza Fabryka Lokomotyw w Polsce „Fablok” Spółka Akcyjna – polski zakład przemysłowy założony w 1919 roku w Chrzanowie, produkujący tabor kolejowy i maszyny. W okresie przedwojennym wyprodukowano w Fabloku wiele typów parowozów normalno- i wąskotorowych, dla pociągów pasażerskich (osobowych i pospiesznych) oraz towarowych – zarówno dla Polskich Kolei Państwowych, jak i zakładów przemysłowych. Jeszcze przed wojną podjęto produkcję spalinowych i elektrycznych zespołów trakcyjnych, a także wagonów motorowych. Po 1945 w dalszym ciągu rozwijano produkcję parowozów, następnie zaś spalinowych lokomotyw manewrowych (normalno- i wąskotorowych) o mocy od 40 do 1200 KM. Łącznie fabryka wyprodukowała 10500 parowozów i lokomotyw spalinowych. (Wikipedia).
Pierwsza Fabryka Lokomotyw w Polsce „Fablok” Spółka Akcyjna – polski zakład przemysłowy założony w 1919 roku w Chrzanowie, produkujący tabor kolejowy i maszyny. W okresie przedwojennym wyprodukowano w Fabloku wiele typów parowozów normalno- i wąskotorowych, dla pociągów pasażerskich (osobowych i pospiesznych) oraz towarowych – zarówno dla Polskich Kolei Państwowych, jak i zakładów przemysłowych. Jeszcze przed wojną podjęto produkcję spalinowych i elektrycznych zespołów trakcyjnych, a także wagonów motorowych. Po 1945 w dalszym ciągu rozwijano produkcję parowozów, następnie zaś spalinowych lokomotyw manewrowych (normalno- i wąskotorowych) o mocy od 40 do 1200 KM. Łącznie fabryka wyprodukowała 10500 parowozów i lokomotyw spalinowych. (Wikipedia).
120.–
Sprzedano za: 300.–
Sprzedano za: 300.–
676.
[CZĘSTOCHOWA - pielgrzymka górali na Jasną Górę - fotografia zbiorowa, pozowana]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 12,8x17,8 cm, nieznanego autorstwa.
Liczna grupa górali w strojach regionalnych upozowana do pamiątkowej fotografii na tle jasnogórskiego klasztoru. Zaplamienia, zarysowania, otarcia.
54.–
Sprzedano za: 54.–
Sprzedano za: 54.–
677.
[DĘBNO Podhalańskie - drewniany kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła - fotografia widokowa 1]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 16,6x11,7 cm, autorstwa Henryka Poddębskiego.
Widok zewnętrzny świątyni. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Pracownia Fotograficzna Henryka Poddębskiego Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 756-39", "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Dębno (Polen) Holzkirche von XVI Jh.", "phot. H. Poddębski". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
80.–
Sprzedano za: 200.–
Sprzedano za: 200.–
678.
[DĘBNO Podhalańskie - drewniany kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła - fotografia widokowa 2]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 16,6x11,7 cm.
Widok zewnętrzny od strony prezbiterium na jeden z lepiej zachowanych gotyckich drewnianych kościołów, jedną z najpiękniejszych świątyń Małopolski, liczącą ponad pięćset lat. Stan bardzo dobry.
60.–
679.
[DOBROWLANY, pow. zaleszczycki - rybak - fotografia pozowana]. [1. poł. XX w.]. Fotografia form. 17,1x11,3 cm, autorstwa M[aurycego] Bäumera w Zaleszczykach.
Portretowany w ujęciu do pasa. Na dolnym marginesie nadruk: "Rybak - Dobrowlany". Na odwrocie piecz. w tym piecz. fotografa. Niewielkie naddarcie na lewym marginesie, poza tym stan dobry.
80.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
680.
[DOWIAKOWSKA Bronisława - fotografia portretowa - ujęcie w formacie card de visite]. [1880?]. Fotografia form. 9,1x5,7 cm na oryg. podkładzie form. 10,4x6,3 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Portretowana ujęta w 3/4 postaci. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie pod zdjęciem nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "JMieczkowski w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496" oraz napis identyfikacyjny ołówkiem: "Bronisława Dowiakowska śpiewaczka operowa". Stan dobry.
B. Dowiakowska (1840-1910) - jedna z najwybitniejszych polskich śpiewaczek operowych drugiej połowy XIX w., dysponująca szczególną odmianą sopranu: od dolnego A do trzykreślnego E.
J. Mieczkowski (1830-1889) - fotograf warszawski. Jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Karolem Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847, od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
B. Dowiakowska (1840-1910) - jedna z najwybitniejszych polskich śpiewaczek operowych drugiej połowy XIX w., dysponująca szczególną odmianą sopranu: od dolnego A do trzykreślnego E.
J. Mieczkowski (1830-1889) - fotograf warszawski. Jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Karolem Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847, od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
100.–
Sprzedano za: 140.–
Sprzedano za: 140.–
681.
[DUCHOWIEŃSTWO - kardynał Adam Sapieha - podczas rozmowy - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 9x6 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w całej postaci, z krzyżem na piersi, w trakcie rozmów z innymi duchownymi. Stan dobry.
Adam Stefan Stanisław Bonifacy Józef Sapieha (1867-1951) - książę siewierski, kardynał, arcybiskup krakowski, w l. 1922-1923 senator II RP. Od pierwszych dni wojny związany z działalnością niepodległościową. Współpracował z rządem polskim na emigracji. 1 XI 1946 wyświęcił na księdza Karola Wojtyłę.
Adam Stefan Stanisław Bonifacy Józef Sapieha (1867-1951) - książę siewierski, kardynał, arcybiskup krakowski, w l. 1922-1923 senator II RP. Od pierwszych dni wojny związany z działalnością niepodległościową. Współpracował z rządem polskim na emigracji. 1 XI 1946 wyświęcił na księdza Karola Wojtyłę.
64.–
682.
[DUCHOWIEŃSTWO - przybycie nuncjusza apostolskiego ks. arcybiskup Francesco Marmaggi w towarzystwie ks. kardynała Augusta Hlonda na I Krajowy Kongres Eucharystyczny w Poznaniu - fotografia sytuacyjna]. [V 1930]. Fotografia form. 13,3x8,7 cm, autorstwa J[ózefy] Fuchsowej w Poznaniu.
Arcybiskup Francesco Marmaggi (z lewej) w towarzystwie ks. kard. Augusta Hlonda (z prawej) przy dorożce. Na odwrocie piecz.: "J. Fuchsowa Poznań Kraszewskiego 28 fotograf". Stan dobry.
F. Marmaggi (1870-1949) – kardynał prezbiter, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa, dyplomata watykański, nuncjusz w: Rumunii, Czechosłowacji i Polsce (1928-1936). Odznaczony Orderem Orła Białego. (Wikipedia).
A. Hlond (1881-1948) – polski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, biskup diecezjalny katowicki w 1926, arcybiskup metropolita gnieźnieński i poznański w latach 1926–1946, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski w latach 1946–1948, prymas Polski w latach 1926–1948, kardynał prezbiter od 1927, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego. (Wikipedia).
F. Marmaggi (1870-1949) – kardynał prezbiter, prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa, dyplomata watykański, nuncjusz w: Rumunii, Czechosłowacji i Polsce (1928-1936). Odznaczony Orderem Orła Białego. (Wikipedia).
A. Hlond (1881-1948) – polski duchowny rzymskokatolicki, salezjanin, biskup diecezjalny katowicki w 1926, arcybiskup metropolita gnieźnieński i poznański w latach 1926–1946, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski w latach 1946–1948, prymas Polski w latach 1926–1948, kardynał prezbiter od 1927, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego. (Wikipedia).
90.–
Sprzedano za: 90.–
Sprzedano za: 90.–
683.
[DUCHOWIEŃSTWO - ks. rektor Józef Kruszyński wśród studentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego - fotografia zbiorowa]. [nie po 1933]. Fotografia form. 15,4x23,8 cm, autorstwa Ludwika Hartwiga w Lublinie.
Licznie zgromadzona grupa uczestników uczelnianej uroczystości na dziedzińcu budynku głównego, z widocznym siedzącym w centrum rektorem ks. Józefem Kruszyńskim. Na odwrocie piecz.: "Fotograf Uniwersytetu Lubelskiego i Teatru Miejskiego Ludwik Hartwig Lublin, ul. Narutowicza No 19". Lekkie naddarcia krawędzi, niewielki ubytek prawego dolnego narożnika, miejscowe zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry.
J. Kruszyński (1877-1953) - duchowny katolicki, infułat, biblista i tłumacz Biblii, w l. 1925-1933 rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
L. Hartwig (1883-1975) - ceniony fotograf posiadający w Moskwie przed rewolucją duże atelier. W trakcie rewolucji powrócił do Polski, osiadł w Lublinie i otworzył nowe atelier Hartwigów. Ojciec Edwarda. Fotografował m.in. przedstawienia oraz aktorów teatru lubelskiego, a syn często mu w tym pomagał.
J. Kruszyński (1877-1953) - duchowny katolicki, infułat, biblista i tłumacz Biblii, w l. 1925-1933 rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
L. Hartwig (1883-1975) - ceniony fotograf posiadający w Moskwie przed rewolucją duże atelier. W trakcie rewolucji powrócił do Polski, osiadł w Lublinie i otworzył nowe atelier Hartwigów. Ojciec Edwarda. Fotografował m.in. przedstawienia oraz aktorów teatru lubelskiego, a syn często mu w tym pomagał.
90.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
684.
[DUCHOWIEŃSTWO - prymas Stefan Wyszyński w otoczeniu dzieci - fotografie sytuacyjne]. [l. 50./60. XX w.]. Zestaw 2 fotografii form. 9x13,8 cm, nieznanego autorstwa.
Na jednej z fotografii prymas z siostrą zakonną, dziećmi i dwoma niezidentyfikowanymi osobami, na drugiej również z dziećmi i arcybiskupem Antonim Baraniakiem, stojącym obok prymasa i najprawdopodobniej klerykiem Włodzimierzem Sułkiem, stojącym za nim. Niewielkie zaplamienia na odwrocie i lekkie uszkodzenie jednego ze zdjęć, stan ogólny dobry.
S. Wyszyński (1901-1981) - duchowny rzymsko-katolicki, prymas Polski w l. 1948-1981, od 1953 kardynał. Jeden z największych Polaków XX w., określany mianem Prymasa Tysiąclecia, mąż stanu, obrońca Kościoła w czasach stalinowskich, internowany przez władze PRL. Jego beatyfikacja miała miejsce 12 IX 2021.
S. Wyszyński (1901-1981) - duchowny rzymsko-katolicki, prymas Polski w l. 1948-1981, od 1953 kardynał. Jeden z największych Polaków XX w., określany mianem Prymasa Tysiąclecia, mąż stanu, obrońca Kościoła w czasach stalinowskich, internowany przez władze PRL. Jego beatyfikacja miała miejsce 12 IX 2021.
120.–
685.
[DUCHOWIEŃSTWO - prymas Stefan Wyszyński w otoczeniu księży - fotografia sytuacyjna]. [l. 70. XX w.]. Fotografii form. 13,6x8,8 cm, nieznanego autorstwa.
Prymas w otoczeniu księży po zakończonej uroczystości kościelnej. Stan bardzo dobry.
S. Wyszyński (1901-1981) - duchowny rzymsko-katolicki, prymas Polski w l. 1948-1981, od 1953 kardynał. Jeden z największych Polaków XX w., określany mianem Prymasa Tysiąclecia, mąż stanu, obrońca Kościoła w czasach stalinowskich, internowany przez władze PRL. Jego beatyfikacja miała miejsce 12 IX 2021.
S. Wyszyński (1901-1981) - duchowny rzymsko-katolicki, prymas Polski w l. 1948-1981, od 1953 kardynał. Jeden z największych Polaków XX w., określany mianem Prymasa Tysiąclecia, mąż stanu, obrońca Kościoła w czasach stalinowskich, internowany przez władze PRL. Jego beatyfikacja miała miejsce 12 IX 2021.
70.–
Sprzedano za: 70.–
Sprzedano za: 70.–
686.
[DUCHOWIEŃSTWO - kardynał Karol Wojtyła na odpuście św. Wojciecha w Gnieźnie - fotografia sytuacyjna]. [1970]. Fotografia form. 12,5x17 cm, autorstwa Władysława Ruta.
Na odwrocie piecz. fotografa i długopisowy napis identyfikacyjny. Stan dobry.
Jan Paweł II (Karol Wojtyła) (1920-2005) - arcybiskup krakowski, kardynał, od 16 X 1978 papież, święty Kościoła katolickiego, jeden z największych autorytetów moralnych XX w.
Jan Paweł II (Karol Wojtyła) (1920-2005) - arcybiskup krakowski, kardynał, od 16 X 1978 papież, święty Kościoła katolickiego, jeden z największych autorytetów moralnych XX w.
80.–
687.
[FOTOGRAFIA portretowa - aktorka? - fotografia pozowana - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1893, nie po 1901]. Fotografia form. 14,3x9,8 cm na oryg. podkładzie form. 16,5x10,5 cm, autorstwa Józefa Sebalda w Krakowie.
Młoda kobieta w efektownej sukni i fryzurze pozuje do pamiątkowej fotografii na tle malowanej dekoracji. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Sebald Kraków", na odwrocie reklamowa winieta zakładu w duchu secesyjnym, z nadrukiem: "J. Sebald Zakład Art. Fotograficzny dawniej W. Rzewuskiego Kraków ul. Kolejowa 3". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Narożniki nieco otarte, poza tym stan dobry.
J. Sebald (1853-1931) - fotograf krakowski. Od 1887 prowadził wspólnie z Juliuszem Mienem atelier mieszczące się przy ul. Sławkowskiej 31. W 1893 objął zakład po Walerym Rzewuskim przy ul. Kolejowej 11, 8 i 3 w Krakowie, wykupując go wraz z całym wyposażeniem i archiwum klisz i prowadził go do 1900. Od I 1901 prowadził zakład przy ul. Batorego 12 w oficynie pałacyku pod Stańczykiem. Współtwórca tradycji fotografii zakładowej.
J. Sebald (1853-1931) - fotograf krakowski. Od 1887 prowadził wspólnie z Juliuszem Mienem atelier mieszczące się przy ul. Sławkowskiej 31. W 1893 objął zakład po Walerym Rzewuskim przy ul. Kolejowej 11, 8 i 3 w Krakowie, wykupując go wraz z całym wyposażeniem i archiwum klisz i prowadził go do 1900. Od I 1901 prowadził zakład przy ul. Batorego 12 w oficynie pałacyku pod Stańczykiem. Współtwórca tradycji fotografii zakładowej.
70.–
688.
[FOTOGRAFIA portretowa - emigracja czeska na Syberję, w okolice Archangielska - ujęcia w formacie card de visite]. [2. poł. XIX w.]. Zestaw 3 fotografii form. ca 8,5x5,5 cm na oryg. kartonowych podkładach form. ca 11x7 cm, autorstwa A. Krasilnikova w Archangielsku.
Ujęcia portretowe w owalu. Zdjęcia naklejone na oryg. kartonowe podkłady z brązowym obramowaniem. Na dolnych marginesach podkładów nadruki: "Fot. A. Krasilnikova". Na odwrocie nadruki po rosyjsku: "Fotografija A. Krasilnikova v Archangielske" oraz odręczne napisy atramentem i długopisem (m.in.: "nebožka Tončička" (nieboszczka Antonina). Miejscowe niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
180.–
Sprzedano za: 240.–
Sprzedano za: 240.–
689.
[FOTOGRAFIA portretowa - niezidentyfikowani mężczyźni z Brodów koło Lwowa - ujęcia w formacie card de visite]. [l. 70. XIX w.]. Zestaw 2 fotografii form. ca 9x6 cm na oryg. podkładach form. ca 10x6,5 cm, autorstwa Feliksa Świątoniowskiego w Brodach.
Portretowani mężczyzni ujęci w popiersiu. Na dolnych marginesach podkładów nadruki: "F. Świątoniowski". Zdjęcia naklejone na oryg. kartonowe podkłady. Na odwrocie reklamowe winiety zakładu z nadrukami: "Zakład fotografii F. Swiątoniowskiego w Brodach". Miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry. Dołączono fotografię dziewczynki w fotelu również z tego samego atelier.
F. Świątoniowski (1833-1900) - w latach 70. XIX w. prowadził zakład fotograficzny w Brodach i do 1894 w Jassach. W 1894 przeprowadził się do Lwowa i zaprzestał działalności w zawodzie.
F. Świątoniowski (1833-1900) - w latach 70. XIX w. prowadził zakład fotograficzny w Brodach i do 1894 w Jassach. W 1894 przeprowadził się do Lwowa i zaprzestał działalności w zawodzie.
180.–
690.
[FOTOGRAFIA portretowa - ziemianin w stroju polskim - fotografia pozowana]. Fotografia form. 39,8x25,5 cm na podkładzie form. 40,7x25,5 cm.
Portretowany ujęty w całej postaci. Ubrany w strój narodowy - kontusz z rozcinanymi rękawami przepasany pasem kontuszowym, futrzaną czapkę z piórem na głowie, szerokie spodnie do wysokich butów, lewą ręką przytrzymuje karabelę. Zdjęcie retuszowane i naklejone na kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku kompozycji sygn. ołówkiem: "L. Wieleżyński" - możliwe, że fotografia została wykonana w atelier Ludwika Piotra Wieleżyńskiego (L. P. Wieleżyński - (1882- 19-?) - profesjonalny fotograf lwowski. W l. 1913-1939 prowadził liczne własne zakłady fotograficzne we Lwowie - pierwszy przy ul. Teatyńskiej 3 we własnym mieszkaniu, potem pod firmą "Ata" (w latach 1913-1914 wspólnie z Kazimierzem Skórskim) w różnych lokalizacjach: w l. 1913-1914 pl. Mariacki 4 Hotel Europejski i ul. Karola Ludwika 5, w l. 1914-1915 ul. Sykstuska 9, w l. 1920-1921 pl. Mariacki 4 Hotel Europejski, w latach 1921-1934 ul. Piekarska 1c i w l. 1935-1939 ul. Hoffmana 6. W l. 1941-1944 jako pracownik Archiwum Miasta Lwowa dokumentował zniszczenia wojenne Lwowa. Autor i wydawca niskonakładowych albumów fotograficznych). Miejscowe otarcia, stan ogólny dobry.
200.–
Sprzedano za: 240.–
Sprzedano za: 240.–
691.
[FOTOGRAFIA portretowa - małżeństwo - ujęcie w formacie gabinetowym]. [1897]. Fotografia form. 13,7x10,5 cm na oryg. podkładzie form. 16,1x10,6 cm, autorstwa Alfreda Fedeckiego w Charkowie.
Portretowani ujęci w popiersiu, patrzą na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. W prawym dolnym fragmencie kompozycji wycisk: "1897". Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk fotografa. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi. Stan dobry.
A. Fedecki (ur. 1857 w Żytomierzu, zm. 21 lipca 1902 w Mińsku) - jeden z najznakomitszych fotografików Ukrainy pochodzenia polskiego końca XIX i początku XX w. Alfred Fedecki urodził się w 1857 roku w Żytomierzu w polskiej rodzinie. Wykształcenie fotograficzne zdobył w Akademii Sztuki w Wiedniu. Pracę zawodową rozpoczął w Kijowie pod kierunkiem znakomitego fotografika, Włodzimierza Wysockiego. Następnie w 1886 r. otworzył własne atelier fotograficzne w Charkowie. W swojej samodzielnej pracy artystycznej Fedecki zaczął odchodzić od obowiązującej statycznej „rodzinnej” kompozycji zdjęcia w kierunku „malarskiego” portretowania osób. Nowatorskie, jak na owe czasy, zdjęcia przyniosły artyście dużą popularność oraz liczne nagrody na krajowych i zagranicznych wystawach. Jego wysokie umiejętności doceniły czołowe osobistości życia politycznego i artystycznego. Znane są fotograficzne portrety carów – Aleksandra III i Mikołaja II, prawosławnego duchownego – ojca Jana Kronsztackiego, kompozytorów – Piotra Czajkowskiego i Konstantego Gorskiego. Współpracował z wieloma wydawnictwami, a jego prace były zamieszczane w najbardziej poczytnych czasopismach w Moskwie i Petersburgu. A. Fedecki interesował się także wszelkimi nowościami technicznymi, które starał się wykorzystywać w fotografii. Często w swojej pracy eksperymentował, m.in. podjął próby zapisywania dźwięków, zastosowania artystycznego fotografii rentgenowskiej, wykonywał pierwsze kolorowe fotografie, a także jako pierwszy w ówczesnym imperium rosyjskim zorganizował publiczny pokaz kinematograficzny w Charkowie w dniu 2 grudnia 1896 r. Zmarł w Mińsku. Pochowany został w Charkowie. (Wikipedia).
A. Fedecki (ur. 1857 w Żytomierzu, zm. 21 lipca 1902 w Mińsku) - jeden z najznakomitszych fotografików Ukrainy pochodzenia polskiego końca XIX i początku XX w. Alfred Fedecki urodził się w 1857 roku w Żytomierzu w polskiej rodzinie. Wykształcenie fotograficzne zdobył w Akademii Sztuki w Wiedniu. Pracę zawodową rozpoczął w Kijowie pod kierunkiem znakomitego fotografika, Włodzimierza Wysockiego. Następnie w 1886 r. otworzył własne atelier fotograficzne w Charkowie. W swojej samodzielnej pracy artystycznej Fedecki zaczął odchodzić od obowiązującej statycznej „rodzinnej” kompozycji zdjęcia w kierunku „malarskiego” portretowania osób. Nowatorskie, jak na owe czasy, zdjęcia przyniosły artyście dużą popularność oraz liczne nagrody na krajowych i zagranicznych wystawach. Jego wysokie umiejętności doceniły czołowe osobistości życia politycznego i artystycznego. Znane są fotograficzne portrety carów – Aleksandra III i Mikołaja II, prawosławnego duchownego – ojca Jana Kronsztackiego, kompozytorów – Piotra Czajkowskiego i Konstantego Gorskiego. Współpracował z wieloma wydawnictwami, a jego prace były zamieszczane w najbardziej poczytnych czasopismach w Moskwie i Petersburgu. A. Fedecki interesował się także wszelkimi nowościami technicznymi, które starał się wykorzystywać w fotografii. Często w swojej pracy eksperymentował, m.in. podjął próby zapisywania dźwięków, zastosowania artystycznego fotografii rentgenowskiej, wykonywał pierwsze kolorowe fotografie, a także jako pierwszy w ówczesnym imperium rosyjskim zorganizował publiczny pokaz kinematograficzny w Charkowie w dniu 2 grudnia 1896 r. Zmarł w Mińsku. Pochowany został w Charkowie. (Wikipedia).
140.–
Sprzedano za: 240.–
Sprzedano za: 240.–
692.
[FOTOGRAFIA portretowa - młoda kobieta - ujęcie w formacie card de visite]. [1892]. Fotografia form. 9,6x6,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,8x6,5 cm, autorstwa Alfreda Fedeckiego w Charkowie.
Portretowa ujęta w popiersiu, patrzy na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. brzegami. W prawym dolnym fragmencie kompozycji wycisk: "1892". Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk fotografa. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi. Stan bardzo dobry.
A. Fedecki (ur. 1857 w Żytomierzu, zm. 21 lipca 1902 w Mińsku) - jeden z najznakomitszych fotografików Ukrainy pochodzenia polskiego końca XIX i początku XX w. Alfred Fedecki urodził się w 1857 roku w Żytomierzu w polskiej rodzinie. Wykształcenie fotograficzne zdobył w Akademii Sztuki w Wiedniu. Pracę zawodową rozpoczął w Kijowie pod kierunkiem znakomitego fotografika, Włodzimierza Wysockiego. Następnie w 1886 r. otworzył własne atelier fotograficzne w Charkowie. W swojej samodzielnej pracy artystycznej Fedecki zaczął odchodzić od obowiązującej statycznej „rodzinnej” kompozycji zdjęcia w kierunku „malarskiego” portretowania osób. Nowatorskie, jak na owe czasy, zdjęcia przyniosły artyście dużą popularność oraz liczne nagrody na krajowych i zagranicznych wystawach. Jego wysokie umiejętności doceniły czołowe osobistości życia politycznego i artystycznego. Znane są fotograficzne portrety carów – Aleksandra III i Mikołaja II, prawosławnego duchownego – ojca Jana Kronsztackiego, kompozytorów – Piotra Czajkowskiego i Konstantego Gorskiego. Współpracował z wieloma wydawnictwami, a jego prace były zamieszczane w najbardziej poczytnych czasopismach w Moskwie i Petersburgu. A. Fedecki interesował się także wszelkimi nowościami technicznymi, które starał się wykorzystywać w fotografii. Często w swojej pracy eksperymentował, m.in. podjął próby zapisywania dźwięków, zastosowania artystycznego fotografii rentgenowskiej, wykonywał pierwsze kolorowe fotografie, a także jako pierwszy w ówczesnym imperium rosyjskim zorganizował publiczny pokaz kinematograficzny w Charkowie w dniu 2 grudnia 1896 r. Zmarł w Mińsku. Pochowany został w Charkowie. (Wikipedia).
A. Fedecki (ur. 1857 w Żytomierzu, zm. 21 lipca 1902 w Mińsku) - jeden z najznakomitszych fotografików Ukrainy pochodzenia polskiego końca XIX i początku XX w. Alfred Fedecki urodził się w 1857 roku w Żytomierzu w polskiej rodzinie. Wykształcenie fotograficzne zdobył w Akademii Sztuki w Wiedniu. Pracę zawodową rozpoczął w Kijowie pod kierunkiem znakomitego fotografika, Włodzimierza Wysockiego. Następnie w 1886 r. otworzył własne atelier fotograficzne w Charkowie. W swojej samodzielnej pracy artystycznej Fedecki zaczął odchodzić od obowiązującej statycznej „rodzinnej” kompozycji zdjęcia w kierunku „malarskiego” portretowania osób. Nowatorskie, jak na owe czasy, zdjęcia przyniosły artyście dużą popularność oraz liczne nagrody na krajowych i zagranicznych wystawach. Jego wysokie umiejętności doceniły czołowe osobistości życia politycznego i artystycznego. Znane są fotograficzne portrety carów – Aleksandra III i Mikołaja II, prawosławnego duchownego – ojca Jana Kronsztackiego, kompozytorów – Piotra Czajkowskiego i Konstantego Gorskiego. Współpracował z wieloma wydawnictwami, a jego prace były zamieszczane w najbardziej poczytnych czasopismach w Moskwie i Petersburgu. A. Fedecki interesował się także wszelkimi nowościami technicznymi, które starał się wykorzystywać w fotografii. Często w swojej pracy eksperymentował, m.in. podjął próby zapisywania dźwięków, zastosowania artystycznego fotografii rentgenowskiej, wykonywał pierwsze kolorowe fotografie, a także jako pierwszy w ówczesnym imperium rosyjskim zorganizował publiczny pokaz kinematograficzny w Charkowie w dniu 2 grudnia 1896 r. Zmarł w Mińsku. Pochowany został w Charkowie. (Wikipedia).
90.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
693.
[FOTOGRAFIA portretowa - starzec - ujęcie w formacie card de visite]. [l. 80./90. XIX w.]. Fotografia form. 9,1x5,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x6,5 cm, autorstwa W[incentego] Grabowskiego w Kielcach.
Portretowy ujęty w 3/4 postaci, siedzi patrząc na wprost. Ubrany w sięgającą do ud czamarę ozdobioną szamerunkami, na głowie czapka obszyta barankiem, w lewej ręce kostur. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nadruk fotografa. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "W. Grabowski w Kielcach Plac P. Maryi No 246". Stan dobry.
90.–
Sprzedano za: 280.–
Sprzedano za: 280.–
694.
[FRANCISZEK Karol Józef Habsburg-Lotaryński (1802-1878) – arcyksiążę austriacki - fotografia portretowa - ujęcie w formacie card de visite]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 8,9x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 9,9x6 cm, wykonana w wiedeńskim atelier.
Portretowany ujęty w popiersiu, w owalu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie wyzłocona reklamowa winieta zakładu. W centrum na odwrocie naklejka: "A. Bogdanowicz we Lwowie. Skład papierów i wszelkich potrzeb do pisania, rysowania i malowania". Miejscowe zaplamienia.
Franciszek Karol Józef Habsburg-Lotaryński (1802-1878) – arcyksiążę austriacki, ojciec m.in. cesarza Austrii Franciszka Józefa (1830-1916) oraz cesarza Meksyku Maksymiliana Ferdynanda Józefa (1832-1867).
Franciszek Karol Józef Habsburg-Lotaryński (1802-1878) – arcyksiążę austriacki, ojciec m.in. cesarza Austrii Franciszka Józefa (1830-1916) oraz cesarza Meksyku Maksymiliana Ferdynanda Józefa (1832-1867).
100.–
695.
[GDYNIA - widok na port z Kamiennej Góry - fotografia widokowa]. [1934]. Fotografia pocztówkowa form. 8,8x14 cm, wykonana z zakładzie "Mare Nostrum" w Gdyni.
Na odwrocie korespondencja, stempel i znaczek z VI 1935. Stan bardzo dobry.
60.–
Sprzedano za: 80.–
Sprzedano za: 80.–
696.
[GÓRY - Pieniny - Szczawnica - widok z deptaku na dom zwany zamkiem - fotografia widokowa]. [nie po 1892]. Fotografia form. ca 12x16 cm na oryg. podkładzie form. 12,4x16,5 cm.
Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "R. 1892. Z deptaku widok na dom zwany Zamkiem w Szczawnicy". Prawdopodobnie autorem zdjęcia jest Awit Szubert (1837-1919) posiadający filie swego atelier również w Szczawnicy. Stan bardzo dobry.
300.–
Sprzedano za: 420.–
Sprzedano za: 420.–
697.
[GÓRY - Tatry - Dolina Strążyska. Kominy - fotografia widokowa]. [l. 80./90. XIX w.]. Fotografia form. 15,2x11,4 cm na oryg. podkładzie form. 18x12,9 cm, autorstwa Stanisława Bizańskiego.
Przedstawia widok na dolinę. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "St Bizański Kraków i Zakopane". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czarnym obramowaniem. Na odwrocie odręczny napis atramentowy: "Tatry - Dolina Strążyska. Kominy / Zakopane 12/8 1899". Stan dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
300.–
Sprzedano za: 1.100.–
Sprzedano za: 1.100.–
698.
[GÓRY - Tatry - Kuźnice - fotografia widokowa]. [l. 80./90. XIX w.]. Fotografia form. 15,9x11,1 cm na oryg. podkładzie form. 17,9x12,7 cm, autorstwa Stanisława Bizańskiego.
Przedstawia widok na część Zakopanego, położoną w dolnej partii Doliny Bystrej. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "St Bizański Kraków i Zakopane". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czarnym obramowaniem. Stan dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
300.–
Sprzedano za: 1.300.–
Sprzedano za: 1.300.–
699.
[GÓRY - Zakopane - Dom Curusia na Łukaszówce - fotografia sytuacyjna]. 1892. Fotografia form. 12,1x17 cm na oryg. podkładzie form. 13x18 cm.
Grupa turystów w wozie ciągnionym przez dwa konie, pozuje do pamiątkowej fotografii na tle drewnianych zabudowań. Na dolnym marginesie odręczny napis identyfikujący atramentem. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoc. marginesami. Zaplamienia i otarcia podkładu, lekkie załamanie lewego górnego narożnika zdjęcia i miejscowe jego niewielkie zaplamienia, mimo to stan ogólny dobry.
180.–
Sprzedano za: 300.–
Sprzedano za: 300.–
700.
[GÓRY - Zakopane - dom przy ul. Kościeliskiej - fotografia widokowa]. [nie przed 1907]. Fotografia form. 11,8x17 cm na podkładzie form. 21x27 cm.
Zdjęcie naklejone na zielony podkład z atramentowym napisem identyfikującym na odwrocie: "Zakopane. Dom przy ul. Kościeliskiej budował góral Janik. Ze zbioru arch. Jana Tarczałowicza Zakopane" [Jan Adam Tarczałowicz (1869-1923) - architekt, historyk sztuki, inżynier, pedagog oraz działacz społeczny, w latach 1907-1908 nauczyciel C. K. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, w 1910 jej profesor]. Stan bardzo dobry.
100.–
Sprzedano za: 160.–
Sprzedano za: 160.–
701.
[GÓRY - Czarny Dunajec - karczma - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie przed 1907]. Fotografia form. 11,4x16,6 cm na podkładzie form. 21,6x26,6 cm.
Zdjęcie naklejone na zielony podkład z atramentowym napisem identyfikującym na odwrocie: "Karczma w Czarnym Dunajcu. Ze zbioru arch. Jana Tarczałowicza" [Jan Adam Tarczałowicz (1869-1923) - architekt, historyk sztuki, inżynier, pedagog oraz działacz społeczny, w latach 1907-1908 nauczyciel C. K. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, w 1910 jej profesor]. Stan bardzo dobry.
130.–
702.
[GÓRY - Czarny Dunajec - dom w rynku - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie przed 1907]. Fotografia form. 12,1x17,1 cm na podkładzie form. 21,4x27 cm.
Zdjęcie naklejone na zielony podkład z atramentowym napisem identyfikującym na odwrocie: "Czarny Dunajec. Dom szczytowy w rynku, Ze zbioru arch. Jana Tarczałowicza" [Jan Adam Tarczałowicz (1869-1923) - architekt, historyk sztuki, inżynier, pedagog oraz działacz społeczny, w latach 1907-1908 nauczyciel C. K. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, w 1910 jej profesor]. Stan bardzo dobry.
110.–
703.
[GÓRY - Czarny Dunajec - drewniany dom i dzwonnica - fotografie widokowe]. [nie przed 1907]. Zestaw 2 fotografii form. 12x16,7 cm na podkładzie form. 21,4x26,6 cm, form. 14x9 cm na podkładzie form. 26,3x20,5 cm.
Na pierwszym zdjęciu widok na dom zbudowany z drewnianych bali, z rzeźbionym gankiem, z podziałem na część gospodarską i mieszkalną. Na drugim widok na krytą gontem dzwonnicę. Zdjęcia naklejone na zielony podkład bez napisów identyfikujących na odwrocie. Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Jana Adama Tarczałowicza (1869-1923) - architekta, historyka sztuki, inżyniera, pedagoga oraz działacza społecznego, w latach 1907-1908 nauczyciela C. K. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, w 1910 jej profesora. Stan bardzo dobry.
100.–
704.
[GÓRY - Tatry - na wycieczkach - fotografie widokowe, sytuacyjne]. [nie przed 1913]. Zestaw 7 fotografii form. 16,8x12 cm, na oryg. podkładzie form. 28x22 cm, autorstwa m.in. Wilhelma Winklera.
Widoczni członkowie rodziny Józefa Jarosza - instruktora narciarskiego z Zakopanego, podczas górskich wycieczek. Zdjęcia pochodzą z jego archiwum rodzinnego. 5 zdjęć naklejonych na oryg. kartonowe podkłady, z czego 3 na ozdobne form. 28x22 cm (w prawych dolnych narożnikach 2 z nich odręczne sygnatury fotografa: "Winkler 913"). Jedno zdjęcie ze znaczkiem, korespondencją na odwrocie i z odciętym dolnym prawym narożnikiem. Krawędzie podkładów lekko otarte, stan ogólny zestawu dobry.
260.–
705.
[GÓRY - Tatry - strażnica celna na Łysej Polanie - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie przed 1920]. Fotografia form. 10,1x14,8 cm, autorstwa Jana Jaroszyńskiego.
Turyści na trasie z Zakopanego do Morskiego Oka przy Polskim Urzędzie Celnym w Łysej Polanie na granicy z Czechosłowacją. Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napis atramentem: "Die Polnischen Tatra: Die Landstrasse von Zakopane nach Morskie Oko, die Zollwache auf der Łysa Polana, an der Cschesko-slovakeischen Grenze", "phot. Ing. J. Jaroszyński". Niewielkie miejscowe zaplamienia poza tym stan dobry.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
100.–
Sprzedano za: 170.–
Sprzedano za: 170.–
706.
[GÓRY - Karpaty - Beskidy Zachodnie - Czarnohora - fotografia widokowa]. [1 poł. XX w.]. Fotografia form. 10x15,2 cm, autorstwa Jana Jaroszyńskiego.
Widok w zimowej scenerii. Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Ost-Karpathen (Polen). Czarnohora - Kette im Winter", "Karpaty Czarnohora Polska", "phot. Ing. J. Jaroszyński". Niewielkie miejscowe zaplamienia i otarcia, poza tym stan dobry.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
80.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
707.
[GÓRY - Beskidy Zachodnie, Beskid Żywiecki - schronisko Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego pod Babią Górą - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie przed 1927, nie po 1938]. Fotografia form. 13x18 cm, autorstwa Jana Jaroszyńskiego.
Widok na budynek schroniska pod Babią Górą z widocznymi dwoma pokojami mansardowymi i stacją meteorologiczną uruchomioną w XI 1925. Na odwrocie piecz.: "Jan Jaroszyński Inżynier Technolog Warszawa, ul. Szopena 4, tel. 88580 [...], "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Schronisko P T T pod Policą". Stan bardzo dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 174-177.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
300.–
Sprzedano za: 750.–
Sprzedano za: 750.–
708.
[GÓRY - Beskidy Zachodnie, Beskid Mały - schronisko prywatne Sikorów na Magurce - fotografia widokowa]. [1 poł. XX w.]. Fotografia form. 12,8x18 cm, autorstwa Jana Jaroszyńskiego.
Widok na budynek schroniska w zimowej scenerii. Na odwrocie piecz.: "Jan Jaroszyński Inżynier Technolog Warszawa, ul. Szopena 4, tel. 88580 [...], "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Przegroda Sikory na Magórce". Stan bardzo dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 151.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
300.–
Sprzedano za: 650.–
Sprzedano za: 650.–
709.
[GÓRY - Beskidy Zachodnie, Beskid Żywiecki - schronisko Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego na Policy - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie przed 1935]. Fotografia form. 13x18 cm, autorstwa Jana Jaroszyńskiego.
Widok na budynek schroniska na Policy (na jasnej Górze), między Halą Krupową, a szczytem Policy, które działalność rozpoczęło 16 XII 1935. Na odwrocie piecz.: "Jan Jaroszyński Inżynier Technolog Warszawa, ul. Szopena 4, tel. 88580 [...], "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz maszynopisowy napis identyfikujący: "Schronisko P T T pod Policą". Stan bardzo dobry. Obszerne informacje na temat: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 182.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
J. Jaroszyński (1876-1956) - artysta fotografik, działacz i popularyzator fotografii specjalizujący się w fotografii krajobrazowej gór. Od 1907 członek Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie.
300.–
Sprzedano za: 950.–
Sprzedano za: 950.–
710.
[GÓRY - "Widok na Tatry" - fotografia widokowa]. [l. 30. XX w.?]. Fotografia form. 11,6x17,1 cm, autorstwa Stanisława Kolowcy.
Na odwrocie piecz.: "Fot. St. Kolowiec" i odręczny napis tytułowy atramentem. Na odwrocie niewielkie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
S. Kolowca (1904-1968) - miłośnik sztuki, znawca architektury i wybitny fotograf dokumentator. Uczeń A. Pawlikowskiego, absolwent szkoły graficznej w Wiedniu. Od 1945 dokumentalista Centralnej Agencji Fotograficznej. Od 1949 kierownik pracowni fotograficznej w Miejskim Muzeum Przemysłowo-Technicznym i Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu. Od 1949 członek ZPAF. Współpracował ze Stanisławem Muchą. Właściciel pracowni fotograficznej przy ul. Loretańskiej w Krakowie. Swym fotografiom dokumentacyjnym nadawał wybitne walory artystyczne. Prace artysty należą do klasyki fotografii zarówno pod względem jakości jak i wartości dokumentacyjnych. Jego dokumentacja fotograficzna obejmuje zbiory wszystkich większych muzeów w Polsce.
S. Kolowca (1904-1968) - miłośnik sztuki, znawca architektury i wybitny fotograf dokumentator. Uczeń A. Pawlikowskiego, absolwent szkoły graficznej w Wiedniu. Od 1945 dokumentalista Centralnej Agencji Fotograficznej. Od 1949 kierownik pracowni fotograficznej w Miejskim Muzeum Przemysłowo-Technicznym i Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu. Od 1949 członek ZPAF. Współpracował ze Stanisławem Muchą. Właściciel pracowni fotograficznej przy ul. Loretańskiej w Krakowie. Swym fotografiom dokumentacyjnym nadawał wybitne walory artystyczne. Prace artysty należą do klasyki fotografii zarówno pod względem jakości jak i wartości dokumentacyjnych. Jego dokumentacja fotograficzna obejmuje zbiory wszystkich większych muzeów w Polsce.
100.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
711.
[GÓRY - góral Marcin Kasprzyk - fotografia pozowana]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 13,8x8,8 cm, nieznanego autorstwa.
Mężczyzna w stroju regionalnym upozowany do pamiątkowej fotografii na tle lasu. Na odwrocie odręczny ołówkowy napis: "Kasprzyk Marcin". Miejscowe niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
64.–
712.
[GÓRY - rodzina na tle "Dworku Prezydenckiego" w Zakopanem - fotografia widokowa, pozowana]. [1932]. Fotografia pocztówkowa form. 11,8x9 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie rodziny podczas pobytu wakacyjnego w Zakopanem na tle wybudowanej w 1902, w stylu zakopiańskim według projektu Stanisława Witkiewicza, willi „Dyrektorówka”, zwanej również „Modrzewiowym Dworkiem”. W latach późniejszych budynek przyjął jeszcze jedną nazwę: „Dworek Prezydencki”, zaraz po tym jak gościł prezydenta Ignacego Mościckiego. Na odwrocie korespondencja ze znaczkiem i stemplem, dat. "3. 8. 1932". Miejscowe załamania, stan ogólny dobry.
80.–
713.
[GÓRY - wesele w Chochołowie - fotografia zbiorowa, pozowana]. 1940. Fotografia form. 11,5x16,5 cm, autorstwa Władysława Wachulskiego z Chochołowa.
Przedstawia młodą parę w otoczeniu rodziny i uczestników uroczystości w strojach regionalnych. Na odwrocie piecz.: "Władysław Wachulski Chochołów", "1940". Stan bardzo dobry.
W. Wachulski (1909-1974) - fotograf z Chochołowa całe życie związany z rodzinną miejscowością. Dokumentujący ważne wydarzenia (chrzciny, komunie, śluby, pogrzeby, zabawy, wydarzenia kościelne i państwowe) z życia górali z okolic Chochołowa, Witowa, Kościeliska, Zakopanego. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach muzeum w Nowym Sączu i Zakopanem.
W. Wachulski (1909-1974) - fotograf z Chochołowa całe życie związany z rodzinną miejscowością. Dokumentujący ważne wydarzenia (chrzciny, komunie, śluby, pogrzeby, zabawy, wydarzenia kościelne i państwowe) z życia górali z okolic Chochołowa, Witowa, Kościeliska, Zakopanego. Jego prace znajdują się m.in. w zbiorach muzeum w Nowym Sączu i Zakopanem.
60.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
714.
[GÓRY - Szczyrk - ołtarz na "Górce" - fotografia widokowa]. [nie po VIII 1947]. Fotografia pocztówkowa form. 13,8x8,9 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie korespondencja i niewielkie zaplamienia, stan dobry.
64.–
Sprzedano za: 90.–
Sprzedano za: 90.–
715.
[IZDEBNIK - grono nauczycielskie szkoły powszechnej - fotografia pozowana]. 25 V 1927. Fotografia form. 8,7x13,5 cm, autorstwa Józefa Karasia w Wieliczce.
Grono nauczycielskie wraz z księdzem upozowane do pamiątkowej fotografii na tle budynku. Na odwrocie napis identyfikujący atramentem i piecz. fotografa. Stan dobry. Więcej o szkole na: http://www.izdebnik.pl/historia_staraszkola.html.
70.–
Sprzedano za: 190.–
Sprzedano za: 190.–
716.
[JAROSŁAW - absolwenci Państwowej Szkoły Budownictwa, Wydział Majstrów Budowlanych w Jarosławiu za lata 1924-1927 - fotografia zbiorowa]. [1927]. Fotografia form. 26,7x36,8 cm na oryg. podkładzie form. 32,5x47 cm, wykonana przez atelier Henryka Probsteina w Jarosławiu.
Grono nauczycielskie i absolwenci upozowani do pamiątkowej fotografii. Na odwrocie podpisy portretowanych (12 uczniów i 10 nauczycieli, m.in. instruktor murarski, architekt, artysta malarz). W prawym dolnym narożniku podkładu piecz. zakładu fotogr.: "H. Probstein Jarosław ul. Słowackiego". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Zdjęcie z lekkimi otarciami, podkład zaplamiony, mimo to stan ogólny dobry.
H. Probstein (? - 1926) - fotograf w Jarosławiu posiadający atelier przy ul. Hetmańskiej od ok. 1906 i później przy ul. Słowackiego 6. Po śmierci w 1926 zakład fotograficzny prowadził Henryk Ziegler, zaś syn fotografa Ignacy ubiegał się o kartę przemysłową w 1932.
H. Probstein (? - 1926) - fotograf w Jarosławiu posiadający atelier przy ul. Hetmańskiej od ok. 1906 i później przy ul. Słowackiego 6. Po śmierci w 1926 zakład fotograficzny prowadził Henryk Ziegler, zaś syn fotografa Ignacy ubiegał się o kartę przemysłową w 1932.
220.–
717.
[JAROSŁAW - tableau abiturientów Szkoły Techników Budowlanych Instalatorów V P.O.S. w Jarosławiu za lata 1951-1956]. [1956]. Fotografia form. 18x23,8 cm.
Tableau według nieznanej kompozycji z podobiznami grona profesorskiego i abiturientów. Portrety ujęte w prostokątne ramki. W centrum górnej części kompozycji napis tytułowy, poniżej widok na panoramę miasta. Na odwrocie podpisy portretowanych (40 uczniów i 19 nauczycieli). Stan dobry.
120.–
718.
[JĘDRZEJÓW - przemarsz przez rynek podczas uroczystości ogłoszenia niepodległego Królestwa Polskiego w dniu 5 listopada 1916 roku - fotografia sytuacyjna]. 5 XI 1916. Fotografia form. 11,9x16,9 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na północno-wschodnią pierzeję jędrzejowskiego rynku, u wylotu ul. Kieleckiej i maszerujących żołnierzy (widoczna m.in. orkiestra, żołnierz w mundurze beliniaka ze sztandarem) oraz ludność cywilną z okazji Aktu 5 listopada 1916 proklamującego utworzenie niepodległego Królestwa Polskiego. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan dobry.
240.–
Sprzedano za: 480.–
Sprzedano za: 480.–
719.
[JĘDRZEJÓW - czytanie ludności miejscowej Aktu 5 listopada 1916 roku ogłaszającego niepodległe Królestwo Polskie - fotografia sytuacyjna]. 5 XI 1916. Fotografia form. 11,9x16,5 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na ulicę z mieszkańcami w momencie odczytywania przez jednego z żołnierzy Aktu 5 listopada 1916 proklamującego utworzenie niepodległego Królestwa Polskiego. Odczytywany tekst obwieszczenia "Do mieszkańców lubelskiego jeneralnego gubernatorstwa?", podpisanego przez gen. Karla Kuka. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan dobry.
180.–
Sprzedano za: 420.–
Sprzedano za: 420.–
720.
[JĘDRZEJÓW - oficerowie przybyli na uroczystość ogłoszenia niepodległego Królestwa Polskiego w dniu 5 listopada 1916 roku - fotografia pozowana, sytuacyjna]. 5 XI 1916. Fotografia form. 11,8x16,5 cm, nieznanego autorstwa.
Liczna grupa oficerów, upozowanych do pamiątkowej fotografii, przybyłych na uroczystość z okazji Aktu 5 listopada 1916 proklamującego utworzenie niepodległego Królestwa Polskiego. Zdjęcie naklejone na kartę z albumu (form. 20x27 cm), stan dobry.
160.–
Sprzedano za: 320.–
Sprzedano za: 320.–
721.
[KOTLICE - widok na dwór Kotlice w pow. jędrzejowskim - fotografia sytuacyjna]. [lata 1 wojny św.]. Fotografia form. 11,8x16,9 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na dwór. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan dobry. Więcej o dworze na: https://dawnekieleckie.pl/kotlice-dwor/.
180.–
722.
[KOSSAK Wojciech - fotografia portretowa, prasowa]. [nie po 1934]. Fotografia form. 25,8x19,8 cm.
Artysta ujęty w popiersiu, z profilu. Na odwrocie piecz.: "Property of King Features Syndicate, Inc. 241 West 58th Street New York City" oraz naklejony taśmami pasek papieru z maszynopisowym tekstem po angielsku, gdzie zawarto krótką notkę biograficzną o artyście i jego dokonaniach w Ameryce, a także wymieniono niektóre z portretowanych osób, wśród których znajdują się m.in: państwo Hitchcock z rodziną, George Palmer Putnam, Gen. Pershing, Marshal Foch. Lekkie załamania górnych narożników, niewielkie zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry.
W. Kossak (1856-1942) - artysta-malarz uprawiający malarstwo o tematyce historycznej i batalistycznej. Współautor wraz z Janem Styką "Panoramy Racławickiej". Jego malarstwo cieszyło się ogromną popularnością, trafiało do uczuć patriotycznych gloryfikując wojsko polskie. Syn i uczeń Juliusza, ojciec Jerzego, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec.
W. Kossak (1856-1942) - artysta-malarz uprawiający malarstwo o tematyce historycznej i batalistycznej. Współautor wraz z Janem Styką "Panoramy Racławickiej". Jego malarstwo cieszyło się ogromną popularnością, trafiało do uczuć patriotycznych gloryfikując wojsko polskie. Syn i uczeń Juliusza, ojciec Jerzego, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec.
480.–
723.
[KRAKÓW - Zamek Królewski na Wawelu od północnego wschodu - fotografia widokowa]. [przed 1875]. Fotografia form. 13,4x9,6 cm na oryg. podkładzie form. 16x10,6 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia w lewym fragmencie kompozycji wschodnie skrzydło z wieżą Duńską i wykusz Kurzą Stopkę w jej centrum. Na pierwszym planie widoczny kryty gontem dach domu kapitulnego, zburzonego ok. 1875. Na dolnym marginesie kliszy nadruk: "7. Zamek Krakowski (Kurza stopa)". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem i nadrukiem na dolnym marginesie podkładu: "J. Krieger w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 1", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się" oraz piecz.: "Seyfarth & Dydyński we Lwowie" i ołówkowy napis identyfikujący. Na odwrocie odręczne zapiski ołówkiem. Stan dobry. Podobne ujęcie reprod. w: E. Gaczoł, T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 67.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
130.–
Sprzedano za: 480.–
Sprzedano za: 480.–
724.
[KRAKÓW - ogólny widok Zwierzyńca ujęty z Wawelu - fotografia widokowa]. [ok. 1880]. Fotografia form. 9,8x13,4 cm na oryg. podkładzie form. 11,2x16,2 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Widok od strony Wawelu. Na pierwszym planie kompozycji mur obronny, drewniane szopy i składy u podnóża zamku. Po lewej cypel wybrzeża Dębnik, po prawej zabudowa Zwierzyńca. W tle kościół Kamedułów na Bielanach i kopiec Kościuszki (więcej informacji w: Mossakowska W., Zeńczak A. - Kraków na starej fotografii. Kr. 1984. Wyd. Lit. nr 172). Na dolnym marginesie kliszy nadruk: "2. Widok z Zamku Krakowskiego na Wisłę". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z brązowym obramowaniem i nadrukiem firmowym na lewym marginesie podkładu: "J. Krieger Fotograf w Krakowie ul. Sgo Jana". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 37". Poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". Niewielkie uszkodzenie lica, miejscowe zaplamienia na licu i odwrocie.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
100.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
725.
[KRAKÓW - Główny Rynek z kościołem N. Panny Maryi - fotografia widokowa]. [nie przed 1872, nie po 1875]. Fotografia form. 9,6x13,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,8x16,3 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia północną pierzeję Rynku Głównego, Kościół Mariacki, Sukiennice od zach. oraz linię A-B w ujęciu od strony ulicy Szczepańskiej. Na dolnym marginesie kliszy nadruk: "24. Główny Rynek z kościołem N. Panny Maryi". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem i nadrukiem na lewym marginesie podkładu: "J. Krieger w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 1". Poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". Na odwrocie odręczne zapiski ołówkiem. Stan dobry. Szczegółowy opis ujęcia w J. Banach "Ikonografia Rynku Głównego w Krakowie", s. 280-281.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
200.–
Sprzedano za: 400.–
Sprzedano za: 400.–
726.
[KRAKÓW - Katedra Wawelska - widok zewnętrzny - fotografia widokowa]. [nie przed 1892]. Fotografia form. 24x15,7 cm, autorstwa [Natana Kriegera w Krakowie].
Reprodukcja rysunku architektonicznego Sławomira Odrzywolskiego z widokiem katedry. W prawym dolnym narożniku kliszy napis: "Kraków po Maju 1892 S. Odrzywolski".
S. Odrzywolski (1846-1933) - studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie, a następnie w Bauakademie w Berlinie. Po studiach osiadł w Krakowie, gdzie został profesorem Instytutu Technicznego. Współpracował m.in. z Komisją do Badań Sztuki w Polsce Akademii Umiejętności, Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych, Towarzystwem Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. W swojej pracy architekta w latach 1891-1905 zajmował się restauracją Katedry Wawelskiej, w ramach której wykonano prace m.in. przy: sarkofagu Adama Mickiewicza, baldachimie nad pomnikiem Władysława Łokietka, kratą w prezbiterium Katedry, hełmem Wieży Zygmuntowskiej.
N. Krieger (1844-1903) - syn jednego z najbardziej znanych krakowskich fotografów, Ignacego Kriegera. Wraz z siostrą Amalią pobierali nauki od ojca. W 1889 przejęli atelier przy ulicy św. Jana 1, kontynuując dzieło ojca. Był fotografem głównym „Rocznika Krakowskiego”, członkiem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Zajmowały go szczególnie obiekty poddawane konserwacji.
S. Odrzywolski (1846-1933) - studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie, a następnie w Bauakademie w Berlinie. Po studiach osiadł w Krakowie, gdzie został profesorem Instytutu Technicznego. Współpracował m.in. z Komisją do Badań Sztuki w Polsce Akademii Umiejętności, Towarzystwem Przyjaciół Sztuk Pięknych, Towarzystwem Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. W swojej pracy architekta w latach 1891-1905 zajmował się restauracją Katedry Wawelskiej, w ramach której wykonano prace m.in. przy: sarkofagu Adama Mickiewicza, baldachimie nad pomnikiem Władysława Łokietka, kratą w prezbiterium Katedry, hełmem Wieży Zygmuntowskiej.
N. Krieger (1844-1903) - syn jednego z najbardziej znanych krakowskich fotografów, Ignacego Kriegera. Wraz z siostrą Amalią pobierali nauki od ojca. W 1889 przejęli atelier przy ulicy św. Jana 1, kontynuując dzieło ojca. Był fotografem głównym „Rocznika Krakowskiego”, członkiem Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa. Zajmowały go szczególnie obiekty poddawane konserwacji.
80.–
727.
[KRAKÓW - Brama Floryańska od strony Kleparza - fotografia widokowa i sytuacyjna]. [ok. 1870]. Fotografia form. 13,4x9,5 cm na podkładzie form. 13,7x10 cm, autorstwa [Ignacego Kriegera w Krakowie].
Przedstawia widok na bramę z widoczną po prawej stronie wzniesioną w 1840 dozorcówką i nieistniejącym przejściem dla pieszych. Na dolnym marginesie kliszy nadruk tytułowy: "32. Brama Floryańska od strony Kleparza". Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Zdjęcie bez winiety reklamowej fotografa, wyblakłe, zaplamione, z ubytkiem prawego górnego narożnika, z zaplamieniami na odwrocie. Podobne ujęcie reprod. w: E. Gaczoł, T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 14.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
70.–
728.
[KRAKÓW - korpus tryptyku Matki Boskiej Bolesnej w kaplicy Świętokrzyskiej na Wawelu - fotografia widokowa]. [nie po 1907]. Fotografia form. 18,2x13,1 cm.
Przedstawia korpus tryptyku z wizerunkami Matki Boskiej Bolesnej i Chrystusa Bolesnego. Zdjęcie bez napisów identyfikujących na odwrocie, pochodzi ze zbiorów Jana Adama Tarczałowicza (1869-1923) - architekta, historyka sztuki, inżyniera, pedagoga oraz działacza społecznego, w latach 1907-1908 nauczyciela C. K. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem, w 1910 jej profesora]. Stan dobry.
54.–
729.
[KRAKÓW - oficer straży pożarnej - fotografia pozowana, portretowa]. [1874/1878]. Fotografia form. 9,3x5,6 cm na podkładzie form. 10,5x6,1 cm, autorstwa Walerego Rzewuskiego w Krakowie.
Mężczyzna ujęty w 3/4 postaci, dumnie patrzy na wprost. Ubrany w mundur, lewą rękę wspiera na oparciu giętego krzesła trzymając w lewej dłoni hełm strażacki. Na dolnym marginesie wydrukowany na czerwono nadruk: "W. Rzewuski w Krakowie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na odwrocie w górnym fragmencie herb Krakowa wśród ornamentów z wici roślinnej i napis: "Matryca przechowuje się dwa lata", poniżej reklamowa winieta atelier (w kolorze czerwonym; wariant nr 4 z postacią mężczyzny z laską i kapeluszem stojącym przy mostku) z widokiem domu Rzewuskiego i z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Walerego Rzewuskiego w Krakowie, Wesoła, ulica Podwale, No 27. B.". Stan dobry.
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.
120.–
Sprzedano za: 650.–
Sprzedano za: 650.–
730.
[KRAKÓW - przed frontem kamienicy przy ul. Rajskiej 12 - fotografia zbiorowa]. [pocz. XX w.]. Fotografia form. 16,8x22,8 cm na oryg. podkładzie form. 25x33 cm, autorstwa Zygmunta Garzyńskiego w Krakowie.
Liczna grupa osób upozowana do pamiątkowej fotografii. Na odwrocie piecz.: "Zakład art. fotografii i powiększeń Zygmunta Garzyńskiego Kraków, Sławkowska Nr. 6.". Podkład mocno zaplamiony, zdjęcie mniej.
Ulica Rajska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, łącząca ulicę Karmelicką i ul. Dolnych Młynów. Wytyczono ją w XVI wieku w obrębie jurydyki Garbary. Obecny kształt przybrała w następstwie budowy koszar austriackich około 1860 roku. Gmach tych koszar, zaprojektowany przez Feliksa Księżarskiego, zajmuje pierzeję północną – od roku 1992 jest on siedzibą Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej. Pierzeję południową tworzy zabudowa wielorodzinna z początków XX wieku i dwudziestolecia międzywojennego. Z początku swego istnienia ulica nie miała nazwy, w 1. połowie XIX wieku nazywana była ulicą Dolną, a obecna nazwa nadana została około 1850 roku. W maju 2010, przy ul. Rajskiej 12, w miejscu dawnej ujeżdżalni koni, która wraz z przyległościami pełniła rolę dekoratorni Teatru im. Słowackiego, a kiedyś krótko funkcjonował Miejski Teatr Powszechny w Krakowie, rozpoczęto budowę centrum sztuki Małopolski Ogród Sztuki w Krakowie. Uroczyste otwarcie obiektu odbyło się 19 października 2012 roku.
(Wikipedia).
Z. Garzyński (1887-1969) - fotograf, działacz sportowy, wychowawca wielu pokoleń fotografów, animator środowisk fotograficznych. Pracę fotografa rozpoczął w 1904 w zakładzie Józefa Sebalda, gdzie wyszkolił się na czeladnika. Od 1913 pracował w atelier Józefa Kuczyńskiego. W czerwcu 1918, już po zdanym przed Krakowską Izbą Rzemieślniczą egzaminie mistrzowskim, razem z żoną Julią z Łazarskich (1896-1971), otworzył zakład fotograficzny przy ul. Sławkowskiej 6. Lokal i wyposażenie zostało zakupione od krakowskiego fotografa-portrecisty Franciszka Kryjaka. Około 1925, kiedy Zygmunt dłuższy czas chorował, w zakładzie zastępowała go żona. Lata II wojny światowej były okresem wzmożonej aktywności Garzyńskiego jako nauczyciela fotografii i opiekuna młodzieży. W 1941 zakład został zamknięty przez okupanta. Już w następnym roku Garzyńscy rozpoczęli prace w atelier przy ul. Floriańskiej 31, w 1945 Zygmunt powrócił do zakładu przy Sławkowskiej 6, jednak gdy w 1956 atelier przejęła firma FOTOS, zmuszony był przeprowadzić się do małego lokalu przy ul. Stradom 9. Po śmierci w 1969 zakład pozostał w rękach żony. Garzyński został uhonorowany m.in. brązowym medalem na pierwszej w Polsce wystawie fotografii zawodowej, artystycznej, naukowej, amatorskiej „Światłocień” w Poznaniu w maju 1923 oraz główną nagrodą na Pierwszej Ogólnopolskiej Wystawie Fotografii Rzemiosła Spółdzielczego i Indywidualnego w Warszawie w 1958. Aktywnie uczestniczył w pracach Cechu Fotografów i Stowarzyszeniu Przemysłowym Fotografów Zachodniej Małopolski. Pełnił funkcję Kierownika „Poradni Technicznej” Cechu Rzemiosł Poligraficznych w Krakowie. (biogram fotografa za https://zbiory.mufo.krakow.pl/artist/garzynski-zygmunt/).
Ulica Rajska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, łącząca ulicę Karmelicką i ul. Dolnych Młynów. Wytyczono ją w XVI wieku w obrębie jurydyki Garbary. Obecny kształt przybrała w następstwie budowy koszar austriackich około 1860 roku. Gmach tych koszar, zaprojektowany przez Feliksa Księżarskiego, zajmuje pierzeję północną – od roku 1992 jest on siedzibą Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej. Pierzeję południową tworzy zabudowa wielorodzinna z początków XX wieku i dwudziestolecia międzywojennego. Z początku swego istnienia ulica nie miała nazwy, w 1. połowie XIX wieku nazywana była ulicą Dolną, a obecna nazwa nadana została około 1850 roku. W maju 2010, przy ul. Rajskiej 12, w miejscu dawnej ujeżdżalni koni, która wraz z przyległościami pełniła rolę dekoratorni Teatru im. Słowackiego, a kiedyś krótko funkcjonował Miejski Teatr Powszechny w Krakowie, rozpoczęto budowę centrum sztuki Małopolski Ogród Sztuki w Krakowie. Uroczyste otwarcie obiektu odbyło się 19 października 2012 roku.
(Wikipedia).
Z. Garzyński (1887-1969) - fotograf, działacz sportowy, wychowawca wielu pokoleń fotografów, animator środowisk fotograficznych. Pracę fotografa rozpoczął w 1904 w zakładzie Józefa Sebalda, gdzie wyszkolił się na czeladnika. Od 1913 pracował w atelier Józefa Kuczyńskiego. W czerwcu 1918, już po zdanym przed Krakowską Izbą Rzemieślniczą egzaminie mistrzowskim, razem z żoną Julią z Łazarskich (1896-1971), otworzył zakład fotograficzny przy ul. Sławkowskiej 6. Lokal i wyposażenie zostało zakupione od krakowskiego fotografa-portrecisty Franciszka Kryjaka. Około 1925, kiedy Zygmunt dłuższy czas chorował, w zakładzie zastępowała go żona. Lata II wojny światowej były okresem wzmożonej aktywności Garzyńskiego jako nauczyciela fotografii i opiekuna młodzieży. W 1941 zakład został zamknięty przez okupanta. Już w następnym roku Garzyńscy rozpoczęli prace w atelier przy ul. Floriańskiej 31, w 1945 Zygmunt powrócił do zakładu przy Sławkowskiej 6, jednak gdy w 1956 atelier przejęła firma FOTOS, zmuszony był przeprowadzić się do małego lokalu przy ul. Stradom 9. Po śmierci w 1969 zakład pozostał w rękach żony. Garzyński został uhonorowany m.in. brązowym medalem na pierwszej w Polsce wystawie fotografii zawodowej, artystycznej, naukowej, amatorskiej „Światłocień” w Poznaniu w maju 1923 oraz główną nagrodą na Pierwszej Ogólnopolskiej Wystawie Fotografii Rzemiosła Spółdzielczego i Indywidualnego w Warszawie w 1958. Aktywnie uczestniczył w pracach Cechu Fotografów i Stowarzyszeniu Przemysłowym Fotografów Zachodniej Małopolski. Pełnił funkcję Kierownika „Poradni Technicznej” Cechu Rzemiosł Poligraficznych w Krakowie. (biogram fotografa za https://zbiory.mufo.krakow.pl/artist/garzynski-zygmunt/).
120.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
731.
[KRAKÓW - Bazylika św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa, nazywana potocznie Skałką - fotografia widokowa]. [pocz. XX w.]. Fotografia form. 9,7x14,6 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x16,3 cm, wydana przez firmę Diezel & Langer w Wiedniu.
Przedstawia widok na kompleks sakralny znajdujący się niedaleko Wawelu - sanktuarium męczeństwa św. Stanisława. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na prawym marginesie nadruk: "6860. Kraków. - Skałka", na lewym marginesie nadruk: "Krakau. - Skałka". Stan bardzo dobry.
70.–
Sprzedano za: 90.–
Sprzedano za: 90.–
732.
[KRAKÓW - widok na klasztor Klarysek i kościół św. Andrzeja przy ul. Grodzkiej - fotografia widokowa]. [ok. 1903]. Fotografia form. 19,5x25,2 cm, autorstwa [Amalii Krieger w Krakowie].
Widok zewnętrzny zabudowań od wschodu. Stan dobry. Fotografia reprod. w: E. Gaczoł, J. Gellner "Amalia Krieger". Kraków 2009, Muzeum Krakowa - opis przy zdjęciu: "Klasztor Klarysek i kościół św. Andrzeja, ok. 1903. Klasztor sióstr klarysek został ufundowany przez króla Władysława Łokietka około 1325 roku. Kościół powstał w XI wieku z fundacji Sieciecha, palatyna księcia Władysława Hermana".
A. Krieger (1846-1928) – polska fotografka. Była córką fotografa Ignacego Kriegera, który od 1860 roku prowadził w Krakowie zakład fotograficzny. Amalia oraz jej starszy brat, Natan, najprawdopodobniej przy ojcu nauczyli się zawodu, a po jego śmierci wspólnie kontynuowali jego działalność, nadal sygnując fotografie imieniem i nazwiskiem ojca. Podobnie jak ojciec i brat, wykonywała portrety klientów, ale także dokumentowała zabytki krakowskie, w tym na zamówienie Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa i związanego z nim „Rocznika Krakowskiego”. Ponadto na zlecenie historyków, m.in. Władysława Semkowicza i Stanisława Krzyżanowskiego z krakowskiej Akademii Umiejętności, sporządzała fotografie średniowiecznych dokumentów na potrzeby ich badań, wykonywała także zdjęcia dla historyków sztuki, m.in. dla Stanisława Tomkowicza. Fotografowała także prace współczesnych jej artystów, m.in. Jacka Malczewskiego. Kiedy Natan zmarł w 1903 roku, Amalia przejęła pracownię, prowadząc ją nadal w kamienicy Bonerowskiej na rogu Rynku Głównego i ul. św. Jana. Pod koniec życia, w 1926 roku, wyposażenie atelier oraz fotografie wykonane przez nią samą, brata i ojca, przekazała gminie miasta Krakowa, ustanawiając jednocześnie fundację im. bł. pamięci Ignacego, Natana i Amalii Kriegerów. Zmarła w 1928 roku, pochowana została na cmentarzu żydowskim. Po jej śmierci spuścizna Kriegerów trafiła do Muzeum Przemysłowego. Wraz z jego likwidacją w 1950 roku negatywy przekazane zostały do biblioteki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1967 roku do Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, gdzie znajdują się do dziś w liczbie ok. 8,5 tys., natomiast wyposażenie atelier nie zachowało się. (Wikipedia).
A. Krieger (1846-1928) – polska fotografka. Była córką fotografa Ignacego Kriegera, który od 1860 roku prowadził w Krakowie zakład fotograficzny. Amalia oraz jej starszy brat, Natan, najprawdopodobniej przy ojcu nauczyli się zawodu, a po jego śmierci wspólnie kontynuowali jego działalność, nadal sygnując fotografie imieniem i nazwiskiem ojca. Podobnie jak ojciec i brat, wykonywała portrety klientów, ale także dokumentowała zabytki krakowskie, w tym na zamówienie Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa i związanego z nim „Rocznika Krakowskiego”. Ponadto na zlecenie historyków, m.in. Władysława Semkowicza i Stanisława Krzyżanowskiego z krakowskiej Akademii Umiejętności, sporządzała fotografie średniowiecznych dokumentów na potrzeby ich badań, wykonywała także zdjęcia dla historyków sztuki, m.in. dla Stanisława Tomkowicza. Fotografowała także prace współczesnych jej artystów, m.in. Jacka Malczewskiego. Kiedy Natan zmarł w 1903 roku, Amalia przejęła pracownię, prowadząc ją nadal w kamienicy Bonerowskiej na rogu Rynku Głównego i ul. św. Jana. Pod koniec życia, w 1926 roku, wyposażenie atelier oraz fotografie wykonane przez nią samą, brata i ojca, przekazała gminie miasta Krakowa, ustanawiając jednocześnie fundację im. bł. pamięci Ignacego, Natana i Amalii Kriegerów. Zmarła w 1928 roku, pochowana została na cmentarzu żydowskim. Po jej śmierci spuścizna Kriegerów trafiła do Muzeum Przemysłowego. Wraz z jego likwidacją w 1950 roku negatywy przekazane zostały do biblioteki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1967 roku do Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, gdzie znajdują się do dziś w liczbie ok. 8,5 tys., natomiast wyposażenie atelier nie zachowało się. (Wikipedia).
98.–
Sprzedano za: 110.–
Sprzedano za: 110.–
733.
[KRAKÓW - wycieczka lwowskich tramwajarzy - fotografia zbiorowa]. [VI 1933]. Fotografia form. 8,3x13,4 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie odręczne podpisy dziewięciu z fotografowanych oraz atramentowy odręczny napis: "Dla Towarzyszy oprowadzających lwowskich tramwajarzy po Krakowie w dniach 4 i 5/VI. 1933. na ręce tow. Ścibora". Stan dobry.
64.–
734.
[KRAKÓW - wycieczka ze Lwowa - fotografia zbiorowa]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 17,8x23,5 cm, nieznanego autorstwa.
Liczna grupa uczestników wycieczki ze Lwowa upozowana do pamiątkowej fotografii przed frontem pomnika grunwaldzkiego, ufundowanego przez Ignacego Paderewskiego, odsłoniętego z okazji 500. rocznicy bitwy pod Grunwaldem 15 VII 1910 na pl. Matejki, mającego za zadanie umocnienie uczuć patriotycznych w Polakach. Miejscowe zaplamienia, załamania i naddarcia, jedno podklejone na odwrocie.
60.–
735.
[KRAKÓW - Wawel od strony południowo-wschodniej - fotografia widokowa]. [1934]. Fotografia form. 8,8x13,8 cm, autorstwa Stanisława Muchy w Krakowie.
Widok na zamek z widoczną na pierwszym planie kompozycji kamienicą "Dębno" (ul. Grodzka 71 - wybudowaną pod koniec XIX w. i zburzoną w na przełomie 1940/1941). W lewej części kompozycji widoczna droga na Wzgórze Wawelskie. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan bardzo dobry.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
70.–
736.
[KRAKÓW - ul. Loretańska i Mogiła Konfederatów Barskich przed kościołem kapucynów p.w. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny - fotografia widokowa]. [1934]. Fotografia form. 8,7x12,9 cm, autorstwa Stanisława Muchy w Krakowie.
Widok na fragment ulicy Loretańskiej 11 ze stojącym po północnej stronie kościoła domkiem loretańskim - kaplicą z pocz. XVIII w. i stojącym przed nim wysokim, drewnianym krzyżem upamiętniającym poległych konfederatów barskich i cywilnych mieszkańców podczas walk z Moskalami 6 VIII 1768. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan bardzo dobry.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
70.–
Sprzedano za: 70.–
Sprzedano za: 70.–
737.
[KRAKÓW - ul. Skałeczna i kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej i św. Małgorzaty - fotografia widokowa]. [1934]. Fotografia form. 8,8x13,8 cm, autorstwa Stanisława Muchy w Krakowie.
Widok od zachodu na elewację boczną gotyckiego kościoła od strony ul. Skałecznej 10-12 z przejściem nad ulicą łączącym Klasztor ss. Augustianek z kościołem oo. Augustianów. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan bardzo dobry.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
70.–
738.
[KRAKÓW - kościół św. Anny - fotografia widokowa]. [1934]. Fotografia form. 8,6x13,4 cm, autorstwa Stanisława Muchy w Krakowie.
Widok na kościół parafialny i kolegiatę akademicką przy ul. św. Anny 13. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan bardzo dobry.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
70.–
739.
[KRAKÓW - kościół Świętego Krzyża - fotografia widokowa]. [1934]. Fotografia form. 13,4x8,4 cm, autorstwa Stanisława Muchy w Krakowie.
Widok, od strony ul. św. Krzyża, na gotycki kościół św. Krzyża przy wschodniej części pl. św. Ducha. Zdjęcie bez piecz. fotografa. Stan bardzo dobry.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
70.–
Sprzedano za: 160.–
Sprzedano za: 160.–
740.
[KRAKÓW - ruch samochodowy na rynku - fotografia widokowa i sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 11,9x17,2 cm, autorstwa Henryka Poddębskiego.
Na pierwszym planie kompozycji widoczny tramwaj, samochody i przechodnie, w tle Sukiennice i bazylika Mariacka. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Krakau (Kraków) - Polen. Marktplatz mit Marienkirche und Tuchhallen (Sukiennice)", "phot. H. Poddębski". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
200.–
Sprzedano za: 460.–
Sprzedano za: 460.–
741.
[KRAKÓW - w obiektywie Adama Karasia - "Kamery zapisują" - fotoratura]. [nie przed 1933, nie po 1939]. Fotografia form. 22,7x28,8 cm, wykonana w atelier Adama Karasia w Krakowie.
Na odwrocie odręcznie: "A Karaś", "przed 1939 r., 'Kamery zapisują'". Zdjęcie nie sygnowane. Na odwrocie ślady po odklejeniu, górny margines lica z niewielkimi zaplamieniami, stan ogólny dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
240.–
Sprzedano za: 320.–
Sprzedano za: 320.–
742.
[KRAKÓW - w obiektywie Adama Karasia - [Pomnik Adama Mickiewicza] - fotografia artystyczna]. 1932. Fotografia form. 17,8x23,8 cm, wykonana w atelier Adama Karasia w Krakowie.
Widok na pomnik wieszcza i jego odbicie w podeszczowej kałuży. Zdjęcie częściowo przyklejone do kartonowego podkładu form. 23x32,5 cm. Na odwrocie odręcznie ołówkiem data: "1932 r.". Zdjęcie nie sygnowane. Stan dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
180.–
743.
[KRAKÓW - w obiektywie Adama Karasia - "Stary i nowy Kraków" - fotoratura]. 1963. Fotografia form. 18,1x24 cm, wykonana w atelier Adama Karasia w Krakowie.
Skierowane ku sobie gmachy uniwersyteckie - stary Akademii Krakowskiej i nowy Akademii Rolniczej. W centrum dolnego marginesu kompozycji napis: "Stary i nowy Kraków", w prawym narożniku: "A. Karaś". Na odwrocie odręcznie ołówkiem: "1963 r. seria jubileuszowa UJ". Stan bardzo dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
80.–
Sprzedano za: 80.–
Sprzedano za: 80.–
744.
[KRAKÓW - w obiektywie Adama Karasia - "Artysta" - fotografia portretowa]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 17,9x23,7 cm, wykonana w atelier Adama Karasia w Krakowie.
Portretowany w ujęciu z profilu z charakterystycznym użyciem mocnego kontrastu światła i cienia. Zdjęcie częściowo przyklejone do kartonowego podkładu form. 23x32,5 cm. Dołączono pasek papieru z tekstem: "Artysta", wykonanym przez fotografa. Zdjęcie nie sygnowane. Narożniki z niewielkimi otworami po szpilkach, stan ogólny dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
100.–
Sprzedano za: 100.–
Sprzedano za: 100.–
745.
[KRAKÓW - uroczystość w Generalnym Gubernatorstwie - fotografia sytuacyjna]. [1. poł. l. 40. XX w.]. Fotografia form. 8,6x13,3 cm.
Niezidentyfikowana uroczystość z licznie przyglądającymi się mieszkańcami. Na pierwszym planie dzieci i stojący obok żołnierze niemieccy. Na odwrocie piecz.: "Fotoabteilung des Distriktes Krakau Leiter: Reg. Oberinspektor Paul Brander". Stan bardzo dobry.
80.–
746.
[KRAKÓW - zbiórka harcerska przed budynkiem Muzeum Narodowego - fotografia sytuacyjna]. [III 1945]. Fotografia form. 6,2x8,8 cm, nieznanego autorstwa.
Jedna z pierwszych po wyzwoleniu zbiórek harcerskich. Na szczególną uwagę zasługuje tło, czyli budynek muzeum, przebudowany w czasie wojny na potrzeby kasyna dla żołnierzy Wehrmachtu, w wojennym kamuflażu. Stan bardzo dobry.
120.–
Sprzedano za: 220.–
Sprzedano za: 220.–
747.
[LEWCZYŃSKI Jerzy - fotografie z fotografem z archiwum fotografa]. [2. poł. XX w.]. Zestaw 5 fotografii.
W skład zestawu wchodzą:
1. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "GFT 1957"
2. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "GFT - Lewczyński 1969 r."
3. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "Od lewej: Jerzy Lewczyński / Aleksander Górski / Edward Hartwig / Michał Sowiński / Paweł Pierściński. Seminarium w Uniejowie 1973".
4. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "Krytyk sztuki Urszula Czartoryska Jerzy Lewczyński Prezes Aleksander Górski Przewodniczący FASF Rzeźniacki".
5. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "Jerzy Lewczyński przemawia na pogrzebie Aleksandra Górskiego Gliwice kwiecień 1986"
Stan dobry. Całość w kopercie z napisem: "Jerzy Lewczyński / Z archiwum Andrzeja B. Górskiego"
Jerzy Tadeusz Lewczyński (1924-2014) – artysta fotograf, krytyk i publicysta.
Andrzej B. Górski (1951-2020) – fotograf poruszający się również w obszarze instalacji, kolażu, performansu.
1. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "GFT 1957"
2. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "GFT - Lewczyński 1969 r."
3. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "Od lewej: Jerzy Lewczyński / Aleksander Górski / Edward Hartwig / Michał Sowiński / Paweł Pierściński. Seminarium w Uniejowie 1973".
4. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "Krytyk sztuki Urszula Czartoryska Jerzy Lewczyński Prezes Aleksander Górski Przewodniczący FASF Rzeźniacki".
5. fotografia form. 6,2x8,2 cm. Na odwrocie napis: "Jerzy Lewczyński przemawia na pogrzebie Aleksandra Górskiego Gliwice kwiecień 1986"
Stan dobry. Całość w kopercie z napisem: "Jerzy Lewczyński / Z archiwum Andrzeja B. Górskiego"
Jerzy Tadeusz Lewczyński (1924-2014) – artysta fotograf, krytyk i publicysta.
Andrzej B. Górski (1951-2020) – fotograf poruszający się również w obszarze instalacji, kolażu, performansu.
120.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
748.
[LWÓW - archikatedralna cerkiew św. Jura i plac Świętego Jura - fotografia sytuacyjna - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 60. XIX w.?]. Fotografia form. 10,2x14,3 cm na oryg. podkładzie form. 11,1x16,4 cm, autorstwa Edwarda Trzemeskiego we Lwowie.
Na pierwszym planie kompozycji widoczny zapewne jarmark świętojurski. Znany jarmark odgrywał znaczącą rolę dla gospodarki Lwowa i odbywał się na terenie w pobliżu metropolitalnej cerkwi od XVII do lat 60. XIX w. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami i obramowaniem. Pod zdjęciem na prawym marginesie wyzłoc.: "E. Trzemeski / Lwów. Hotel Europ.". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi i nadrukiem: "Zakład Artystyczno Fotograficzny E. Trzemeskiego we Lwowie Hotel Europejski. Stan bardzo dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
300.–
Sprzedano za: 460.–
Sprzedano za: 460.–
749.
[LWÓW - kościół św. Piotra i Pawła oraz klasztor Jezuitów - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70. XIX w.?]. Fotografia form. 13,8x9,8 cm na oryg. podkładzie form. 16,8x11,54 cm, autorstwa Edwarda Trzemeskiego we Lwowie.
Widok na fasadę wczesnobarokowej świątyni. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Pod zdjęciem nadruk.: "Fotografował E. Trzemeski we Lwowie". Na odwrocie piecz.: "Papier- & Kunsthandlung / Seyferth&Dydyński / Lemberg" i napis identyfikujący ołówkiem po niemiecku. Stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
150.–
Sprzedano za: 650.–
Sprzedano za: 650.–
750.
[LWÓW - Kościół Bożego Ciała i klasztor Dominikanów - fotografia widokowa]. [l. 20. XX w.?]. Fotografia form. 22,2x16,8 cm na oryg. podkładzie form. ca 29,5x24 cm.
Ujęcie zewnętrzne barokowej świątyni, jednego z najwspanialszych zabytków Lwowa, mieszczącego się w północno-wschodniej części lwowskiej starówki, w porze nocnej. Zdjęcie nieco wysrebrzone, podkład lekko zakurzony, mimo to stan ogólny dobry.
800.–
751.
[LWÓW - Podwłoczyska - budowa linii kolejowej - fotografia sytuacyjna]. [VI 1926]. Fotografia form. 7,7x11,1 cm, na oryg. podkładzie form. 12,7x16,7 cm, autorstwa inż. T. Wyspiańskiego.
Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu wykaligrafowany napis: "Lwów w czerwcu 1926 r. Zakładanie nowej konstr. blaszanej nad ul. Źródlaną w km. 347 2/3 linji: Lwów - Podwłoczyska. Fot. inż. T. Wyspiański". Stan bardzo dobry.
140.–
Sprzedano za: 320.–
Sprzedano za: 320.–
752.
[MEDYCYNA - dr Henryk Jordan ze studentami - fotografia sytuacyjna]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 15,3x11,1 cm na oryg. podkładzie form. 16,3x11,8 cm, nieznanego autorstwa.
Społecznik wśród studentów ujęty na werandzie domu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "Franciszek Wolski Dr Jordan". W centrum górnego marginesu zdjęcia otwór po szpilce, zdjęcie nieco zabrudzone, podkład nieco otarty.
H. Jordan (1842-1907) - lekarz, społecznik, pionier wychowania fizycznego w Polsce. Od 1895 profesor ginekologii i położnictwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Znany głównie z zakładania ogrodów zabaw dla dzieci, tzw. ogrodów jordanowskich. (Wikipedia).
H. Jordan (1842-1907) - lekarz, społecznik, pionier wychowania fizycznego w Polsce. Od 1895 profesor ginekologii i położnictwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Znany głównie z zakładania ogrodów zabaw dla dzieci, tzw. ogrodów jordanowskich. (Wikipedia).
140.–
753.
[MODRZEJEWSKA Helena - fotografia portretowa]. [nie po 1 VII 1880]. Woodburytyp form. 12,7x9,6 cm, na karcie form. ca 24x14,5 cm, wykonany w firmie London Stereoscopic Company (Photo. & Woodburytype).
Portretowana ujęta w 3/4 postaci, z profilu. Zdjęcie naklejone na kartę z nadrukowanym na dolnym marginesie faksymile "'How good they are to like me so' (Adrienne [?]) Helena Modjeska". Fotografia i str. 36, z biogramem artystki zamieszczona w nr. 7 "The Theatre" z 1 VII 1880. Górny margines karty lekko pofałdowany, poza tym stan bardzo dobry. Patrz też poz. 1155.
H. Modrzejewska, także Helena Modjeska, właśc. Jadwiga Helena Chłapowska z domu Misel (1840-1909) - jedna z najwybitniejszych polskich aktorek dramatycznych, specjalizująca się w repertuarze szekspirowskim, w 1876 wyemigrowała do USA, w 1883 przyjęła obywatelstwo amerykańskie.
H. Modrzejewska, także Helena Modjeska, właśc. Jadwiga Helena Chłapowska z domu Misel (1840-1909) - jedna z najwybitniejszych polskich aktorek dramatycznych, specjalizująca się w repertuarze szekspirowskim, w 1876 wyemigrowała do USA, w 1883 przyjęła obywatelstwo amerykańskie.
160.–
Sprzedano za: 850.–
Sprzedano za: 850.–
754.
[NAFTA - Zagłębie Borysławskie - fotografia widokowa]. [1923]. Fotografia form. 8,9x14,1 cm, autorstwa W[ilhelma] Russa w Borysławiu.
Ujęcia terenów z obiektami kopalnianymi, szybami. Na odwrocie piecz.: "W. Russ Fotograf Borysław 1923". Stan dobry.
Zagłębie Borysławskie - położone u podnóża Karpat na kresach wschodnich. Znane już na przełomie XIX i XX w. z wydobycia wosku ziemnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. W l. 1886-1939 wielkość wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego stanowiła trzecie miejsce w produkcji światowej i pokrywała całkowicie zapotrzebowanie Polski na te surowce, a i tak część wysyłano na eksport. Miasto Borysław było zaś w okresie międzywojennym największym ośrodkiem górnictwa naftowego i trzecim w Polsce pod względem zajmowanego obszaru po Warszawie i Łodzi.
W. Russ - fotograf i nakładca działający od przełomu XIX w do l. 20. XX w. w Drohobyczu przy ul. Mickiewicza 24. Posiadał filie zakładu w Borysławiu przy ul. Kościuszki i Truskawcu.
Zagłębie Borysławskie - położone u podnóża Karpat na kresach wschodnich. Znane już na przełomie XIX i XX w. z wydobycia wosku ziemnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. W l. 1886-1939 wielkość wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego stanowiła trzecie miejsce w produkcji światowej i pokrywała całkowicie zapotrzebowanie Polski na te surowce, a i tak część wysyłano na eksport. Miasto Borysław było zaś w okresie międzywojennym największym ośrodkiem górnictwa naftowego i trzecim w Polsce pod względem zajmowanego obszaru po Warszawie i Łodzi.
W. Russ - fotograf i nakładca działający od przełomu XIX w do l. 20. XX w. w Drohobyczu przy ul. Mickiewicza 24. Posiadał filie zakładu w Borysławiu przy ul. Kościuszki i Truskawcu.
90.–
Sprzedano za: 100.–
Sprzedano za: 100.–
755.
[NAFTA - Zagłębie Borysławskie - szyby naftowe - fotografia widokowa]. [19 IX 1939]. Fotografia form. 12,9x17,9 cm, autorstwa Ag. Schostala, wykonana na zlecenie berlińskiego wydawnictwa Atlanic.
Ujęcia terenów z obiektami kopalnianymi, szybami już po zajęciu zagłębia naftowego. Na odwrocie piecz.: "Foto Ag. Schostal" i piecz. wydawnictwa oraz karta z maszynopisowym tekstem identyfikującym po niemiecku. Stan dobry.
120.–
Sprzedano za: 200.–
Sprzedano za: 200.–
756.
[OBROSZYN - przyłap chaty - fotografia widokowa]. [1. poł. XX w.]. Fotografia form. 11,1x8,3 cm.
Na odwrocie odręczne zapiski ołówkiem, m.in.: "Obroszyn siedziba letnia arcybiskupów lwowskich", "Przyłap chaty [rodzaj ganku] w Obroszybie", "Zdjęcie fotogr. śp. prof. Dra Jana Sas Zubrzyckiego". Stan bardzo dobry.
Obroszyn - miejscowość na Ukrainie, w rejonie pustomyckim obwodu lwowskiego, położony jest 14 km od Lwowa.
Obroszyn - miejscowość na Ukrainie, w rejonie pustomyckim obwodu lwowskiego, położony jest 14 km od Lwowa.
80.–
757.
[PIŃSK - widok na błota pińskie i most drogowy na rzece Pinie - fotografia widokowa]. [1932]. Fotografia pocztówkowa form. 8,8x13,6 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie odręczny napis ołówkiem: "Widok na błota pińskie na wiosnę r. 1932 z koll. OO. Jezuitów". Stan dobry.
80.–
Sprzedano za: 180.–
Sprzedano za: 180.–
758.
[POLITYKA - Drugi rząd Walerego Sławka - fotografia zbiorowa]. [1930/1931]. Fotografia form. 8,4x11,1 cm, nieznanego autorstwa.
Niewielkie uszkodzenia w górnym fragmencie kompozycji, poza tym stan dobry.
Drugi rząd Walerego Sławka – gabinet pod kierownictwem premiera Walerego Sławka, funkcjonujący w okresie od 5 grudnia 1930 do 26 maja 1931. W czwartek 4 grudnia 1930 po godz. 17.00 Prezydent RP Ignacy Mościcki zatwierdził listę członków gabinetu przedłożoną przez desygnowanego na prezesa Rady Ministrów, pułkownika Walerego Sławka oraz podpisał dekrety nominacyjne. W piątek 5 grudnia 1930 o godz. 13.00 w Zamku Królewskim w Warszawie, Prezydent RP Ignacy Mościcki przyjął przysięgę od członków nowego gabinetu. Tego samego dnia na pierwszym posiedzeniu rząd przyjął projekt budżetu na rok 1931/1932. We wtorek 26 maja 1931 Prezydent RP Ignacy Mościcki przyjął dymisję całego rządu, zwolnił Walerego Sławka z urzędu prezesa Rady Ministrów wraz z całym gabinetem oraz powierzył premierowi i wszystkim ministrom dalsze kierownictwo spraw państwowych do czasu powołania nowego rządu. Skład rządu:
Drugi rząd Walerego Sławka – gabinet pod kierownictwem premiera Walerego Sławka, funkcjonujący w okresie od 5 grudnia 1930 do 26 maja 1931. W czwartek 4 grudnia 1930 po godz. 17.00 Prezydent RP Ignacy Mościcki zatwierdził listę członków gabinetu przedłożoną przez desygnowanego na prezesa Rady Ministrów, pułkownika Walerego Sławka oraz podpisał dekrety nominacyjne. W piątek 5 grudnia 1930 o godz. 13.00 w Zamku Królewskim w Warszawie, Prezydent RP Ignacy Mościcki przyjął przysięgę od członków nowego gabinetu. Tego samego dnia na pierwszym posiedzeniu rząd przyjął projekt budżetu na rok 1931/1932. We wtorek 26 maja 1931 Prezydent RP Ignacy Mościcki przyjął dymisję całego rządu, zwolnił Walerego Sławka z urzędu prezesa Rady Ministrów wraz z całym gabinetem oraz powierzył premierowi i wszystkim ministrom dalsze kierownictwo spraw państwowych do czasu powołania nowego rządu. Skład rządu:
- premier – pułkownik Walery Sławek - (Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem)
- wicepremier – pułkownik Bronisław Pieracki (BBWR)
- minister spraw wewnętrznych – generał brygady doktor Felicjan Składkowski
- minister spraw zagranicznych – August Zaleski
- minister spraw wojskowych – marszałek Polski Józef Piłsudski
- minister sprawiedliwości – Czesław Michałowski
- minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego – doktor Sławomir Czerwiński
- minister skarbu – pułkownik Ignacy Matuszewski (BBWR)
- minister przemysłu i handlu – pułkownik Aleksander Prystor (BBWR)
- minister rolnictwa i dóbr państwowych – doktor Leon Janta-Połczyński (BBWR)
- minister reform rolnych – profesor doktor Leon Kozłowski (BBWR)
- minister robót publicznych – generał dywizji inżynier Mieczysław Norwid-Neugebauer
- minister pracy i opieki społecznej – generał brygady doktor Stefan Hubicki
- minister komunikacji – inżynier Alfons Kühn (BBWR)
- minister poczt i telegrafów – pułkownik inżynier Ignacy Boerner
(Wikipedia).
200.–
759.
[POLITYKA - poseł Leon Tadeusz Kozłowski przed Belwederem - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 8,4x11,5 cm, nieznanego autorstwa.
Poza politykiem widoczny m.in. gen. Stanisław Wróblewski. Stan bardzo dobry.
L. T. Kozłowski (1892-1944) – archeolog i polityk, premier rządu II Rzeczypospolitej w latach 1934–1935.
S. Wróblewski (1868-1949) - generał dywizji Wojska Polskiego. W wojsku polskim od XI 1918. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowódca 1. Brygady Karpackiej. W 1922 zweryfikowany w stopniu generała brygady, zaś od 1 XII 1924 mianowany generałem dywizji. W l. 1926-1930 dowódca Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. W 1930 przeniesiony w stan spoczynku.
L. T. Kozłowski (1892-1944) – archeolog i polityk, premier rządu II Rzeczypospolitej w latach 1934–1935.
S. Wróblewski (1868-1949) - generał dywizji Wojska Polskiego. W wojsku polskim od XI 1918. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowódca 1. Brygady Karpackiej. W 1922 zweryfikowany w stopniu generała brygady, zaś od 1 XII 1924 mianowany generałem dywizji. W l. 1926-1930 dowódca Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie. W 1930 przeniesiony w stan spoczynku.
100.–
Sprzedano za: 500.–
Sprzedano za: 500.–
760.
[POLITYKA - Wincenty Witos - fotografia portretowa]. [nie przed 1930]. Fotografia form. 12x8,6 cm.
Portretowany w ujęciu do pasa, patrzy na wprost. Na odwrocie piecz. zapewne fotografa: "Ing. Cihlář". Stan dobry.
W. Witos (1874-1945) – polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, od 1914 w PSL „Piast” (prezes ugrupowania od 26 czerwca 1916 roku do 1931 roku) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na Sejm RP. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw. procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił 31 marca 1939 po okupacji Czecho-Słowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po agresji III Rzeszy na Polskę internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po utworzeniu w czerwcu 1945 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” legalnego Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). Jeden z najważniejszych, a także najbardziej wyrazistych i wpływowych polityków II Rzeczypospolitej. Jeden z ojców niepodległej Polski. (Wikipedia).
W. Witos (1874-1945) – polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, od 1914 w PSL „Piast” (prezes ugrupowania od 26 czerwca 1916 roku do 1931 roku) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na Sejm RP. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw. procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił 31 marca 1939 po okupacji Czecho-Słowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po agresji III Rzeszy na Polskę internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po utworzeniu w czerwcu 1945 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” legalnego Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). Jeden z najważniejszych, a także najbardziej wyrazistych i wpływowych polityków II Rzeczypospolitej. Jeden z ojców niepodległej Polski. (Wikipedia).
80.–
Sprzedano za: 260.–
Sprzedano za: 260.–
761.
[POLITYKA - Wincenty Witos i Maciej Rataj - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 1930]. Fotografia form. 11,7x9 cm.
Portretowani w ujęciu po wyjściu z budynku. Na odwrocie piecz. zapewne fotografa: "Ing. Cihlář". Stan dobry.
W. Witos (1874-1945) – polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, od 1914 w PSL „Piast” (prezes ugrupowania od 26 czerwca 1916 roku do 1931 roku) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na Sejm RP. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw. procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił 31 marca 1939 po okupacji Czecho-Słowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po agresji III Rzeszy na Polskę internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po utworzeniu w czerwcu 1945 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” legalnego Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). Jeden z najważniejszych, a także najbardziej wyrazistych i wpływowych polityków II Rzeczypospolitej. Jeden z ojców niepodległej Polski. (Wikipedia).
M. Rataj (1884-1940) – polityk, marszałek Sejmu i zastępujący Prezydenta RP, działacz ludowy i publicysta, zastępca komisarza cywilnego przy Dowództwie Głównym Służby Zwycięstwu Polski, członek Głównej Rady Politycznej. (Wikipedia).
W. Witos (1874-1945) – polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, od 1914 w PSL „Piast” (prezes ugrupowania od 26 czerwca 1916 roku do 1931 roku) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na Sejm RP. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw. procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił 31 marca 1939 po okupacji Czecho-Słowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po agresji III Rzeszy na Polskę internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po utworzeniu w czerwcu 1945 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” legalnego Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). Jeden z najważniejszych, a także najbardziej wyrazistych i wpływowych polityków II Rzeczypospolitej. Jeden z ojców niepodległej Polski. (Wikipedia).
M. Rataj (1884-1940) – polityk, marszałek Sejmu i zastępujący Prezydenta RP, działacz ludowy i publicysta, zastępca komisarza cywilnego przy Dowództwie Głównym Służby Zwycięstwu Polski, członek Głównej Rady Politycznej. (Wikipedia).
80.–
Sprzedano za: 550.–
Sprzedano za: 550.–
762.
[POLITYKA - Wincenty Witos podczas obchodów Święta Ludowego w Mościskach - fotografia sytuacyjna]. [VIII 1939]. Fotografia form. 9x14 cm, nieznanego autorstwa.
Uczestnicy uroczystości zgromadzeni wokół polityka w trakcie święta Ludowego, po jego powrocie z emigracji. Miejscowe zaplamienia, głównie na odwrocie, poza tym stan dobry.
W. Witos (1874-1945) – polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, od 1914 w PSL „Piast” (prezes ugrupowania od 26 czerwca 1916 roku do 1931 roku) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na Sejm RP. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw. procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił 31 marca 1939 po okupacji Czecho-Słowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po agresji III Rzeszy na Polskę internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po utworzeniu w czerwcu 1945 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” legalnego Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). Jeden z najważniejszych, a także najbardziej wyrazistych i wpływowych polityków II Rzeczypospolitej. Jeden z ojców niepodległej Polski. (Wikipedia).
W. Witos (1874-1945) – polityk, działacz ruchu ludowego, trzykrotny premier Rzeczypospolitej Polskiej. Od 1895 w Stronnictwie Ludowym, w latach 1908–1914 poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego, od 12 kwietnia 1908 do 28 lipca 1931 wójt Wierzchosławic. Poseł do austriackiej Rady Państwa (1911–1918), członek Wydziału Finansowego Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, od 1914 w PSL „Piast” (prezes ugrupowania od 26 czerwca 1916 roku do 1931 roku) i w Naczelnym Komitecie Narodowym, później w Lidze Narodowej (1917–1918), prezes Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Od 1919 poseł na Sejm RP. Trzykrotnie sprawował funkcję premiera (od 24 lipca 1920 do 13 września 1921, od 28 maja 1923 do 14 grudnia 1923 i od 10 maja 1926 do 14 maja 1926), jego rząd został obalony w wyniku przewrotu majowego. W latach 1929–1930 jeden z przywódców Centrolewu. W 1930 aresztowany przez władze sanacyjne, osadzony w twierdzy brzeskiej, oskarżony w tzw. procesie brzeskim o przygotowywanie zamachu stanu, skazany na 1,5 roku więzienia, udał się na emigrację do Czechosłowacji. Do kraju powrócił 31 marca 1939 po okupacji Czecho-Słowacji przez wojska niemieckie i utworzeniu Protektoratu Czech i Moraw. Po agresji III Rzeszy na Polskę internowany przez Niemców, odrzucił propozycję utworzenia rządu kolaboracyjnego. Po utworzeniu w czerwcu 1945 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej (nie podjął obowiązków), w 1945 prezes utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” legalnego Polskiego Stronnictwa Ludowego (mikołajczykowskiego). Jeden z najważniejszych, a także najbardziej wyrazistych i wpływowych polityków II Rzeczypospolitej. Jeden z ojców niepodległej Polski. (Wikipedia).
70.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
763.
[POLITYKA - "Stryjaszek" podczas przemówienia - fotografia sytuacyjna]. 25 XII 1929. Fotografia pocztówkowa form. 8,3x13,6 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "Kochanej Jance no i oczywiście Wszystkim Wam razem życzy Wesołych Świąt mało znany 'Stryjaszek'. 25. 12. 929". Stan dobry.
100.–
764.
[POLOWANIE na zające - fotografie sytuacyjne]. [1. poł. XX w.]. Zestaw 6 fotografii form. ca 12x8 cm, 7,5x11,5 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan dobry.
120.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
765.
[POLOWANIE w Nieciesławicach - fotografia sytuacyjna]. [nie po 1918]. Fotografia form. 11,9x16,8 cm na karcie albumu form.20x27 cm, nieznanego autorstwa.
Grupa uczestników polowania w porze zimowej upozowana do pamiątkowej fotografii przed dworem w Nieciesławicach. Zdjecie naklejone na kartę z albumu. Na dolnym marginesie karty odręczny napis: "Polowanie w Nieciesławicach". Ślady od kleju, stan ogólny dobry. Patrz poz. poniżej.
Nieciesławice – wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Nieciesławice wieś wymieniona przez Jan Długosza w „Liber Beneficiorum” jako „Naczasslawicze”. Według jego opisu były tu łany kmiece z których dziesięcina oddawana była do Tuczęp. Tu wychowywał się Hugo Kołłątaj, znakomity mąż stanu i publicysta z epoki sejmu czteroletniego i powstania kościuszkowskiego 1794 r. W wieku XIX wieś w powiecie stopnickim, gminie i parafii Tuczępy położona na lewo od drogi bitej ze Stopnicy do Staszowa, o 8 wiorst od Stopnicy. W 1827 r. było domów 23, mieszkańców 207. W roku 1883 folwark i wieś Nieciesławice posiadały rozległość 625 mórg. W uprawach stosowano płodozmian 6 i 8 polowy.Według danych ze spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Nieciesławice było 5 budynków 48 mieszkańców, natomiast we wsi Nieciesławice 43 budynki zamieszkałe przez 234 mieszkańców w tym 6 pochodzenia żydowskiego. Obecnie istnieją pozostałości parku dworskiego z XIX w., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych. (Wikipedia).
W miejscowości znajdował się wybudowany w XIX w. w miejscu drewnianego dwór dla właścicieli Oppeln-Bronikowskich. Bywał w nim Stefan Żeromski, opisując wizytę w swoich „Dziennikach”. We dworze znajdowała się znakomita biblioteka. Więcej o dworze i rodzinie właścicieli na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5460/Niecieslawice/.
Nieciesławice – wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Nieciesławice wieś wymieniona przez Jan Długosza w „Liber Beneficiorum” jako „Naczasslawicze”. Według jego opisu były tu łany kmiece z których dziesięcina oddawana była do Tuczęp. Tu wychowywał się Hugo Kołłątaj, znakomity mąż stanu i publicysta z epoki sejmu czteroletniego i powstania kościuszkowskiego 1794 r. W wieku XIX wieś w powiecie stopnickim, gminie i parafii Tuczępy położona na lewo od drogi bitej ze Stopnicy do Staszowa, o 8 wiorst od Stopnicy. W 1827 r. było domów 23, mieszkańców 207. W roku 1883 folwark i wieś Nieciesławice posiadały rozległość 625 mórg. W uprawach stosowano płodozmian 6 i 8 polowy.Według danych ze spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Nieciesławice było 5 budynków 48 mieszkańców, natomiast we wsi Nieciesławice 43 budynki zamieszkałe przez 234 mieszkańców w tym 6 pochodzenia żydowskiego. Obecnie istnieją pozostałości parku dworskiego z XIX w., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych. (Wikipedia).
W miejscowości znajdował się wybudowany w XIX w. w miejscu drewnianego dwór dla właścicieli Oppeln-Bronikowskich. Bywał w nim Stefan Żeromski, opisując wizytę w swoich „Dziennikach”. We dworze znajdowała się znakomita biblioteka. Więcej o dworze i rodzinie właścicieli na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5460/Niecieslawice/.
160.–
Sprzedano za: 440.–
Sprzedano za: 440.–
766.
[DWÓR w Nieciesławicach - fotografie widokowe i sytuacyjne]. [1 poł. XX w.]. Zestaw 13 fotografii form. ca 12x17 cm, 11x9 cm, 7x9 cm, 6x4,5 cm, nieznanego autorstwa.
Zdjęcia naklejone na kartę z albumu dwustronnie. Na ujęciach m.in. zapewne właściciele Oppeln-Bronikowscy przed dworem, w parku. Dołączono 1 fotografię form. 18x24 cm w przedstawieniem licznie zgromadzonych uczestników pielgrzymki ziemian na Jasną Górę w 1937. Na odwrocie zdjęcia piecz. fotografa i odręczny napis: "1937 r. Henryk Bronikowski". Ubytek dolnego narożnika karty z albumu, poza tym stan dobry. Patrz poz. powyżej.
Nieciesławice – wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Nieciesławice wieś wymieniona przez Jan Długosza w „Liber Beneficiorum” jako „Naczasslawicze”. Według jego opisu były tu łany kmiece z których dziesięcina oddawana była do Tuczęp. Tu wychowywał się Hugo Kołłątaj, znakomity mąż stanu i publicysta z epoki sejmu czteroletniego i powstania kościuszkowskiego 1794 r. W wieku XIX wieś w powiecie stopnickim, gminie i parafii Tuczępy położona na lewo od drogi bitej ze Stopnicy do Staszowa, o 8 wiorst od Stopnicy. W 1827 r. było domów 23, mieszkańców 207. W roku 1883 folwark i wieś Nieciesławice posiadały rozległość 625 mórg. W uprawach stosowano płodozmian 6 i 8 polowy.Według danych ze spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Nieciesławice było 5 budynków 48 mieszkańców, natomiast we wsi Nieciesławice 43 budynki zamieszkałe przez 234 mieszkańców w tym 6 pochodzenia żydowskiego. Obecnie istnieją pozostałości parku dworskiego z XIX w., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych. (Wikipedia).
W miejscowości znajdował się wybudowany w XIX w. w miejscu drewnianego dwór dla właścicieli Oppeln-Bronikowskich. Bywał w nim Stefan Żeromski, opisując wizytę w swoich „Dziennikach”. We dworze znajdowała się znakomita biblioteka. Więcej o dworze i rodzinie właścicieli na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5460/Niecieslawice/
.
Nieciesławice – wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Nieciesławice wieś wymieniona przez Jan Długosza w „Liber Beneficiorum” jako „Naczasslawicze”. Według jego opisu były tu łany kmiece z których dziesięcina oddawana była do Tuczęp. Tu wychowywał się Hugo Kołłątaj, znakomity mąż stanu i publicysta z epoki sejmu czteroletniego i powstania kościuszkowskiego 1794 r. W wieku XIX wieś w powiecie stopnickim, gminie i parafii Tuczępy położona na lewo od drogi bitej ze Stopnicy do Staszowa, o 8 wiorst od Stopnicy. W 1827 r. było domów 23, mieszkańców 207. W roku 1883 folwark i wieś Nieciesławice posiadały rozległość 625 mórg. W uprawach stosowano płodozmian 6 i 8 polowy.Według danych ze spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Nieciesławice było 5 budynków 48 mieszkańców, natomiast we wsi Nieciesławice 43 budynki zamieszkałe przez 234 mieszkańców w tym 6 pochodzenia żydowskiego. Obecnie istnieją pozostałości parku dworskiego z XIX w., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych. (Wikipedia).
W miejscowości znajdował się wybudowany w XIX w. w miejscu drewnianego dwór dla właścicieli Oppeln-Bronikowskich. Bywał w nim Stefan Żeromski, opisując wizytę w swoich „Dziennikach”. We dworze znajdowała się znakomita biblioteka. Więcej o dworze i rodzinie właścicieli na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5460/Niecieslawice/
.
200.–
Sprzedano za: 280.–
Sprzedano za: 280.–
767.
[POWSTANIE listopadowe - reprodukcja fotograficzna obrazu Zygmunta Rozwadowskiego "Gen. Dezydery Chłapowski w bitwie pod Reichenbach 22?/ V 1813"]. [nie przed 1929]. Fotografia form. 14x23 cm.
W lewym dolnym narożniku napis tytułowy. Miejscowe zaplamienia, ślady po odklejeniu na odwrocie, poza tym stan dobry.
"W czasie kampanii wiosennej w 1813 r. podczas wojen napoleońskich, po dwudniowej bitwie pod Budziszynem (20-21 maja 1813 r.) cesarz Napoleon rzucił w pościg 16000 kawalerzystów za uchodzącą armią rosyjsko-pruską gen. kaw. Piotra Chrystianowicza Wittgensteina. Jeszcze tego samego dnia pod Reichenbach kawaleria cesarska dogoniła wycofujące się oddziały nieprzyjaciela. Wojska napoleońskie, w skład których wchodzili również Polacy w pułkach: 1. Lekkokonny Gwardii Cesarskiej gen. bryg. Wincentego Krasińskiego, 7. Szwoleżerów-Lansjerów płk. Ignacego Stokowskiego oraz 8. Szwoleżerów-Lansjerów płk. Tomasza Łubieńskiego rozbiły, osłaniających odwrót, rosyjskich dragonów. Stopniowo nadciągające posiłki rosyjsko-pruskie: ułani, dragoni, kozacy, huzarzy oraz kirasjerzy pod dowództwem gen. piech. Michaiła Miłoradowicza byli rozbijani w kolejno następujących po sobie szarżach cesarskiej kawalerii. Obok polskich szwoleżerów w bitwie uczestniczył holenderski oddział utworzony na wzór polskich szwoleżerów tzw. Pułk Czerwonych Szwoleżerów (2. Pułk Lekkokonny Gwardii Cesarskiej). Szarżujących Polaków, Francuzów i Holendrów zatrzymał dopiero skoncentrowany ogień nieprzyjacielskiej artylerii. Wówczas zginęli dowódca Dywizji Lekkiej Kawalerii z I Korpusu Kawalerii gen. dyw. Jean Bruyères oraz osobisty przyjaciel Napoleona wielki marszałek dworu cesarskiego Géraud Duroc." (za opisem zamieszczonym na stronie Muzeum Wojska Polskiego - https://muzeumwp.pl/timeline/bitwa-pod-reichenbach/).
"W czasie kampanii wiosennej w 1813 r. podczas wojen napoleońskich, po dwudniowej bitwie pod Budziszynem (20-21 maja 1813 r.) cesarz Napoleon rzucił w pościg 16000 kawalerzystów za uchodzącą armią rosyjsko-pruską gen. kaw. Piotra Chrystianowicza Wittgensteina. Jeszcze tego samego dnia pod Reichenbach kawaleria cesarska dogoniła wycofujące się oddziały nieprzyjaciela. Wojska napoleońskie, w skład których wchodzili również Polacy w pułkach: 1. Lekkokonny Gwardii Cesarskiej gen. bryg. Wincentego Krasińskiego, 7. Szwoleżerów-Lansjerów płk. Ignacego Stokowskiego oraz 8. Szwoleżerów-Lansjerów płk. Tomasza Łubieńskiego rozbiły, osłaniających odwrót, rosyjskich dragonów. Stopniowo nadciągające posiłki rosyjsko-pruskie: ułani, dragoni, kozacy, huzarzy oraz kirasjerzy pod dowództwem gen. piech. Michaiła Miłoradowicza byli rozbijani w kolejno następujących po sobie szarżach cesarskiej kawalerii. Obok polskich szwoleżerów w bitwie uczestniczył holenderski oddział utworzony na wzór polskich szwoleżerów tzw. Pułk Czerwonych Szwoleżerów (2. Pułk Lekkokonny Gwardii Cesarskiej). Szarżujących Polaków, Francuzów i Holendrów zatrzymał dopiero skoncentrowany ogień nieprzyjacielskiej artylerii. Wówczas zginęli dowódca Dywizji Lekkiej Kawalerii z I Korpusu Kawalerii gen. dyw. Jean Bruyères oraz osobisty przyjaciel Napoleona wielki marszałek dworu cesarskiego Géraud Duroc." (za opisem zamieszczonym na stronie Muzeum Wojska Polskiego - https://muzeumwp.pl/timeline/bitwa-pod-reichenbach/).
54.–
Sprzedano za: 54.–
Sprzedano za: 54.–
768.
[POWSTANIE styczniowe - Marian Langiewicz - fotografia portretowa - 1]. [l. 60. XIX w.?]. Fotografia form. 8,7x5,5 cm na podkładzie form. 10,5x6,2 cm, wykonana w atelier Charlet & Jacotin w Paryżu.
Portretowany ujęty w popiersiu, w stroju powstańczym. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku pod kompozycją wycisk: "C.J". Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Charlet & Jacotin" oraz napis atramentem: "Langiewicz". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu oraz napis ołówkiem: "Langiewicz". Stan bardzo dobry.
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
180.–
Sprzedano za: 180.–
Sprzedano za: 180.–
769.
[POWSTANIE styczniowe - Marian Langiewicz - fotografia portretowa - 2]. [l. 60. XIX w.]. Refotografia form. 8,4x5,3 cm na podkładzie form. 10,2x6,1 cm.
Portretowany ujęty w mundurze, w całej postaci, stoi patrząc na wprost, z lewą ręką wspartą na szabli. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie napis ołówkiem: "gen. Marian Langiewicz dyktator Powstania Styczn.". Miejscowe zaplamienia stan ogólny dobry. (Reprod. w: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 195-199).
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
90.–
Sprzedano za: 90.–
Sprzedano za: 90.–
770.
[POWSTANIE styczniowe - młoda kobieta w stroju z okresu "żałoby narodowej" - fotografia portretowa]. [nie przed 1865]. Fotografia form. 9,1x5,6 cm na oryg. podkładzie form. 10,2x6 cm, autorstwa [Stanisława] Rodeckiego we Lwowie.
Portretowana ujęta w popiersiu. Ubrana w czarną długą suknię z białym kołnierzykiem; suknia z materiału bez połysku, z długimi rękawami noszona na znak żałoby narodowej kobiet ogłoszonej 3 III 1861 po pogrzebie pierwszych pięciu ofiar zastrzelonych w Warszawie przez wojsko carskie w czasie manifestacji patriotycznej. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Rodecki a Leopol.". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Rodecki Peintre de Varsovie rue Meyer a Leopol.". Stan dobry.
S. Rodecki - uczestnik powstania listopadowego, malarz i fotograf. W X 1856 najprawdopodobniej kupił od Jana Mieczkowskiego jego zakład fotograficzny przy ul. Senatorskiej i pozostawał tam do V 1866. Następnie przeniósł się do pałacu Pod Czterema Wiatrami w Warszawie. Jeździł często za granicę, głównie do Austrii i Niemiec, aby być 'au courant' wszystkich nowości swojej profesji. Nie zamykał wtedy zakładu lecz pozostawiał go pod opieką zastępcy, którym np. w lecie 1860 był prawdopodobnie Konstanty Brandel. W 1866 prowadził wspólnie z Dutkiewiczem zakład przy pl. Mariackim 6 we Lwowie obok Hotelu Europejskiego. W l. 1865-1877 wspólnie z Julianem Wangiem (1844-1910) zakład przy ul. Majera 135 również we Lwowie.
S. Rodecki - uczestnik powstania listopadowego, malarz i fotograf. W X 1856 najprawdopodobniej kupił od Jana Mieczkowskiego jego zakład fotograficzny przy ul. Senatorskiej i pozostawał tam do V 1866. Następnie przeniósł się do pałacu Pod Czterema Wiatrami w Warszawie. Jeździł często za granicę, głównie do Austrii i Niemiec, aby być 'au courant' wszystkich nowości swojej profesji. Nie zamykał wtedy zakładu lecz pozostawiał go pod opieką zastępcy, którym np. w lecie 1860 był prawdopodobnie Konstanty Brandel. W 1866 prowadził wspólnie z Dutkiewiczem zakład przy pl. Mariackim 6 we Lwowie obok Hotelu Europejskiego. W l. 1865-1877 wspólnie z Julianem Wangiem (1844-1910) zakład przy ul. Majera 135 również we Lwowie.
140.–
Sprzedano za: 240.–
Sprzedano za: 240.–
771.
[POWSTANIE styczniowe - kobieta w średnim wieku, w stroju z okresu "żałoby narodowej" - fotografia portretowa]. [1862?]. Fotografia form. 10x6 cm na podkładzie form. 10,1x6,4 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowana ujęta w 3/4 postaci, siedzi na giętym krześle. Ubrana w czarną długą suknię i pelerynę. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na odwrocie odręczny napis ołówkiem: "woj. Poznańskie 1862 r.". Miejscowe zaplamienia na licu.
100.–
Sprzedano za: 240.–
Sprzedano za: 240.–
772.
[POWSTANIE styczniowe - starsza kobieta w stroju z okresu "żałoby narodowej" - fotografia portretowa]. [l. 60 XIX w.]. Fotografia form. 9,5x5,8 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6 cm, autorstwa Augusta Freunda w Tarnopolu.
Portretowana ujęta w popiersiu. Ubrana w czarną suknię z białym kołnierzykiem, na głowie czepiec. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "A. Freund". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Z pracowni fotograficznej Augusta Freund w Tarnopolu". Stan dobry.
A. Freund (1835-1892) - w l. 1861-1869 prowadził zakład fotograficzny w Kętach. W l. 1856-1858 studiował farmację na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1872 jako profesor prowadził wykłady w Katedrze Chemii Ogólnej Akademii Technicznej we Lwowie. Był też wybierany trzykrotnie rektorem tej uczelni.
A. Freund (1835-1892) - w l. 1861-1869 prowadził zakład fotograficzny w Kętach. W l. 1856-1858 studiował farmację na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1872 jako profesor prowadził wykłady w Katedrze Chemii Ogólnej Akademii Technicznej we Lwowie. Był też wybierany trzykrotnie rektorem tej uczelni.
120.–
773.
[POWSTANIE styczniowe - tableau pamiątkowe "Polska w roku 1861 / 1862 / 1863]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. 16,3x21,8 cm na oryg. podkładzie form. 22x26,5 cm.
Tableau z wizerunkami portretowymi mężów stanu, przywódców i uczestników powstania. W centrum górnego marginesu kompozycji na tarczy herb Polski, Litwy i Rusi oraz wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej pod koroną i napis: "Boże zbaw Polskę". W narożnikach i dolnym fragmencie kompozycji sceny o tematyce związanej z wydarzeniami lat 1861-1864 (m.in. Scena z manifestacji z dn. 27 II 1861 r., Wojsko strzelające do tłumu na placu Zamkowym 8 IV 1861 r., Manifestacja w Kownie w rocznicę Unii Lubelskiej, kompozycja alegoryczna "Płaczące Polki"). W górnym fragmencie, pod napisem tytułowym na medalionach pośmiertne podobizny pięciu uczestników patriotycznej manifestacji na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie w dniu 27 lutego 1861 r.: Zdzisława Rutkowskiego (ziemianina), Filipa Adamkiewicza (czeladnika krawieckiego), Michała Arcichiewicza (ucznia), Karola Brendela (robotnika) i Marcelego Karczewskiego (ziemianina). Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie piecz.: "E. L. Kasprowicz Leipzig". Zdjęcie przełamane, z zaplamieniami i uszkodzeniami, szczególnie na marginesach podkładu i odwrocie.
240.–
Sprzedano za: 1.100.–
Sprzedano za: 1.100.–
774.
[POWSTANIE styczniowe - tableau pamiątkowe "Uczestnicy powstania z roku 1863 w roku jubileuszowym 1913"]. [1913]. Fotografia form. 26,5x37,5 cm, wykonana w atelier Kordyan we Lwowie.
Tableau z wizerunkami portretowymi 83 osób związanych z powstaniem styczniowym; ujęcia portretowe w popiersiach ujęte w centrum kompozycji, każdy wizerunek opisany nazwiskiem, po bokach przedstawienia alegoryczne, na górnym marginesie napis tytułowy. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na odwrocie piecz.: "Fot. Kordyan Lwów Kilińskiego 3 (róg Hetmańskiej)". Narożniki zdjęcia nieco uszkodzone, poza tym stan dobry.
Zakład Fotograficzny "Kordyan" - właścicielem atelier był Dawid Berl Berthold Feuerstein. W latach 1902-1911 mieścił się przy ul. Akademickiej 14 we Lwowie, w latach 1913-1914 przy ul. Kilińskiego 3, zaś po 1914 przy ul. Łyczakowskiej 9. W 1908 zakład zdobył medale na wystawach w Paryżu i Lwowie.
Zakład Fotograficzny "Kordyan" - właścicielem atelier był Dawid Berl Berthold Feuerstein. W latach 1902-1911 mieścił się przy ul. Akademickiej 14 we Lwowie, w latach 1913-1914 przy ul. Kilińskiego 3, zaś po 1914 przy ul. Łyczakowskiej 9. W 1908 zakład zdobył medale na wystawach w Paryżu i Lwowie.
380.–
Sprzedano za: 3.200.–
Sprzedano za: 3.200.–
775.
[POWSTANIE styczniowe - "Broń powstańcza na Wystawie r. 1863 we Lwowie" ]. [1913?]. Fotografia form. 17x12 cm.
Widok na eksponaty (m.in. szable. kosy, lanca, pistolety, rewolwery, karabiny w części z bagnetami). Na odwrocie napis ołówkiem: "Broń powstańcza na Wystawie r. 1863 we Lwowie", "Album pamiątek 1863 r. Lwów, Druk. Pol. 1913". Zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry.
80.–
Sprzedano za: 440.–
Sprzedano za: 440.–
776.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Wojsko carskie tłumiące manifestację w Warszawie"]. [l. 60. XIX w.?]. Fotografia form. 5,2x8,6 cm na oryg. podkładzie form. 6,3x10,5 cm.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z obrazu z przedstawieniem tłumienia manifestacji. Scena przed kościołem św. Anny w Warszawie. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na odwrocie ślad po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
160.–
Sprzedano za: 500.–
Sprzedano za: 500.–
777.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Błogosławieństwo przed bitwą"]. [po 21 III 1863]. Fotografia form. 5,1x8,7 cm na oryg. podkładzie form. 5,8x10,4 cm.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z drzeworytu zamieszcz. w "L'Illustration. Journal Universel" z obrazu Leona Kaplińskiego ((1826-1873) - malarza, pisarza, działacza emigracyjnego odpowiedzialnego m.in. za dostarczanie prasie francuskiej rysunków ilustrujących bieżące wydarzenia w Polsce). Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Miejscowe niewielkie zaplamienia, na bocznych marginesach otwory po szpilkach, stan ogólny dobry. (Reprod. w: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 652 - Ksiądz stojący na wzgórku pod krzyżem błogosławi kosynierów mających się przyłączyć do oddziałów pod dowództwem Mariana Langiewicza).
180.–
Sprzedano za: 550.–
Sprzedano za: 550.–
778.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Wymarsz z Warszawy rekrutów pod eskortą wojska carskiego. W tle fragment sylwety miasta"]. [po 7 III 1863]. Fotografia form. 5,3x8,9 cm na oryg. podkładzie form. 6,3x10,5 cm.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z drzeworytu zamieszcz. w "L'Illustration. Journal Universel" i w "The Illustrated London News" z obrazu Juliusza Kossaka pt. "Konwój więźniów wyprowadzonych z Cytadeli". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Miejscowe niewielkie zaplamienia, na bocznych marginesach otwory po szpilkach, stan ogólny dobry. (Reprod. w: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 642).
180.–
Sprzedano za: 600.–
Sprzedano za: 600.–
779.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Śmierć Narbutta pod Dubiczami"]. [po 1866]. Fotografia form. 5,2x7,2 cm na oryg. podkładzie form. 6,1x10 cm.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z obrazu (litografii) Michała Elwira Andriollego pt. "Śmierć Narbutta pod Dubiczami", pokazująca moment śmierci bohaterskiego powstańca. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis identyfikujący. Stan dobry. Biogram poniżej za: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m.st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 252).
Ludwik Narbutt (ur. 26 sierpnia 1832 w Szawrach, zm. 4 maja 1863 pod Dubiczami) – polski ziemianin, naczelnik wojenny powiatu lidzkiego w powstaniu styczniowym. (Wikipedia).
Ludwik Narbutt (ur. 26 sierpnia 1832 w Szawrach, zm. 4 maja 1863 pod Dubiczami) – polski ziemianin, naczelnik wojenny powiatu lidzkiego w powstaniu styczniowym. (Wikipedia).
160.–
Sprzedano za: 550.–
Sprzedano za: 550.–
780.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Pochód na Sybir"]. [po 1867]. Fotografia form. 5,3x8,9 cm na oryg. podkładzie form. 6,3x10,5 cm.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z obrazu "kronikarza" powstania styczniowego Artura Grottgera pt. "Pochód na Sybir". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie ołówkowy napis identyfikujący po francusku. Miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
180.–
Sprzedano za: 650.–
Sprzedano za: 650.–
781.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Droga na zesłanie"]. [l. 60. XIX w.?]. Fotografia form. 5,4x7,6 cm na oryg. podkładzie form. 6,2x10,5 cm.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z obrazu z przedstawieniem zesłańców eskortowanych przez trzech uzbrojonych kozackich jeźdźców. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Miejscowe zaplamienia, trzy otwory po szpilkach na marginesach, poza tym stan dobry.
120.–
Sprzedano za: 480.–
Sprzedano za: 480.–
782.
[POWSTANIE styczniowe - scena "Wspomnienia powstańcze w dworze szlacheckim"]. [l. 60. XIX w.?]. Fotografia form. 5,7x7,4 cm na oryg. podkładzie form. 6,3x10,5 cm, wykonana w atelier S. Wiktor w Paryżu.
Fotografia z dziewiętnastowiecznej ilustracji prasowej z obrazu z przedstawieniem starca opowiadającego młodym o powstańczych losach. Wszyscy w strojach polskich, na ścianie mapa z widocznymi zarysami Polski. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu. Miejscowe zaplamienia, na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
120.–
Sprzedano za: 550.–
Sprzedano za: 550.–
783.
[RETÓW - pałac Ogińskich - fotografie widokowe]. [nie przed 1909]. Zestaw 2 fotografii pocztówkowych form. ca 9x13,5 cm, nieznanego autorstwa.
Na jednym ujęciu widok zewnętrzny pałacu w stylu włoskim już po pożarze z 1909, na drugim również widok zewnętrzny z wieżą. Stan bardzo dobry.
Retów, także Retowo (lit. Rietavas) – miasto na Litwie, położone w okręgu telszańskim, 25 km od Płungian (rejon). Retów był stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego i razem z okolicznymi dobrami wchodził w skład dóbr stołowych Wielkich Książąt Litewskich. Od końca XVI wieku do początku XVIII wieku dzierżawili je Sapiehowie. Po nich dzierżawcą został Tadeusz Franciszek Ogiński. W 1775 nadano dobra retowskie na własność Ksaweremu Ogińskiemu. W 1812 Retów odkupił ks. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833), bratanek Tadeusza, jeden z przywódców powstania kościuszkowskiego, kompozytor i pamiętnikarz z Zalesia koło Smorgoń. W czasie powstania listopadowego w 1831 roku uruchomiono w majątku produkcję broni i amunicji dla powstańców. Syn Michała Kleofasa, ks. Ireneusz Kleofas Ogiński (1808–1863) osiadł w Retowie na stałe i w 2 połowie XIX wieku wybudował nową rezydencję. W 1859 Ogińscy założyli szkołę rolniczą. Uruchomiono hutę i fabrykę maszyn rolniczych, organizowano wystawy rolnicze. W 1875 założono w Retowie szkołę muzyczną, a w 1883 orkiestrę symfoniczną. W 1892 powstała w Retowie pierwsza na Litwie elektrownia wiatrowa i linia telefoniczna. Książę Bogdan Michał Ogiński zmarł bezpotomnie w 1909. W tym samym roku spłonął należący do niego pałac. Po 1922 roku władze Republiki Litewskiej upaństwowiły majątek. Po II wojnie światowej był tu ośrodek kołchozu oraz szkoła rolnicza. Podczas okupacji hitlerowskiej 27 czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 800 osób. 10 lipca 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obozu Viešvėnai. (Wikipedia).
Retów, także Retowo (lit. Rietavas) – miasto na Litwie, położone w okręgu telszańskim, 25 km od Płungian (rejon). Retów był stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego i razem z okolicznymi dobrami wchodził w skład dóbr stołowych Wielkich Książąt Litewskich. Od końca XVI wieku do początku XVIII wieku dzierżawili je Sapiehowie. Po nich dzierżawcą został Tadeusz Franciszek Ogiński. W 1775 nadano dobra retowskie na własność Ksaweremu Ogińskiemu. W 1812 Retów odkupił ks. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833), bratanek Tadeusza, jeden z przywódców powstania kościuszkowskiego, kompozytor i pamiętnikarz z Zalesia koło Smorgoń. W czasie powstania listopadowego w 1831 roku uruchomiono w majątku produkcję broni i amunicji dla powstańców. Syn Michała Kleofasa, ks. Ireneusz Kleofas Ogiński (1808–1863) osiadł w Retowie na stałe i w 2 połowie XIX wieku wybudował nową rezydencję. W 1859 Ogińscy założyli szkołę rolniczą. Uruchomiono hutę i fabrykę maszyn rolniczych, organizowano wystawy rolnicze. W 1875 założono w Retowie szkołę muzyczną, a w 1883 orkiestrę symfoniczną. W 1892 powstała w Retowie pierwsza na Litwie elektrownia wiatrowa i linia telefoniczna. Książę Bogdan Michał Ogiński zmarł bezpotomnie w 1909. W tym samym roku spłonął należący do niego pałac. Po 1922 roku władze Republiki Litewskiej upaństwowiły majątek. Po II wojnie światowej był tu ośrodek kołchozu oraz szkoła rolnicza. Podczas okupacji hitlerowskiej 27 czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 800 osób. 10 lipca 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obozu Viešvėnai. (Wikipedia).
80.–
Sprzedano za: 80.–
Sprzedano za: 80.–
784.
[RETÓW - kościół św. Michała Archanioła - fotografie widokowe]. [1910?]. Zestaw 2 fotografii pocztówkowych form. ca 9x13,5 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na jeden z największych na Litwie kościołów, ufundowany przez Ireneusza Ogińskiego i wybudowany w latach 1853-1874. Stan bardzo dobry.
Retów, także Retowo (lit. Rietavas) – miasto na Litwie, położone w okręgu telszańskim, 25 km od Płungian (rejon). Retów był stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego i razem z okolicznymi dobrami wchodził w skład dóbr stołowych Wielkich Książąt Litewskich. Od końca XVI wieku do początku XVIII wieku dzierżawili je Sapiehowie. Po nich dzierżawcą został Tadeusz Franciszek Ogiński. W 1775 nadano dobra retowskie na własność Ksaweremu Ogińskiemu. W 1812 Retów odkupił ks. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833), bratanek Tadeusza, jeden z przywódców powstania kościuszkowskiego, kompozytor i pamiętnikarz z Zalesia koło Smorgoń. W czasie powstania listopadowego w 1831 roku uruchomiono w majątku produkcję broni i amunicji dla powstańców. Syn Michała Kleofasa, ks. Ireneusz Kleofas Ogiński (1808–1863) osiadł w Retowie na stałe i w 2 połowie XIX wieku wybudował nową rezydencję. W 1859 Ogińscy założyli szkołę rolniczą. Uruchomiono hutę i fabrykę maszyn rolniczych, organizowano wystawy rolnicze. W 1875 założono w Retowie szkołę muzyczną, a w 1883 orkiestrę symfoniczną. W 1892 powstała w Retowie pierwsza na Litwie elektrownia wiatrowa i linia telefoniczna. Książę Bogdan Michał Ogiński zmarł bezpotomnie w 1909. W tym samym roku spłonął należący do niego pałac. Po 1922 roku władze Republiki Litewskiej upaństwowiły majątek. Po II wojnie światowej był tu ośrodek kołchozu oraz szkoła rolnicza. Podczas okupacji hitlerowskiej 27 czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 800 osób. 10 lipca 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obozu Viešvėnai. (Wikipedia).
Retów, także Retowo (lit. Rietavas) – miasto na Litwie, położone w okręgu telszańskim, 25 km od Płungian (rejon). Retów był stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego i razem z okolicznymi dobrami wchodził w skład dóbr stołowych Wielkich Książąt Litewskich. Od końca XVI wieku do początku XVIII wieku dzierżawili je Sapiehowie. Po nich dzierżawcą został Tadeusz Franciszek Ogiński. W 1775 nadano dobra retowskie na własność Ksaweremu Ogińskiemu. W 1812 Retów odkupił ks. Michał Kleofas Ogiński (1765–1833), bratanek Tadeusza, jeden z przywódców powstania kościuszkowskiego, kompozytor i pamiętnikarz z Zalesia koło Smorgoń. W czasie powstania listopadowego w 1831 roku uruchomiono w majątku produkcję broni i amunicji dla powstańców. Syn Michała Kleofasa, ks. Ireneusz Kleofas Ogiński (1808–1863) osiadł w Retowie na stałe i w 2 połowie XIX wieku wybudował nową rezydencję. W 1859 Ogińscy założyli szkołę rolniczą. Uruchomiono hutę i fabrykę maszyn rolniczych, organizowano wystawy rolnicze. W 1875 założono w Retowie szkołę muzyczną, a w 1883 orkiestrę symfoniczną. W 1892 powstała w Retowie pierwsza na Litwie elektrownia wiatrowa i linia telefoniczna. Książę Bogdan Michał Ogiński zmarł bezpotomnie w 1909. W tym samym roku spłonął należący do niego pałac. Po 1922 roku władze Republiki Litewskiej upaństwowiły majątek. Po II wojnie światowej był tu ośrodek kołchozu oraz szkoła rolnicza. Podczas okupacji hitlerowskiej 27 czerwca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 800 osób. 10 lipca 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obozu Viešvėnai. (Wikipedia).
80.–
785.
[SIEDMIOGRÓD - prace przy wyrębie lasu - fotografie sytuacyjne]. [1911?]. Zestaw 3 fotografii pocztówkowych form. ca 8,5x13,5 cm, nieznanego autorstwa.
Pracownicy pozujący do fotografii w transylwańskich lasach. Na odwrocie jednego ze zdjęć stempel i korespondencja, na dwóch pozostałych ołówkiem: "Wojnir i Gajdosz" oraz na wszystkich odręczne, późniejsze napisy identyfikujące ołówkiem: "Siedmiogród. Robotnicy, Węgrzy przy wyrębie lasu. Jan Fryszczyn poległ na I-szej wojnie św. 1913 r.", "Jan Fryszczyn" (oznaczony krzyżykiem na licu), "Siedmiogród Józef Szmelzer" (oznaczony krzyżykiem na licu). Lico jednego ze zdjęć z wyraźnymi otarciami, na wszystkich miejscowe zaplamienia na odwrocie.
120.–
786.
[SIENKIEWICZ Henryk - w fotelu - fotografia portretowa, pozowana]. [1890]. Fotografia form. 21x15,9 cm na oryg. podkładzie form. 27x18,5 cm, wykonana w atelier Awita Szuberta w Krakowie.
Sportretowany w wieku 44 lat pisarz, po wydaniu powieści "Pan Wołodyjowski", ujęty w 3/4 postaci, siedzi w wyściełanym fotelu. Takie samo ujęcie widzimy na najbardziej znanym portrecie twórcy Trylogii i jednym z najlepszych jego wizerunków, namalowanym w Krakowie w 1890 roku przez Kazimierza Pochwalskiego. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złoconymi brzegami. Na odwrocie wyzłoc. reklamowa winieta atelier z tekstem: "A.Szubert w Krakowie ulica Krupnicza 7. Szczawnicy w Cursalonie". Zdjęcie lekko otarte i zaplamione, podkład z mocniejszymi zaplamieniami, mimo to stan ogólny dobry.
H. Sienkiewicz (1846-1916) - nowelista, powieściopisarz, publicysta. Jeden z najpopularniejszych pisarzy polskich przełomu XIX i XX w. Laureat nagrody Nobla w 1905 w dziedzinie literatury za całokształt twórczości.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
H. Sienkiewicz (1846-1916) - nowelista, powieściopisarz, publicysta. Jeden z najpopularniejszych pisarzy polskich przełomu XIX i XX w. Laureat nagrody Nobla w 1905 w dziedzinie literatury za całokształt twórczości.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
1.340.–
787.
[SIENKIEWICZ Henryk - fotografia portretowa]. [1. poł. XX w.]. Fotografia pocztówkowa form. 13,7x8,7 cm, nieznanego autorstwa.
Portretowany ujęty w w półpostaci z profilu, siedzi na wyściełanym fotelu. Reprodukcja fotograficzna z fotografii z 2. poł. XIX w. Na dolnym marginesie podkładu nadruk tytułowy po rosyjsku: "Sienkiewicz". Niewielkie zaplamienia, stan dobry.
H. Sienkiewicz (1846-1916) - nowelista, powieściopisarz, publicysta. Jeden z najpopularniejszych pisarzy polskich przełomu XIX i XX w. Laureat nagrody Nobla w 1905 w dziedzinie literatury za całokształt twórczości.
H. Sienkiewicz (1846-1916) - nowelista, powieściopisarz, publicysta. Jeden z najpopularniejszych pisarzy polskich przełomu XIX i XX w. Laureat nagrody Nobla w 1905 w dziedzinie literatury za całokształt twórczości.
80.–
788.
[SPORT - drużyna piłkarzy z meczu piłki nożnej Törékves - Cracovia (2:1) - fotografia pozowana]. 23 X 1910. Fotografia form. 11,2x15,3 cm na oryg. podkładzie form. 16,3x25 cm, autorstwa Fényirda Bäumlera.
Pamiątkowa fotografia z meczu Cracovii z nieistniejącym już (działał w l. 1900-2002) klubem Törékves SE z Budapesztu, rozegranym 23 października 1910 roku i zakończonym wynikiem 2:1. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku pod zdjęciem wycisk z nazwiskiem fotografa, na marginesach górnym i dolnym napisy identyfikujące atramentem. Stan bardzo dobry.
500.–
Sprzedano za: 1.100.–
Sprzedano za: 1.100.–
789.
[SPORT motocyklowy - I. Raid patrolowy P. Z. Mot. Kraków - fotografia sytuacyjna]. [1949]. Fotografia form. 11,4x17,2 cm na podkładzie form. 13,7x19,8 cm, nieznanego autorstwa.
Uczestnicy na starcie zawodów upozowani do pamiątkowej fotografii. W tle licznie zgromadzona publiczność. Na dolnym marginesie kompozycji wykaligrafowany napis tytułowy: "I. Raid patrolowy P. Z. Mot. Kraków. Popow Piotr, Łodzinski Zygmunt, Gabryś Walenty". Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład i zamknięte w starej ramce, za szkłem (form. 15,5x21,5 cm). Stan dobry.
180.–
Sprzedano za: 320.–
Sprzedano za: 320.–
790.
[STANISŁAWÓW - jubileusz dwustuletniej rocznicy powstania I Gimnazjum Państwowego 1728-1928 w Stanisławowie, z udziałem Ignacego Daszyńskiego - fotografia zbiorowa]. 1928. Fotografia form. 28x35,5 cm, autorstwa M. Jędryka.
Licznie zgromadzeni uczestnicy obchodów upozowani do pamiątkowej fotografii. W centrum pierwszego rządu widoczny m.in. biorący udział w uroczystości były uczeń szkoły, a ówczesny Marszałek Sejmu RP, Ignacy Daszyński. Na dolnym marginesie kompozycji napis tytułowy. Stan dobry.
120.–
Sprzedano za: 500.–
Sprzedano za: 500.–
791.
[TOWARZYSTWO Gimnastyczne "Sokół" - młody mężczyzna w stroju "sokolim" - fotografia portretowa]. 1903. Fotografia form. 13,3x5,1 cm na oryg. podkładzie form. 14,2x5,4 cm, wykonana w atelier Adela we Lwowie.
Młody mężczyzna, zapewne Kazimierz, ujętego w prawie całej postaci, patrzy na wprost, pozując do fotografii. Ubrany w mundur i kurtkę kroju wojskowego, w prawej ręce trzyma czapkę z piórem. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu oraz napis atramentem: "Kazimierz w 1903 r.". Stan dobry.
Polskie Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - najstarsze polskie towarzystwo sportowe działające do dzisiaj. Założone 7 II 1867 we Lwowie. Jako pierwsze poza Lwowem zawiązały się w 1884 gniazda - filie w Tarnowie i Stanisławowie. Towarzystwo działało także po odzyskaniu niepodległości i w okresie międzywojennym. W 1892 powstała jednolita organizacja o nazwie "Związek Sokolstwa Polskiego" z siedzibą we Lwowie. Następne oddziały zaczęto otwierać w Inowrocławiu (1884), Poznaniu, Bydgoszczy (1886), w Królestwie Kongresowym, na Kresach, Rosji i Małopolsce (po 1905). Po Zlocie grunwaldzkim tworzyły się drużyny sokole-wojskowe oraz patronatem objęto organizacje skautowe.
Adela - zakład fotograficzny we Lwowie, którego właścicielem był Robert Schaller. Atelier mieściło się w l. 1896-1901 przy ul. Kopernika 8, zaś w l. 1901-1911 w Pasażu Mikolascha, w l. 1911-1921 właścicielem był Tadeusz Julian Jaworski.
Polskie Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - najstarsze polskie towarzystwo sportowe działające do dzisiaj. Założone 7 II 1867 we Lwowie. Jako pierwsze poza Lwowem zawiązały się w 1884 gniazda - filie w Tarnowie i Stanisławowie. Towarzystwo działało także po odzyskaniu niepodległości i w okresie międzywojennym. W 1892 powstała jednolita organizacja o nazwie "Związek Sokolstwa Polskiego" z siedzibą we Lwowie. Następne oddziały zaczęto otwierać w Inowrocławiu (1884), Poznaniu, Bydgoszczy (1886), w Królestwie Kongresowym, na Kresach, Rosji i Małopolsce (po 1905). Po Zlocie grunwaldzkim tworzyły się drużyny sokole-wojskowe oraz patronatem objęto organizacje skautowe.
Adela - zakład fotograficzny we Lwowie, którego właścicielem był Robert Schaller. Atelier mieściło się w l. 1896-1901 przy ul. Kopernika 8, zaś w l. 1901-1911 w Pasażu Mikolascha, w l. 1911-1921 właścicielem był Tadeusz Julian Jaworski.
80.–
Sprzedano za: 80.–
Sprzedano za: 80.–
792.
[WARSZAWA - pochód narodowy 5 go. listopada 1905 roku - fotografia sytuacyjna]. [5 XI 1905]. Fotografia pocztówkowa form. 8,6x13,5 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie licznie zgromadzonych uczestników, zorganizowanego przez Narodową Demokrację, w Warszawie w dniu 5 listopada 1905 Wielkiego Pochodu Narodowego zjednoczonej niezależnie od pochodzenia, wpływów i zapatrywań politycznych - ludności Warszawy. Stan bardzo dobry.
140.–
Sprzedano za: 140.–
Sprzedano za: 140.–
793.
[WARSZAWA - 126. rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja - pochód ulicami miasta podczas obchodów uroczystości - fotografia sytuacyjna]. 3 V 1917. Fotografia pocztówkowa form. 9x14 cm, autorstwa [Wacława] Saryusza Wolskiego w Warszawie.
Na górnym marginesie nadruk tytułowy: "Obchód konstytucji 3 Maja 1917 r. w Warszawie. (Fot. Sarjusz Wolski)". Na odwrocie nadruk wydawniczy: "Wydawnictwo artyst. pocztówek 'Polonia' [...]" i znaczek ze stemplem. Krawędzie lekko otarte, stan ogólny dobry.
48.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
794.
[WARSZAWA - prezydent miasta Władysław Jabłoński - w okolicach Garwolina - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 1922, nie po 1927]. Fotografia form. 11,9x16,8 cm na oryg. podkładzie form. 19,3x24,5 cm, nieznanego autorstwa.
Prezydent ze współpracownikami, m.in. Walerianem Kronenbergiem na drodze w okolicach Garwolina przed samochodem. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na odwrocie ołówkowy napis identyfikacyjny. Krawędzie podkładu lekko otarte, poza tym stan dobry.
W. Jabłoński (1872-1952) – polski architekt, działacz samorządowy. Syn Ignacego i Józefy z Gruberskich. W 1890 ukończył szkołę techniczną w Warszawie. Studiował w Petersburgu i na politechnice w Wiedniu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera architekta. Przez wiele lat był związany z Zarządem Miasta Warszawy. W 1918 był współzałożycielem, a następnie członkiem Zarządu Związków Zawodowych Pracowników Miejskich Warszawy. Był również naczelnym architektem miasta. Był wykładowcą budownictwa i materiałów budowlanych w ramach Kursów Wieczornych dla Techników (1909-1916) na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. W latach 1907–1915 był także członkiem TKN. Od 7 grudnia 1922 do 6 lipca 1927 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. Za jego prezydentury zostały zahamowane skutki inflacji w miejskiej gospodarce. Znacznej rozbudowie uległ przemysł i usługi miejskie. Rozwinęło się również budownictwo mieszkaniowe. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. (Wikipedia).
W. Jabłoński (1872-1952) – polski architekt, działacz samorządowy. Syn Ignacego i Józefy z Gruberskich. W 1890 ukończył szkołę techniczną w Warszawie. Studiował w Petersburgu i na politechnice w Wiedniu, gdzie uzyskał dyplom inżyniera architekta. Przez wiele lat był związany z Zarządem Miasta Warszawy. W 1918 był współzałożycielem, a następnie członkiem Zarządu Związków Zawodowych Pracowników Miejskich Warszawy. Był również naczelnym architektem miasta. Był wykładowcą budownictwa i materiałów budowlanych w ramach Kursów Wieczornych dla Techników (1909-1916) na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. W latach 1907–1915 był także członkiem TKN. Od 7 grudnia 1922 do 6 lipca 1927 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. Za jego prezydentury zostały zahamowane skutki inflacji w miejskiej gospodarce. Znacznej rozbudowie uległ przemysł i usługi miejskie. Rozwinęło się również budownictwo mieszkaniowe. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. (Wikipedia).
160.–
Sprzedano za: 600.–
Sprzedano za: 600.–
795.
[WARSZAWA - plac zamkowy z kolumną Zygmunta III Wazy - fotografia widokowa i sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 11,9x17 cm, autorstwa Henryka Poddębskiego.
W prawym fragmencie kompozycji zamek i wieża zegarowa, na pierwszym planie kolumna Zygmunta, w dole widoczni przechodnie. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Warschau (Warszawa) - Polen. Ehemaliges Königsschloss von XVI Jhr, und Säule von König Sigismund III Wasa (1589-1634)", "phot. H. Poddębski". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
150.–
Sprzedano za: 420.–
Sprzedano za: 420.–
796.
[WARSZAWA - pałac w Łazienkach - fotografia widokowa]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 11,9x17 cm, autorstwa Henryka Poddębskiego.
Widok Pałacu na Wodzie w wyjątkowej kompozycji z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Poddębski". Na odwrocie piecz.: "Pracownia Fotograficzna Henryka Poddębskiego Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 756-39", "Zbiory Dr. Mieczysława Orłowicza" oraz napisy atramentem: "Warschau (Warszawa) - Polen. Ehemaliges Königspalast 'Łazienki'", "phot. H. Poddębski". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
80.–
Sprzedano za: 80.–
Sprzedano za: 80.–
797.
[WINNIKI - przed restauracją J. Bisanza - fotografia sytuacyjna]. [nie po 1933]. Fotografia form. 14x9 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie przed wejściem do restauracji z szyldem: "Restauracja Pokój do śniadań J. Bisanz", na lewym skrzydle drzwiowym szyld z dodatkowymi informacjami: "Detaliczna sprzedaż piwa z wyszynkiem. J. Bisanz". Na odwrocie odręczna ("'Dla Władkow--' Dowód pamiątki Z Weinbergen Winniki J. Bisanzowie") zapiska właściciela z małżonką, zapewne uwidocznionych na fotografii. Stan dobry.
Weinbergen (ukr. Вайнберґен) – dawna kolonia józefińska, następnie wieś, od 1933 część miasta Winniki (ukr. Винники) na Ukrainie w rejonie lwowskim obwodu lwowskiego. Leżała na północ od Winnik właściwych, wzdłuż współczesnej ulicy Halickiej. Dawniej duża mieszana luterańsko-reformowana kolonia niemiecka, założona w 1785 roku. Własność stypendycyjnej fundacji Głowińskiego, w 1880 roku liczyła 675 mieszkańców (w 75 domach) w składzie: 428 Niemców, 206 Polaków i 40 "Russkich"; posiadała prywatną szkołę ewangelicką oraz filiał ewangelicki. W II Rzeczypospolitej początkowo gmina jednostkowa w powiecie lwowskim województwie lwowskim. W 1921 liczba mieszkańców gminy Weinbergen wynosiła 718, która składała się ze wsi Weinbergen (663 mieszkańców) i przysiółka Unterbergen (55 mieszkańców). W związku z reformą administracyjną kraju w latach 1930., gminę Weinbergen zniesiono 1 kwietnia 1933, włączając ją do Winnik (same Winniki funkcjonowały jako gmina miejska od 1 stycznia 1924, lecz status miasta otrzymały dopiero 20 października 1933, czyli po powiększeniu ich o Weinbergen). (Wikipedia).
Weinbergen (ukr. Вайнберґен) – dawna kolonia józefińska, następnie wieś, od 1933 część miasta Winniki (ukr. Винники) na Ukrainie w rejonie lwowskim obwodu lwowskiego. Leżała na północ od Winnik właściwych, wzdłuż współczesnej ulicy Halickiej. Dawniej duża mieszana luterańsko-reformowana kolonia niemiecka, założona w 1785 roku. Własność stypendycyjnej fundacji Głowińskiego, w 1880 roku liczyła 675 mieszkańców (w 75 domach) w składzie: 428 Niemców, 206 Polaków i 40 "Russkich"; posiadała prywatną szkołę ewangelicką oraz filiał ewangelicki. W II Rzeczypospolitej początkowo gmina jednostkowa w powiecie lwowskim województwie lwowskim. W 1921 liczba mieszkańców gminy Weinbergen wynosiła 718, która składała się ze wsi Weinbergen (663 mieszkańców) i przysiółka Unterbergen (55 mieszkańców). W związku z reformą administracyjną kraju w latach 1930., gminę Weinbergen zniesiono 1 kwietnia 1933, włączając ją do Winnik (same Winniki funkcjonowały jako gmina miejska od 1 stycznia 1924, lecz status miasta otrzymały dopiero 20 października 1933, czyli po powiększeniu ich o Weinbergen). (Wikipedia).
90.–
Sprzedano za: 380.–
Sprzedano za: 380.–
798.
[WIŚNICZ - zdjęcie pamiątkowe z zamkiem w tle - fotografia sytuacyjna]. [l. 30 XX w.]. Fotografia form. 5,8x8,8 cm, nieznanego autorstwa.
Na pierwszym planie m.in. dziewczęta na konnej wycieczce, niektóre w strojach regionalnych. W tle widok na największy po Wawelu zamek w Małopolsce. Na odwrocie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
48.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
799.
[ZAKOPANE - tableau Państwowego Gimnazjum - abiturienci klasa VIII A - 1927-1928]. [1928]. Fotografia form. 16,8x21,9 cm, autorstwa H[enryka] Schabenbecka [w Zakopanem].
Tableau według kompozycji Henryka Schabenbecka, sygn. w prawym dolnym narożniku, z podobiznami grona profesorskiego i absolwentów. Portrety ujęte w prostokątne ramki. Zdjęcia podpisane nazwiskami. W lewej górnej części kompozycji napis tytułowy, poniżej widoczny budynek gimnazjum. Krawędzie i narożniki lekko uszkodzone, na odwrocie wyraźne ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
80.–
800.
[WOJSKO - Legiony Polskie - Departament Wojskowy Naczelnego Komitetu Narodowego w Piotrkowie w 1916 - fotografia sytuacyjna]. [1916]. Fotografia form. 8,8x14 cm, nieznanego autorstwa.
Stoją od lewej: Stanisław Kot (1885-1975), kpt. Stefan Czarnowski (1879-1937), Stanisław Downarowicz (1874-1941), płk. Władysław Sikorski (1881-1943), kpt. Michał Wyrostek (1876-1953), NN. Niewielkie zaplamienia na odwrocie, stan dobry.
160.–
Sprzedano za: 360.–
Sprzedano za: 360.–
801.
[WOJSKO Polskie - ppor. Stanisław Wolak - 2 fotografie pośmiertne]. [nie przed 20 IV 1919]. Zestaw 2 fotografii pocztówkowych form. 9x13,7 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcia w trumnie śmiertelnie postrzelonego podczas zwycięskiego ataku w Persenkówce podporucznika, w niedzielę wielkanocną 20 kwietnia 1919. Stan dobry. Obszerny biogram w Wikipedii - https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Wolak.
180.–
Sprzedano za: 180.–
Sprzedano za: 180.–
802.
[WOJSKO Polskie - "beliniak" na uroczystości rodzinnej - fotografia pozowana, zbiorowa]. [l. 20. XX w.]. Fotografia form. 16,7x22,5 cm na podkładzie form. 16,7x22,5, nieznanego autorstwa.
Ułan z 1. Pułku Ułanów I. Brygady Legionów, bądź szwoleżer z 1. Pułku Szwoleżerów upozowany do pamiątkowej fotografii wraz z innymi uczestnikami uroczystości, na tle drewnianego budynku. Portretowany w umundurowaniu legionowym - kurtce kawaleryjskiej, tzw. "ułance", dwurzędowej z wyłogami wz. 1914-1916, bez widocznej charakterystycznej czapki ułańskiej i szabli. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Stan dobry.
80.–
803.
[WOJSKO Polskie - marynarka wojenna - załogi kanonierek ORP "Generał Haller" i ORP "Komendant Piłsudski" - fotografie zbiorowe, pozowane]. 3, 22 V 1921. Zestaw 3 fotografii pocztówkowych form. ca 9x14 cm, nieznanego autorstwa.
Marynarze upozowani do pamiątkowych fotografii. Na odwrocie zdjęć - kanionierki "Generał Haller" odręczny tekst z życzeniami: "Cała załoga składa serdeczne życzenia dla Krakowa, d. 22/5 21 [...]", kanionierki "Komendant Piłsudski": "Załoga Generała Hallera i Komendanta Piłsudskiego okręt udekorowany 3. maja w porcie Gdańskim [...]". Miejscowe otarcia, poza tym stan dobry.
ORP Generał Haller – polska kanonierka z okresu międzywojennego, należąca do rosyjskiego typu Wodoriez. Zbudowana w Finlandii na zamówienie carskiej marynarki wojennej. Nieukończony okręt został przejęty w 1917 roku przez Finów, a następnie w 1920 roku sprzedany polskiej marynarce wojennej. W polskiej flocie pełnił funkcję okrętu szkolnego; wziął udział w kampanii wrześniowej. Zatopiony 6 września 1939 roku w porcie w Helu w wyniku bombardowania samolotów niemieckich. (Wikipedia).
ORP Komendant Piłsudski – polska kanonierka z okresu międzywojennego, należąca do typu Wodoriez. Zbudowana w Finlandii na zamówienie rosyjskiej carskiej marynarki wojennej, w której miała służyć w charakterze dozorowca. Przejęta przez Finów w 1917 roku i odsprzedana w 1920 roku polskiej Marynarce Wojennej. Wraz z bliźniaczym ORP „Generał Haller” służył głównie do szkolenia, a przez większość służby administracyjnie przynależał do Dywizjonu Minowców. Wziął udział w kampanii wrześniowej, prawdopodobnie samozatopiony w porcie w Helu. Wyremontowany przez Niemców, służył w Kriegsmarine do września 1943 roku. Zatopiony w wyniku nalotu bombowego w porcie w Nantes. (Wikipedia).
ORP Generał Haller – polska kanonierka z okresu międzywojennego, należąca do rosyjskiego typu Wodoriez. Zbudowana w Finlandii na zamówienie carskiej marynarki wojennej. Nieukończony okręt został przejęty w 1917 roku przez Finów, a następnie w 1920 roku sprzedany polskiej marynarce wojennej. W polskiej flocie pełnił funkcję okrętu szkolnego; wziął udział w kampanii wrześniowej. Zatopiony 6 września 1939 roku w porcie w Helu w wyniku bombardowania samolotów niemieckich. (Wikipedia).
ORP Komendant Piłsudski – polska kanonierka z okresu międzywojennego, należąca do typu Wodoriez. Zbudowana w Finlandii na zamówienie rosyjskiej carskiej marynarki wojennej, w której miała służyć w charakterze dozorowca. Przejęta przez Finów w 1917 roku i odsprzedana w 1920 roku polskiej Marynarce Wojennej. Wraz z bliźniaczym ORP „Generał Haller” służył głównie do szkolenia, a przez większość służby administracyjnie przynależał do Dywizjonu Minowców. Wziął udział w kampanii wrześniowej, prawdopodobnie samozatopiony w porcie w Helu. Wyremontowany przez Niemców, służył w Kriegsmarine do września 1943 roku. Zatopiony w wyniku nalotu bombowego w porcie w Nantes. (Wikipedia).
180.–
Sprzedano za: 650.–
Sprzedano za: 650.–
804.
[WOJSKO Polskie - oddział przysposobienia wojskowego w Staszowie - fotografie zbiorowe, pozowane]. [1924, 1925]. Zestaw 6 fotografii form. ca 9x14 cm.
W skład zestawu wchodzą:
1. 2 fotografie zbiorowe, wykonane w Zakładzie Fotograficznym K. Ganabasińskiego w Staszowie. Młodzi chłopcy w ramach przysposobienia wojskowego upozowani do pamiątkowych fotografii z bronią (widoczny m.in.: lekki karabin maszynowy, ciężki karabin maszynowy, moździerz). Na odwrocie piecz. fotografa: "Zakład Art.-Fotograficzny K. Ganabasińskiego w Staszowie" oraz atramentowe odręczne napisy identyfikujące: "Hufiec szkolny 12 czerwca 1924 roku. Staszów", "Hufiec szkolny 15/VI 1924 roku Staszów"
2. 1 fotografia portretowa. Młody mężczyzna w charakterystycznym mundurze ujęty w całej postaci na tle malowanej dekoracji. Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "Najdroższej Heluśce ofiaruje swą podobiznę Zdzich szef 1 drużyny 1 komp. p. w. 1 baonu 2 p.p. Leg. w Staszowie. Sichów, 27 V 1925 r."
3. 1 fotografia zbiorowa. Na marginesach odręczny atramentowy napis: "I. S. D. H" oraz "I. S. D. H. im. H. Dąbrowskiego w Staszowie"
4. 1 fotografia portretowa. Na odwrocie odręczny atramentowy napis m.in.: "Pamiętaj Heluniu o Heli. Hela Jabrycówna. Staszów dn. 6 XI 1924 r."
5. 1 fotografia zbiorowa. Na dolnym marginesie kliszy napis: "VII Kl. gim. koed w Staszowie 25/VI 24." Na odwrocie piecz. fotografa: "Fotografja A. Rotenberg Staszów" i odręczny atramentowy napis: "Gimnazjum kl VII Staszów 1924 roku".
Miejscowe zaplamienia na odwrocie, stan ogólny fotografii dobry.
1. 2 fotografie zbiorowe, wykonane w Zakładzie Fotograficznym K. Ganabasińskiego w Staszowie. Młodzi chłopcy w ramach przysposobienia wojskowego upozowani do pamiątkowych fotografii z bronią (widoczny m.in.: lekki karabin maszynowy, ciężki karabin maszynowy, moździerz). Na odwrocie piecz. fotografa: "Zakład Art.-Fotograficzny K. Ganabasińskiego w Staszowie" oraz atramentowe odręczne napisy identyfikujące: "Hufiec szkolny 12 czerwca 1924 roku. Staszów", "Hufiec szkolny 15/VI 1924 roku Staszów"
2. 1 fotografia portretowa. Młody mężczyzna w charakterystycznym mundurze ujęty w całej postaci na tle malowanej dekoracji. Na odwrocie odręczny atramentowy napis: "Najdroższej Heluśce ofiaruje swą podobiznę Zdzich szef 1 drużyny 1 komp. p. w. 1 baonu 2 p.p. Leg. w Staszowie. Sichów, 27 V 1925 r."
3. 1 fotografia zbiorowa. Na marginesach odręczny atramentowy napis: "I. S. D. H" oraz "I. S. D. H. im. H. Dąbrowskiego w Staszowie"
4. 1 fotografia portretowa. Na odwrocie odręczny atramentowy napis m.in.: "Pamiętaj Heluniu o Heli. Hela Jabrycówna. Staszów dn. 6 XI 1924 r."
5. 1 fotografia zbiorowa. Na dolnym marginesie kliszy napis: "VII Kl. gim. koed w Staszowie 25/VI 24." Na odwrocie piecz. fotografa: "Fotografja A. Rotenberg Staszów" i odręczny atramentowy napis: "Gimnazjum kl VII Staszów 1924 roku".
Miejscowe zaplamienia na odwrocie, stan ogólny fotografii dobry.
260.–
805.
[WOJSKO Polskie - młody podporucznik - fotografia portretowa]. [nie po 30 VII 1925]. Fotografia form. 12,6x8,3 cm, wykonana w atelier "Studio" w Pułtusku.
Portretowany ujęty w popiersiu, patrzy na wprost, w mundurze, z Krzyżem Walecznych na piersi i z austriacką szablą piechoty przy boku. Na odwrocie piecz.: "Nowoczesna fotografia 'STUDIO' Pułtusk, ulica 3-go Maja No 29 O. Lis" oraz odręczna dedykacja portretowanego dla panny Heli Grudzińskiej. Miejscowe niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
80.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
806.
[WOJSKO Polskie - Wojskowe Sanatorium Przeciwgruźlicze im. Józefa Piłsudskiego w Zakopanem - fotografia zbiorowa z gen. bryg. Janem Karolem Wróblewskim]. 7 X 1929. Fotografia form. 10x14,8 cm, autorstwa Mat. J. Gruszkowskiego.
Kuracjusze upozowani do pamiątkowej fotografii, z gen. Janem Karolem Wróblewskim w centrum, na tle budynku z szyldem: "Sanatorjum Wojskowe im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Zakopanem. Na dolnym marginesie kliszy napis: "Dnia 7 października 1929 r. Fot. Mat J. Gruszkowski". Załamania na dolnym marginesie, narożniki lekko otarte, poza tym stan dobry.
J. K. Wróblewski (1871-1937) - generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. W latach 1920–1921 dowódca XXXVI Brygady Piechoty w czasie bitwy pod Brodami i Beresteczkiem w lipcu/sierpniu 1920. Od 6 listopada 1921 dowodził 25 Dywizją Piechoty w Kaliszu. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu generała Z dniem 3 lutego 1925 został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od 14 maja 1926 „z rozkazu Naczelnego Wodza” pełnił obowiązki dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. 7 września 1926 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go dowódcą Okręgu Korpusu Nr I. Z dniem 7 lipca 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego, a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku. Został członkiem Rady Administracyjnej Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach.
J. K. Wróblewski (1871-1937) - generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. W latach 1920–1921 dowódca XXXVI Brygady Piechoty w czasie bitwy pod Brodami i Beresteczkiem w lipcu/sierpniu 1920. Od 6 listopada 1921 dowodził 25 Dywizją Piechoty w Kaliszu. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu generała Z dniem 3 lutego 1925 został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Od 14 maja 1926 „z rozkazu Naczelnego Wodza” pełnił obowiązki dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. 7 września 1926 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go dowódcą Okręgu Korpusu Nr I. Z dniem 7 lipca 1931 został zwolniony z zajmowanego stanowiska z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego, a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku. Został członkiem Rady Administracyjnej Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach.
180.–
Sprzedano za: 380.–
Sprzedano za: 380.–
807.
[WOJSKO Polskie - czołgi lekkie Renault M 1917FT na poligonie w Biedrusku - fotografie sytuacyjne]. [l. 20./30. XX w.]. Fotografia pocztówkowa form. ca 8,9x13,8 cm, nieznanego autorstwa.
Cztery czołgi lekkie Renault FT (M 1917FT) na poligonie w Biedrusku. Na odwrocie korespondencja z datą: "25 VIII 1931", znaczek i stempel pocztowy z Biedruska. Miejscowe zaplamienia, znaczek nieco uszkodzony, poza tym stan dobry.
96.–
Sprzedano za: 300.–
Sprzedano za: 300.–
808.
[WOJSKO Polskie - Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii - album]. [1932/1933]. Album z 68 fotografiami form. ca 3x9 cm, 6x8 cm, 8x11 cm.
Album form. 14x21 cm, kart z fotografiami 29, pozostałych 90 pustych. Oprawa płótno z epoki. Zdjęcia naklejone na karty albumu form. 13x17,5 cm. Niektóre zdjęcia opisane odręcznie atramentem, najczęściej pod zdjęciami, m.in.: "Nasza stajnia, Według starszeństwa i uprzywilejowania: szef - koń i ja, Od tej chwili nierozerwalni towarzysze, Nastąpił uroczysty dzień - przysięga, Msza św. na dziedzińcu koszarowym, Raport przed defiladą w dniu Święta Narodowego w listopadzie, Piechota defiluje, Sławne błoto włodzimierskie, Obsługa z wozów, Manewry zimowe, Rayd do Warszawy, Pożegnanie przez Komendanta, A tymczasem we Włodzimierzu". Zespół niemal 70 zdjęć dokumentujących szkolenie w trakcie VII kursu w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, zebranych przez jednego z uczestników kursu. Ukazano sceny od pierwszych dni nauki, defilady, zajęcia artyleryjskie i jeździeckie, manewry, rajd do Warszawy (liczne widoki z drogi: most pod Uściługiem, Lubelskie, okolice Garbowa, Kurów, Garwolin, Miłosna p. Warszawą), uroczystości z okazji rocznicy mianowania Józefa Piłsudskiego Marszałkiem Polski. Krawędzie opr. nieco otarte, miejscami ślady po kleju, stan ogólny dobry.
Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego - szkoła podchorążych rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP. Stacjonowała w garnizonie Włodzimierz Wołyński na terenie Okręgu Korpusu nr II. Szkoła funkcjonowała w garnizonie Włodzimierz Wołyński od 1926 r. Szkolenie odbył w niej m.in. bomb. pchor. rez. Zdzisław Jeziorański, znany bardziej pod późniejszym pseudonimem Jan Nowak-Jeziorański.
Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego - szkoła podchorążych rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP. Stacjonowała w garnizonie Włodzimierz Wołyński na terenie Okręgu Korpusu nr II. Szkoła funkcjonowała w garnizonie Włodzimierz Wołyński od 1926 r. Szkolenie odbył w niej m.in. bomb. pchor. rez. Zdzisław Jeziorański, znany bardziej pod późniejszym pseudonimem Jan Nowak-Jeziorański.
2.000.–
Sprzedano za: 3.400.–
Sprzedano za: 3.400.–
809.
[WOJSKO Polskie - 2 Pułk Lotniczy - lotnisko Rakowice - Izba Chorych - fotografia pozowana]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 13,9x8,9 cm nieznanego autorstwa.
Niedomagający upozowani do pamiątkowej fotografii w grupie na tle budynku, na którym widoczny napis: "Izba Chorych 2. Pułk. Lotn.". Stan dobry.
2 Pułk Lotniczy (2 plot) – oddział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. 2 pułk lotniczy został sformowany w 1921. Jednostka stacjonowała w garnizonie Kraków, na lotnisku Rakowice.
2 Pułk Lotniczy (2 plot) – oddział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. 2 pułk lotniczy został sformowany w 1921. Jednostka stacjonowała w garnizonie Kraków, na lotnisku Rakowice.
100.–
Sprzedano za: 160.–
Sprzedano za: 160.–
810.
[WOJSKO Polskie - Szkoła Podchorążych Artylerii w Toruniu - fotografia zbiorowa]. [po 1935]. Fotografia form. 17x23,6 cm, nieznanego autorstwa.
Żołnierze i kadra upozowani do pamiątkowej fotografii na tle budynku. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
Szkoła Podchorążych Artylerii (SPArt.) – szkoła Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów artylerii w latach 1923-1939.
Szkoła Podchorążych Artylerii (SPArt.) – szkoła Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów artylerii w latach 1923-1939.
180.–
811.
[WOJSKO Polskie - Wojskowy Obóz Szybowcowy w Ustjanowej Górnej koło Ustrzyk - fotografia sytuacyjna]. [nie przed VII 1933]. Fotografia form. 8,5x13,4 cm, nieznanego autorstwa.
Zajęcia na bieszczadzkim zboczu. Na odwrocie piecz. "Ustjanowa". Stan bardzo dobry. Przydatne informacje o szkole szybowcowej: https://spustianowa.szkolnastrona.pl/pl/nasz-patron/szkola-szybowcowa.
80.–
Sprzedano za: 150.–
Sprzedano za: 150.–
812.
[WOJSKO Polskie - Marszałek Edward Śmigły-Rydz gratulujący zwycięstwa w konkursie Armii Polskiej rtm. Hassemu - fotografia sytuacyjna]. [12 VI 1938]. Fotografia form. 7,3x11 cm, nieznanego autorstwa.
Widoczni m.in. książę Janusz Radziwiłł, rtm. Edward Mańkowski (adiutant marszałka). W tle widoczni licznie zgromadzeni uczestnicy zawodów na hipodromie w warszawskich Łazienkach Królewskich. Na odwrocie odręczny napis identyfikujący długopisem i informacją o publikacji w Ilustrowanym Tygodniku Sportowym "Raz, dwa trzy". Stan dobry.
E. Śmigły-Rydz (1866-1941) - marszałek Polski, Naczelny Wódz w wojnie obronnej 1939 r. Polityk, ukończył studia filozoficzne w UJ i malarskie w ASP w Krakowie. 10 XI 1936 mianowany generałem broni i marszałkiem Polski.
E. Śmigły-Rydz (1866-1941) - marszałek Polski, Naczelny Wódz w wojnie obronnej 1939 r. Polityk, ukończył studia filozoficzne w UJ i malarskie w ASP w Krakowie. 10 XI 1936 mianowany generałem broni i marszałkiem Polski.
120.–
813.
[WOJSKO Polskie - Marszałek Edward Śmigły-Rydz w Cieszynie na Zaolziu - fotografia sytuacyjna]. [X 1938]. Fotografia form. 11,9x8,9 cm, nieznanego autorstwa.
Widoczni m.in.: marszałek Edward Śmigły-Rydz (na przedzie) i od lewej: gen. Władysław Bortnowski (1891-1966) - dow. Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Śląsk", która przeprowadziła akcję przyłączenia Zaolzia do Polski, gen. Wacław Stachiewicz (1894-1973) - szef Sztabu Głównego Wojsk Polskiego, jeden z najbliższych współpracowników generalnego inspektora sił zbrojnych marszałka E. Śmigłego-Rydza, gen. dyw. Edwarda Śmigłego-Rydza, płk Leon Strzelecki (1895-1968) - szefa Biura Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych. Prawy górny narożnik nieco załamany , na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
220.–
Sprzedano za: 360.–
Sprzedano za: 360.–
814.
[WOJSKO Polskie - gen. Stanisław Rouppert podczas internowania - fotografia portretowa]. [1940?]. Fotografia form. 14x9 cm, nieznanego autorstwa.
Generał - naczelny lekarz Wojska Polskiego w ujęciu portretowym, do pasa, w furażerce na głowie. Zdjęcie wykonane w obozie internowania na szkockiej wyspie Bute (nazywanej przez Polaków Wyspą Węży). Miejscowe załamania i zaplamienia, ślady po odklejeniu z albumu na odwrocie, mimo to stan dobry.
S. Rouppert (1887-1945) - generał brygady WP, doktor medycyny, szef służby zdrowia i lekarz naczelny I Brygady Legionów Polskich, szef departamentu sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, działacz sportowy, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Wielokrotnie odznaczany.
S. Rouppert (1887-1945) - generał brygady WP, doktor medycyny, szef służby zdrowia i lekarz naczelny I Brygady Legionów Polskich, szef departamentu sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, działacz sportowy, członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Wielokrotnie odznaczany.
200.–
Sprzedano za: 480.–
Sprzedano za: 480.–
815.
[WOJSKO Polskie - wizyta gen. Bernarda Lawa Montgomery'ego w Kelso w Szkocji w 1 Dywizji Pancernej przed inwazją na kontynent - fotografia sytuacyjna]. 3 III 1944. Fotografia form. 6,3x9 cm.
Gen. Montgomery przemawia do żołnierzy. Na odwrocie odręcznie atramentem: "13.III. 1944 Kelso - Szkocja. Montgomery przemawia do żołnierzy 1 Dyw. Panc.". Stan dobry.
80.–
Sprzedano za: 170.–
Sprzedano za: 170.–
816.
[WOJSKO Polskie - Józef Piłsudski podczas Święta Zjednoczenia Armii Polskiej w Krakowie - fotografia sytuacyjna]. [19 X 1919]. Fotografia form. 8,4x13,5 cm, nieznanego autorstwa.
Zdjęcie wykonane podczas wielkiej uroczystości patriotycznej. Przed ołtarzem zaadaptowanym dla uczestników uroczystości, pod Sukiennicami widoczni m.in.: Józef Piłsudski i jego adiutant mjr Bolesław Wieniawa-Długoszowski. Na odwrocie atramentowy napis: "Naczelnik państwa w Krakowie 19. X. 1919.". Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan ogólny dobry.
120.–
Sprzedano za: 270.–
Sprzedano za: 270.–
817.
[WOJSKO Polskie - Marszałek Józef Piłsudski na Święcie Kawalerii w Krakowie - fotografia sytuacyjna]. [6 X 1933]. Fotografia form. 12,3x17,2 cm.
Zdjęcie wykonane podczas obchodów Święta Kawalerii Polskiej odbywających się w Krakowie, na Błoniach w dniu 6 X 1933. Marszałek podczas rozmowy z generałami. Widoczni m.in.: gen. Daniel Konarzewski, gen. Stanisław Grzmot-Skotnicki, gen. Sergiusz Zahorski. Na odwrocie piecz.: "J. Voigt Optyk dypl. Kraków". Na odwrocie zaplamienia, stan ogólny dobry.
180.–
818.
[PIŁSUDSKI Józef - żałoba narodowa - fotomontaż]. [1935]. Fotografia form. 22,3x16,5 cm, wykonana przez Produkcję Filmową Bracia Karaś w Krakowie.
Fotomontaż z okazji żałoby narodowej po śmierci Marszałka Polski. W dolnej części kompozycji Marszałek w trumnie, w tle pochylona Katedra na Wawelu - miejsce pochówku. Na odwrocie nadruk: "Agencja Fotograficzna Bracia Karaś - Kraków". W prawym dolnym narożniku: "Produkcja Filmowa Bracia Karaś Kraków". Narożniki z niewielkimi otworami po szpilkach, miejscowe zaplamiona, stan ogólny dobry.
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
Adam Karaś "(ur. 19 listopada 1896, zm. 21 października 1986 w Krakowie) - fotograf, filmowiec, nieszablonowy twórca zaskakujących obiektów i intrygujących foto-tekstów - był postacią wyjątkową i wielowymiarową. Jego życie mogłoby rozwinąć się niczym amerykański sen. Nie brakowało mu ani potężnego zapału, ani umiejętności, ani talentów, żeby odnieść życiowy sukces. Stało się jednak inaczej. Karaś nie zrobił spektakularnej kariery, za to zbudował swój oryginalny i, dla wielu, fascynujący świat. Próbował wszystkiego: od fotografii reportażowej i produkcji filmowej, po zdjęcia i projekty reklamowe. Niestety nie wszystkie fotografie i filmy z lat młodości i intensywnej twórczej współpracy z bratem Wiktorem przetrwały. Ostatecznie jego głównym źródłem utrzymania i polem nieoczywistej kreatywności stało się fotograficzne studio portretowe, którego jedynym i niekwestionowanym demiurgiem był Adam Karaś." (za katalogiem wystawy "Być jak Adam Karaś" - wystawa w Muzeum Fotografii w Krakowie w dn. 13.04-29.09.2024).
120.–
Sprzedano za: 120.–
Sprzedano za: 120.–
819.
[PIŁSUDSKI Józef - pogrzeb Marszałka - fotografia sytuacyjna]. [Kraków, 18 V 1935]. Fotografia form. 15,6x11,3 cm, autorstwa Stanisława Muchy w Krakowie.
Widoczny kondukt pogrzebowy zmierzający, udekorowaną kirami ul. Basztową, do katedry wawelskiej. Trumna na lawecie armatniej ze zwłokami Marszałka przykryta purpurowym suknem z godłem państwowym i z położoną poduszką, na której spoczywała szabla i maciejówka, w asyście oficerskiej. Za trumną, m.in.: żona Aleksandra Piłsudska prowadzona przez gen. Edwarda Śmigłego-Rydza, córka Wanda prowadzona przez gen. Kazimierza Sosnkowskiego, w oddaleniu prezydent Ignacy Mościcki w asyście wyższych rangą oficerów Wojska Polskiego. Widoczne również duchowieństwo polskie (m.in. metropolita krakowski abp Adam Sapieha, który przewodniczył uroczystej mszy św., biskup Józef Gawlina - ordynariusz polowy Wojska Polskiego). W prawym dolnym narożniku wycisk: "Fot. St. Mucha [...] Kraków, Tel. 149-66". Na odwrocie data: "18.V.1935.". Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry. Fotografia dokumentująca najprawdopodobniej największą uroczystość jaka kiedykolwiek odbyła się w Polsce, stanowiącą manifest jedności narodowej.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
S. Mucha (1895-1976) - fotograf krakowski, specjalista od fotografii panoramicznej. W czasie I wojny św. fotografował działania Legionów Polskich. Od 1922 studiował w Krakowie prawo i został fotoreporterem IKC. W 1929 otworzył w Krakowie własne atelier ukierunkowane na fotografię pejzażową, a także dokumentującą architekturę i życie Krakowa. Od 1952 członek ZPAF.
100.–
Sprzedano za: 100.–
Sprzedano za: 100.–
820.
[PIŁSUDSKI Józef - mauzoleum, w którym spoczywa Serce Marszałka i Prochy Jego Matki - fotografia sytuacyjne]. [1938]. Fotografia form. 8,9x14,1 cm, wykonana w Laboratorium Fotograficznym "Foto-Lux" w Wilnie.
Przedstawia mauzoleum z wartownikami pełniącymi wartę honorową przy grobie ze złożonym sercem Marszałka i prochami jego matki w Mauzoleum na Rossie w Wilnie 12 V 1936. W tle licznie zgromadzona młodzież szkolna, z przodu uczennice składające kwiaty. Na odwrocie piecz. fotografa: "Laboratorium Fotograficzne 'Foto-Lux' Wolno, ul. Królewska Nr. 5" oraz odręczny napis: "Wilno / 1938 r. cm. na 'Rossie'". Miejscowe zaplamieni ana odwrocie, poza tym stan dobry.
80.–