Fotografie
513.
[BOŻE Narodzenie - karton do witrażu projektu Kazimierza Sichulskiego -fotografia dokumentacyjna]. [1922/1924]. Fotografia form. 16,4x6,8 cm na kartonie form. 20x12 cm, wykonane w zakładzie fotograficznym Lena we Lwowie.
Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład z napisami identyfikującymi atramentem na jego marginesach. Na odwrocie niezbyt czytelna piecz.: "Lena Zakład fotograficzny Lwów, Zielona 50" i napis ołówkiem: "szkic kartonu do witrażu 'Boże Narodzenie' 1924.". Stan dobry.
514.
[BRZEŚĆ Litewski - ulica w porze zimowej w czasie 1. wojny św. - fotografia sytuacyjna, widokowa]. [l. 1. wojny św.]. Fotografia form. 12,8x17,5 cm, wykonana na zlecenie wiedeńskiego Biura Fotograficznego Prasy Wojennej.
Na prawym marginesie kliszy: "Hauptstrasse in der Festung Brest-Litowsk 5506". Na odwrocie piecz.: "Lichtbildstelle des Kriegspressequartier. Wien. I. Georg Cochplatz 8". Stan dobry.
515.
[CHORZÓW - widok przemysłowy - fotografia widokowa]. [22 VIII 1939]. Fotografia form. 17,2x12,4 cm, wykonana przez Ag[entur] Schostal, na zlecenie berlińskiego wydawnictwa Atlanic.
Ujęcia terenów przemysłowych. Na odwrocie piecz.: "Foto Ag. Schostal" i piecz. wydawnictwa oraz karta z maszynopisowym tekstem identyfikującym po niemiecku. Stan bardzo dobry.
Agencja fotograficzna Schostal (niem. Agentur Schostal) - austriacka agencja fotografii prasowej, nazwana na cześć jej założyciela, Roberta F. Schostala.
Agencja fotograficzna Schostal (niem. Agentur Schostal) - austriacka agencja fotografii prasowej, nazwana na cześć jej założyciela, Roberta F. Schostala.
516.
galeria FOTO-VIDEO zpaf desa - "Gęby" - fotografia. [l. 80. XX w.]. Fotografia form. 20,5x13,5 cm na kartonie form. 25x19,5 cm.
Na górnym marginesie maszynopisowy napis: "galeria FOTO-VIDEO zpaf desa", na dolnym: "'Gęby' Maria Podobińska-Kosowska / Witold Górka". Otarcia marginesów, załamania narożników i lekkie nadpęknięcie na lewym marginesie kartonu.
M. Podobińska-Kosowska (ur. 1951) - graficzka, scenografka, autorka ilustracji książkowych, nauczycielka dzieci i młodzieży w zakresie plastyki w Zakopanem.
W. Górka (1945-2013) - artysta fotografik związany z Krakowem, gdzie dokumentował życie kulturalne miasta, fotografując m.in. wydarzenia artystyczne, głównie teatr. W drugiej połowie lat 70. był członkiem „Grupy Roboczej”. Fotografował wydarzenia sierpniowe 1980 roku. Od 1978 należał do Związku Polskich Artystów Fotografików, będąc przez kilka lat członkiem Zarządu oraz członkiem Komisji Kwalifikacyjnej. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych.
M. Podobińska-Kosowska (ur. 1951) - graficzka, scenografka, autorka ilustracji książkowych, nauczycielka dzieci i młodzieży w zakresie plastyki w Zakopanem.
W. Górka (1945-2013) - artysta fotografik związany z Krakowem, gdzie dokumentował życie kulturalne miasta, fotografując m.in. wydarzenia artystyczne, głównie teatr. W drugiej połowie lat 70. był członkiem „Grupy Roboczej”. Fotografował wydarzenia sierpniowe 1980 roku. Od 1978 należał do Związku Polskich Artystów Fotografików, będąc przez kilka lat członkiem Zarządu oraz członkiem Komisji Kwalifikacyjnej. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych i prywatnych.
517.
[GÓRY - Karpaty - Beskidy - Rymanów Zdrój - "Willa pod Matką Boską" - fotografia widokowa, sytuacyjna - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1885]. Fotografia form. 9,9x14,3 cm na oryg. podkładzie form. 10,8x16,7 cm, autorstwa J[ózefa] Edera we Lwowie.
Przedstawia widok na willę - pensjonat z 34 wygodnie urządzonymi pokojami, 3 obszernymi werandami i balkonami, stołówką i 2 kuchniami. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu wyzłoc. nadruk: J. Eder we Lwowie". Na odwrocie ołówkowy napis identyfikacyjny. Miejscowe zaplamienia i otarcia, poza tym stan dobry.
J. Eder (1831-1903) - fotograf lwowski, właściciel zakładu w Hotelu Angielskim w latach 1861-1888. Prowadził filie w Stanisławowie, Jassach, Kołomyi, Zakopanem.
J. Eder (1831-1903) - fotograf lwowski, właściciel zakładu w Hotelu Angielskim w latach 1861-1888. Prowadził filie w Stanisławowie, Jassach, Kołomyi, Zakopanem.
518.
[GÓRY - Karpaty - Beskidy Wschodnie - Czarnohora - strażnica pod Howerlą - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie po 1926]. Fotografia form. 8,9x13,2 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie atramentem: "Strażnica 'pod Howerlą' wybudowana w r. 1926 dla placówki Straży Granicznej, u źródeł rzeki Prut, wśród lasów powalonych wichrami, na zupełnem bezludziu, na wysokości ponad 1000 m. nad p.m. u stóp góry granicznej 'Howerla' (2058) którego garb widoczny jest na prawo. Jest to najwyższy szczyt pasma Czarnohorskiego, jeszcze w czerwcu pokryty śniegiem. U dołu na wiarołomach patrol górska". Niewielkie miejscowe zaplamienia na odwrocie, poza tym stan dobry. Rzadkie.
519.
[GÓRY - Karpaty - Beskidy Wschodnie - Gorgany - nieistniejące schronisko na Ruszczynie (pod Sywulą) - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [ok. 1938]. Fotografia form. 16,6x24,2 cm, autorstwa [Adama Lenkiewicza].
Ujęcie w porze zimowej schroniska Oddziału Lwowskiego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego zbudowanego w 1937 i zniszczonego podczas 2. wojny św. Na odwrocie napis identyfikujący ołówkiem. Niewielkie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry. Unikat. Obszerne informacje na temat i reprod.: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 232-234, fot. 405.
A. Lenkiewicz (1888-1941) - fotograf, którego największą pasją była fotografia i turystyka. Fotografował od 1921. Pierwsza jego wystawa odbyła się w 1926 na X Wystawie Fotografii Artystycznej we Lwowie. Od 1927 prezes Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Pełnił też funkcję prezesa przy Oddziale Lwowskim Polskiego Towarzystwa Turystycznego. Był twórcą i realizatorem projektu utworzenia w Karpatach Wschodnich sieci schronisk. Działał w ruchu oporu wykorzystując znajomość tras górskich. Został aresztowany 17 III 1941.
A. Lenkiewicz (1888-1941) - fotograf, którego największą pasją była fotografia i turystyka. Fotografował od 1921. Pierwsza jego wystawa odbyła się w 1926 na X Wystawie Fotografii Artystycznej we Lwowie. Od 1927 prezes Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Pełnił też funkcję prezesa przy Oddziale Lwowskim Polskiego Towarzystwa Turystycznego. Był twórcą i realizatorem projektu utworzenia w Karpatach Wschodnich sieci schronisk. Działał w ruchu oporu wykorzystując znajomość tras górskich. Został aresztowany 17 III 1941.
520.
[GÓRY - Karpaty - Pieniny - Leśny Potok - fotografia widokowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 70. XIX w.?]. Fotografia form. 5,4x9,4 cm na oryg. podkładzie form. 6,5x10,7 cm, autorstwa A[wita] Szuberta w Krakowie i Szczawnicy.
Przedstawia widok na góry z Leśnym Potokiem - prawym dopływem Dunajca. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z wąską czerwoną ramką. Na prawym marginesie podkładu nadruk: A. Szubert w Krakowie i Szczawnicy". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "A.Szubert w Krakowie ul. Krupnicza 7 i Szczawnicy w Cursalonie" oraz odręczny napis czerwonym atramentem: "Leśny potok". Stan bardzo dobry.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
521.
[GÓRY - Karpaty - Pieniny - Czerwony Klasztor i Trzy Korony - fotografia widokowa, sytuacyjna - ujęcie w formacie cdv]. [l. 70. XIX w.?]. Fotografia form. 5,5x8,3 cm na oryg. podkładzie form. 6,1x10,6 cm, autorstwa A[wita] Szuberta w Krakowie.
Przedstawia drogę przy Dunajcu wiodącą w stronę kompleksu klasztornego - jednej z najsłynniejszych budowli sakralnych w Pieninach. W tle Trzy Korony, najwyższy szczyt Pienin Środkowych. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z wąską czerwoną ramką. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Ulica Krupnicza A.Szubert No 17 w Krakowie". Na odwrocie ołówkowy napis identyfikacyjny. Stan bardzo dobry.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
522.
[GÓRY - Karpaty - Pieniny - Szczawnica - "Restauracja przy górnym Zakładzie" - fotografia widokowa, sytuacyjna - ujęcie w formacie cdv]. [1880?]. Fotografia form. 5,4x9,3 cm na oryg. podkładzie form. 6,5x10,5 cm, autorstwa A[wita] Szuberta w Krakowie i Szczawnicy.
Przedstawia budynek restauracji i spacerujących ulicą kuracjuszy. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z wąską czerwoną ramką. Na odwrocie dekoracyjna reklamowa winieta z medalami nagrodowymi. Poniżej nadruk: "A.Szubert w Krakowie i Szczawnicy. [...]". Na odwrocie napis czerwonym atramentem: "Nr 25 Restauracja przy górnym kładzie". Lico i odwrocie zabrudzone.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
A. Szubert (1837-1919) - artysta malarz, fotograf, studiował w krakowskiej ASP (uczeń W. Łuszczkiewicza i W. Stattlera), w Rzymie i Wiedniu. Jeden z pierwszych tatrzańskich fotografów. Fotografował głównie Tatry i Pieniny. Otworzył zakłady w Oświęcimiu (1864), w Cursalonie w Szczawnicy (1865-1866) i w Krakowie (1867-1882 przy ul. Krupniczej 17) i ponownie w Szczawnicy (1882-1909). W 1876 zakład fotograficzny przy ul. Krupniczej 17 został odznaczony medalem postępu na wystawie fotograficznej w Brukseli. W l. 1893-1913 zakład prowadził syn Awit, a w l. 1913-1914 żona Amalia. Od lat 70. XIX w. fotografował również dzieła sztuki, głównie malarstwo.
523.
[GÓRY - Karpaty - Pieniny - autobus kursujący na trasie Szczawnica - Nowy Targ, przystanek Czorsztyn - fotografia sytuacyjna]. [przed 1920]. Fotografia form. 12,1x17,2 cm, nieznanego autorstwa.
Przedstawia moment przesiadki z autobusu przy stacji kolejowej w Czorsztynie. Na autobusie tablica informacyjna z przebiegiem trasy: "Szczawnica - Neumarkt [Nowy Targ] und zuruck i spowrotem". Na odwrocie ołówkowe napisy identyfikujące. Stan bardzo dobry.
524.
[GÓRY - Karpaty - Tatry - Zakopane - Giewont z Krupówek - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 80./90. XIX w.]. Fotografia form. 11,6x15,9 cm na oryg. podkładzie form. 12,8x17,8 cm, autorstwa Stanisława Bizańskiego.
Przedstawia widok na Giewont, uznawany za najwyższy szczyt Tatr Zachodnich. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "St Bizański Kraków i Zakopane". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czarnym obramowaniem. Stan bardzo dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
525.
[GÓRY - Karpaty - Tatry - Zakopane z Giewontem w tle - fotografia widokowa]. [1. poł. XX w.]. Fotografia form. 15,3x12,1 cm na podkładzie form. 15,7x12,6 cm.
Przedstawia widok na Giewont w porze zimowej, z saniami, góralem i porzuconymi sankami na pierwszym planie kompozycji. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Niewielki ubytek prawego dolnego narożnika, poza tym stan dobry.
526.
[GÓRY - Karpaty - Tatry - III (?) Wyścig Tatrzański - fotografia sytuacyjna]. [1930?]. Fotografia form. 8,8x14 cm, autorstwa H[enryka] Schabenbecka w Zakopanem.
Widoczny samochód o numerach rejestracyjnych: "SŁ125PR" na trasie wyścigu na fragmencie szosy Zakopane - Morskie Oko. Na odwrocie ołówkowy napis: "Z Wyścigu Samochodowego na drodze do M. Oka z widokiem na Wysoką (czes.)". W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Schabenbeck Zakopane". Miejscowe zaplamienia i otarcia, poza tym stan dobry.
Wyścig Tatrzański – samochodowo-motocyklowy wyścig górski organizowany corocznie w sierpniu w latach 1927–1931 przez Krakowski Klub Automobilowy, na odcinku górskiej szosy Łysa Polana – Morskie Oko o długości 7,5 km. Pierwszy wyścig rozegrano 14 sierpnia 1927 roku. Od 1928 roku był rozgrywany jako wyścig międzynarodowy, a za najlepszy czas przyznawano przechodnią Wielką Nagrodę Tatr. II Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w roku 1929, a III wyścig w sierpniu 1930 roku. IV i ostatni Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w sierpniu 1931 roku. Pomysłodawcą i organizatorem wyścigu górskiego w Tatrach był Krakowski Klub Automobilowy (K.K.A). Była to pierwsza tego rodzaju impreza w Polsce. Zawody rozgrywano na fragmencie drogi Oswalda Balzera – szosy Zakopane – Morskie Oko, o długości 7,5 km, ze startem przy 21 km i metą przy 28,5 km od Zakopanego. Start odbywał się na Łysej Polanie w okolicy mostu na Białce. Przeciętne wzniesienie na trasie wynosiło 4,2%, a maksymalne 6%. Wyścig był ze startu zatrzymanego, samochody i motocykle startowały pojedynczo w ustalonej kolejności. W ramach przygotowań zbudowano trybuny na 500 osób przy mecie, aczkolwiek zapewniały one tylko obserwację ostatniego kilometra trasy. Służba łączności podawała na trybuny informacje o przejeździe zawodników przez punkty kontrolne na starcie, końcu prostej za Łysą Polaną, przy Wodogrzmotach Mickiewicza i wzniesieniu 1205 około półtora kilometra przed metą. Samochody, którymi przybywali widzowie, parkowano między metą a Morskim Okiem oraz na Łysej Polanie. W pierwszym roku dopuszczono do startu samochody turystyczne, wyścigowe i motocykle (solo i z wózkami), podzielone na kategorie pod względem pojemności silnika. (Wikipedia).
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
Wyścig Tatrzański – samochodowo-motocyklowy wyścig górski organizowany corocznie w sierpniu w latach 1927–1931 przez Krakowski Klub Automobilowy, na odcinku górskiej szosy Łysa Polana – Morskie Oko o długości 7,5 km. Pierwszy wyścig rozegrano 14 sierpnia 1927 roku. Od 1928 roku był rozgrywany jako wyścig międzynarodowy, a za najlepszy czas przyznawano przechodnią Wielką Nagrodę Tatr. II Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w roku 1929, a III wyścig w sierpniu 1930 roku. IV i ostatni Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w sierpniu 1931 roku. Pomysłodawcą i organizatorem wyścigu górskiego w Tatrach był Krakowski Klub Automobilowy (K.K.A). Była to pierwsza tego rodzaju impreza w Polsce. Zawody rozgrywano na fragmencie drogi Oswalda Balzera – szosy Zakopane – Morskie Oko, o długości 7,5 km, ze startem przy 21 km i metą przy 28,5 km od Zakopanego. Start odbywał się na Łysej Polanie w okolicy mostu na Białce. Przeciętne wzniesienie na trasie wynosiło 4,2%, a maksymalne 6%. Wyścig był ze startu zatrzymanego, samochody i motocykle startowały pojedynczo w ustalonej kolejności. W ramach przygotowań zbudowano trybuny na 500 osób przy mecie, aczkolwiek zapewniały one tylko obserwację ostatniego kilometra trasy. Służba łączności podawała na trybuny informacje o przejeździe zawodników przez punkty kontrolne na starcie, końcu prostej za Łysą Polaną, przy Wodogrzmotach Mickiewicza i wzniesieniu 1205 około półtora kilometra przed metą. Samochody, którymi przybywali widzowie, parkowano między metą a Morskim Okiem oraz na Łysej Polanie. W pierwszym roku dopuszczono do startu samochody turystyczne, wyścigowe i motocykle (solo i z wózkami), podzielone na kategorie pod względem pojemności silnika. (Wikipedia).
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
527.
[GÓRY - Zakopane - Tatry - III Wyścig Tatrzański (Damski) - fotografia sytuacyjna]. [1930]. Fotografia form. 8,9x13,7 cm, autorstwa H[enryka] Schabenbecka w Zakopanem.
Widoczny motocykl z przyczepką na zakręcie trasy na fragmencie szosy Zakopane - Morskie Oko. Na odwrocie atramentowy napis: "Wyścig Tatrzański 1930. (Damski)". W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Schabenbeck Zakopane", w centrum dolnego fragmentu kompozycji odręczny podpis fotografa, na odwrocie jego piecz. Stan dobry.
Wyścig Tatrzański – samochodowo-motocyklowy wyścig górski organizowany corocznie w sierpniu w latach 1927–1931 przez Krakowski Klub Automobilowy, na odcinku górskiej szosy Łysa Polana – Morskie Oko o długości 7,5 km. Pierwszy wyścig rozegrano 14 sierpnia 1927 roku. Od 1928 roku był rozgrywany jako wyścig międzynarodowy, a za najlepszy czas przyznawano przechodnią Wielką Nagrodę Tatr. II Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w roku 1929, a III wyścig w sierpniu 1930 roku. IV i ostatni Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w sierpniu 1931 roku. Pomysłodawcą i organizatorem wyścigu górskiego w Tatrach był Krakowski Klub Automobilowy (K.K.A). Była to pierwsza tego rodzaju impreza w Polsce. Zawody rozgrywano na fragmencie drogi Oswalda Balzera – szosy Zakopane – Morskie Oko, o długości 7,5 km, ze startem przy 21 km i metą przy 28,5 km od Zakopanego. Start odbywał się na Łysej Polanie w okolicy mostu na Białce. Przeciętne wzniesienie na trasie wynosiło 4,2%, a maksymalne 6%. Wyścig był ze startu zatrzymanego, samochody i motocykle startowały pojedynczo w ustalonej kolejności. W ramach przygotowań zbudowano trybuny na 500 osób przy mecie, aczkolwiek zapewniały one tylko obserwację ostatniego kilometra trasy. Służba łączności podawała na trybuny informacje o przejeździe zawodników przez punkty kontrolne na starcie, końcu prostej za Łysą Polaną, przy Wodogrzmotach Mickiewicza i wzniesieniu 1205 około półtora kilometra przed metą. Samochody, którymi przybywali widzowie, parkowano między metą a Morskim Okiem oraz na Łysej Polanie. W pierwszym roku dopuszczono do startu samochody turystyczne, wyścigowe i motocykle (solo i z wózkami), podzielone na kategorie pod względem pojemności silnika. (Wikipedia).
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
Wyścig Tatrzański – samochodowo-motocyklowy wyścig górski organizowany corocznie w sierpniu w latach 1927–1931 przez Krakowski Klub Automobilowy, na odcinku górskiej szosy Łysa Polana – Morskie Oko o długości 7,5 km. Pierwszy wyścig rozegrano 14 sierpnia 1927 roku. Od 1928 roku był rozgrywany jako wyścig międzynarodowy, a za najlepszy czas przyznawano przechodnią Wielką Nagrodę Tatr. II Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w roku 1929, a III wyścig w sierpniu 1930 roku. IV i ostatni Międzynarodowy Wyścig Tatrzański odbył się w sierpniu 1931 roku. Pomysłodawcą i organizatorem wyścigu górskiego w Tatrach był Krakowski Klub Automobilowy (K.K.A). Była to pierwsza tego rodzaju impreza w Polsce. Zawody rozgrywano na fragmencie drogi Oswalda Balzera – szosy Zakopane – Morskie Oko, o długości 7,5 km, ze startem przy 21 km i metą przy 28,5 km od Zakopanego. Start odbywał się na Łysej Polanie w okolicy mostu na Białce. Przeciętne wzniesienie na trasie wynosiło 4,2%, a maksymalne 6%. Wyścig był ze startu zatrzymanego, samochody i motocykle startowały pojedynczo w ustalonej kolejności. W ramach przygotowań zbudowano trybuny na 500 osób przy mecie, aczkolwiek zapewniały one tylko obserwację ostatniego kilometra trasy. Służba łączności podawała na trybuny informacje o przejeździe zawodników przez punkty kontrolne na starcie, końcu prostej za Łysą Polaną, przy Wodogrzmotach Mickiewicza i wzniesieniu 1205 około półtora kilometra przed metą. Samochody, którymi przybywali widzowie, parkowano między metą a Morskim Okiem oraz na Łysej Polanie. W pierwszym roku dopuszczono do startu samochody turystyczne, wyścigowe i motocykle (solo i z wózkami), podzielone na kategorie pod względem pojemności silnika. (Wikipedia).
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
528.
[GÓRY - Karpaty - Tatry - Zakopane (?) wyścig samochodowy w porze zimowej - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 1929?]. Fotografia form. 8,9x14 cm, autorstwa H[enryka] Schabenbecka w Zakopanem.
Zawodnicy zimowego wyścigu w samochodach przed trybuną z licznie zgromadzonymi widzami. W prawym dolnym narożniku wycisk: "H. Schabenbeck Zakopane", obok odręczny podpis fotografa. Stan dobry.
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
H. Schabenbeck (1886-1939) - fotografik, filmowiec - pionier filmu tatrzańskiego i działacz społeczny. W 1906 zamieszkał w Zakopanem i założył pierwszy w mieście stały zakład fotograficzny "Stefa". Następnie założył filię w Nowym Targu. W 1914 został powołany do armii austrowęgierskiej. W tym czasie zakład prowadziła jego matka Karolina. W czasie wojny dostał się do niewoli rosyjskiej i trafił do obozu jenieckiego na Syberii, skąd uciekł do Barnau nad Obem w guberni tumskiej, gdzie otworzył zakład fotograficzny. Powrócił do Zakopanego w 1920 lub 1921 i ponownie zajął się fotografowaniem. W latach międzywojennych uznawany za jednego z najwybitniejszych fotografów górskich. Od 1931 prezes klubu fotografików w Zakopanem i czynny członek Foto-Klubu Polskiego. Prace swe pokazywał na licznych wystawach oraz reprodukował w czasopismach i publikacjach. Zajmował się także wydawaniem widokówek tatrzańskich.
529.
[GÓRY - Karpaty - Tatry - schronisko Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Dolinie Roztoki - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [1935]. Fotografia form. 12,5x17,5 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na budynek schroniska (po przedłużeniu skrzydła wschodniego) położonego w Dolinie Białki przy starej leśnej drodze do Morskiego Oka w porze zimowej. Przed drewnianym budynkiem stoją dwaj turyści przy automobilu. Na odwrocie napisy identyfikujące ołówkiem. Miejscowe zaplamienia, głównie na krawędziach, poza tym stan dobry. Obszerne informacje na temat i reprod.: R. Bogdziewicz "Schroniska górskie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874-1945", str. 46-50, fot. 44.
530.
[GRÓDEK Jagielloński - cerkiew prawosławna św. Jana Chrzciciela - fotografia widokowa]. [1912]. Fotografia form. 11,6x16,3 cm, autorstwa J[ózefa] Kościesza-Jaworskiego.
Widok zewnętrzny cerkwi. Na odwrocie napisy identyfikujące atramentem i piecz. Ubytek prawych narożników, odbarwienia fragmentów.
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).
J. Kościesza-Jaworski - głuchoniemy artysta malarz i fotograf działający we Lwowie w latach 1911-1918 przy ul. Łyczakowskiej 41 i później, m.in. na zlecenie archiwum miasta Lwowa, czy Ministerstwa Robót Publicznych, tworząc dokumentację fotograficzną miasta. (więcej o fotografie w: A. Żakowicz "Dawna fotografia lwowska 1839-1939", Lwów 2004, str. 186-196).
531.
[JĘDRZEJÓW - odczytanie aktu na jędrzejowskim rynku podczas uroczystości ogłoszenia niepodległego Królestwa Polskiego w dniu 5 listopada 1916 roku - fotografia sytuacyjna]. 5 XI 1916. Fotografia form. 14,8x9,9 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na fragment jędrzejowskiego rynku w momencie okazywania radości z ogłoszenia Aktu 5 listopada 1916 proklamującego utworzenie niepodległego Królestwa Polskiego. Fotografia naklejona na fragment karty z albumu, na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan ogólny dobry.
532.
[JĘDRZEJÓW - zaproszenie na pokaz ogrodniczy - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 5 XI 1916]. Fotografia form. 12,1x16,5 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie w momencie kupowania biletu na Naukowy Pokaz Ogrodniczy zorganizowany w salach Towarzystwa Strzeleckiego w czasie 1. wojny św. Na odwrocie w narożnikach niewielkie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan bardzo dobry.
533.
[JĘDRZEJÓW - nauczycielki i uczennice - fotografia pozowana]. [lata 1 wojny św.]. Fotografia form. 12x16,6 cm, nieznanego autorstwa.
Zdjęcie naklejone na kartę z albumu. Na dolnym marginesie albumu ołówkowy napis: "Nauczycieli z Jędrzejowa". Na drugiej stronie karty z albumu naklejono 6 prywatnych zdjęć, w tym jedno z żołnierzami przy haubicy. Stan dobry.
534.
[RAKOSZYN - widok na nieistniejący drewniany dwór w Rakoszynie w pow. jędrzejowskim - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [lata 1 wojny św.]. Fotografia form. 11,8x16,9 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie skierowanej na wschód fasady dworu w otoczeniu parku dworskiego z przeł. XIX/XX w, z widoczną prowadzącą doń aleją dojazdową zakończoną okrągłym podjazdem. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan dobry. Więcej o dworze na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5488/Rakoszyn/.
535.
[ZAGAJE - grupa osób w parku przy dworze z Zagajach w pow. jędrzejowskim - fotografia pozowana, sytuacyjna]. [lata 1 wojny św.]. Fotografia form. 11,8x16,7 cm, nieznanego autorstwa.
Grupa młodych osób, w tym wojskowych upozowana do pamiątkowej fotografii w parku dworskim założonym jeszcze w XIII w. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, stan dobry. Więcej o dworze na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5539/Zagaje/.
536.
[LUDYNIA - widok na zbór ariański z XVI w., w pow. włoszczowskim - fotografia widokowa]. [lata 1 wojny św.]. Fotografia form. 16,8x12,2 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na niewielki piętrowy dom nakryty gontowym dachem. Zdjęcie naklejone na kartę z albumu, stan dobry. Więcej o dworze na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5440/Ludynia/ i https://zabytek.pl/pl/obiekty/g-286659.
537.
[KATOWICE - dyrekcja IV Okręgu Poczt i Telegrafów w Katowicach - fotografia sytuacyjna, zbiorowa]. [nie przed 1933]. Fotografia form. 17x23 cm, autorstwa Józefa Holasa w Katowicach.
Za stołem, w centrum widoczny prezes Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Katowicach Włodzimierz Kozubek z małżonką, obok (z lewej) widoczny dyrektor IV Okręgu Poczt i Telegrafów Stefan Franciszek Popiel (1889-po 1938 - emerytowany podpułkownik łączności, były dowódca 2. Pułku Łączności w Jarosławiu i dowódca 3. Grupy Łączności w Przemyślu; do IX 1939 pracował na stanowisku dyrektora Dyrekcji Okręgu Poczt i Telegrafów w Katowicach). Wokół stołu upozowani do pamiątkowej fotografii pozostali uczestnicy uroczystości w udekorowanej w symbole narodowe sali, ze sztandarami. Na odwrocie piecz.: "Fotograf Józef Holas dawn. Lange Katowice, ul. Poprzeczna 7. Telefon 10-53". Stan bardzo dobry.
538.
[KRAKÓW - Zamek Królewski na Wawelu od strony południowego zachodu - fotografia widokowa - ujęcie w formacie cdv]. [nie po 1864]. Fotografia form. 5,8x8,2 cm na oryg. podkładzie form. 6x9,6 cm, autorstwa [Walerego Maliszewskiego w Krakowie].
Przedstawia wzgórze wawelskie z rozbudowanym obwodem obronnym wzgórza, z zamkiem od strony rzeki. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład bez nadruku zakładu fotograficznego. Na odwrocie ołówkowy napis: "Fot. W. Maliszewski". Ujęcie z obszernym opisem reprod. w: "Wawel na starej fotografii do 1939 roku", MN, str. 48. Stan bardzo dobry.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.
539.
[KRAKÓW - Sukiennice od południowego wschodu - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [1879/1880]. Fotografia form. 10x13,2 cm na oryg. podkładzie form. 11,1x16,7 cm, autorstwa Walerego Maliszewskiego w Krakowie.
Przedstawia Sukiennice wkrótce po zakończeniu restauracji w 1879. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie nadruk: "W. Maliszewski w Krakowie". Na odwrocie nadruk: "Fotografował W. Maliszewski w Krakowie". Stan bardzo dobry. Nieczęste.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430 później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.
540.
[KRAKÓW - Zamek Królewski na Wawelu od strony wschodniej - fotografia widokowa - ujęcie w formacie cdv]. [ok. 1870]. Fotografia form. 5,5x8,8 cm na oryg. podkładzie form. 6,5x10,5 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia wzgórze wawelskie z zamkiem po przebudowie dokonanej przez władze austriackie w latach 50. i 60 XIX w., od strony miasta - Łąki św. Sebastiana (dawnego terenu mokradeł i stawów) - a od dzisiejszej ul. Starowiślnej. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 37", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się" oraz odręczny atramentowy napis: "Zamek krakowski od strony wschodniej". Podobne ujęcie reprod. w: J. Gellner "Kraków Kriegerów. Zbliżenia", str. 52; E. Gaczoł i T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 66. Stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
541.
[KRAKÓW - Zamek Królewski na Wawelu od strony północno-zachodniej - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [ok. 1876]. Fotografia form. 9,4x13 cm na oryg. podkładzie form. 10,8x16,4 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia wzgórze wawelskie z budowlami zamkowymi i katedrą oraz placem na Groblach, na pierwszym planie kompozycji, z widoczną zabudową. Na dolnym marginesie kliszy napis: "!. Zamek na Wawelu z główną częścią katedry". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 1", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się" oraz piecz: "Seyferth & Dydyński we Lwowie Skład papieru i galanteryi". Szczegółowy opis ujęcia i reprod. w: J. Gellner "Kraków Kriegerów. Zbliżenia", str. 182; "Wawel na starej fotografii do 1939 roku", MN, str. 45. Stan bardzo dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
542.
[KRAKÓW - Zamek Królewski na Wawelu od strony zachodniej - fotografia widokowa - ujęcie w dużym formacie]. [nie po 1896]. Fotografia form. 19,3x25 cm na oryg. podkładzie form. 30x37 cm, autorstwa [Natana Kriegera w Krakowie].
Przedstawia wzgórze od strony zachodniej z nieistniejącymi kamienicami u podnóża Wawelu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład, bez piecz. fotografa. Podobne ujęcie reprod. w: E. Gaczoł i T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 14. Niewielkie uszkodzenie na prawym marginesie zdjęcia, lekkie zaplamienia, poza tym stan dobry.
543.
[KRAKÓW - Konfesja św. Stanisława w Katedrze na Wawelu - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 12,4x9,9 cm na oryg. podkładzie form. 16x11,5 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia widok na Konfesja św. Stanisława w nawie głównej katedry. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "J. Krieger Kraków". Stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
544.
[KRAKÓW - nagrobek Kazimierza III Wielkiego w Katedrze na Wawelu - fotografia widokowa - ujęcie w formacie cdv]. [nie po 1876]. Fotografia form. 9,1x5,8 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,5 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia widok na sarkofag w stanie sprzed restauracji świątyni. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 37", obok nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". Stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
545.
[KRAKÓW - Sukiennice i Kramy Bogate od południowego wschodu - fotografia widokowa - ujęcie w formacie cdv]. [koniec 1867]. Fotografia form. 5,5x8,9 cm na oryg. podkładzie form. 6,5x10,6 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Przedstawia wschodnią elewację Sukiennic przez przebudową z widocznymi jeszcze przylegającymi do hali Kramami Bogatymi (część z nich zawaliła się pod koniec 1867), które zostały rozebrane w 1868. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger", na dolnym atramentowy napis: "Ancien Parlament, a Cracovie (Pologne)". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w Glownym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu naroznym pot L. 37", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". Stan bardzo dobry. Szczegółowy opis ujęcia w J. Banach "Ikonografia Rynku Głównego w Krakowie", s. 221; E. Gaczoł i T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 22.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
546.
[KRAKÓW - małżeństwo Krakowiaków z Bronowic - fotografia portretowa, pozowana - ujęcie w formacie card de visite]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 9,1x5,7 cm na oryg. podkładzie form. 10,8x6,7 cm, autorstwa J[gnacego] Kriegera w Krakowie.
Para małżeńska z Bronowic, podkrakowskiej wsi, która zasłynęła dzięki artystom młodopolskim. Ujęci w całej postaci stoją pozując w strojach regionalnych - kobieta ubrana w bogato haftowany serdak, spódnicę pod lnianą zapaskę, z czepcem na głowie i poczwórnym sznurem korali na szyi, w lewej ręce trzyma książeczkę do nabożeństwa; mężczyzna ubrany w sukmanę z czerwonymi wyłogami, w kapeluszu na głowie zwężającym się ku górze, ozdobionym szeroką taśmą. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "J. Krieger w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "J. Krieger Fotograf w Krakowie w głównym Rynku przy ulicy Sgo Jana w domu narożnym pod L. 37", poniżej nadruk: "Naśladowanie zastrzega się". W prawym dolnym narożniku kliszy nr "129". Podobne ujęcie reprod. w: E. Gaczoł i T. Kwiatkowska "Ignacy Krieger", str. 28 (wersja podkolorowana). Miejscowe zaplamienia, głównie podkładu, poza tym stan dobry.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
I. Krieger (1820-1889) - fotograf krakowski, jeden z pionierów polskiej fotografii. Znany przede wszystkim z 'krajowidoków' - fotografii architektury, ulic i placów Krakowa. Był też autorem znakomitych portretów. Założył swoje atelier w 1860 r., gdzie chętnie fotografowali się krakowscy mieszczanie, mieszkańcy przedmieść, a później też galicyjscy chłopi. Stworzył m.in. serię zdjęć mieszkańców Galicji - mieszkańców podkrakowskich wsi, Żydów z Kazimierza, górali z Podhala, Pienin i Śląska Cieszyńskiego, Hucułów, Rusinów, a nawet Cyganów ze szczepu Kełderaszów, których tabor przejeżdżał w owym czasie przez Kraków. Dokumentował też życie miasta umieszczając na swych fotografiach przedstawicieli różnych zawodów. Fotografował obiekty sakralne i świeckie, detale architektoniczne, prace restauracyjne w Katedrze Wawelskiej i kościele Mariackim. Po jego śmierci zakład prowadził syn Natan (do 1904) oraz córka Amelia.
547.
[KRAKÓW - dziedziniec Collegium Maius Uniwersytetu Jagiellońskiego - fotografia widokowa]. [l. 80./90. XIX w.]. Fotografia form. 1,5x25 cm na podkładzie form. 21x26 cm, wykonanych w firmie Josefa Wlhy w Wiedniu.
Przedstawia widok skrzydło wschodnie dziedzińca z widoczną pośrodku studnią z żelazną pompą, w którą została zaopatrzona podczas restauracji w 2. poł. XIX w. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na dolnym marginesie kliszy: "Déposé. 965 Krakau, Universität, Hofansicht, westlich. Josef Wlha, Fotograf, Wien.". Ubytek prawego dolnego narożnika podkładu, poza tym stan dobry. Nieczęste.
J. Wlha (1842-1918) - pochodzący z Moraw jeden z ważniejszych fotografów i dokumentalistów zabytków Monarchii Austro-Węgierskiej.
J. Wlha (1842-1918) - pochodzący z Moraw jeden z ważniejszych fotografów i dokumentalistów zabytków Monarchii Austro-Węgierskiej.
548.
[KRAKÓW - północny bok Rynku Głównego, Kościół Mariacki i fragment Sukiennic - fotografia widokowa - ujęcie w dużym formacie]. [nie przed 1891]. Fotografia form. 20,5x25,7 cm na oryg. podkładzie form. 32,5x40 cm, z zakładu Stanisława Bizańskiego.
Przedstawia ujęcie na północny fragment rynku, z widocznym chodnikiem wzdłuż linii A-B, postojami dorożek na jej końcach. Na górnym marginesie podkładu nadruk: "Kraków", na dolnym, pod zdjęciem: "Fotogr. Stanisław Bizański w Krakowie" i w centrum dolnego marginesu podkładu wykaligrafowany napis: "Ringplatz, Kirche Heilige Maria, Sukiennica". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Lekkie załamanie w górnym fragmencie kompozycji, poza tym stan bardzo dobry.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.
549.
[KRAKÓW - widok Wawelu od strony zachodniej fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1895, nie po 1898/1900]. Fotografia form. 9,5x14,6 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x16,1 cm, wykonanych w firmie Diezel & Langer w Wiedniu.
Przedstawia widok na Wawel od zachodu, znad Wisły, na której przycumowane barki. W głębi z strony, widoczny cypel dębnicki o inie istniejącej dziś zabudowie. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "Krakau, Schloss mit Weichsel", na prawym "6843. Kraków, Wawel od strony Wisły". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na odwrocie nadruk: "Diezel & Langer Papier-Niederlage Schreib-und Papierwaren-Handlung Fotografien-und Landkarten-Lager Wien, 4. Bez., Favoritenstrasse 54". Stan dobry.
550.
[KRAKÓW - przed budynkiem Teatru Miejskiego - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [nie przed 1893, nie po 1909]. Fotografia form. 7,8x11,3 cm na oryg. podkładzie form. 9,1x12,1 cm.
Na pierwszym planie kompozycji widoczna gospodyni wracająca z targu, w tle pracownik z taczkami uprzątający plac przed gmachem teatru. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład ze złotym obramowaniem. Na odwrocie w prawym dolnym narożniku skromna piecz.: "Hamel i Feigl, Lwów". Miejscowe zabrudzenia na licu i odwrocie.
551.
[KRAKÓW - dziedziniec arkadowy Zamku Królewskiego na Wawelu podczas restauracji 1 - fotografia sytuacyjna, dokumentacyjna]. [nie po 1910]. Fotografia form. ca 30x40 cm w passe-partout form. ca 35x50 cm.
Widok na krużganki skrzydła wschodniego i częściowo południowego pałacu, z rusztowaniami, jeszcze bez widocznych fryzów, odkrytych po prowadzonych w latach 1915-1916 pracach konserwatorskich przez Jerzego Makarewicza. W głębi widoczny górny fragment baszty Sandomierskiej, na pierwszym planie kompozycji materiały budowlane, bloki kamienne i odkute fragmenty podczas restauracji, nad którą czuwał w zakresie badań architektonicznych i konserwatorskich Zygmunt Hendel (1862-1929 - architekt i konserwator) - pierwszy kierownik odnowienia zamku od jesieni 1905 do VI 1914, z przerwą spowodowaną wybuchem 1. wojny św. i później do 1916. Fotografia z wyraźnymi przetarciami i załamaniami, w drewnianej ramie (form. ca 40x55 cm), za szkłem. Rzadkie.
552.
[KRAKÓW - dziedziniec arkadowy Zamku Królewskiego na Wawelu podczas restauracji 2 - fotografia sytuacyjna, dokumentacyjna]. [nie po 1910]. Fotografia form. ca 30x40 cm w passe-partout form. ca 35x50 cm.
Widok na krużganki naroża skrzydła północno-wschodniego, z gęsto rozstawionymi rusztowaniami i widokiem na wymianę dachu, która została wykonana w latach 1911-1913. Na pierwszym planie kompozycji materiały budowlane, bloki kamienne i odkute fragmenty podczas restauracji, nad którą czuwał w zakresie badań architektonicznych i konserwatorskich Zygmunt Hendel (1862-1929 - architekt i konserwator) - pierwszy kierownik odnowienia zamku od jesieni 1905 do VI 1914, z przerwą spowodowaną wybuchem 1. wojny św. i później do 1916. Fotografia z wyraźnymi przetarciami i załamaniami, w drewnianej ramie (form. ca 40x55 cm), za szkłem. Rzadkie.
553.
[KRAKÓW - żniwa w okolicach miasta - fotografie sytuacyjne]. [1. poł. XX w.]. Zestaw 2 fotografii form. 6x9 cm, nieznanego autorstwa.
Żniwiarki przy pracy. Zdjęcia w owalu, naklejone na kartonowe podkłady. Stan dobry.
554.
[KRAKÓW - ul. Basztowa - fotografia sytuacyjna, widokowa]. [l. 20./30. XX w.]. Fotografia form. 8,8x13,7 cm autorstwa A[leksandra] Siermontowskiego w Krakowie.
Przedstawia ruch uliczny na odcinku przy barbakanie. W lewym dolnym narożniku negatywu napis: "Kraków. Ul. Basztowa". Na odwrocie piecz.: "Fot. A. Siermontowski [...]". Stan bardzo dobry.
A. Siermontowski (1889-1942) - architekt, taternik i fotograf. W czasie I wojny św. żołnierz 2. Pułku Ułanów Legionów Polskich. Od 1910 uprawiał wspinaczkę i narciarstwo. Przez krótki okres prowadził zakład fotograficzny w Krakowie. Zajmował się fotografią z wielkim zamiłowaniem fotografując w Tatrach, Krakowie i okolicach Małopolski. Wydawał pocztówki i albumy. Jego fotografie były reprodukowane m.in. w "Ilustrowanym Kurierze Codziennym" i "Światowidzie".
A. Siermontowski (1889-1942) - architekt, taternik i fotograf. W czasie I wojny św. żołnierz 2. Pułku Ułanów Legionów Polskich. Od 1910 uprawiał wspinaczkę i narciarstwo. Przez krótki okres prowadził zakład fotograficzny w Krakowie. Zajmował się fotografią z wielkim zamiłowaniem fotografując w Tatrach, Krakowie i okolicach Małopolski. Wydawał pocztówki i albumy. Jego fotografie były reprodukowane m.in. w "Ilustrowanym Kurierze Codziennym" i "Światowidzie".
555.
[KRAKÓW - rodzina żydowska w czasie okupacji - fotografia pozowana]. [29 VI 1941]. Fotografia form. 13,4x8,1 cm, autorstwa P. Michnowskiego w Krakowie.
Małżeństwo z dzieckiem upozowane do fotografii na tle budynku. Na lewym ramieniu mężczyzny opaska z gwiazdą Dawida. Na odwrocie piecz. fotografa: "P. Michnowski Foto - art. Kraków, Długa 17" oraz odręcznie od portretowanych: "Na pamiątkę dla Miłych i dobrych Gospodarzy ofiaruję. Lokator L Lernerowicz (?) Bronowice 29 VI 41". Stan dobry.
556.
[KRAKÓW - dokumentacja fotograficzna niezrealizowanego projektu pomnika grunwaldzkiego]. [1948?]. Zestaw 6 fotografii form. ca 21,5x14,5 cm, 18x13 cm.
Na odwrocie jednego ze zdjęć ołówkowy napis: "Pomnik grunwaldzki 2 m 25 cm", na innym napis maszynopisowy: "[...]. Fot. Jerzy Walor [...] Rok Io. XI. 1948". Stan dobry.
557.
[KRAKÓW - przed krakowskimi Sukiennicami - fotografia widokowa i sytuacyjna]. [1982]. Fotografia form. 14,3x24 cm, autorstwa Marka Gardulskiego.
Przedstawia widok na Sukiennice od strony wschodniej z pomnikiem Adama Mickiewicza. Na odwrocie atramentowy napis zapewne ręką fotografa: "fot. Marek Gardulski Kraków - Sukiennice. 1982 r.". Narożniki lekko otarte, niewielkie nadpęknięcie na dolnym marginesie, stan ogólny dobry.
558.
[KRAKÓW - odsłonięcie pomnika Stanisława Wyspiańskiego - fotografie sytuacyjne]. [XI 1982]. Zestaw 7 fotografii form. ca 18x13 cm, autorstwa W. Makowicza.
Zdjęcia dokumentujące uroczystości odsłonięcia pomnika wieszcza. Pomnik przedstawia grupę postaci alegorycznych - bohaterów dramatów Stanisława Wyspiańskiego: Jaśka, Żyda, Chochoła, Stańczyka, Isi z Wesela, Wiarusa z Warszawianki, Pallas Ateny z Nocy Listopadowej. Postacie otaczają kolumnę, na której - okryty peleryną - stoi ich twórca, Wyspiański. Na dolnych marginesach zdjęć napisy: "Fot. W. Makowicz". Stan dobry.
559.
[LWÓW - Kościół O.O. Karmelitów - fotografia widokowa w formacie cdv]. [po 1863, nie przed 1870]. Fotografia form. 5,5x9,4 cm na oryg. podkładzie form. 6,1x10,3 cm, autorstwa Kar[ola] Ferd[ynanda] Langa we Lwowie.
Przedstawia widok na kościół pw. św. Michała Archanioła i klasztor Karmelitów przy ul. Czarnieckiego. Wzniesiony w 1634 wg projektu Jana Pokorowicza, z wieżą wzniesioną w w 1835 wg projektu Alojzego Wondraschki. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta atelier: "Kar. Ferd. Lang Fotograf we Lwowie". Niewielkie miejscowe otarcia, poza tym stan dobry.
K. F. Lang (1811-1906) - fotograf lwowski, uczestnik powstania listopadowego. W l. 1863-1870 prowadził zakład fotograficzny mieszczący się w Klasztorze pp. Benedyktynek.
K. F. Lang (1811-1906) - fotograf lwowski, uczestnik powstania listopadowego. W l. 1863-1870 prowadził zakład fotograficzny mieszczący się w Klasztorze pp. Benedyktynek.
560.
[LWÓW - fragment Placu Mariackiego - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70./80. XIX w.]. Fotografia form. 10,6x14,3 cm na oryg. podkładzie form. 11,5x17 cm, autorstwa Edwarda Trzemeskiego we Lwowie.
Widok na fragment placu od 1871 nazywanego Mariackim (dawniej Ferdynanda), obecnie Mickiewicza. W części parterowej kamienic widoczne liczne modne sklepy. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Fotografował E. Trzemeski we Lwowie". Na odwrocie ołówkowy napis identyfikacyjny po niemiecku i piecz.: "Papier- & Kunsthandlung Seyfarth & Dydyński Lemberg". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Stan dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
561.
[LWÓW - panorama miasta - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1880]. Fotografia form. 10,5x14,3 cm na oryg. podkładzie form. 11,2x16,5 cm, autorstwa Edwarda Trzemeskiego we Lwowie.
Widok na miasto. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "E. Trzemeski Lwów Hotel Europejski". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z wyzłoconymi brzegami. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi. Stan bardzo dobry.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebastianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
562.
[LWÓW – ksiądz Anioł z Kościoła OO. Kapucynów we Lwowie-Zamarstynowie - fotografia portretowa]. [nie po 15 XI 1905]. Fotografia pocztówkowa form. 13,9x9 cm, nieznanego autorstwa.
Ksiądz ujęty w 3/4 postaci, siedzi na giętym, rzeźbionym fotelu patrząc na wprost. Na górnym marginesie zdjęcia odręczny atramentowy napis identyfikujący: "Ksiąc [!] Anioł kapucyn". Na odwrocie korespondencja, zapewne rękę księdza Anioła: "Za otrzymane prowianty Czcigodnej Dobrodziejce serdeczne 'Bóg Zapłać!' Zamarstynów 15. XI. 905.". Otarcia i zabrudzenia lica i tyłu zdjęcia.
563.
[LWÓW? - uroczystości pogrzebowe na Cmentarzu Żydowskim - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 13 VI 1932]. Fotografia form. 8,7x13,5 cm, nieznanego autorstwa.
Uczestnicy uroczystości zgromadzeni przy nagrobku z napisem po hebrajsku i polsku: "Tu spoczywa Cerschon Hoffman ur. 1891 zm. 13 VI 1932 Przedwcześnie zmarłemu najukochańszemu mężowi w głębokim i nieutulonym żalu żona". Załamania, otarcia i zaplamienia na odwrocie.
564.
[LWÓW - uroczystości na Cmentarzu Orląt Lwowskich 7 maja 1939 - fotografia sytuacyjna]. 7 V 1939. Fotografia form. 12,1x17,5 cm.
Licznie zgromadzeni uczestnicy uroczystości. W głębi widoczna Kaplica Obrońców na Cmentarzu Orląt Lwowskich. Na kliszy napis: "Lwów 7. V. 1939". Na odwrocie piecz.: "Chrześcijański Zakład Fotograficzny 'Wiarus' Lwów, ul. Kurkowa 3. tel. 249-54". Otarcia na licu i odwrocie.
Cmentarz Obrońców Lwowa (popularna nazwa: Cmentarz Orląt) - jest autonomiczną częścią cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie. Zajmuje odrębne miejsce - stoki wzgórz od strony Pohulanki. Znajdują się na nim mogiły uczestników obrony Lwowa i Małopolski Wschodniej, poległych w latach 1918-1920 lub zmarłych w latach późniejszych. Często nazywany jest Cmentarzem Orląt, gdyż pośród pochowanych tam prawie 3000 żołnierzy większość to młodzi chłopcy, Orlęta lwowskie. (https://www.lwow.com.pl/lwow2002/o2.html).
Cmentarz Obrońców Lwowa (popularna nazwa: Cmentarz Orląt) - jest autonomiczną częścią cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie. Zajmuje odrębne miejsce - stoki wzgórz od strony Pohulanki. Znajdują się na nim mogiły uczestników obrony Lwowa i Małopolski Wschodniej, poległych w latach 1918-1920 lub zmarłych w latach późniejszych. Często nazywany jest Cmentarzem Orląt, gdyż pośród pochowanych tam prawie 3000 żołnierzy większość to młodzi chłopcy, Orlęta lwowskie. (https://www.lwow.com.pl/lwow2002/o2.html).
565.
[LWÓW – Pierwsza Drukarnia Związkowa - dyrektor Albin Todschindler - fotografia portretowa]. [pocz. XX w.]. Fotografia form. ca 62,5x49 cm na kartonowym podkładzie form. ca 63x49,5 cm, autorstwa Zofii i Rudolfa Huberów we Lwowie.
Portretowany ujęty w popiersiu. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. W prawym dolnym fragmencie kompozycji napis: "fot. Z. i R. Huberowie Lwów". Lico nieco otarte, szczególnie w obrębie dolnego marginesu i narożników, nadpęknięcie w prawym dolnym narożniku, mimo to stan ogólny dobry.
A. Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. Pracę zawodową w dziedzinie drukarstwa rozpoczął w Drukarni Rządowej we Lwowie w IV 1864 od zawodu zecera. Również od tej profesji w 1873 rozpoczął pracę w Pierwszej Drukarni Związkowej. Już w 1870 był członkiem komitetu statutowego i współautorem statutu tejże drukarni. Od 1872 był członkiem Rady Nadzorczej, od 1875 zasiadał w składzie dyrekcji drukarni; członkiem dyrekcji pozostał aż do śmierci. 15 VI 1879 objął funkcję dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej. Przez całe życie czynnie działał w pracach licznych organizacji zawodowych, m.in. w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Drukarzy, Towarzystwie Postępowym Drukarzy Lwowskich, Związku Drukarzy Lwowskich. Interesujący artykuł o drukarzu znajduje się m.in. - https://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407666/PDF/NDIGCZAS010588_R29_1929_007_0001.pdf
Zofia i Rudolf Huberowie - w 1906 Rudolf Huber ożenił się z Zofią z domu Trzemeską, córką i właścicielką jednego z najbardziej znanych lwowskich zakładów fotograficznych. W latach 1906-1934 wspólnie (szczególnie w zakresie fotografii portretowej) prowadzili atelier przy ul. 3 Maja 5 i filię przy Łyczakowskiej 9.
A. Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. Pracę zawodową w dziedzinie drukarstwa rozpoczął w Drukarni Rządowej we Lwowie w IV 1864 od zawodu zecera. Również od tej profesji w 1873 rozpoczął pracę w Pierwszej Drukarni Związkowej. Już w 1870 był członkiem komitetu statutowego i współautorem statutu tejże drukarni. Od 1872 był członkiem Rady Nadzorczej, od 1875 zasiadał w składzie dyrekcji drukarni; członkiem dyrekcji pozostał aż do śmierci. 15 VI 1879 objął funkcję dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej. Przez całe życie czynnie działał w pracach licznych organizacji zawodowych, m.in. w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Drukarzy, Towarzystwie Postępowym Drukarzy Lwowskich, Związku Drukarzy Lwowskich. Interesujący artykuł o drukarzu znajduje się m.in. - https://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407666/PDF/NDIGCZAS010588_R29_1929_007_0001.pdf
Zofia i Rudolf Huberowie - w 1906 Rudolf Huber ożenił się z Zofią z domu Trzemeską, córką i właścicielką jednego z najbardziej znanych lwowskich zakładów fotograficznych. W latach 1906-1934 wspólnie (szczególnie w zakresie fotografii portretowej) prowadzili atelier przy ul. 3 Maja 5 i filię przy Łyczakowskiej 9.
566.
[LWÓW – Pierwsza Drukarnia Związkowa - kierownictwo wraz z dyrektorem Albinem Todschindlerem - fotografia zbiorowa]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. ca 20x30 cm w oryg. passe-partout form. ca 39,5x50 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie zbiorowe kierownictwa drukarni. W centrum pierwszego rzędu widoczny jej dyrektor Albin Todschindler. Zdjęcie zamontowane w oryg. passe-partout. Passe-partout nieco zaplamione, poza tym stan dobry.
A. Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. Pracę zawodową w dziedzinie drukarstwa rozpoczął w Drukarni Rządowej we Lwowie w IV 1864 od zawodu zecera. Również od tej profesji w 1873 rozpoczął pracę w Pierwszej Drukarni Związkowej. Już w 1870 był członkiem komitetu statutowego i współautorem statutu tejże drukarni. Od 1872 był członkiem Rady Nadzorczej, od 1875 zasiadał w składzie dyrekcji drukarni; członkiem dyrekcji pozostał aż do śmierci. 15 VI 1879 objął funkcję dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej. Przez całe życie czynnie działał w pracach licznych organizacji zawodowych, m.in. w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Drukarzy, Towarzystwie Postępowym Drukarzy Lwowskich, Związku Drukarzy Lwowskich.
Pierwsza Drukarnia Związkowa we Lwowie – powstała 1 I 1873 z inicjatywy kierowników organizacji drukarzy. W myśl projektu założycieli miała być warsztatem pracy dla tych drukarzy, którzy byli bojkotowani przez pracodawców za uczestnictwo w działalności związkowej. Pierwszym dyrektorem został przewodniczący Towarzystwa Postępowego Antoni Trompeteur, kolejnym Antoni Mańkowski. Następnym dyrektorem 15 VI 1879 został Albin Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. To dzięki jego oddaniu mała drukarnia się wkrótce jednym z największych zakładów drukarskich we Lwowie. Informacje powyższe zaczerpnięte z https://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407666/PDF/NDIGCZAS010588_R29_1929_007_0001.pdf.
A. Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. Pracę zawodową w dziedzinie drukarstwa rozpoczął w Drukarni Rządowej we Lwowie w IV 1864 od zawodu zecera. Również od tej profesji w 1873 rozpoczął pracę w Pierwszej Drukarni Związkowej. Już w 1870 był członkiem komitetu statutowego i współautorem statutu tejże drukarni. Od 1872 był członkiem Rady Nadzorczej, od 1875 zasiadał w składzie dyrekcji drukarni; członkiem dyrekcji pozostał aż do śmierci. 15 VI 1879 objął funkcję dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej. Przez całe życie czynnie działał w pracach licznych organizacji zawodowych, m.in. w Stowarzyszeniu Wzajemnej Pomocy Drukarzy, Towarzystwie Postępowym Drukarzy Lwowskich, Związku Drukarzy Lwowskich.
Pierwsza Drukarnia Związkowa we Lwowie – powstała 1 I 1873 z inicjatywy kierowników organizacji drukarzy. W myśl projektu założycieli miała być warsztatem pracy dla tych drukarzy, którzy byli bojkotowani przez pracodawców za uczestnictwo w działalności związkowej. Pierwszym dyrektorem został przewodniczący Towarzystwa Postępowego Antoni Trompeteur, kolejnym Antoni Mańkowski. Następnym dyrektorem 15 VI 1879 został Albin Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. To dzięki jego oddaniu mała drukarnia się wkrótce jednym z największych zakładów drukarskich we Lwowie. Informacje powyższe zaczerpnięte z https://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407666/PDF/NDIGCZAS010588_R29_1929_007_0001.pdf.
567.
[LWÓW – Pierwsza Drukarnia Związkowa - kierownictwo i sympatycy drukarni - fotografia zbiorowa, okolicznościowa]. [2. poł. XIX w.]. Fotografia form. ca 34x50,5 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. ca 21,5x40 cm, autorstwa E[dwarda] Trzemeskiego we Lwowie.
Ujęcie zbiorowe kierownictwa i osób związanych z drukarnią. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "E. Trzemeski Lwów". Zdjęcie i podkład nieco przykurzone, mimo to stan ogólmy dobry. Dołączono takie samo ujęcie, choć bez piecz. fotografa.
Pierwsza Drukarnia Związkowa we Lwowie – powstała 1 I 1873 z inicjatywy kierowników organizacji drukarzy. W myśl projektu założycieli miała być warsztatem pracy dla tych drukarzy, którzy byli bojkotowani przez pracodawców za uczestnictwo w działalności związkowej. Pierwszym dyrektorem został przewodniczący Towarzystwa Postępowego Antoni Trompeteur, kolejnym Antoni Mańkowski. Następnym dyrektorem 15 VI 1879 został Albin Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. To dzięki jego oddaniu mała drukarnia się wkrótce jednym z największych zakładów drukarskich we Lwowie. Informacje powyższe zaczerpnięte z https://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407666/PDF/NDIGCZAS010588_R29_1929_007_0001.pdf
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
Pierwsza Drukarnia Związkowa we Lwowie – powstała 1 I 1873 z inicjatywy kierowników organizacji drukarzy. W myśl projektu założycieli miała być warsztatem pracy dla tych drukarzy, którzy byli bojkotowani przez pracodawców za uczestnictwo w działalności związkowej. Pierwszym dyrektorem został przewodniczący Towarzystwa Postępowego Antoni Trompeteur, kolejnym Antoni Mańkowski. Następnym dyrektorem 15 VI 1879 został Albin Todschindler (1 III 1845-26 IV 1937) – drukarz lwowski i działacz na niwie ruchu zawodowego. To dzięki jego oddaniu mała drukarnia się wkrótce jednym z największych zakładów drukarskich we Lwowie. Informacje powyższe zaczerpnięte z https://jbc.bj.uj.edu.pl/Content/407666/PDF/NDIGCZAS010588_R29_1929_007_0001.pdf
E. Trzemeski (1843-1905) - właściciel licznych zakładów fotograficznych. Ok. 1865 odbył praktykę fotograficzną w Trieście w zakładzie Sebestianetti. Pracował w zakładzie artystyczno-fotograficznym Józefa Edera we Lwowie. Od 1869 prowadził własny zakład w budynku przy ul. Szerokiej 13, późniejsza Kopernika 9. W l. 1877-1887 zakład mieścił się w Hotelu Europejskim przy pl. Mariackim 4. W tym też czasie otworzył filię w Krynicy jako jeden z pierwszych zakładów na obrzeżach Polski. Pierwszy podjął się wydania ilustracji do "Trylogii" Henryka Sienkiewicza angażując Juliusza Kossaka. W 1887 przeniósł atelier na ul. 3 Maja 7.
568.
[LWÓW - Zakład Ubezpieczenia od Wypadków - kierownictwo wraz z dyrektorem Bolesławem Drewniewskim, pracownicy i sympatycy - fotografia zbiorowa]. [nie przez 1913, nie po 1914]. Fotografia form. ca 25x38 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. ca 40x53 cm, autorstwa L[udwika Piotra] Wieleżyńskiego we Lwowie.
Ujęcie zbiorowe. W centrum drugiego rzędu od góry widoczny dyrektor zakładu Bolesław Drewniewski. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "LWieleżyński Lwów". Na odwrocie piecz.: "'ATA' Zakład fotograficzny L. Wieleżyński Lwów, Pl. Mariacki L. 4 (Hotel Europejski)". Podkład nieco zakurzony, poza tym stan dobry.
B. Drewniewski (1878-1956) - pracownik Zakładu od Wypadków dla Galicji i Bukowiny we Lwowie od 6 X 1898 do 31 XII 1933 tj. aż do likwidacji zakładu. Później przeszedł do pracy w Zakładzie Ubezpieczenia od Wypadków we Lwowie na stanowisku jego dyrektora.
L. P. Wieleżyński (1882- 19-?) - profesjonalny fotograf lwowski. W latach 1913-1939 prowadził liczne własne zakłady fotograficzne we Lwowie - pierwszy przy ul. Teatyńskiej 3 we własnym mieszkaniu, potem pod firmą "Ata" (w latach 1913-1914 wspólnie z Kazimierzem Skórskim) w różnych lokalizacjach: w l. 1913-1914 pl. Mariacki 4 Hotel Europejski i ul. Karola Ludwika 5, w l. 1914-1915 ul. Sykstuska 9, w l. 1920-1921 pl. Mariacki 4 Hotel Europejski, w latach 1921-1934 ul. Piekarska 1c i w l. 1935-1939 ul. Hoffmana 6. W l. 1941-1944 jako pracownik Archiwum Miasta Lwowa dokumentował zniszczenia wojenne Lwowa. Autor i wydawca niskonakładowych albumów fotograficznych.
B. Drewniewski (1878-1956) - pracownik Zakładu od Wypadków dla Galicji i Bukowiny we Lwowie od 6 X 1898 do 31 XII 1933 tj. aż do likwidacji zakładu. Później przeszedł do pracy w Zakładzie Ubezpieczenia od Wypadków we Lwowie na stanowisku jego dyrektora.
L. P. Wieleżyński (1882- 19-?) - profesjonalny fotograf lwowski. W latach 1913-1939 prowadził liczne własne zakłady fotograficzne we Lwowie - pierwszy przy ul. Teatyńskiej 3 we własnym mieszkaniu, potem pod firmą "Ata" (w latach 1913-1914 wspólnie z Kazimierzem Skórskim) w różnych lokalizacjach: w l. 1913-1914 pl. Mariacki 4 Hotel Europejski i ul. Karola Ludwika 5, w l. 1914-1915 ul. Sykstuska 9, w l. 1920-1921 pl. Mariacki 4 Hotel Europejski, w latach 1921-1934 ul. Piekarska 1c i w l. 1935-1939 ul. Hoffmana 6. W l. 1941-1944 jako pracownik Archiwum Miasta Lwowa dokumentował zniszczenia wojenne Lwowa. Autor i wydawca niskonakładowych albumów fotograficznych.
569.
[LWÓW – Zakład Ubezpieczenia od Wypadków - kierownictwo i pracownicy wraz z dyrektorem Bolesławem Drewniewskim - fotografia zbiorowa]. [nie przez 1918, nie po 1936]. Fotografia form. 17x23 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. 30x33 cm, autorstwa Kazimierza Skórskiego we Lwowie.
Ujęcie zbiorowe. W centrum pierwszego rzędu widoczny dyrektor zakładu. W prawym dolnym narożniku pod zdjęciem wycisk: "Zakład Fotogr. Portretowy Kazimierz Skórski Lwów, Kopernika 22". Na odwrocie podkładu ślady po wyjęciu z ramy, poza tym stan bardzo dobry.
B. Drewniewski (1878-1956) - pracownik Zakładu od Wypadków dla Galicji i Bukowiny we Lwowie od 6 X 1898 do 31 XII 1933 tj. aż do likwidacji zakładu. Później przeszedł do pracy w Zakładzie Ubezpieczenia od Wypadków we Lwowie na stanowisku jego dyrektora.
K. Skórski (1881-19-?) - fotograf w Złoczowie (przed 1909) i później lwowski. Od 1909 prowadził zakład przy ul. Karola Ludwika 5. W latach 1913-1915 był współwłaścicielem, wraz z Ludwikiem Piotrem Wieleżyńskim i Adamem Tabiańskim, zakład "Ata" przy ul. Sykstuskiej 9. W latach 1918-1936 prowadził zakład przy ul. Kopernika 22, choć znane są jeszcze fotografie pochodzące z 1941. Po wojnie prowadził zakład w Bytomiu.
B. Drewniewski (1878-1956) - pracownik Zakładu od Wypadków dla Galicji i Bukowiny we Lwowie od 6 X 1898 do 31 XII 1933 tj. aż do likwidacji zakładu. Później przeszedł do pracy w Zakładzie Ubezpieczenia od Wypadków we Lwowie na stanowisku jego dyrektora.
K. Skórski (1881-19-?) - fotograf w Złoczowie (przed 1909) i później lwowski. Od 1909 prowadził zakład przy ul. Karola Ludwika 5. W latach 1913-1915 był współwłaścicielem, wraz z Ludwikiem Piotrem Wieleżyńskim i Adamem Tabiańskim, zakład "Ata" przy ul. Sykstuskiej 9. W latach 1918-1936 prowadził zakład przy ul. Kopernika 22, choć znane są jeszcze fotografie pochodzące z 1941. Po wojnie prowadził zakład w Bytomiu.
570.
[LWÓW – "szkoła gospodyń domu" z Ludwiką Todschindler - fotografia zbiorowa]. [l. 90. XIX w.]. Fotografia form. ca 19x35 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. 26x41,5 cm, wykonana w atelier Adela we Lwowie.
Ujęcie zbiorowe z przełożonymi, nauczycielkami i uczennicami, wśród których widoczna pierwsza z prawej Ludwika Todschindler, córka Albina Todschindlera. Uczennice upozowane z atrybutami dobrych pań domu - wagą, tarką, formami do wypieków, moździerzem, maselnicą, trzepaczką. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku zdjęcia i na dolnym marginesie pod zdjęciem wycisk: "Adela Lwów". Podkład nieco zaplamiony, poza tym stan dobry.
Ludwika Todschindler (15 III 1882 we Lwowie – 4 XI 1959 w Krakowie) - córka Albina Todschindlera (1845-1937) - dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej we Lwowie i żona Bolesława Drewniewskiego (1878-1956) – dyrektora Zakładu Ubezpieczeń od Wypadków we Lwowie.
Adela - zakład fotograficzny we Lwowie, którego właścicielem był Robert Schaller. Atelier mieściło się w latach 1896-1901 przy ul. Kopernika 8, zaś w latach 1901-1911 w Pasażu Mikolascha. W latach 1911-1921 właścicielem był Tadeusz Julian Jaworski.
Ludwika Todschindler (15 III 1882 we Lwowie – 4 XI 1959 w Krakowie) - córka Albina Todschindlera (1845-1937) - dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej we Lwowie i żona Bolesława Drewniewskiego (1878-1956) – dyrektora Zakładu Ubezpieczeń od Wypadków we Lwowie.
Adela - zakład fotograficzny we Lwowie, którego właścicielem był Robert Schaller. Atelier mieściło się w latach 1896-1901 przy ul. Kopernika 8, zaś w latach 1901-1911 w Pasażu Mikolascha. W latach 1911-1921 właścicielem był Tadeusz Julian Jaworski.
571.
[LWÓW – "młode kobiety" z Ludwiką Drewniewską z domu Todschindler - fotografia zbiorowa]. [pocz. XX w.]. Fotografia form. ca 16,5x22 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. 30x33 cm, autorstwa Kazimierza Skórskiego we Lwowie.
Ujęcie zbiorowe z widoczną w centrum pierwszego rzędu Ludwiką Todschindler, córką Albina Todschindlera. W prawym dolnym narożniku pod zdjęciem wycisk: "Zakład Fotogr. Portretowy Kazimierz Skórski Lwów, Kopernika 22". Podkład nieco zaplamiony, poza tym stan dobry.
Ludwika Drewniewska z domu Todschindler (15 III 1882 we Lwowie – 4 XI 1959 w Krakowie) - córka Albina Todschindlera (1845-1937) - dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej we Lwowie i żona Bolesława Drewniewskiego (1878-1956) – dyrektora Zakładu Ubezpieczeń od Wypadków we Lwowie.
K. Skórski (1881-19-?) - fotograf w Złoczowie (przed 1909) i później lwowski. Od 1909 prowadził zakład przy ul. Karola Ludwika 5. W latach 1913-1915 był współwłaścicielem, wraz z Ludwikiem Piotrem Wieleżyńskim i Adamem Tabiańskim, zakład "Ata" przy ul. Sykstuskiej 9. W latach 1918-1936 prowadził zakład przy ul. Kopernika 22, choć znane są jeszcze fotografie pochodzące z 1941. Po wojnie prowadził zakład w Bytomiu.
Ludwika Drewniewska z domu Todschindler (15 III 1882 we Lwowie – 4 XI 1959 w Krakowie) - córka Albina Todschindlera (1845-1937) - dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej we Lwowie i żona Bolesława Drewniewskiego (1878-1956) – dyrektora Zakładu Ubezpieczeń od Wypadków we Lwowie.
K. Skórski (1881-19-?) - fotograf w Złoczowie (przed 1909) i później lwowski. Od 1909 prowadził zakład przy ul. Karola Ludwika 5. W latach 1913-1915 był współwłaścicielem, wraz z Ludwikiem Piotrem Wieleżyńskim i Adamem Tabiańskim, zakład "Ata" przy ul. Sykstuskiej 9. W latach 1918-1936 prowadził zakład przy ul. Kopernika 22, choć znane są jeszcze fotografie pochodzące z 1941. Po wojnie prowadził zakład w Bytomiu.
572.
[LWÓW – "Abiturjentki Gimn. S.S. Urszulanek" - tableau]. [nie po 1932]. Fotografia form. ca 25x37,5 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. 34,5x45,5 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcia portretowe ujęte w prostokątne ramki dwudziestu dwóch abiturientek i ośmiu osób z grona nauczycielskiego. Pierwsza z lewej wśród abiturientek to Jadwiga Drewniewska - córka Bolesława Drewniewskiego (1878-1956) - dyrektora Zakładu Ubezpieczeń od Wypadków we Lwowie i Ludwiki Drewniewskiej z domu Todschindler (1882-1959) - córki Albina Todschindlera (1845-1937) - dyrektora Pierwszej Drukarni Związkowej we Lwowie. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie podkładu ślady po wyjęciu z ramy, poza tym stan bardzo dobry.
573.
[LWÓW – "Abiturientki Państw. Gimn. Żeńskiego im. Królowej Jadwigi we Lwowie. Rok 1927 Kl. VIII C. - tableau]. [1927]. Fotografia form. 16,3x22,3 cm na kartonowym podkładzie form. 25x31,5 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcia portretowe ujęte w prostokątne ramki trzydziestu siedmiu abiturientek i ośmiu osób z grona nauczycielskiego. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Na podkładzie miejscowe zaplamienia, na dolnym marginesie zdjęcia niewielkie uszkodzenia, poza tym stan dobry.
574.
[LWÓW – "Abituryenci [Państwowego] Gimnazyum V kl. VIII B we Lwowie 1898 r. Zjazd koleż. 1908. - tableau]. [1908]. Fotografia form. ca 38x47 cm w świetle passe-partout form. 46,5x60,5 cm, wykonane w atelier [Noego] Lissa i [Władysława] Wybranowskiego we Lwowie.
Ujęcia portretowe grona nauczycielskiego i abiturientów ujęte w prostokątne i owalne ramki. Na górnym i dolnym marginesach zdjęcia napisy tytułowe, w prawym dolnym narożniku: "Lissa i Wybranowski we Lwowie ul. Kar. Ludw. 3". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Brak dolnego fragmentu passe-partout, zdjęcie i passe-partout nieco zakurzone, poza tym stan dobry.
Noe (Mikołaj) Lissa (Liss) - (1870-ok. 1930) - urodzony w Żytomierzu. Od 1896 współpracuje z Władysławem Wybranowskim (zakład przy ul. Karola Ludwika 3). W latach 1900-1930 właściciel zakładów fotograficznych we Lwowie, m.in. po Jakóbie Hennerze (ul. Akademicka 18) i filii w Stryju. Od 1905 c.k. nadworny fotograf. W 1907 brał udział w wystawie fotograficznej we Lwowie zdobywając złoty medal. Jego fotografie publikowano m.in. w "Ilustracji Polskiej", "Wędrowcu".
Noe (Mikołaj) Lissa (Liss) - (1870-ok. 1930) - urodzony w Żytomierzu. Od 1896 współpracuje z Władysławem Wybranowskim (zakład przy ul. Karola Ludwika 3). W latach 1900-1930 właściciel zakładów fotograficznych we Lwowie, m.in. po Jakóbie Hennerze (ul. Akademicka 18) i filii w Stryju. Od 1905 c.k. nadworny fotograf. W 1907 brał udział w wystawie fotograficznej we Lwowie zdobywając złoty medal. Jego fotografie publikowano m.in. w "Ilustracji Polskiej", "Wędrowcu".
575.
[MALESZE koło Brańska - dzwonnica przy cerkwi parafialnej - fotografia widokowa z kolekcji Aleksandry Mianowskiej]. [nie po 1938]. Fotografia form. 7x11,5 cm.
Na odwrocie napis atramentem: "Malesze około Brańska dzwonnica na cmentarzu" oraz okrągła piecz.: "Aleksandra Mianowska". Stan dobry.
A. Mianowska - żołnierka, wykładowczyni, aktorka, działaczka społeczna, poetka urodzona 16.07.1912 w Rusocicach. Członkini Sił Zbrojnych Polski (później Związek Walki Zbrojnej – Armia Krajowa) pod ps. „Kama” (przekazywała wiadomości z nasłuchu radia i prasy podziemnej), pielęgniarka szpitala PCK dla jeńców wojennych. W 1940 r. aresztowana, więziona na Montelupich za zniszczenie niemieckiej wystawy propagandowej w Pałacu Sztuki. Od 1941 pod ps. „Krysta”. Naczelniczka Wydz. VII Propagandy i Ofiarności Rady Głównej Opiekuńczej (polskiej organizacji charytatywnej). Od 1942 r. komendantka Pomocy Żołnierzowi obwodu Kraków AK (szkoliła do pracy w konspiracji). W jej mieszkaniu przygotowywano paczki i wysyłano je do więzień. Współpracowała z Żegotą. Od 1944 ukrywała się w centrali RGO przy ul. Krowoderskiej 5. Po wojnie uzyskała tytuł dra praw i nauk humanistycznych. Prześladowana przez władzę ludową w 1950 r. odeszła z Katedry Prawa UJ i PWST w Krakowie. Zdobyła dyplom z reżyserii i pracowała m.in. w Teatrze Starym. Publikowała teksty dot. wojny i okupacji. W 1980 r. Yad Vashem przyznał jej dyplom i medal Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Zmarła w 2000 r. w Krakowie, spoczywa na cmentarzu Rakowickim. (biogram za: Muzeum Armii Krajowej w Krakowie).
Malesze - wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Wyszki. Wieś królewska w starostwie brańskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1921–1934 należała do gminy Topczewo. (Wikipedia).
A. Mianowska - żołnierka, wykładowczyni, aktorka, działaczka społeczna, poetka urodzona 16.07.1912 w Rusocicach. Członkini Sił Zbrojnych Polski (później Związek Walki Zbrojnej – Armia Krajowa) pod ps. „Kama” (przekazywała wiadomości z nasłuchu radia i prasy podziemnej), pielęgniarka szpitala PCK dla jeńców wojennych. W 1940 r. aresztowana, więziona na Montelupich za zniszczenie niemieckiej wystawy propagandowej w Pałacu Sztuki. Od 1941 pod ps. „Krysta”. Naczelniczka Wydz. VII Propagandy i Ofiarności Rady Głównej Opiekuńczej (polskiej organizacji charytatywnej). Od 1942 r. komendantka Pomocy Żołnierzowi obwodu Kraków AK (szkoliła do pracy w konspiracji). W jej mieszkaniu przygotowywano paczki i wysyłano je do więzień. Współpracowała z Żegotą. Od 1944 ukrywała się w centrali RGO przy ul. Krowoderskiej 5. Po wojnie uzyskała tytuł dra praw i nauk humanistycznych. Prześladowana przez władzę ludową w 1950 r. odeszła z Katedry Prawa UJ i PWST w Krakowie. Zdobyła dyplom z reżyserii i pracowała m.in. w Teatrze Starym. Publikowała teksty dot. wojny i okupacji. W 1980 r. Yad Vashem przyznał jej dyplom i medal Sprawiedliwej wśród Narodów Świata. Zmarła w 2000 r. w Krakowie, spoczywa na cmentarzu Rakowickim. (biogram za: Muzeum Armii Krajowej w Krakowie).
Malesze - wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Wyszki. Wieś królewska w starostwie brańskim w ziemi bielskiej województwa podlaskiego w 1795 roku. W latach 1921–1934 należała do gminy Topczewo. (Wikipedia).
576.
[MYŚLENICE - w dzień targowy na rynku - fotografia sytuacyjna, widokowa]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 12,1x16,1 cm na oryg. podkładzie form. 13,8x18,8 cm, nieznanego autorstwa.
Licznie zgromadzeni sprzedający na furmankach i kupujący - przed budynkiem "Rady Powiatowej". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Miejscowe zaplamienia i otarcia, mimo to stan ogólny dobry. Nieczęste.
577.
[NAFTA - Zagłębie Borysławskie - szyby naftowe kopalni ropy naftowej - fotografia widokowa]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 17x12,1 cm, autorstwa Henryka Poddębskiego.
Widok na szyby. Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 526-39 Zbiór fotografii krajoznawczej" i wpis ołówkiem: "Borysław Szyby naftowe", a także pasek papieru z maszynopisowym testem identyfikującym. Stan bardzo dobry.
Zagłębie Borysławskie - położone u podnóża Karpat na kresach wschodnich. Znane już na przełomie XIX i XX w. z wydobycia wosku ziemnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. W l. 1886-1939 wielkość wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego stanowiła trzecie miejsce w produkcji światowej i pokrywała całkowicie zapotrzebowanie Polski na te surowce, a i tak część wysyłano na eksport. Miasto Borysław było zaś w okresie międzywojennym największym ośrodkiem górnictwa naftowego i trzecim w Polsce pod względem zajmowanego obszaru po Warszawie i Łodzi.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
Zagłębie Borysławskie - położone u podnóża Karpat na kresach wschodnich. Znane już na przełomie XIX i XX w. z wydobycia wosku ziemnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. W l. 1886-1939 wielkość wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego stanowiła trzecie miejsce w produkcji światowej i pokrywała całkowicie zapotrzebowanie Polski na te surowce, a i tak część wysyłano na eksport. Miasto Borysław było zaś w okresie międzywojennym największym ośrodkiem górnictwa naftowego i trzecim w Polsce pod względem zajmowanego obszaru po Warszawie i Łodzi.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
578.
[NAFTA - Zagłębie Borysławskie - szyby i pole naftowe kopalni ropy naftowej - fotografia widokowa]. [l. 20. XX w.]. Fotografia form. 19,8x30 cm, nieznanego autorstwa.
Widok na jeden z szybów, zabudowania i pole naftowe kopalni. Na odwrocie napis ołówkiem: "Borysław pole naftowe". Lico i dolny margines lekko zaplamione, krawędzie nieco otarte, niewielkie nadpęknięcia podklejone na odwrocie, mimo to stan ogólny dobry.
Zagłębie Borysławskie - położone u podnóża Karpat na kresach wschodnich. Znane już na przełomie XIX i XX w. z wydobycia wosku ziemnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. W l. 1886-1939 wielkość wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego stanowiła trzecie miejsce w produkcji światowej i pokrywała całkowicie zapotrzebowanie Polski na te surowce, a i tak część wysyłano na eksport. Miasto Borysław było zaś w okresie międzywojennym największym ośrodkiem górnictwa naftowego i trzecim w Polsce pod względem zajmowanego obszaru po Warszawie i Łodzi.
Zagłębie Borysławskie - położone u podnóża Karpat na kresach wschodnich. Znane już na przełomie XIX i XX w. z wydobycia wosku ziemnego, ropy naftowej, gazu ziemnego. W l. 1886-1939 wielkość wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego stanowiła trzecie miejsce w produkcji światowej i pokrywała całkowicie zapotrzebowanie Polski na te surowce, a i tak część wysyłano na eksport. Miasto Borysław było zaś w okresie międzywojennym największym ośrodkiem górnictwa naftowego i trzecim w Polsce pod względem zajmowanego obszaru po Warszawie i Łodzi.
579.
[NIECIESŁAWICE - na polowaniu - fotografia sytuacyjna]. [nie po 1918]. Zestaw 2 fotografii form. ca 8x11,5 cm na karcie albumu form. 20x15 cm, nieznanego autorstwa.
Uczestnicy polowania w porze zimowej upozowani do pamiątkowych fotografii. Zdjęcia naklejone na jedną kartę z albumu. Na odwrocie odręczny napis: "Polowanie Nieciesławice". Stan dobry.
Nieciesławice – wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Nieciesławice wieś wymieniona przez Jan Długosza w „Liber Beneficiorum” jako „Naczasslawicze”. Według jego opisu były tu łany kmiece z których dziesięcina oddawana była do Tuczęp. Tu wychowywał się Hugo Kołłątaj, znakomity mąż stanu i publicysta z epoki sejmu czteroletniego i powstania kościuszkowskiego 1794 r. W wieku XIX wieś w powiecie stopnickim, gminie i parafii Tuczępy położona na lewo od drogi bitej ze Stopnicy do Staszowa, o 8 wiorst od Stopnicy. W 1827 r. było domów 23, mieszkańców 207. W roku 1883 folwark i wieś Nieciesławice posiadały rozległość 625 mórg. W uprawach stosowano płodozmian 6 i 8 polowy.Według danych ze spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Nieciesławice było 5 budynków 48 mieszkańców, natomiast we wsi Nieciesławice 43 budynki zamieszkałe przez 234 mieszkańców w tym 6 pochodzenia żydowskiego. Obecnie istnieją pozostałości parku dworskiego z XIX w., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych. (Wikipedia).
W miejscowości znajdował się wybudowany w XIX w. w miejscu drewnianego dwór dla właścicieli Oppeln-Bronikowskich. Bywał w nim Stefan Żeromski, opisując wizytę w swoich „Dziennikach”. We dworze znajdowała się znakomita biblioteka. Więcej o dworze i rodzinie właścicieli na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5460/Niecieslawice/.
Nieciesławice – wieś położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Tuczępy. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Nieciesławice wieś wymieniona przez Jan Długosza w „Liber Beneficiorum” jako „Naczasslawicze”. Według jego opisu były tu łany kmiece z których dziesięcina oddawana była do Tuczęp. Tu wychowywał się Hugo Kołłątaj, znakomity mąż stanu i publicysta z epoki sejmu czteroletniego i powstania kościuszkowskiego 1794 r. W wieku XIX wieś w powiecie stopnickim, gminie i parafii Tuczępy położona na lewo od drogi bitej ze Stopnicy do Staszowa, o 8 wiorst od Stopnicy. W 1827 r. było domów 23, mieszkańców 207. W roku 1883 folwark i wieś Nieciesławice posiadały rozległość 625 mórg. W uprawach stosowano płodozmian 6 i 8 polowy.Według danych ze spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Nieciesławice było 5 budynków 48 mieszkańców, natomiast we wsi Nieciesławice 43 budynki zamieszkałe przez 234 mieszkańców w tym 6 pochodzenia żydowskiego. Obecnie istnieją pozostałości parku dworskiego z XIX w., wpisane do rejestru zabytków nieruchomych. (Wikipedia).
W miejscowości znajdował się wybudowany w XIX w. w miejscu drewnianego dwór dla właścicieli Oppeln-Bronikowskich. Bywał w nim Stefan Żeromski, opisując wizytę w swoich „Dziennikach”. We dworze znajdowała się znakomita biblioteka. Więcej o dworze i rodzinie właścicieli na: http://www.polskiezabytki.pl/m/obiekt/5460/Niecieslawice/.
580.
[NOWOGRÓDEK - widok na Sobór Świętych Borysa i Gleba - fotografia widokowa]. [nie po 9 XI 1915]. Fotografia form. 11,8x18 cm, wykonana na zlecenia lipskiego Biura Prasowego.
Na odwrocie piecz., m.in.: "9. Nov. 1915" i pasek papieru z maszynopisowym tekstem: "Nr. 11354. Die russische Kirche in Novogrodeck". Stan dobry.
581.
[POWSTANIE styczniowe - tableau "Poland's Patriots" - ujęcie w formacie cdv]. [1863]. Fotografia form. 8,8x5,8 cm na oryg. podkładzie form. 9,7x6,2 cm, wykonana na zlecenie Ashford Brothers & Co. w Londynie.
Wkomponowane wizerunki podpisane: Ledachowski [Mieczysław Halka Ledóchowski], Kamienski [Mikołaj Kamieński], Kurcyna [Jan Kurzyna Pelszewski], Dembinski [Henryk Dembiński], Wisocki [Józef Wysocki], Lelewel [Joachim Lelewel], Langiewicz [Marian Langiewicz] i Mieroslawski [Ludwik Mierosławski]. W dolnej części kompozycji napis: "Poland's Patriots". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie nadruk reklamowy zakładu: "Ashford Brothers & Co. Photographic Publishers, 76, Newgate Street, London". Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
582.
[POWSTANIE styczniowe - "Carte Nationale" - tableau pamiątkowe - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60 XIX w.]. Fotografia form. 8,8x5,3 cm na oryg. podkładzie form. 10,4x6,1, wykonana na zlecenie F. Sala & Co. w Berlinie.
Przedstawia ok. trzydziestu wizerunków uczestników powstania i znanych osób działających w latach 1861-1863. W centrum górnego fragmentu kompozycji napis tytułowy, na dolnym ujęcie zbiorowe „Lelewel, Czachowski, Kruszewski, Rogiński”. Od góry (w poziomych rzędach) ujęcia portretowe w medalionach i opisane: „Gregorowicz, Padlewski, Zamojski, Śmiechowski, Radoński, Ledochowski, Mme Niemojewska, Kruszewski, Scarpa, Mme Pustowojtów, Langiewicz, Bentkowski, Kusczynski.Mucha, Niegolewski, Seifried, Kaminski, Milenski, Callier, Staninski, Rochebrun, Działynski, Mytlinski.(Sokół), Jeziorański, Cieszkowski, Unrugh, Guttry, Godlewski”. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk.: Berlin F. Sala & Co”. Na odwrocie ołówkowy napis. Stan dobry. Nieczęste.
583.
[POWSTANIE styczniowe - Marian Langiewicz - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.?]. Fotografia form. 9,3x5,5 cm na podkładzie form. 10,3x6,2 cm, wykonana na zlecenie A. Villeneuve'a w Paryżu.
Portretowany ujęty w popiersiu, w stroju powstańczym. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym dolnym marginesie podkładu nadruk: "A. Villeneuve, Phot.". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photograhie de L'Oratoire A. Villeneuve Rue St. Honoré, 152 Paris" oraz napis ołówkiem: "Langiewicz". Niewielkie zarysowania lica, poza tym stan dobry.
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
584.
[POWSTANIE styczniowe - Marian Langiewicz i Anna Henryka Pustowojtówna - fotografia rysunku Emila von Hartitzscha - ujęcie w formacie cdv]. [ok. 1864]. Fotografia form. 7,9x5,7 cm na podkładzie form. 9,8x6,3 cm, wykonana na zlecenie Josepha Bermanna w Wiedniu.
Dyktator powstania ujęty na koniu, obok stoi jego adiutantka. Oboje w strojach powstańczych. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Joseph Bermann Kunsthandlung Wien Graben zur goldenen Krone". Ujęcie reprod. w: L. Machnik "Fotografie powstańców styczniowych", Wr. 2002, poz. 186. Niewielkie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
A. H. Pustowojtówna (Pustowójtówna, Pustowoitoff), zamężna Loewenhardtowa, pseud. Michał Smok, Michałek (1838 ‑1881) - córka carskiego generała i Polki, wykształcona w Instytucie Panien w Puławach. Uczestniczka manifestacji patriotycznych, wywieziona do Rosji uciekła do Mołdawii. W powstaniu - adiutant [Dionizego] Czachowskiego w obozie [Mariana] Langiewicza. Aresztowana z Langiewiczem na granicy austriackiej, po krótkim pobycie w więzieniu wyjechała do Pragi. Po kilku miesiącach spędzonych w Galicji emigrowała, od 1866 mieszkała w Paryżu. (biogram za: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 306).
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
A. H. Pustowojtówna (Pustowójtówna, Pustowoitoff), zamężna Loewenhardtowa, pseud. Michał Smok, Michałek (1838 ‑1881) - córka carskiego generała i Polki, wykształcona w Instytucie Panien w Puławach. Uczestniczka manifestacji patriotycznych, wywieziona do Rosji uciekła do Mołdawii. W powstaniu - adiutant [Dionizego] Czachowskiego w obozie [Mariana] Langiewicza. Aresztowana z Langiewiczem na granicy austriackiej, po krótkim pobycie w więzieniu wyjechała do Pragi. Po kilku miesiącach spędzonych w Galicji emigrowała, od 1866 mieszkała w Paryżu. (biogram za: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 306).
M. Langiewicz (1827-1887) - najpopularniejszy uczestnik powstania styczniowego, były uczestnik rewolucji 1848, oficer w wojsku pruskim, garibaldczyk. W 1861 organizator i wykładowca polskiej szkoły wojskowej w Genui. W 1863 początkowo naczelnik sił zbrojnych w woj. sandomierskim w randze pułkownika, potem generał, któremu podporządkowano również woj. krakowskie, i dyktator powstańczy. Aresztowany przez Austriaków 19 III 1863, więziony przez dwa lata. Następnie przebywał w Szwajcarii i Turcji. Pochowany w Konstantynopolu. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 120).
585.
[POWSTANIE styczniowe - Anna Henryka Pustowojtówna - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [1863]. Refotografia z fotografii form. 7,6x5,1 cm na oryg. podkładzie form. 9,9x6,2 cm, wykonana na zlecenie Photographie de Ponthieu w Paryżu.
Portretowana ujęta w popiersiu, w stroju z okresu żałoby narodowej z krzyżem na piersi. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Rue de Ponthieu 54, Paris.". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie de Ponthieu Rue de Ponthien, 54 Paris" oraz napis ołówkiem: "Pustowojtówna". Stan dobry. (Podobne ujęcie reprod. w: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 308; L. Machnik "Fotografie powstańców styczniowych", Wr. 2002, poz. 274.).
A. H. Pustowojtówna, właśc. Anna Henryka (1838-1881) - córka carskiego generała i Polki. Wykształcona w Instytucie Panien w Puławach. Uczestniczyła w manifestacjach patriotycznych, w wyniku czego została wywieziona do Rosji, skąd uciekła do Mołdawii. W powstaniu styczniowym posługiwała się pseudonimem Michał Smok. Była adiutantem płk. Dionizego Czachowskiego w obozie gen. Mariana Langiewicza. Aresztowana z Langiewiczem na granicy austriackiej, po krótkim pobycie w więzieniu wyjechała do Pragi. Po kilku miesiącach spędzonych w Galicji wyemigrowała i od 1866 mieszkała w Paryżu.
A. H. Pustowojtówna, właśc. Anna Henryka (1838-1881) - córka carskiego generała i Polki. Wykształcona w Instytucie Panien w Puławach. Uczestniczyła w manifestacjach patriotycznych, w wyniku czego została wywieziona do Rosji, skąd uciekła do Mołdawii. W powstaniu styczniowym posługiwała się pseudonimem Michał Smok. Była adiutantem płk. Dionizego Czachowskiego w obozie gen. Mariana Langiewicza. Aresztowana z Langiewiczem na granicy austriackiej, po krótkim pobycie w więzieniu wyjechała do Pragi. Po kilku miesiącach spędzonych w Galicji wyemigrowała i od 1866 mieszkała w Paryżu.
586.
[POWSTANIE styczniowe - Kalisanty Dombroski [Dąbrowski?] - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [18 V 1864]. Fotografia form. 8,4x5,7 cm na oryg. podkładzie form. 9,9x6,2 cm, wykonana w atelier Carla Doleschala w Igławie.
Portretowany ujęty w całej postaci na tle malowanej dekoracji, w umundurowaniu powstańczym - w burce i baraniej czapce. Rzadki portret żołnierza 2. Pułku Jazdy Wołyńskiej - samodzielnego oddziału lekkiej kawalerii, walczącego na terenach Wołynia, Podola i Galicji Wschodniej, rozwiązanego 21 marca 1864, wykonany już na na emigracji w Czechach. Na dolnym marginesie podkładu odręczny atramentowy napis: "Kalisanty Dombroski Dnia 18 Maja 1864". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Fotografisches Atelier des Carl Doleschal Kempen - Platz in Iglau". Miejscowe zaplamienia i otarcia. (Inne ujęcie, prawdopodobnie tego samego powstańca reprod. w: L. Machnik "Fotografie powstańców styczniowych", Wr. 2002, poz. 70.).
587.
[POWSTANIE styczniowe - Longin Feigel - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 9,1x5,6 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,3 cm, autorstwa Piotra Mieczkowskiego we Lwowie.
Portretowany ujęty w popiersiu, z fragmentem łańcucha widzianym pod surdutem. Na dolnym marginesie podkładu wyzłocony napis: "Piotr Mieczkowski we Lwowie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie wyzłoc. reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Piotra Mieczkowskiego ulica Pańska L 5 we Lwowie" oraz odręczny atramentowy napis: "Prof. Dr. Longin Feigel Lemberg". Krawędzie nieco otarte, poza tym stan bardzo dobry.
L. Feigel (1845-1893) - uczestnik powstania styczniowego walczący pod dowództwem Czachowskiego i Gołuchowskiego (pod Czachowskim brał udział we wszystkich bitwach). Później został lekarzem, dyplom Uniwersytetu Jagiellońskiego obronił w 1872. Był. m.in. asystentem Ericha Kocha (odkrywcy prątków gruźlicy). Następnie przeniósł się do Lwowa, gdzie m.in. był lekarzem sądowym Sądu Krajowego, profesorem nadzwyczajnym i zwyczajnym medycyny sądowej. Był autorem. ok. pięćdziesięciu publikacji.
P. Mieczkowski (1849-1906) - w latach 1872-1887 właściciel zakładu przy ul. Pańskiej 5 we Lwowie. W jego atelier stosowano nieczęste ozdabianie zdjęć poprzez pozłacanie skośnej ramki i złocone napisy. Następnym właścicielem zakładu przy Pańskiej 5 był Dawid Mazur.
L. Feigel (1845-1893) - uczestnik powstania styczniowego walczący pod dowództwem Czachowskiego i Gołuchowskiego (pod Czachowskim brał udział we wszystkich bitwach). Później został lekarzem, dyplom Uniwersytetu Jagiellońskiego obronił w 1872. Był. m.in. asystentem Ericha Kocha (odkrywcy prątków gruźlicy). Następnie przeniósł się do Lwowa, gdzie m.in. był lekarzem sądowym Sądu Krajowego, profesorem nadzwyczajnym i zwyczajnym medycyny sądowej. Był autorem. ok. pięćdziesięciu publikacji.
P. Mieczkowski (1849-1906) - w latach 1872-1887 właściciel zakładu przy ul. Pańskiej 5 we Lwowie. W jego atelier stosowano nieczęste ozdabianie zdjęć poprzez pozłacanie skośnej ramki i złocone napisy. Następnym właścicielem zakładu przy Pańskiej 5 był Dawid Mazur.
588.
[POWSTANIE styczniowe - książę Adam Jerzy Czartoryski - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [ok. 1860-1861]. Fotografia form. 8,6x5,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6 cm, wykonana w atelier Mayera I Piersona w Paryżu.
Książę ujęty w całej postaci, siedzi w wyściełanym fotelu przy stole nakrytym wzorzystym obrusem. Ubrany w długi surdut. W prawej ręce trzyma laskę, w lewej cylinder. Pod zdjęciem nadruk: "Mayer & Pierson Phot. [...]". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Mayer & Pierson Photographes de S.M.L'Empereur Boulevart des Capucines 3 Paris". Nad winietą tarcza herbowa, na której cesarski orzeł i cyfra napoleońska. Stan dobry. (Ujęcie reprod. w: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 60).
A. J. Czartoryski (1770-1861) - książę, wybitny mąż stanu, w młodości przyjaciel i doradca cara Aleksandra I. Sprawował liczne wysokie funkcje urzędowe w cesarstwie rosyjskim (m.in. p.o. ministra spraw zagranicznych)i członka Rady Państwa, a także kuratora wileńskiego) i w Królestwie Kongresowym. W okresie powstania listopadowego prezes Rządu Narodowego, potem na emigracji w Paryżu, gdzie skupił wokół siebie liberalno-konserwatywną część emigracji (Hotel Lambert). Prowadził rozległą działalność dyplomatyczną na rzecz sprawy polskiej. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 63).
.
A. J. Czartoryski (1770-1861) - książę, wybitny mąż stanu, w młodości przyjaciel i doradca cara Aleksandra I. Sprawował liczne wysokie funkcje urzędowe w cesarstwie rosyjskim (m.in. p.o. ministra spraw zagranicznych)i członka Rady Państwa, a także kuratora wileńskiego) i w Królestwie Kongresowym. W okresie powstania listopadowego prezes Rządu Narodowego, potem na emigracji w Paryżu, gdzie skupił wokół siebie liberalno-konserwatywną część emigracji (Hotel Lambert). Prowadził rozległą działalność dyplomatyczną na rzecz sprawy polskiej. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 63).
.
589.
[POWSTANIE styczniowe - Michał Murawiew "Wieszatiel"- fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Refotografia z fotografii form. 8,9x5,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,3x6 cm, nieznanego autorstwa.
Generał-gubernator wileński ujęty w półpostaci, w mundurze. Na odwrocie ołówkowy napis identyfikacyjny. Stan dobry. (Podobne ujęcie reprod. w: "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, poz. 568).
M. Murawiew (1796-1866) - hrabia, generał. senator. W młodości związany z ruchem dekabrystów, potem wierny sługa caratu. W l. 1963-1865 generał-gubernator wileński i głównodowodzący wojskami na Litwie. Wsławiony wyjątkowym okrucieństwem wobec powstańców, zyskał przydomek 'Wieszatiel' i jako postać zbyt już kompromitująca władze został odwołany w 1865. W pamiętnikach podawał, że skazał na śmierć na Litwie 128 osób, a ok. 10000 zesłał w głąb Rosji. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 276).
M. Murawiew (1796-1866) - hrabia, generał. senator. W młodości związany z ruchem dekabrystów, potem wierny sługa caratu. W l. 1963-1865 generał-gubernator wileński i głównodowodzący wojskami na Litwie. Wsławiony wyjątkowym okrucieństwem wobec powstańców, zyskał przydomek 'Wieszatiel' i jako postać zbyt już kompromitująca władze został odwołany w 1865. W pamiętnikach podawał, że skazał na śmierć na Litwie 128 osób, a ok. 10000 zesłał w głąb Rosji. (biogram za "Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy", cz. 1 w oprac. K. Lejko. War. 2004, str. 276).
590.
[POWSTANIE styczniowe - portret niezidentyfikowanego wojskowego - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60./70. XIX w.]]. Fotografia form. 9,1x5,6 cm na oryg. podkładzie 10,5x6,3 cm, autorstwa Adolfa Hübnera w Krakowie.
Przedstawia wojskowego ujętego w całej postaci upozowanego do pamiątkowej fotografii na tle malowanej dekoracji, obok kolumny. Ubrany w mundur, przy pasie szabla. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku podkładu nadruk: "A. Hübner". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Fotografische Ateliers Adolf Hübner Krakau, Grodgasse, Brünn Altfröhlicher Gasse No238". Zdjęcie nieco zaplamione, stan ogólny dobry.
A. Hübner - fotograf w Krakowie. Prowadził zakłady przy ul. Poselskiej 26, od 1863 przy ul. Grodzkiej 77. Ok. 1870 otworzył filię w Brnie przy Altfröhlicher Gasse.
A. Hübner - fotograf w Krakowie. Prowadził zakłady przy ul. Poselskiej 26, od 1863 przy ul. Grodzkiej 77. Ok. 1870 otworzył filię w Brnie przy Altfröhlicher Gasse.
591.
[POWSTANIE styczniowe - Stefania Skurzyńska w sukni z okresu "żałoby narodowej" - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [nie przed 1860, nie po 1863]. Fotografia form. 9x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 9,8x6 cm, autorstwa Ignacego Mażka w Krakowie.
Portretowana ujęta w całej postaci, siedzi na wysokim, wyściełanym fotelu. Ubrana w pelerynę, czarną długą suknię z białym kołnierzykiem; suknia z materiału bez połysku, z długimi rękawami - noszona na znak żałoby narodowej kobiet ogłoszonej 3 III 1861 po pogrzebie pierwszych pięciu ofiar zastrzelonych w Warszawie przez wojsko carskie w czasie manifestacji patriotycznej. Na dolnym marginesie pod zdjęciem odręczny napis atramentem: "Stefania Skurzyńska". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "Jg. Mażek Fotograf w pałacu Wielopolskich w Krakowie". Stan bardzo dobry.
I. Mażek - wędrowny dagerotypista działający w Krakowie od 1844. Od ok. 1856 prowadził zakład przy ul. Stolarskiej 50. W 1857 założył stały zakład przy ul. św. Jana 489, a w 1860 w Pałacu Wielopolskich. W 1863 sprzedał pracownię N.Grossowi.
I. Mażek - wędrowny dagerotypista działający w Krakowie od 1844. Od ok. 1856 prowadził zakład przy ul. Stolarskiej 50. W 1857 założył stały zakład przy ul. św. Jana 489, a w 1860 w Pałacu Wielopolskich. W 1863 sprzedał pracownię N.Grossowi.
592.
[POWSTANIE styczniowe - młoda kobieta w stroju z okresu "żałoby narodowej" - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 9,3x5,8 cm na oryg. podkładzie form. 10,6x6,3 cm, autorstwa A[ndrzeja] Czajkowskiego w Nevers.
Portretowana ujęta w popiersiu, w owalu. Ubrana w czarną długą suknię z białym kołnierzykiem, zapiętym broszą i krzyżykiem na piersi; suknia z materiału bez połysku, z długimi rękawami noszona na znak żałoby narodowej kobiet ogłoszonej 3 III 1861 po pogrzebie pierwszych pięciu ofiar zastrzelonych w Warszawie przez wojsko carskie w czasie manifestacji patriotycznej. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym dolnym marginesie podkładu nadruk: "A. Czajkowski". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie A. Czajkowski Rue de la Passière, 1 Nevers". Nad winietą tarcza herbowa, na której Orzeł Biały i Pogoń Litewska, zwieńczone wstęgą z napisem: "Aux Armes Polonaises". Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
A. Czajkowski - polski fotograf działający w Nevers we Francji. Urodził się 30 IX 1822 w Krakowie. Wyemigrował do Francji, najpierw do Dijon, gdzie rozpoczął pracę w zawodzie fotografa. Następnie przeniósł się do Nevers, gdzie prowadził atelier przez piętnaście lat. Później przeniósł się do Saint-Etienne i Bourges. Ostatnie lata spędził w Tours.
.
A. Czajkowski - polski fotograf działający w Nevers we Francji. Urodził się 30 IX 1822 w Krakowie. Wyemigrował do Francji, najpierw do Dijon, gdzie rozpoczął pracę w zawodzie fotografa. Następnie przeniósł się do Nevers, gdzie prowadził atelier przez piętnaście lat. Później przeniósł się do Saint-Etienne i Bourges. Ostatnie lata spędził w Tours.
.
593.
[POWSTANIE styczniowe - córka i matka w stroju z okresu "żałoby narodowej" - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 9,3x5,9 cm na oryg. podkładzie form. 10,6x6,3 cm, autorstwa A[ndrzeja] Czajkowskiego w Nevers.
Portretowane ujęte w całej postaci na tle malowanej dekoracji, siedzą na rzeźbionym krześle. Młoda kobieta ubrana w czarną długą suknię z białym kołnierzykiem; suknia z materiału bez połysku, z długimi rękawami noszona na znak żałoby narodowej kobiet ogłoszonej 3 III 1861 po pogrzebie pierwszych pięciu ofiar zastrzelonych w Warszawie przez wojsko carskie w czasie manifestacji patriotycznej. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym dolnym marginesie podkładu nadruk: "A. Czajkowski". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie A. Czajkowski Rue de la Passière, 1 Nevers". Nad winietą tarcza herbowa, na której Orzeł Biały i Pogoń Litewska, zwieńczone wstęgą z napisem: "Aux Armes Polonaises". Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
A. Czajkowski - polski fotograf działający w Nevers we Francji. Urodził się 30 IX 1822 w Krakowie. Wyemigrował do Francji, najpierw do Dijon, gdzie rozpoczął pracę w zawodzie fotografa. Następnie przeniósł się do Nevers, gdzie prowadził atelier przez piętnaście lat. Później przeniósł się do Saint-Etienne i Bourges. Ostatnie lata spędził w Tours.
.
A. Czajkowski - polski fotograf działający w Nevers we Francji. Urodził się 30 IX 1822 w Krakowie. Wyemigrował do Francji, najpierw do Dijon, gdzie rozpoczął pracę w zawodzie fotografa. Następnie przeniósł się do Nevers, gdzie prowadził atelier przez piętnaście lat. Później przeniósł się do Saint-Etienne i Bourges. Ostatnie lata spędził w Tours.
.
594.
[POWSTANIE styczniowe - ojciec z dziećmi w czasie "żałoby narodowej" - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 9,3x5,8 cm na oryg. podkładzie form. 10,6x6,3 cm, autorstwa A[ndrzeja] Czajkowskiego w Nevers.
Portretowani ujęci na tle malowanej dekoracji. Ojciec siedzi na giętym krześle, obok stoją córka i syn w mundurku. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym dolnym marginesie podkładu nadruk: "A. Czajkowski". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie A. Czajkowski Rue de la Passière, 1 Nevers". Nad winietą tarcza herbowa, na której Orzeł Biały i Pogoń Litewska, zwieńczone wstęgą z napisem: "Aux Armes Polonaises". Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
A. Czajkowski - polski fotograf działający w Nevers we Francji. Urodził się 30 IX 1822 w Krakowie. Wyemigrował do Francji, najpierw do Dijon, gdzie rozpoczął pracę w zawodzie fotografa. Następnie przeniósł się do Nevers, gdzie prowadził atelier przez piętnaście lat. Później przeniósł się do Saint-Etienne i Bourges. Ostatnie lata spędził w Tours.
.
A. Czajkowski - polski fotograf działający w Nevers we Francji. Urodził się 30 IX 1822 w Krakowie. Wyemigrował do Francji, najpierw do Dijon, gdzie rozpoczął pracę w zawodzie fotografa. Następnie przeniósł się do Nevers, gdzie prowadził atelier przez piętnaście lat. Później przeniósł się do Saint-Etienne i Bourges. Ostatnie lata spędził w Tours.
.
595.
[POWSTANIE styczniowe - mężczyzna - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 9,2x5,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,5 cm, autorstwa [Paula] Rosenthala w Amiens.
Portretowany ujęty w 3/4 postaci, siedzi zwrócony na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Rosenthal Photographe Rue de Noyon, 20 Amiens". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie Artistique Rosenthal 20. Rue de Noyon., 20 Amiens". Nad winietą tarcza herbowa, na której Orzeł Biały i Pogoń Litewska, zwieńczone koroną. Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
P. Rosenthal (ur. 27 V 1815 w Grodnie - zm. 7 X 1890 w Eu (Seine-Maritime) - polski fotograf działający w Amiens we Francji. Wyemigrował do Francji w 1841. W 1. poł. lat 50. XIX w. pracował w Corbie jako malarz dagerotypów. Potem przeniósł się do Amiens (Somme), gdzie prowadził własne atelier. Później wraz synem pracował w zawodzie w Eu (Seine-Maritime), gdzie zmarł.
P. Rosenthal (ur. 27 V 1815 w Grodnie - zm. 7 X 1890 w Eu (Seine-Maritime) - polski fotograf działający w Amiens we Francji. Wyemigrował do Francji w 1841. W 1. poł. lat 50. XIX w. pracował w Corbie jako malarz dagerotypów. Potem przeniósł się do Amiens (Somme), gdzie prowadził własne atelier. Później wraz synem pracował w zawodzie w Eu (Seine-Maritime), gdzie zmarł.
596.
[POWSTANIE styczniowe - młody mężczyzna - fotografia portretowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 9,1x5,6 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,2 cm, autorstwa [Paula] Rosenthala w Amiens.
Portretowany ujęty w 3/4 postaci, stoi wspierając lewą rękę na oparciu giętego krzesła, w prawej trzyma cylinder. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Rosenthal Photographe rue de Noyon, 20 Amiens". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie Artistique Rosenthal 20. Rue de Noyon., 20 Amiens". Nad winietą tarcza herbowa, na której Orzeł Biały i Pogoń Litewska, zwieńczone koroną. Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
P. Rosenthal (ur. 27 V 1815 w Grodnie - zm. 7 X 1890 w Eu (Seine-Maritime) - polski fotograf działający w Amiens we Francji. Wyemigrował do Francji w 1841. W 1. poł. lat 50. XIX w. pracował w Corbie jako malarz dagerotypów. Potem przeniósł się do Amiens (Somme), gdzie prowadził własne atelier. Później wraz synem pracował w zawodzie w Eu (Seine-Maritime), gdzie zmarł.
P. Rosenthal (ur. 27 V 1815 w Grodnie - zm. 7 X 1890 w Eu (Seine-Maritime) - polski fotograf działający w Amiens we Francji. Wyemigrował do Francji w 1841. W 1. poł. lat 50. XIX w. pracował w Corbie jako malarz dagerotypów. Potem przeniósł się do Amiens (Somme), gdzie prowadził własne atelier. Później wraz synem pracował w zawodzie w Eu (Seine-Maritime), gdzie zmarł.
597.
[PRL - I sekretarz KC PZPR Edward Gierek na ulicy - fotografia sytuacyjna]. [l. 70. XX w.]. Fotografia form. 24x18 cm.
I sekretarz wskazuje lewą ręką na coś zapewne ważnego. Prawą rękę, na temblaku, skrywa pod połą płaszcza. W tle widoczny zwykły ruch uliczny. Na odwrocie napis atramentem: "Foto: St. Szymański. Redakcja: Nowiny - Rybnik." Załamania, miejscowe zabrudzenia na odwrocie.
598.
[PRZYRODA - łasice nad ofiarą - fotografia sytuacyjna]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 10,4x14,7 cm, autorstwa Włodzimierza Puchalskiego.
Na odwrocie nadruk: "Łasice (Mustela nivalis ) nad ofiarą. Fot. Wł. Puchalski / 1938 [...] Oryginalna fotografia". Miejscowe, niewielkie zaplamienia na odwrocie, stan ogólny dobry.
W. Puchalski (1909-1979) - przyrodnik, myśliwy, fotografik, reżyser filmów przyrodniczych. Zarażony pasją fotografowania od wczesnych lat dziecięcych. W wieku czternastu lat otrzymał pierwszy aparat fotograficzny od swego dziadka Hieronima Sykory. Uczęszczał do XII Gimnazjum Państwowego we Lwowie, następnie do Korpusu Kadetów nr 1. Służbę wojskową odbył w podchorążówce artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1933 rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach i zakończył je uzyskując dyplom inżyniera agronoma. W l. 1933-1936 pracował jako asystent prof. Witolda Romera w Katedrze Fotochemii Filmotechniki Polskiej. W 1937 został asystentem prof. Kazimierza Wodzickiego w Katedrze Anatomii i Fizjologii Zwierząt SGGW W Warszawie. W 1936 zorganizował pierwszą w Polsce wystawę o tematyce przyrodniczo-myśliwskiej. Stał się znanym fotografem, otrzymywał wiele zamówień do czasopism krajowych i zagranicznych. Sześciokrotnie zdobywał pierwsze miejsce w konkursach fotograficznych organizowanych przez redakcję "Łowca Polskiego". W kampanii wrześniowej brał udział jako porucznik artylerii. Podczas II wojny św. (1940-1944) pracował jako leśniczy w majątku Brzóza (pow. tarnobrzeski). Współpracował z partyzantką w Puszczy Sandomierskiej. Po wojnie osiadł w Krakowie. W 1946 organizował krakowski Instytut Filmowy. Od 1949 pracował w Instytucie Zootechniki Uniwersytetu Jagiellońskiego tworząc dział dokumentacji fotofilmowej. Od 1956 aż do końca życia współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi. Wziął udział w dwóch wyprawach na Spitsbergen (1957, 1958), zaś w 1978 brał udział w wyprawie zorganizowanej przez Polską Akademię Nauk na Antarktykę, podczas której zmarł w trakcie wykonywania zdjęć na Wyspie Króla Jerzego. Dwukrotnie żonaty, druga żona Alana Gröo. W l. 1947-1979 nakręcił kilkanaście filmów i wydał kilkadziesiąt książek o tematyce przyrodniczej. Za swą pracę został kilkukrotnie nagrodzony w Polsce i za granicą, a także odznaczany, m.in.: Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta.
W. Puchalski (1909-1979) - przyrodnik, myśliwy, fotografik, reżyser filmów przyrodniczych. Zarażony pasją fotografowania od wczesnych lat dziecięcych. W wieku czternastu lat otrzymał pierwszy aparat fotograficzny od swego dziadka Hieronima Sykory. Uczęszczał do XII Gimnazjum Państwowego we Lwowie, następnie do Korpusu Kadetów nr 1. Służbę wojskową odbył w podchorążówce artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1933 rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach i zakończył je uzyskując dyplom inżyniera agronoma. W l. 1933-1936 pracował jako asystent prof. Witolda Romera w Katedrze Fotochemii Filmotechniki Polskiej. W 1937 został asystentem prof. Kazimierza Wodzickiego w Katedrze Anatomii i Fizjologii Zwierząt SGGW W Warszawie. W 1936 zorganizował pierwszą w Polsce wystawę o tematyce przyrodniczo-myśliwskiej. Stał się znanym fotografem, otrzymywał wiele zamówień do czasopism krajowych i zagranicznych. Sześciokrotnie zdobywał pierwsze miejsce w konkursach fotograficznych organizowanych przez redakcję "Łowca Polskiego". W kampanii wrześniowej brał udział jako porucznik artylerii. Podczas II wojny św. (1940-1944) pracował jako leśniczy w majątku Brzóza (pow. tarnobrzeski). Współpracował z partyzantką w Puszczy Sandomierskiej. Po wojnie osiadł w Krakowie. W 1946 organizował krakowski Instytut Filmowy. Od 1949 pracował w Instytucie Zootechniki Uniwersytetu Jagiellońskiego tworząc dział dokumentacji fotofilmowej. Od 1956 aż do końca życia współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi. Wziął udział w dwóch wyprawach na Spitsbergen (1957, 1958), zaś w 1978 brał udział w wyprawie zorganizowanej przez Polską Akademię Nauk na Antarktykę, podczas której zmarł w trakcie wykonywania zdjęć na Wyspie Króla Jerzego. Dwukrotnie żonaty, druga żona Alana Gröo. W l. 1947-1979 nakręcił kilkanaście filmów i wydał kilkadziesiąt książek o tematyce przyrodniczej. Za swą pracę został kilkukrotnie nagrodzony w Polsce i za granicą, a także odznaczany, m.in.: Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta.
599.
[PRZYRODA - sowa uszata 5-tygodniowa - fotografia sytuacyjna]. [1939]. Fotografia pocztówkowa form. 14,6x10,4 cm, autorstwa Włodzimierza Puchalskiego.
Na odwrocie nadruk: "Sowa uszata (Asio otus) 5-tygodniowa. Fot. Wł. Puchalski / 1939 [...] Oryginalna fotografia". Miejscowe, niewielkie zaplamienia na odwrocie, stan ogólny dobry.
W. Puchalski (1909-1979) - przyrodnik, myśliwy, fotografik, reżyser filmów przyrodniczych. Zarażony pasją fotografowania od wczesnych lat dziecięcych. W wieku czternastu lat otrzymał pierwszy aparat fotograficzny od swego dziadka Hieronima Sykory. Uczęszczał do XII Gimnazjum Państwowego we Lwowie, następnie do Korpusu Kadetów nr 1. Służbę wojskową odbył w podchorążówce artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1933 rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach i zakończył je uzyskując dyplom inżyniera agronoma. W l. 1933-1936 pracował jako asystent prof. Witolda Romera w Katedrze Fotochemii Filmotechniki Polskiej. W 1937 został asystentem prof. Kazimierza Wodzickiego w Katedrze Anatomii i Fizjologii Zwierząt SGGW W Warszawie. W 1936 zorganizował pierwszą w Polsce wystawę o tematyce przyrodniczo-myśliwskiej. Stał się znanym fotografem, otrzymywał wiele zamówień do czasopism krajowych i zagranicznych. Sześciokrotnie zdobywał pierwsze miejsce w konkursach fotograficznych organizowanych przez redakcję "Łowca Polskiego". W kampanii wrześniowej brał udział jako porucznik artylerii. Podczas II wojny św. (1940-1944) pracował jako leśniczy w majątku Brzóza (pow. tarnobrzeski). Współpracował z partyzantką w Puszczy Sandomierskiej. Po wojnie osiadł w Krakowie. W 1946 organizował krakowski Instytut Filmowy. Od 1949 pracował w Instytucie Zootechniki Uniwersytetu Jagiellońskiego tworząc dział dokumentacji fotofilmowej. Od 1956 aż do końca życia współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi. Wziął udział w dwóch wyprawach na Spitsbergen (1957, 1958), zaś w 1978 brał udział w wyprawie zorganizowanej przez Polską Akademię Nauk na Antarktykę, podczas której zmarł w trakcie wykonywania zdjęć na Wyspie Króla Jerzego. Dwukrotnie żonaty, druga żona Alana Gröo. W l. 1947-1979 nakręcił kilkanaście filmów i wydał kilkadziesiąt książek o tematyce przyrodniczej. Za swą pracę został kilkukrotnie nagrodzony w Polsce i za granicą, a także odznaczany, m.in.: Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta.
W. Puchalski (1909-1979) - przyrodnik, myśliwy, fotografik, reżyser filmów przyrodniczych. Zarażony pasją fotografowania od wczesnych lat dziecięcych. W wieku czternastu lat otrzymał pierwszy aparat fotograficzny od swego dziadka Hieronima Sykory. Uczęszczał do XII Gimnazjum Państwowego we Lwowie, następnie do Korpusu Kadetów nr 1. Służbę wojskową odbył w podchorążówce artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W 1933 rozpoczął studia na Akademii Rolniczej w Dublanach i zakończył je uzyskując dyplom inżyniera agronoma. W l. 1933-1936 pracował jako asystent prof. Witolda Romera w Katedrze Fotochemii Filmotechniki Polskiej. W 1937 został asystentem prof. Kazimierza Wodzickiego w Katedrze Anatomii i Fizjologii Zwierząt SGGW W Warszawie. W 1936 zorganizował pierwszą w Polsce wystawę o tematyce przyrodniczo-myśliwskiej. Stał się znanym fotografem, otrzymywał wiele zamówień do czasopism krajowych i zagranicznych. Sześciokrotnie zdobywał pierwsze miejsce w konkursach fotograficznych organizowanych przez redakcję "Łowca Polskiego". W kampanii wrześniowej brał udział jako porucznik artylerii. Podczas II wojny św. (1940-1944) pracował jako leśniczy w majątku Brzóza (pow. tarnobrzeski). Współpracował z partyzantką w Puszczy Sandomierskiej. Po wojnie osiadł w Krakowie. W 1946 organizował krakowski Instytut Filmowy. Od 1949 pracował w Instytucie Zootechniki Uniwersytetu Jagiellońskiego tworząc dział dokumentacji fotofilmowej. Od 1956 aż do końca życia współpracował z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi. Wziął udział w dwóch wyprawach na Spitsbergen (1957, 1958), zaś w 1978 brał udział w wyprawie zorganizowanej przez Polską Akademię Nauk na Antarktykę, podczas której zmarł w trakcie wykonywania zdjęć na Wyspie Króla Jerzego. Dwukrotnie żonaty, druga żona Alana Gröo. W l. 1947-1979 nakręcił kilkanaście filmów i wydał kilkadziesiąt książek o tematyce przyrodniczej. Za swą pracę został kilkukrotnie nagrodzony w Polsce i za granicą, a także odznaczany, m.in.: Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Komandorskim Polonia Restituta.
600.
[TARNOPOL - gospodarz przed chatą - fotografia sytuacyjna, widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [1. poł. XX w.]. Fotografia form. 10,2x13,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x16,5 cm, autorstwa N[atana] Walda w Tarnopolu.
Gospodarz siedzi na ławce przed chatą krytą strzechą. Na prawym marginesie podkładu wytłocz. nadruk: "Zakład Fotograficzny N. Wald Tarnopol". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie wyzłoc. reklamowa winieta zakładu. Zdjęcie nieco wyblakłe, podkład z miejscowymi zaplamieniami. Nieczęste.
601.
[TOWARZYSTWO Gimnastyczne "Sokół" we Lwowie - msza polowa podczas Zlotu Sokolstwa Polskiego we Lwowie - fotografia sytuacyjna, zbiorowa]. [1903?]. Fotografia form. ca 30x38 cm na kartonowym podkładzie form. ca 40,5x50 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie zbiorowe bardzo licznego grona "sokołów" i osób uczestniczących w wydarzeniu. Zdjęcie naklejone na kartonowy podkład. Podkład lekko zaplamiony, mimo to stan ogólny dobry.
Polskie Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - najstarsze polskie towarzystwo sportowe działające do dzisiaj. Założone 7 II 1867 we Lwowie. Jako pierwsze poza Lwowem zawiązały się w 1884 gniazda - filie w Tarnowie i Stanisławowie. Towarzystwo działało także po odzyskaniu niepodległości i w okresie międzywojennym. W 1892 powstała jednolita organizacja o nazwie "Związek Sokolstwa Polskiego" z siedzibą we Lwowie. Następne oddziały zaczęto otwierać w Inowrocławiu (1884), Poznaniu, Bydgoszczy (1886), w Królestwie Kongresowym, na Kresach, Rosji i Małopolsce (po 1905). Po Zlocie grunwaldzkim tworzyły się drużyny sokole-wojskowe oraz patronatem objęto organizacje skautowe.
Polskie Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - najstarsze polskie towarzystwo sportowe działające do dzisiaj. Założone 7 II 1867 we Lwowie. Jako pierwsze poza Lwowem zawiązały się w 1884 gniazda - filie w Tarnowie i Stanisławowie. Towarzystwo działało także po odzyskaniu niepodległości i w okresie międzywojennym. W 1892 powstała jednolita organizacja o nazwie "Związek Sokolstwa Polskiego" z siedzibą we Lwowie. Następne oddziały zaczęto otwierać w Inowrocławiu (1884), Poznaniu, Bydgoszczy (1886), w Królestwie Kongresowym, na Kresach, Rosji i Małopolsce (po 1905). Po Zlocie grunwaldzkim tworzyły się drużyny sokole-wojskowe oraz patronatem objęto organizacje skautowe.
602.
[TOWARZYSTWO Gimnastyczne "Sokół" - Stanisław Jan Rowiński w stroju "sokolim" - fotografia portretowa]. [l. 10. XX w.]. Fotografia form. 14,5x10 cm na oryg. kartonowym podkładzie form. 16,4x10,4 cm, autorstwa Tadeusza Jabłońskiego w Krakowie.
Działacz Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół", ujęty w popiersiu patrzy na wprost, pozując do fotografii. Ubrany w mundur i kurtkę kroju wojskowego i czapkę z piórem. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "T. Jabłoński Kraków". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "T. Jabłoński Kraków ul. Franciszkańska L. 4". Miejscowe otarcia lica, stan ogólny dobry.
S. J. Rowiński (1872-1952) – adwokat, działacz społeczny, chóralny i sokoli. Początkowo wychowywał się w Oświęcimiu u Franciszka Knihinnickiego. Ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W latach 1889–1894 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był w tym czasie czynnym śpiewakiem założonego Krakowskiego Chóru Akademickiego, z którym był związany również w latach późniejszych (w 1935 zorganizował pierwszy jubileusz tego chóru). Po studiach praktykował w Krakowie jako adwokat i cieszył się w tym zawodzie dużym uznaniem. W 1914 został na krótko zmobilizowany do armii austriackiej, gdzie służył w artylerii. Był ostatnim przed wybuchem II wojny światowej dziekanem Rady Adwokackiej w Krakowie, jak również wiceprezesem Związku Adwokatów Polskich. W 1938 (jako jedyny Polak w historii) był prezesem Międzynarodowego Związku Adwokatów. Oprócz tego sprawował mandat radnego miasta Krakowa oraz był prezesem krakowskiego „Sokoła” w latach 1919–1931. Piastował też stanowisko wiceprezesa Bractwa Kurkowego. W czasie wojny został mianowany przez władze okupacyjne komisarycznym zarządcą adwokatury krakowskiej. W tym czasie (od 1941) współpracował z tajną Śląsko-Krakowską Radą Adwokacką. W 1945, po odwołaniu ze stanowiska przez władze komunistyczne, wyjechał z Krakowa i zamieszkał w pomorskim Kocborowie. (Wikipedia).
Polskie Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - najstarsze polskie towarzystwo sportowe działające do dzisiaj. Założone 7 II 1867 we Lwowie. Jako pierwsze poza Lwowem zawiązały się w 1884 gniazda - filie w Tarnowie i Stanisławowie. Towarzystwo działało także po odzyskaniu niepodległości i w okresie międzywojennym. W 1892 powstała jednolita organizacja o nazwie "Związek Sokolstwa Polskiego" z siedzibą we Lwowie. Następne oddziały zaczęto otwierać w Inowrocławiu (1884), Poznaniu, Bydgoszczy (1886), w Królestwie Kongresowym, na Kresach, Rosji i Małopolsce (po 1905). Po Zlocie grunwaldzkim tworzyły się drużyny sokole-wojskowe oraz patronatem objęto organizacje skautowe.
T. Jabłoński - fotograf. Od 1896 r. współwłaściciel, a następnie właściciel "Zakładu dla Fotografii i Reprodukcji fototechnicznej T. Jabłoński i Spółka" przy ul. Franciszkańskiej 4 w Krakowie oraz filii w Krynicy działającej w latach 1903-1914. W spółce z Tadeuszem Rzącą od 1896 do 1902. Wykonywał fotografie dla wydawnictw naukowych i artystycznych. Autor fotografii portretowych. Odznaczony na wystawie w Wadowicach w 1907 r. (za [Katalog]. Muzeum Historii Fotografii. Zapamiętane ..., Kr. 2002, s. 5).
S. J. Rowiński (1872-1952) – adwokat, działacz społeczny, chóralny i sokoli. Początkowo wychowywał się w Oświęcimiu u Franciszka Knihinnickiego. Ukończył Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W latach 1889–1894 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był w tym czasie czynnym śpiewakiem założonego Krakowskiego Chóru Akademickiego, z którym był związany również w latach późniejszych (w 1935 zorganizował pierwszy jubileusz tego chóru). Po studiach praktykował w Krakowie jako adwokat i cieszył się w tym zawodzie dużym uznaniem. W 1914 został na krótko zmobilizowany do armii austriackiej, gdzie służył w artylerii. Był ostatnim przed wybuchem II wojny światowej dziekanem Rady Adwokackiej w Krakowie, jak również wiceprezesem Związku Adwokatów Polskich. W 1938 (jako jedyny Polak w historii) był prezesem Międzynarodowego Związku Adwokatów. Oprócz tego sprawował mandat radnego miasta Krakowa oraz był prezesem krakowskiego „Sokoła” w latach 1919–1931. Piastował też stanowisko wiceprezesa Bractwa Kurkowego. W czasie wojny został mianowany przez władze okupacyjne komisarycznym zarządcą adwokatury krakowskiej. W tym czasie (od 1941) współpracował z tajną Śląsko-Krakowską Radą Adwokacką. W 1945, po odwołaniu ze stanowiska przez władze komunistyczne, wyjechał z Krakowa i zamieszkał w pomorskim Kocborowie. (Wikipedia).
Polskie Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - najstarsze polskie towarzystwo sportowe działające do dzisiaj. Założone 7 II 1867 we Lwowie. Jako pierwsze poza Lwowem zawiązały się w 1884 gniazda - filie w Tarnowie i Stanisławowie. Towarzystwo działało także po odzyskaniu niepodległości i w okresie międzywojennym. W 1892 powstała jednolita organizacja o nazwie "Związek Sokolstwa Polskiego" z siedzibą we Lwowie. Następne oddziały zaczęto otwierać w Inowrocławiu (1884), Poznaniu, Bydgoszczy (1886), w Królestwie Kongresowym, na Kresach, Rosji i Małopolsce (po 1905). Po Zlocie grunwaldzkim tworzyły się drużyny sokole-wojskowe oraz patronatem objęto organizacje skautowe.
T. Jabłoński - fotograf. Od 1896 r. współwłaściciel, a następnie właściciel "Zakładu dla Fotografii i Reprodukcji fototechnicznej T. Jabłoński i Spółka" przy ul. Franciszkańskiej 4 w Krakowie oraz filii w Krynicy działającej w latach 1903-1914. W spółce z Tadeuszem Rzącą od 1896 do 1902. Wykonywał fotografie dla wydawnictw naukowych i artystycznych. Autor fotografii portretowych. Odznaczony na wystawie w Wadowicach w 1907 r. (za [Katalog]. Muzeum Historii Fotografii. Zapamiętane ..., Kr. 2002, s. 5).
603.
[TYNIEC - ruiny klasztoru - fotografia widokowa]. [ok. 1910]. Fotografia form. 11,9x9 cm, autorstwa J. Gadomskiego.
Na odwrocie atramentowy napis: "Z wycieczek A.Z.S. / fot. J. Gadomski. Ruiny klasztoru w Tyńcu" i piecz.: "Dr. Mieczysław Orłowicz Lwów". Stan dobry.
604.
[TYNIEC - klasztor od strony Wisły - fotografia widokowa]. [l. 60./70. XX w.]. Fotografia form. 11,9x23,4 cm, autorstwa Feliksa Zwierzchowskiego.
Na odwrocie napis: "Tyniec - Przełom Wisły" i piecz.fotografa. Stan bardzo dobry.
605.
[WARSZAWA - Krakowskie Przedmieście i fragment panoramy miasta - fotografie widokowe]. [l. 60. i 70. XIX w.]. Zestaw 2 fotografii form. 10,1x14,7 cm na oryg. wspólnym podkładzie form. ca 30x21,5 cm, autorstwa Konrada Brandla w Warszawie.
Kolejno od góry:
1. Widok na skwer przy ul. Krakowskie Przedmieście w kierunku Placu Zamkowego. W lewym fragmencie kompozycji kamieniczka na rogu Krakowskiego Przedmieścia i Koziej, w której mieściła się kawiarnia z ogródkiem. Ujęcie wykonane po VII 1867, należące do albumu "Widoki Warszawy" (podobne reprod. w: K. Lejko "Warszawa w obiektywie Konrada Brandla", ilustr. 9, str. 93).
2. Fotografia wykonana 26 VIII 1873. Widok w kierunku Pragi z wieży Zegarowej Zamku Królewskiego w Warszawie na Nowy Zjazd. Widoczne tratwy na Wiśle przepływające pod mostem Kierbedzia (podobne reprod. w: K. Lejko "Warszawa w obiektywie Konrada Brandla", ilustr. 2, str. 86).
Zdjęcia naklejone na oryg. wspólny kartonowy podkład. Na lewym marginesie atramentowe napisy identyfikujące. Uszkodzone dolne narożniki i prawy margines podkładu, na licu drugiego zdjęcia niezbyt widoczna piecz.?., poza tym stan dobry.
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").
1. Widok na skwer przy ul. Krakowskie Przedmieście w kierunku Placu Zamkowego. W lewym fragmencie kompozycji kamieniczka na rogu Krakowskiego Przedmieścia i Koziej, w której mieściła się kawiarnia z ogródkiem. Ujęcie wykonane po VII 1867, należące do albumu "Widoki Warszawy" (podobne reprod. w: K. Lejko "Warszawa w obiektywie Konrada Brandla", ilustr. 9, str. 93).
2. Fotografia wykonana 26 VIII 1873. Widok w kierunku Pragi z wieży Zegarowej Zamku Królewskiego w Warszawie na Nowy Zjazd. Widoczne tratwy na Wiśle przepływające pod mostem Kierbedzia (podobne reprod. w: K. Lejko "Warszawa w obiektywie Konrada Brandla", ilustr. 2, str. 86).
Zdjęcia naklejone na oryg. wspólny kartonowy podkład. Na lewym marginesie atramentowe napisy identyfikujące. Uszkodzone dolne narożniki i prawy margines podkładu, na licu drugiego zdjęcia niezbyt widoczna piecz.?., poza tym stan dobry.
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").
606.
[WARSZAWA - Krakowskie Przedmieście - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [ok. 1884]. Fotografia form. 10x13,3 cm na oryg. wspólnym podkładzie form. 10,7x16,3 cm, autorstwa Konrada Brandla w Warszawie.
Widok na ul. Krakowskie Przedmieście od ul. Ossolińskich w stronę Nowego Światu z dominującym nowym gmachem Hotelu Europejskiego - reprod. w: K. Lejko "Warszawa w obiektywie Konrada Brandla", ilustr. 52, str. 126; D. Kobielski "Warszawa na fotografiach XIX wieku", ilustr. 37, str. 35 Tu szczegółowy opis). W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: 'Brandel". Zdjęcia naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie atramentowy napis: "Varsovie - 'Faubourg de Cracovie' (rue principale)". Narożniki podkładu nieco uszkodzone, stan zdjęcia dobry.
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").
K. Brandel (1838-1920) - jeden z pionierów polskiej fotografii, artysta fotograf, konstruktor, wynalazca, kronikarz Warszawy. Współpracownik K. Beyera. W 1865 otworzył własny zakład na Nowym Świecie w Warszawie, z którego pochodzi m.in. wiele widoków miasta, portretów znanych i mniej znanych, a także reprodukcji dzieł sztuki. W 1884 skonstruował aparat do zdjęć migawkowych, tzw. fotorewolwer - jeden z pierwszych aparatów wykonujących zdjęcia reportażowe. Wykorzystanie wynalazku umożliwiło artyście fotografowanie życia codziennego stolicy i jej walorów architektonicznych. Wiele z tych fotografii publikowanych było w ówczesnej prasie (Brandel współpracował z "Tygodnikiem Ilustrowanym").
607.
[WARSZAWA - widok na Nowy Zjazd z mostem Kierbedzia i Pragę - fotografia widokowa - stereoskopowa]. [nie przed 1864]. Fotografia form. 8,1x8,2 cm razy dwa na oryg. podkładzie form. 8,6x17,4 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Widok wiaduktu i mostu Kierbedzia, oddanego do użytku w 1864. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu naklejka z nadrukiem: "Widoki Warszawy". W lewych dolnych narożnikach zdjęć naklejone paseczki z nadrukiem: "Bridge at Warsaw". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Jana Mieczkowskiego w Warszawie". Stan dobry. Zdjęcie należy do rzadko dziś spotykanych ujęć stereoskopowych fotografa z cyklu: 'Widoki Warszawy".
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
608.
[WARSZAWA - widok na Plac Teatralny z gmachem teatru Wielkiego - fotografia widokowa - stereoskopowa]. [pocz. l. 60. XIX w.]. Fotografia form. 7,5x7,3 cm razy dwa na oryg. podkładzie form. 8,6x17,4 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Widok na południową stronę placu i gmach Teatru Wielkiego, powstałego w latach 1825-1833. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu naklejka z nadrukiem: "Vues de Varsovie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Photographie Jean Mieczkowski a Varsovie.". Stan dobry. Zdjęcie należy do rzadko dziś spotykanych ujęć stereoskopowych fotografa z cyklu: 'Widoki Warszawy".
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
609.
[WARSZAWA - widok na Nowy Zjazd i most Kierbedzia - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 10,5x14,5 cm na oryg. podkładzie form. 10,8x16,3 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Widok w kierunku Pragi. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "JMieczkowski w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496" i odręczny napis kredką: "Varsovie - la Vistule". Stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
610.
[WARSZAWA - widok na Pałac w Wilanowie od strony ogrodu - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 10,5x14,4 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x16,3 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Widok pałac królewski od strony ogrodu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na prawym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "JMieczkowski w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496" i odręczny napis kredką: "Chateau de Wilanów aux environs de Varsovie". Stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
611.
[WARSZAWA - Plac Zamkowy z kolumną króla Zygmunta III Wazy - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 10,3x14,2 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x16,3 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Na pierwszym planie kolumna Zygmunta i mieszkańcy miasta. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "JMieczkowski w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496" i odręczny napis kredką: "Varsovie Fauburg de Cracowvie Le monuments du Roi Sigismundi III". Miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
612.
[WARSZAWA - widok na Pałac w Łazienkach Królewskich - fotografia widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [l. 80. XIX w.]. Fotografia form. 10,5x14 cm na oryg. podkładzie form. 10,7x16,4 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Widok Pałacu na Wodzie w wyjątkowej kompozycji z lustrzanym odbiciem fragmentu bryły budynku. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na lewym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski Fotogr. Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496 w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Jan Mieczkowski Fotograf Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496 w Warszawie", naklejka z nadrukiem: "Maurycy Robiczek Skład Obrazów w Warszawie, Krak. Przedm. No 41" oraz odręczny napis atramentem". Narożniki podkładu uszkodzone, poza tym stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
613.
[WARSZAWA - pomnik Mikołaja Kopernika - fotografia widokowa - ujęcie w formacie cdv]. [l. 70. XIX w.]. Fotografia form. 9,1x5,7 cm na oryg. podkładzie form. 10,5x6,6 cm, autorstwa Jana Mieczkowskiego w Warszawie.
Widok na pomnik - posąg z brązu przedstawiający siedzącego astronoma (dłuta duńskiego rzeźbiarza Bertela Thorvaldsena) z cyrklem w prawej dłoni i sferą armilarną w lewej dłoni, znajdujący się przed Pałacem Staszica. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Pod zdjęciem nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Jan Mieczkowski Fotograf Róg Senatorskiej i Miodowej, No 496 w Warszawie". Niewielkie miejscowe zaplamienia, poza tym stan dobry.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.
614.
[WARSZAWA - Ogród Saski - fotochrom]. [k. XIX w.]. Fotochromolitografia form. 16,7x22,5 cm, wykonana przez firmę Photochrom i Photoglob Zurich.
Widok na Ogród Saski z fontanną i z kolumnadą Pałacu Saskiego w tle. Oryginalny fotochrom z firmy Photochrom i Photoglob z Zurichu (sygn. P. Z. w opisie) wykonany w technice fotochromolitografii - techniki wynalezionej w Szwajcarii ok. 1880, służącej głównie do powielania kolorowych atrakcyjnych fotografii krajoznawczych. Na dolnym marginesie wyzłoc. nadruk:. "8946. P. Z. - Varsovie. Le Jardin de Saxe / 8946. - Warszawa. Saski Ogród. Stan bardzo dobry.
615.
[WARSZAWA - Uniwersytet Warszawski - fotografie widokowe]. [1. poł. XX w.]. Zestaw 2 fotografii form. ca 11x8,5 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcia zewnętrzne gmachów - Pałacu Kazimierzowskiego (dawnej Szkoły Rycerskiej, od 1824 siedziby Uniwersytetu Warszawskiego, w którym dziś mieści się jego rektorat) i fasady Auditorium Minus - dawnej biblioteki uniwersyteckiej. Na odwrocie napisy ołówkowe. Krawędzie lekko nadkruszone, stan ogólny dobry.
616.
[WARSZAWA - Kongres Internistyczny w auli Politechniki Warszawskiej - fotografia sytuacyjna]. V 1916. Fotografia form. 13x18 cm, wykonana na zlecenie Berlińskiej Agencji Ilustracyjnej.
Przedstawia uczestników kongresu podczas obrad zgromadzonych w auli głównej Politechniki Warszawskiej. Na odwrocie naklejka informacyjna: "Kongress für innere Medizin im Mai des Kriegsjahres 1916 zu Warschau. No. 11369 Blick auf den Sitzungssal während des Kongresses. Berliner Illustrations-Gesellschaft m. b. H. Berlin SW.11, Königgrätzerstr. 62.". Dolne narożniki zdjęcia lekko nadłamane, poza tym stan dobry.
617.
[WARSZAWA - widok na mozaikę "Chrystus Pankrator" w kopule głównej Soboru św. Aleksandra Newskiego na Placu Saskim - fotografia widokowa]. [nie po 14 VII 1916]. Fotografia form. 11,3x15,5 cm, wykonana na zlecenia lipskiego Biura Prasowego.
Na odwrocie piecz., m.in.: "14. Jun. 1915" i pasek papieru z maszynopisowym tekstem: "Das berühmte Deckengemälde in der Warschauer Kathedrale". Stan dobry.
618.
[WARSZAWA - mieszkańcy witający radnych wychodzących z Ratusza po uroczystym inauguracyjnym posiedzeniu Kolegium Radnych Miasta - fotografia sytuacyjna]. 23 VII 1916. Fotografia form. 10,9x14,9 cm, wykonana na zlecenie Berlińskiej Agencji Ilustracyjnej.
Przedstawia uczestników kongresu podczas obrad zgromadzonych w auli głównej Politechniki Warszawskiej. Na odwrocie naklejka informacyjna: "Feierliche Eröffnungssitzung des Stadtverordneten-Kollegiums der Stadt Warschau am 23. Juli 1916. No. 12781 Die Bevölkerung begrüsst die Stadtverordneten beim Verlassen des Rathauses nach der ersten Sitzung". Stan dobry.
619.
[WARSZAWA - oczekiwanie na ogłoszenie niepodległego Królestwa Polskiego w dniu 5 listopada 1916 roku, na dziedzińcu Zamku Królewskiego - fotografia sytuacyjna]. 5 XI 1916. Fotografia form. 12,2x17,7 cm, wykonana na zlecenia lipskiego Biura Prasowego.
Przedstawia delegacje z flagami, ludność zgromadzoną z okazji uroczystości Aktu 5 listopada 1916 proklamującego utworzenie niepodległego Królestwa Polskiego. Na odwrocie piecz. i naklejka informacyjna: "Nr. 11442: Aufnahme von der Proklamationsfeier in Warschau: Polnische Abordnungen mit ihren Fahnen erwarten in Schlosshofe zu Warschau die Verlesung der Proklamation Polens zum Königreich". Stan dobry.
620.
[WARSZAWA - panorama miasta znad Wisły - fotografia widokowa]. [1925]. Fotografia form. 12x17,1 cm, autorstwa Henryka Poddębskiego.
Widok na miasto znad rzeki o zachodzie słońca. Na odwrocie piecz.: "Henryk Poddębski Warszawa, ul. Zajęcza 7, tel. 526-39 Zbiór fotografii krajoznawczej" i wpis atramentem: "Wisła pod Warszawą 1925". Stan bardzo dobry.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
H. Poddębski (1890-1945) - wybitny fotograf warszawski. Od 1911 związany z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym, gdzie przez wiele lat kierował pracownią fotograficzną. W 1934 jego archiwum liczyło ponad 6.000 szklanych klisz. W l. 30. XX w. fotografował małoobrazkowym aparatem "Leica". Od 1925 prowadził znane atelier fotograficzne przy ul. Marszałkowskiej 25 w Warszawie. Jego prace były wysoko cenione na wystawach w kraju i za granicą - otrzymał wiele nagród i wyróżnień.
621.
[WARSZAWA - "Fragment Rynku Starego Miasta" - fotografia widokowa]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 10,4x14,6 cm, autorstwa Jana Bułhaka.
Na pierwszym planie kompozycji fontanna z Syrenką, w tle kamienice. Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan dobry.
622.
[WARSZAWA - "Most Kierbedzia, wieczorem" - fotografia widokowa]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 10,2x14,7 cm, autorstwa A[dama] Lenkiewicza.
Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan bardzo dobry.
623.
[WARSZAWA - "Stare Miasto, fragment" - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 14,6x10,5 cm, autorstwa A[dama] Lenkiewicza.
Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan bardzo dobry.
624.
[WARSZAWA - "Stare Miasto, schody na Bugaj" - fotografia widokowa, sytuacyjna]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 14,5x10,2 cm, autorstwa A[dama] Lenkiewicza.
Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan bardzo dobry.
625.
[WARSZAWA - "Stare Miasto, rynek" - fotografia widokowa]. [1939]. Fotografia pocztówkowa form. 10,6x14,8 cm, autorstwa A[dama] Lenkiewicza.
Widok na kamienice północno-wschodniego narożnika rynku. Na odwrocie piecz. własn., nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan dobry.
626.
[WARSZAWA - "Nad Wisłą" - fotografia widokowa]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 10,5x14,5 cm, autorstwa J[erzego] Mizerskiego.
Widok na miasto od strony rzeki. Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan dobry.
627.
[WARSZAWA - "Ul. Brzozowa" - fotografia widokowa]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 14,6x10,5 cm, autorstwa J[erzego] Mizerskiego.
Urokliwe ujęcia z widokiem kobiety podążającej ulicą. Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan dobry.
628.
[WARSZAWA - ruiny ratusza (dawnego Pałacu Jabłonowskich) - fotografia widokowa]. [1945]. Fotografia form. 13,8x8,9 cm, autorstwa J[erzego] Mizerskiego.
Widok ruin ratusza od strony ul. Wierzbowej. Na dolnym marginesie nadruki identyfikujące. Zdjęcie należy do cyklu składającego się z 14 ujęć fotografa wykonanych w latach 1945-1946 dokumentujących zniszczenia Warszawy. Stan bardzo dobry.
629.
[WARSZAWA - "Stare Miasto, rynek" - fotografia widokowa]. [1938]. Fotografia pocztówkowa form. 10,2x14,7 cm, autorstwa R[omana] Puchalskiego.
Na odwrocie nadruki identyfikujące i wydawnicze (Książnica Atlas). Stan dobry.
630.
[WARSZAWA - fotografia widokowe]. [l. 60. XX w.]. Zestaw 3 fotografii form. ca 9x13 cm.
Na ujęciach: skrzyżowanie Al. Jerozolimskich z ul. Marszałkowską widoczne z Pałacu Kultury i Prasy, Rotunda i Domy Towarowe "Centrum", budynki przy ul. Marszałkowskiej od ul. Świętokrzyskiej do ul. Królewskiej - na szczególną uwagę zasługuje widoczny przygotowany plac pod budowę późniejszego hotelu Forum. Autorem zdjęć jest najprawdopodobniej Zbyszko Siemaszko. Zdjęcia naklejone na kartonowe podkłady. Stan bardzo dobry.
631.
[ZAKLICZYN - widok na rynek z ratuszem - fotografia widokowa]. [1. poł. XX w.]. Fotografia form. 8x5,5 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie ołówkowy napis i ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
632.
[ŻYWIEC - widok na rynek w dzień targowy - fotografia sytuacyjna, widokowa - ujęcie w formacie gabinetowym]. [nie przed 1882]. Fotografia form. 9,7x13,8 cm, na oryg. podkładzie form. 10,7x15 cm, autorstwa Hugo Schreinzera w Białej.
Widok na kamienice na południowej pierzei rynku, w jednej z nich mieścił się hotel. Na pierwszym planie kompozycji konie i wozy na których przywieziono towary na targ. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z medalami nagrodowymi i nadrukiem: "Higo Schreinzer Biala bei Bielitz". Miejscowe otarcia i zabrudzenia, stan ogólny dobry.
H. Schreinzer (1851-1920) - najpopularniejszy bielsko-bialski fotograf na przełomie XIX i XX wieku, działającego w latach 1878-1920.
H. Schreinzer (1851-1920) - najpopularniejszy bielsko-bialski fotograf na przełomie XIX i XX wieku, działającego w latach 1878-1920.
633.
[WOJSKO Polskie - dowództwo 2. Dywizji Piechoty Piechoty Legionów Polskich w Grodnie z płk. Michałem Rolą-Żymierskim - fotografia zbiorowa, pozowana]. [nie po XI 1921]. Fotografia form. 11,9x17,6 cm na oryg. podkładzie form. ca 13,5x22 cm, wykonana w atelier L[ejby] Gelgora w Grodnie.
Oficerowie (m.in. płk Stanisław Tessaro "Zosik" (3. z prawej w 1. rzędzie)) i podoficerowie, niektórzy zapewne z małżonkami upozowani do pamiątkowej fotografii na tle budynku. W centrum widoczny dowódca płk Michał Rola-Żymierski - zdjęcie to było własnością przyszłego marszałka Ludowego Wojska Polskiego. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. W prawym dolnym narożniku zdjęcia wycisk: "1921". Na prawym marginesie wyzłoc. medale nagrodowe i nazwa fotografa. Na odwrocie rozbudowana winieta reklamowa zakładu. Miejscowe otarcia i zaplamienia, poza tym stan dobry.
634.
[WOJSKO Polskie - gen. Józef Haller podczas świętowania powrotu Polski do Torunia oraz na Pomorze Nadwiślańskie - fotografia sytuacyjna]. [21 I 1921]. Fotografia form. 8,7x13,8 cm, nieznanego autorstwa.
Przedstawia generała na balkonie Ratusza Staromiejskiego w trakcie wygłaszania przemówienia do mieszkańców miasta. Na odwrocie ołówkowe napisy. Prawy dolny narożnik lekko załamany, poza tym stan dobry.
J. Haller von Hallenburg (1873-1960) - generał broni, legionista, harcmistrz, przewodniczący ZHP, działacz polityczny i społeczny.
J. Haller von Hallenburg (1873-1960) - generał broni, legionista, harcmistrz, przewodniczący ZHP, działacz polityczny i społeczny.
635.
[WOJSKO Polskie - manewry wojskowe na Wołyniu - obsługa przenosząca ckm-y Hotchkiss wz. 14 - fotografia sytuacyjna]. [VIII 1925]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Ujęcie reprod. w: L. Erenfeicht "Karabiny maszynowe Hotchkiss" - Wielki Leksykon Uzbrojenia wrzesień 1939, tom. 31, str. 36 - z opisem: "Obsługa przenosi ckm Hotchkiss wz. 14 na kolejne stanowisko ogniowe w czasie manewrów na Wołyniu w sierpniu 1925 r. Na zdjęciu widoczna cała czteroosobowa obsługa: karabinowy wyszukuje miejsce na nowe stanowisko, ładowniczy niesie 25-kg podstawę wz. 15 Omnibus, celowniczy 25-kg karabin, amunicyjny skrzynki z taśmami". Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
636.
[WOJSKO Polskie - manewry wojskowe na Wołyniu - obsługa przenosząca ckm zdjęty z taczanki kawaleryjskiej wz. 28 - fotografia sytuacyjna]. [VIII 1925]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Żołnierze z ciężkim karabinem maszynowym podążają za taczanką kawaleryjską wz. 28 na poligonie podczas ćwiczeń. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
637.
[WOJSKO Polskie - manewry wojskowe na Wołyniu - oddział na koniach - fotografia sytuacyjna]. [VIII 1925]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Kawalerzyści na koniach na poligonie podczas ćwiczeń. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
638.
[WOJSKO Polskie - defiluje 1. Pułk Strzelców Konnych z Garwolina na Święcie Kawalerii z okazji 250. rocznicy Odsieczy Wiedeńskiej w Krakowie - fotografia sytuacyjna]. [6 X 1933]. Fotografia form. 8,7x13,7 cm, autorstwa Narcyza Witczak-Witaczyńskiego i Henryka Andrzejkowicza.
Ujęcie o walorach dokumentacyjnych, wykonane podczas obchodów Święta Kawalerii Polskiej odbywających się w Krakowie, na Błoniach w dniu 6 X 1933. Na odwrocie piecz. pierwszego i drugiego fotografów 1. Pułku Strzelców Konnych w Garwolinie - "Fot. N. Witczak-Witaczyński H. Andrzejkowicz Garwolin, 1 p. Strzelców Kon.". Ślady po odklejeniu z albumu. Fotografia reprod. w: S. Zieliński, L. Nagórny "Szwoleżerowie ułani i strzelcy konni w fotografii Narcyza Witczaka-Witaczyńskiego". War. 2013, s. 324.
N. Witczak-Witaczyński (1898-zginął w 1942) - fotograf, dokumentalista pokroju Witolda Pikiela, choć mało znany. Publikował swoje zdjęcia i artykuły m.in. w "Wiarusie", Jeźdźcu i Hodowcy", "Polsce Zbrojnej", "Ilustrowanym Kurierze Codziennym", "Księdze Jazdy Polskiej". Członek redakcji "Wiarusa". Żołnierz Legionu Puławskiego, 1 Pułku Ułanów 1 Korpusu w Rosji, 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, szwadronu przybocznego Naczelnika Państwa, 1 Pułku Szwoleżerów, 1 Pułku Strzelców Konnych, szef szwadronu przybocznego Prezydenta R.P., uczestnik szarży pod Krechowcami. Zginął na Majdanku.
H. Andrzejkowicz (1897-1944) - oficer i fotograf w 1. Pułku Strzelców Konnych. Podczas okupacji aresztowany przez Niemców. 25 VIII 1943 przewieziony do KL Auschwitz – Birkenau, gdzie został zamordowany 3 I 1944.
N. Witczak-Witaczyński (1898-zginął w 1942) - fotograf, dokumentalista pokroju Witolda Pikiela, choć mało znany. Publikował swoje zdjęcia i artykuły m.in. w "Wiarusie", Jeźdźcu i Hodowcy", "Polsce Zbrojnej", "Ilustrowanym Kurierze Codziennym", "Księdze Jazdy Polskiej". Członek redakcji "Wiarusa". Żołnierz Legionu Puławskiego, 1 Pułku Ułanów 1 Korpusu w Rosji, 1 Pułku Ułanów Krechowieckich, szwadronu przybocznego Naczelnika Państwa, 1 Pułku Szwoleżerów, 1 Pułku Strzelców Konnych, szef szwadronu przybocznego Prezydenta R.P., uczestnik szarży pod Krechowcami. Zginął na Majdanku.
H. Andrzejkowicz (1897-1944) - oficer i fotograf w 1. Pułku Strzelców Konnych. Podczas okupacji aresztowany przez Niemców. 25 VIII 1943 przewieziony do KL Auschwitz – Birkenau, gdzie został zamordowany 3 I 1944.
639.
[WOJSKO Polskie - kontradmirał Józef Unrug w rozmowie z attache - obserwatorami manewrów wojskowych - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Dowódca Floty kontradmirał Józef Unrug w rozmowie z attache i gen. Wacławem Stachiewiczem - szefem Sztabu Głównego, na morzu, na pokładzie statku. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
640.
[WOJSKO Polskie - gen. Aleksander Osiński przed attache - obserwatorami manewrów wojskowych - fotografie sytuacyjne]. [l. 30. XX w.]. Zestaw 2 fotografii form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Na jednym z ujęć gen. Aleksander Osiński podający dłoń jednemu z attache, z widocznym z tyłu ppłk. Janem Axentowiczem. Na drugim ujęciu na trybunie widoczni m.in.: gen. Wacław Stachiewicz (szef Sztabu Głównego, 4. od lewej), gen. Aleksander Osiński (7. od lewej), ppłk. Stefan Brzeszczyński (za gen. Osińskim), gen. Marian Przewłocki (3. od lewej, w 2. rzędzie). Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
641.
[WOJSKO Polskie - attache - obserwatorzy manewrów wojskowych - fotografie sytuacyjne]. [l. 30. XX w.]. Zestaw 3 fotografii form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Attache wojskowi - oficerowie z Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch, Japonii, Hiszpanii, Estonii, Rumunii, Turcji obserwują manewry. Na jednym z ujęć widoczni m.in. ppłk Jan Axentowicz - szef sztabu 24. Dywizji Piechoty w Jarosławiu (z lewej, w prochowcu), płk Józef Jaklicz - dowódca piechoty dywizyjnej 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy (w centrum z uniesioną prawą ręką). Na innym ujęciu widoczni podoficerowie - kierowcy przy samochodach, zgromadzonych w celu przewiezienia generalicji i gości zagranicznych na pole manewrowe. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
642.
[WOJSKO Polskie - attache - obserwatorzy manewrów wojskowych podczas przeprawy - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Attache wojskowi - oficerowie obserwujący manewry na moście podczas przeprawy przez rzekę. Na czele widoczny m.in. płk Józef Jaklicz - dowódca piechoty dywizyjnej 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
643.
[WOJSKO Polskie - 13. Pułk Ułanów na manewrach (?) - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Kawalerzyści w przejeździe zapewne po zakończonych manewrach. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
644.
[WOJSKO Polskie - 68. Pułk Piechoty maszeruje na manewrach - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Żołnierze 68. pułku podczas przemarszu, zapewne przed trybuną. W pierwszym rzędzie żołnierz niosący sztandar pułkowy, z tyłu widoczna orkiestra pułkowa. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
68 Pułk Piechoty (68 pp) – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. Pułk stacjonował w garnizonie Grudziądz.
68 Pułk Piechoty (68 pp) – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. Pułk stacjonował w garnizonie Grudziądz.
645.
[WOJSKO Polskie - na manewrach wojskowych - obsługa armaty 75 mm wz.1902/26 na stanowisku - fotografia sytuacyjna]. [1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Obsługa i armata polowa 75 mm wz.1902/26 na poligonie podczas ćwiczeń. U jednego z żołnierzy obsługujących armatę widoczna maska przeciwgazowa starego typu (R.S.C.). Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
75 mm armata polowa wz. 1902/26 (prawosławna lub putiłówka) – armata polowa z okresu międzywojennego, powstała w Polsce poprzez modyfikacje rosyjskich armat wz. 1902. Głównym celem modyfikacji było przekalibrowanie armat do kalibru 75 mm, aby wykorzystywały one tę samą amunicję, co armaty wz. 1897. Armaty wz. 1902/26 w latach 30. XX wieku stanowiły podstawowe uzbrojenie dywizjonów artylerii konnej Wojska Polskiego, a także były wykorzystywane jako uzbrojenie pociągów pancernych oraz plutonów artylerii piechoty. (Wikipedia).
75 mm armata polowa wz. 1902/26 (prawosławna lub putiłówka) – armata polowa z okresu międzywojennego, powstała w Polsce poprzez modyfikacje rosyjskich armat wz. 1902. Głównym celem modyfikacji było przekalibrowanie armat do kalibru 75 mm, aby wykorzystywały one tę samą amunicję, co armaty wz. 1897. Armaty wz. 1902/26 w latach 30. XX wieku stanowiły podstawowe uzbrojenie dywizjonów artylerii konnej Wojska Polskiego, a także były wykorzystywane jako uzbrojenie pociągów pancernych oraz plutonów artylerii piechoty. (Wikipedia).
646.
[WOJSKO Polskie - na manewrach wojskowych - przeprawa przez rzekę - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Zestaw 2 fotografii form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Na jednym ujęciu żołnierze podczas przeprawy mostem, na drugim podczas prac przy budowie mostu pontonowego. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
647.
[WOJSKO Polskie - wojskowe manewry zimowe - fotografie sytuacyjne]. [l. 30. XX w.]. Zestaw 4 fotografii form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Żołnierze podczas ćwiczeń - widoczni m.in. na nartach za tankietką TKS w kamuflażu (podstawowym wozem bojowym polskich sił pancernych), na stanowisku przy ckm, z radiostacją. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
648.
[WOJSKO Polskie - gen. Leon Berbecki - fotografie sytuacyjne]. [2. poł. l. 30. XX w.]. Zestaw 8 fotografii form. ca 6x8,5 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcia prywatne generała, z żoną, rodziną, podczas posiłków, spotkań, spaceru w lesie. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
L. Berbecki (1874-1962) - inżynier, generał. Działał w skautingu i Zw. Walki Czynnej. W czasie I wojny św. walczył w Legionach Polskich do których wstąpił w 1914, służąc jako dowódca batalionu uzupełnień I Brygady, następnie jako dowódca 5. Pułku Piechoty Legionów. Odznaczył się m.in. w boju pod Raśną 21–24 VIII 1915. Po odzyskaniu niepodległości jesienią 1918 wstąpił do WP, był. m in. w l. 1919-1921 dowódcą 3. Dyw. Piechoty Legionów, dowódcą Okr. Korpusu w Grodnie i w Wilnie (1924-1928). W l. 1928-1938 był inspektorem armii. Od VI 1933 był przewodniczącym Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej Państwa. W III 1939 przeszedł w stan spoczynku. W czasie kampanii wrześniowej przekroczył granicę polsko-rumuńską, od 1941 był internowany w Rumunii, później przebywał w oflagach III Rzeszy. Do kraju powrócił w II 1946.
L. Berbecki (1874-1962) - inżynier, generał. Działał w skautingu i Zw. Walki Czynnej. W czasie I wojny św. walczył w Legionach Polskich do których wstąpił w 1914, służąc jako dowódca batalionu uzupełnień I Brygady, następnie jako dowódca 5. Pułku Piechoty Legionów. Odznaczył się m.in. w boju pod Raśną 21–24 VIII 1915. Po odzyskaniu niepodległości jesienią 1918 wstąpił do WP, był. m in. w l. 1919-1921 dowódcą 3. Dyw. Piechoty Legionów, dowódcą Okr. Korpusu w Grodnie i w Wilnie (1924-1928). W l. 1928-1938 był inspektorem armii. Od VI 1933 był przewodniczącym Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej Państwa. W III 1939 przeszedł w stan spoczynku. W czasie kampanii wrześniowej przekroczył granicę polsko-rumuńską, od 1941 był internowany w Rumunii, później przebywał w oflagach III Rzeszy. Do kraju powrócił w II 1946.
649.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada 11. Pułku Ułanów Legionowych im. Marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada 11. Pułku Ułanów Legionowych z Ciechanowa przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
650.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów piechoty - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów piechoty przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
651.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej - czołgi Vickers Mark E w wersji A (dwuwieżowej) i B (jednowieżowej) - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Widoczne czołgi lekke - Vickers Mark E w wersji A (dwuwieżowej) i B (jednowieżowej). Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
652.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej - armaty polowe 75 mm - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Widoczne 75 mm armaty polowe Schneider wz. 1897 holowane przez ciągniki półgąsienicowe Citroen Kegresse C4 P17. Ujęcie reprod. w: A. Jońca "Samochody półgąsienicowe" - Wielki Leksykon Uzbrojenia wrzesień 1939, tom 100, str. 20 - z opisem: "Ciągniki artyleryjskie P17 z armatami 75 mm wz. 97 na wrotkach. Ciągniki mają polskie nadwozia i są to ciągniki dedykowane do holowania jaszczy. Prezentują się znacznie ładniej niż 'armatnie' ciągniki z francuskimi nadwoziami - i taka pewnie była przyczyna wystawienia ich do defilady z okazji Święta Niepodległości". Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
653.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej - motocykle Sokół 1000 - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Widoczne motocykle Sokół 1000 - ikona i symbol polskiej myśli technicznej z okresu II RP. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
654.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej - tankietki TK-3 - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Widoczne tankietki TK-3. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
655.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej - ciężkie moździerze 220 mm wz. 32 - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1936]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Widoczne ciężkie moździerze 220 mm wz. 32 z obsługą siedzącą na przyczepie lufy uzbrojoną w długie karabiny. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
656.
[WOJSKO Polskie - Obchody Święta Niepodległości w Warszawie - defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej - samochody pancerne wz. 29 - fotografia sytuacyjna]. [11 XI 1937]. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Defilada oddziałów artylerii zmotoryzowanej przed trybuną honorową na placu Na Rozdrożu. Widoczne 75 samochody pancerne wz. 1929. Ujęcie reprod. w: J. Haber "Samochody pancerne wz. 28. wz. 29 i wz. 34" - Wielki Leksykon Uzbrojenia wrzesień 1939, tom 16, str. 30 - z opisem: "Defilada 11 listopada 1937 r. w Warszawie, przejazd samochodów pancernych wz. 29 - na tym zdjęcie widać 9 pojazdów, zatem nadal nie wiadomo, ile ich faktycznie powstało". Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
657.
[WOJSKO Polskie - marszałek Edward Śmigły-Rydz podczas uroczystości na Błoniach z okazji XIV Zjazdu Legionistów w Krakowie - fotografia sytuacyjna]. [8 VIII 1937]. Fotografia form. 13,8x8,8 cm.
Generalny Inspektor Sił Zbrojnych marszałek Edward Śmigły-Rydz przechodzi przed grupami legionistów przybyłych na zjazd, w towarzystwie władz, m.in.: wojewodą krakowskim Michałem Gnoińskim (na lewo za Śmigłym-Rydzem, z melonikiem w ręku), prezesem Związku Legionistów Polskich Adamem Koc (na prawo za marszałkiem, w meloniku). Z tyłu za marszałkiem widoczny jego adiutant rtm. Edward Mańkowski. Od lewej widoczni m.in.: dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza gen. Jan Kruszewski, minister spraw wojskowych gen. Tadeusz Kasprzycki; w głębi gen. Bernard Mond. Na odwrocie niezbyt czytelna piecz. zakładu fotograficznego z ul. Szpitalnej w Krakowie. Stan dobry.
E. Śmigły-Rydz (1866-1941) - marszałek Polski, Naczelny Wódz w wojnie obronnej 1939 r. Polityk, ukończył studia filozoficzne w UJ i malarskie w ASP w Krakowie. 10 XI 1936 mianowany generałem broni i marszałkiem Polski.
E. Śmigły-Rydz (1866-1941) - marszałek Polski, Naczelny Wódz w wojnie obronnej 1939 r. Polityk, ukończył studia filozoficzne w UJ i malarskie w ASP w Krakowie. 10 XI 1936 mianowany generałem broni i marszałkiem Polski.
658.
[WOJSKO Polskie - rozbity PZL.23 "Karaś" - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 1938]. Fotografia form. 11,1x16,2 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie samolotu z 65. Eskadry Liniowej, który uległ wypadkowi przy lądowaniu lub starcie. Na odwrocie odręczny ołówkowy napis: "14. VII. g. 22.30". Krawędzie lekko załamane, poza tym stan dobry.
65 (63) eskadra bombowa (lotnicza, liniowa) – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Eskadra sformowana została w 1925 jako 63 eskadra lotnicza. W 1929 przemianowano pododdział na 65 eskadrę liniową. We wrześniu 1939 walczyła w składzie Brygady Bombowej. Godła eskadry: zielony kwadrat na tle białego kwadratu – na samolotach Potez i Breguet, biegnący łaciaty piesek na tle białego koła z czerwoną obwódką – na samolotach Breguet XIX i PZL-23 „Karaś'”. W 1938 eskadra przezbrojona została w samoloty PZL-23B „Karaś”. (Wikipedia).
PZL.23 Karaś – polski lekki bombowiec i samolot rozpoznawczy (tzw. samolot liniowy), zaprojektowany na początku lat 30. XX wieku przez Stanisława Praussa w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie. Podstawowy lekki bombowiec lotnictwa polskiego użyty w kampanii wrześniowej. (Wikipedia).
65 (63) eskadra bombowa (lotnicza, liniowa) – pododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Eskadra sformowana została w 1925 jako 63 eskadra lotnicza. W 1929 przemianowano pododdział na 65 eskadrę liniową. We wrześniu 1939 walczyła w składzie Brygady Bombowej. Godła eskadry: zielony kwadrat na tle białego kwadratu – na samolotach Potez i Breguet, biegnący łaciaty piesek na tle białego koła z czerwoną obwódką – na samolotach Breguet XIX i PZL-23 „Karaś'”. W 1938 eskadra przezbrojona została w samoloty PZL-23B „Karaś”. (Wikipedia).
PZL.23 Karaś – polski lekki bombowiec i samolot rozpoznawczy (tzw. samolot liniowy), zaprojektowany na początku lat 30. XX wieku przez Stanisława Praussa w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie. Podstawowy lekki bombowiec lotnictwa polskiego użyty w kampanii wrześniowej. (Wikipedia).
659.
[WOJSKO Polskie - gen. Marian Spychalski w otoczeniu wojskowych i robotników w kopalni - fotografia sytuacyjna]. [ok. 1960]. Fotografia form. 14x9 cm, nieznanego autorstwa.
Na odwrocie napis ołówkiem: "Spychalski Marian ok. 1960 r. minister obrony narodowej od 1963 marszałek Polski". Otarcia krawędzi, miejscowe zaplamienia.
M. Spychalski, ps. „Marek”, „Orka” (ur. 6 grudnia 1906 w Łodzi, zm. 7 czerwca 1980 w Warszawie) – polski działacz komunistyczny, w latach 1944–1952 poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy (w październiku 1951 pozbawiony immunitetu). W 1945 założyciel Biura Organizacji Odbudowy Warszawy przekształconego w Biuro Odbudowy Stolicy[1]. W latach 1950–1956 więzień polityczny. W latach 1957–1972 poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, członek Komitetu Centralnego i Biura Politycznego KC PZPR (1956–1970), przewodniczący Rady Głównej Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, prezydent Warszawy (1944–1945), przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu (1968–1971) i przewodniczący Rady Państwa (1968–1970), członek tajnego Centralnego Biura Komunistów Polski przy Komitecie Centralnym WKP (b) od 11 lipca 1944[3], szef Sztabu Głównego Gwardii Ludowej (1942), szef Sztabu Głównego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego (1944), szef Głównego Zarządu Politycznego WP (1956), w 1949 minister odbudowy i budownictwa, minister obrony narodowej (1956–1968), marszałek Polski (mianowany 7 października 1963 – był ostatnią osobą, której nadano ten stopień), z wykształcenia i praktyki inżynier architekt. Budowniczy Polski Ludowej. (Wikipedia).
M. Spychalski, ps. „Marek”, „Orka” (ur. 6 grudnia 1906 w Łodzi, zm. 7 czerwca 1980 w Warszawie) – polski działacz komunistyczny, w latach 1944–1952 poseł do Krajowej Rady Narodowej i na Sejm Ustawodawczy (w październiku 1951 pozbawiony immunitetu). W 1945 założyciel Biura Organizacji Odbudowy Warszawy przekształconego w Biuro Odbudowy Stolicy[1]. W latach 1950–1956 więzień polityczny. W latach 1957–1972 poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, członek Komitetu Centralnego i Biura Politycznego KC PZPR (1956–1970), przewodniczący Rady Głównej Społecznego Funduszu Odbudowy Stolicy, prezydent Warszawy (1944–1945), przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu (1968–1971) i przewodniczący Rady Państwa (1968–1970), członek tajnego Centralnego Biura Komunistów Polski przy Komitecie Centralnym WKP (b) od 11 lipca 1944[3], szef Sztabu Głównego Gwardii Ludowej (1942), szef Sztabu Głównego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego (1944), szef Głównego Zarządu Politycznego WP (1956), w 1949 minister odbudowy i budownictwa, minister obrony narodowej (1956–1968), marszałek Polski (mianowany 7 października 1963 – był ostatnią osobą, której nadano ten stopień), z wykształcenia i praktyki inżynier architekt. Budowniczy Polski Ludowej. (Wikipedia).
660.
[MOŚCICKI Ignacy - prezydent RP na uroczystościach obchodów 100. rocznicy wybuchu powstania listopadowego w Warszawie - fotografia sytuacyjna]. 29 XI 1930. Fotografia form. 12x17 cm, autorstwa W[itolda] Pikiela w Warszawie.
Prezydent przed frontem kompanii honorowej ubranej w mundury historyczne z czasów powstania listopadowego na placu Zamkowym w Warszawie. Za prezydentem widoczni m.in. szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP płk Jan Głogowski, w środku za prezydentem idzie przyszły wiceminister spraw wojskowych gen. Daniel Konarzewski, z tyłu widoczny m.in. zastępcy szefa Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP ppłk Wojciech Fyda. Na odwrocie piecz. fotografa. Na odwrocie ślady po odklejeniu z albumu, poza tym stan dobry.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.
661.
[MOŚCICKI Ignacy - panie z wizytą u prezydenta RP na Zamku Królewskim w Warszawie - fotografia sytuacyjna]. [nie przed 1926, nie po 1930]. Fotografia form. 11,8x17,8 cm, autorstwa W[ładysława] Złakowskiego w Warszawie.
Prezydent z małżonką Michaliną Mościcką w fotelach w sali bankietowej Zamku Królewskiego. Wokół pozują do pamiątkowej fotografii licznie przybyłe na spotkanie panie. Drugi z prawej widoczny płk Sergiusz Zahorski. Na odwrocie piecz.: "Zakład Fotograficzny W. Złakowski Warszawa Krakowskie-Przedmieście 20/22 telef. 320-58". Zdjęcie uszkodzone.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.
W. Złakowski (zm. 18.09.1944) - właściciel zakładu przy ul. Krakowskie Przedmieście 20/22 w latach 1929-1942, członek Zarządu Cechu Fotografów Chrześcijańskich w Warszawie.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.
W. Złakowski (zm. 18.09.1944) - właściciel zakładu przy ul. Krakowskie Przedmieście 20/22 w latach 1929-1942, członek Zarządu Cechu Fotografów Chrześcijańskich w Warszawie.
662.
[MOŚCICKI Ignacy - prezydent RP w samochodzie marki Cadillac - fotografia sytuacyjna]. [l. 30. XX w.]. Fotografia form. 8,8x13,7 cm, nieznanego autorstwa.
Ujęcie prezydenta RP Ignacego Mościckiego w samochodzie w towarzystwie kierowcy Jana Pasińskiego. Krawędzie nieco otarte, poza tym stan dobry.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.
I. Mościcki (1867-1946) - polityk, prezydent RP w l. 1926-1939, budowniczy przemysłu chemicznego w Polsce.
663.
[WOJSKO Polskie - Józef Piłsudski - fotografia portretowa]. [1916]. Fotografia pocztówkowa form. 13,8x8,8 cm, autorstwa Józefa Kuczyńskiego w Krakowie.
Brygadier ujęty w 3/4 postaci, w mundurze legionowym z maciejówką w lewej ręce, prawa ręka wsparta na szabli. W prawym dolnym narożniku wycisk: "Kuczyński Zakład Artyst. Fotograficzny Kraków Rynek Pałac Spiski". Na odwrocie atramentowy napis: "Rok 1916 Legiony". Niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
J. Kuczyński (1875-1952) - zawodowy fotograf. Członek Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Uczeń J. Miena i J. Sebalda. W 1907 otworzył zakład fotografii artystycznej przy rynku w Krakowie w Pałacu Spiskim. Zakład cieszył się ogromną popularnością wśród mieszkańców, zwłaszcza wśród artystów. W luksusowym wnętrzu zakładu zbierała się małopolska bohema (J. Malczewski, X. Dunikowski). Fotografie Kuczyńskiego są kompozycyjnie przemyślane, główną rolę odgrywają efekty światłocienia.
J. Kuczyński (1875-1952) - zawodowy fotograf. Członek Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Uczeń J. Miena i J. Sebalda. W 1907 otworzył zakład fotografii artystycznej przy rynku w Krakowie w Pałacu Spiskim. Zakład cieszył się ogromną popularnością wśród mieszkańców, zwłaszcza wśród artystów. W luksusowym wnętrzu zakładu zbierała się małopolska bohema (J. Malczewski, X. Dunikowski). Fotografie Kuczyńskiego są kompozycyjnie przemyślane, główną rolę odgrywają efekty światłocienia.
664.
[WOJSKO Polskie - marszałek Józef Piłsudski - fotografia portretowa]. [VIII 1924]. Fotografia pocztówkowa form. 13,8x8,9 cm, autorstwa Józefa Kuczyńskiego w Krakowie.
Marszałek w ujęciu portretowym, w popiersiu. W prawym dolnym narożniku wycisk: "Kuczyński Zakład Artyst. Fotograficzny Kraków Rynek Pałac Spiski". Na odwrocie atramentowy napis: "Gorzyce, 6. VIII. 1924 r.". Niewielkie zaplamienia, stan ogólny dobry.
J. Kuczyński (1875-1952) - zawodowy fotograf. Członek Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Uczeń J. Miena i J. Sebalda. W 1907 otworzył zakład fotografii artystycznej przy rynku w Krakowie w Pałacu Spiskim. Zakład cieszył się ogromną popularnością wśród mieszkańców, zwłaszcza wśród artystów. W luksusowym wnętrzu zakładu zbierała się małopolska bohema (J. Malczewski, X. Dunikowski). Fotografie Kuczyńskiego są kompozycyjnie przemyślane, główną rolę odgrywają efekty światłocienia.
J. Kuczyński (1875-1952) - zawodowy fotograf. Członek Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego. Uczeń J. Miena i J. Sebalda. W 1907 otworzył zakład fotografii artystycznej przy rynku w Krakowie w Pałacu Spiskim. Zakład cieszył się ogromną popularnością wśród mieszkańców, zwłaszcza wśród artystów. W luksusowym wnętrzu zakładu zbierała się małopolska bohema (J. Malczewski, X. Dunikowski). Fotografie Kuczyńskiego są kompozycyjnie przemyślane, główną rolę odgrywają efekty światłocienia.
665.
[WOJSKO Polskie - marszałek Józef Piłsudski na dworcu po powrocie z Wilna - fotografia sytuacyjna]. [1935?]. Fotografia form. 8x11 cm, nieznanego autorstwa.
Józef Piłsudski idzie po peronie warszawskiego dworca w towarzystwie oficerów i ministrów. Obok od prawej idą: Minister Komunikacji Michał Butkiewicz, poseł Aleksander Prystor, gen. Kazimierz Fabrycy (na lewo od marszałka), kpt. Mieczysław Lepecki (adiutant marszałka - pierwszy z lewej), gen. Janusz Gąsiorowski. Ubytek prawego dolnego narożnika, poza tym stan dobry.
