Fotografie portretowe

Portretowany ujęty 3/4 postaci. Na dolnym marginesie zdjęcia odręczna dedykacja artysty, dat. 8 XI 1881. Na dolnym marginesie wyzłocony nadruk: "'Konrad' w Warszawie". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład ze złotym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "Fotografija Artystyczna 'Konrad' w Warszawie ulica Erywańska (plac Zielony) No 8". Odcięte narożniki, poza tym stan dobry.
S.  Barcewicz (1858-1929 – skrzypek, dyrygent i pedagog. Jeden z najwybitniejszych polskich wirtuozów. W 1885 był koncertmistrzem Opery Warszawskiej, w 1886 dyrygentem Opery Warszawskiej, zaś w latach 1910–1918  dyrektorem Instytutu Muzycznego w Warszawie. Wykształcił całe pokolenie wybitnych polskich skrzypków, m.in. Mieczysława Karłowicza.

Para ujęta w 3/4 postaci. Na dolnym prawym marginesie podkładu nadruk: "St Bizański Kraków i Krynica". Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na odwrocie reklamowa winieta zakładu. Stan dobry.
Alfred von Englisch-Popparich (ur. 22 maja 1850, zm. 25 czerwca 1914 w Wiedniu) – tytularny generał artylerii cesarskiej i królewskiej Armii. 1 września 1868 został mianowany podporucznikiem i wcielony do Morawskiego Pułku Piechoty Nr 3 w Pradze. W 1884 został przydzielony do Komendy 32 Dywizji Piechoty w Budapeszcie na stanowisko szefa sztabu. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1884. W 1886 został przeniesiony do Szkoły Wojennej w Wiedniu na stanowisko wykładowcy taktyki. Na tym stanowisku został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 listopada 1887. W 1890 został przeniesiony do Morawskiego Pułku Piechoty Nr 99 w Igławie na stanowisko komendanta 4. batalionu w Brnie. 13 grudnia tego roku został mianowany pułkownikiem. W następnym roku został komendantem Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 72 w Bratysławie, a w 1894 komendantem Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 90 w Rzeszowie. 23 maja 1896 został mianowany generałem majorem ze starszeństwem z 1 maja tego roku i wyznaczony na stanowisko komendanta 30 Brygady Piechoty w Miszkolcu. W 1900 został komendantem 27 Dywizji Piechoty w Koszycach. Na tym stanowisku 7 maja 1900 został mianowany generałem porucznikiem ze starszeństwem z 1 maja tego roku. W 1901 został przeniesiony na stanowisko generała przydzielonego do Komendy Wojskowej Zadar. W 1902 został komendantem 45 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej w Przemyślu. 1 maja 1906 został przeniesiony w stan spoczynku z równoczesnym przyznaniem honorowej rangi generała artylerii. Mieszkał w Klagenfurcie. 15 listopada 1908 został mianowany tytularnym generałem piechoty. Zmarł 25 czerwca 1914 w Wiedniu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Centralnym. (Wikipedia).
S. Bizański (1846-1890) - krakowski fotograf zawodowy. Od 1880 do 1890 właściciel zakładu fotograficznego Pod Nową Bramą przy 430 (obecnie ul. Sienna 10), a następnie pod jego nazwiskiem przy pl. Szczepańskim 3 w Krakowie (w l. 1891-1893) oraz filii w Krynicy i Zakopanem od 1892. W l. 1893-1896 zakład prowadziła wdowa Maria, a w l. 1896-1900 starszy syn Władysław. Autor portretów Walerego Eliasza Radzikowskiego, Władysława Mickiewicza, Henryka Sienkiewicza, a także przedstawień przewodników zakopiańskich i typów tatrzańskich. Fotografował Tatry prawdopodobnie jeszcze przed 1880. Autor dwóch albumów-tek fotografii tatrzańskiej: "Widoki Tatr w fotografiach Stanisława Bizańskiego fotografa w Krakowie" i "Widoki z Tatr" wydanych po śmierci w 1901.

Mały chłopczyk ujęty w całej postaci, stoi patrząc na wprost. Lewą rączkę wspiera na krześle na którym leży hełm strażacki. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "W. Maliszewski w Krakowie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "W. Maliszewski w Krakowie Mały Rynek No 430". Stan bardzo dobry. Nieczęste.
W. Maliszewski (1836-1885) - dagerotypista, zawodowy fotograf działający w Krakowie w l. 1848-1880. Od 1848 prowadził zakład dagerotypowy przy Małym Rynku 430, później przekształcony na fotograficzny. Następnie w 1856 otworzył zakład przy ul. św. Józefa III p., potem Nowy Świat nr 166 (ul. Straszewskiego 9). Od ok. 1870 do 1872 prowadził zakład przy Małym Rynku 432 wspólnie z M. Rzymkowskim. Był pierwszym stałym dagerotypistą i fotografem w Krakowie. Był autorem siedmiu zdjęć Rynku Głównego posiadających unikatową wartość poznawczą. Wykonywał zdjęcia stereoskopowe, wydawał zestawy tematyczne zdjęć architektonicznych, kalendarze fotograficzne za l. 1867-1868 z widokami miasta, zabytków, a także fotografii aktorskich.

Portretowany ujęty w całej postaci, stoi na tle dekoracji. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie pod zdjęciem nadruk: "B. Marion Varsovie" i wycisk: "1881". Na odwrocie reklamowa winieta z nadrukiem: "B. Marion Rue Żabia No 4 Varsovie". Stan dobry.
B. Marion - właściciel zakładu fotograficznego, przejętego po Walerianie Twardzickim, w Warszawie przy ul. Żabiej 4 od ok. 1873. Do ok. 1886 również przy ul. Senatorskiej 22. Brał udział w wystawie wszechrosyjskiej w 1882. Wydał "Rys fotografii" w 1867.

Portretowany ujęty w 3/4 postaci, patrzy na wprost. Ubrany w strój narodowy - kontusz z rozcinanymi rękawami i żupan zapinany na guzy, przepasany pasem kontuszowym. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z niebieskim obramowaniem. Na odwrocie w górnym fragmencie herb Krakowa wśród ornamentów z wici roślinnej, poniżej reklamowa winieta atelier (w kolorze czarnym; wariant nr 1 z postaciami kobiet z pieskiem i stojącą w pobliżu postacią mężczyzny z laską i kapeluszem) z widokiem domu Rzewuskiego od strony fasady i z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Walerego Rzewuskiego w Krakowie, Wesoła, ulica Podwale, No 27.B.". Stan dobry.
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.

Portretowany ujęty w popiersiu, z czapką obszytą barankiem na głowie pozuje na tle ekranu z kwiecistym deseniem. Na szczególną uwagę zasługują imponujące wąsy. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie podkładu wyzłoc. napis: "Visit Portrait". Na odwrocie wyzłoc. winieta zakładu z napisem: Souvenir" oraz pasek papieru z atramentowym napisem: "Konopnicki Paweł". Miejscowe otarcia lica i na odwrocie.

Biskup tytularny ujęty w całej postaci, siedzi na wyściełanym, rzeźbionym fotelu, wspierając prawą rękę na otwartej księdze, leżącej na giętym stoliku. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład. Na dolnym marginesie nadruk: "Fot. W. Rzewuski w Krakowie". Na odwrocie napisy identyfikujące ołówkiem i atramentem. Miejscowe zaplamienia, stan ogólny dobry.
L. Łętowski, pseudonim „Bartłomiej Podgórzanin” (ur. 13 września 1786 w Bobowej na Sądecczyźnie, zm. 25 sierpnia 1868 roku w Krakowie) – biskup pomocniczy krakowski, historyk i literat, członek Senatu Rzeczypospolitej Krakowskiej. Urodził się jako syn Franciszka Łętowskiego herbu Ogończyk z Łętowa i Teresy z Balickich. W 1806 r. uczeń szkoły oficerskiej w Wiedniu. Od 1811 r. porucznik w wojsku Księstwa Warszawskiego. Od 1815 r. w armii Królestwa Kongresowego. W Wilnie dostał się do niewoli. Wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach w 1816 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1818 r. Był proboszczem w Końskich, a od 1821 roku wykładał w kieleckim seminarium historię i teologię. W 1825 r. mianowany kanonikiem krakowskim, od 1841 r. administrator diecezji krakowskiej, następnie jej biskup pomocniczy, był biskupem tytularnym Joppy. W czasie powstania krakowskiego 1846 r. zalecał uległość wobec zaborcy, następnie uciekł do Wiednia. W 1848 r. zrzekł się administrowania częścią kielecką diecezji, rok później również częścią krakowską i poświęcił pracy naukowej i działalności charytatywnej. W swych Wspomnieniach pamiętnikarskich zawarł wiele ciekawych informacji na temat swej młodości w Bobowej, którą w 1806 r. sprzedał Michałowi Miłkowskiemu – dziedzicowi Siedlisk. Żywo uczestniczył w życiu kulturalnym i towarzyskim Krakowa, prowadząc przy ulicy Kanoniczej salon, w którym bywali: Aleksander Fredro, Wincenty Pol, Lucjan Siemieński, Karolina Wojnarowska. Doktor honoris causa teologii (1829) na Uniwersytecie Jagiellońskim. Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy w 1829 roku. (Wikipedia).
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.

Artysta ujęty w popiersiu, patrzy na wprost. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Jan Mieczkowski w Warszawie". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu z nadrukiem: "JMieczkowski w Warszawie Róg Senatorskiej i Miodowej Ner 496". Miejscowe zaplamienia.
J. Matejko (1839-1893) - malarz historyczny i batalistyczny, historiozof, wizjoner pobudzający wyobraźnię historyczną i ukazujący wizję przeszłości wielu pokoleniom Polaków, wybitny portrecista, realizator polichromii ściennych. Uczniami malarza byli m.in.: Maurycy Gottlieb, Jacek Malczewski, Józef Mehoffer, Stanisław Wyspiański.
J. Mieczkowski (1830-1889) - jeden z największych i najlepszych fotografów XIX w., konkurujący z Beyerem, wędrowny dagerotypista, wybitny portrecista (za swe portrety otrzymał wyróżnienie na Wystawie Powszechnej w Londynie w 1862 r.). Nagradzany na licznych salonach fotograficznych w Europie i Azji. Pierwszy zakład otworzył w 1847 r., od 1861 firma mieściła się przy rogu Senatorskiej i Miodowej. W 1887 wykonał zdjęcie Tytusa Chałubińskiego i Heleny Modrzejewskiej.

Aktorka ujęta w półpostaci. Fotografia wykonana przez Walerego Rzewuskiego uważanego za nadwornego fotografa artystki. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z fioletowym obramowaniem. Na dolnym marginesie wydrukowany na fioletowo nadruk: "W. Rzewuski w Krakowie". Na odwrocie w górnym fragmencie herb Krakowa wśród ornamentów z wici roślinnej i napis: "Matryca przechowuje się dwa lata", poniżej reklamowa winieta atelier (w kolorze fioletowym; wariant nr 4 z postacią mężczyzny z laską i kapeluszem stojącym przy mostku) z widokiem domu Rzewuskiego i z nadrukiem: "Zakład Fotograficzny Walerego Rzewuskiego w Krakowie, Wesoła, ulica Podwale, No 27.B.". Lico zaplamione.
H. Modrzejewska (1840-1909) - wybitna polska aktorka, gwiazda scen polskich i amerykańskich, jedna z najwybitniejszych aktorek w historii teatru i odtwórczyni najznakomitszych ról tragicznych w sztukach Williama Szekspira. Wyemigrowała do Ameryki w 1876.
W. Rzewuski (1837-1888) - fotograf krakowski, działacz społeczny, jeden z pionierów polskiej fotografii. Studiował w Instytucie Technicznym w Krakowie i w l. 1857-1858 na politechnice w Wiedniu. Od 1859 pracował jako fotograf, najpierw na wolnym powietrzu, później w pracowni w wynajętym pokoju przy ul. Grodzkiej 83. W 1861 otworzył zakład przy ul. Krupniczej 6, następnie przy ul. Kopernika 29. W l. 1864-1867 wystawił dom przy ul. Kolejowej 27b, gdzie 1 XI 1867 otworzył swój renomowany zakład z nowocześnie wyposażonym atelier laboratorium. Wybitny obywatel i radny miasta Krakowa. Znany z fotografii etnograficznej, pejzaży Tatr, tworzył tzw. "żywe obrazy". Autor portretów, w tym powstańców z 1863 i pierwszych albumowych zdjęć aktorów.

Aktorka ujęta w popiersiu. Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie wydrukowany na czerwono nadruk: "Mdme Modjeska Stereoscopic Co.". Na odwrocie reklamowa winieta atelier z medalami nagrodowymi. Stan bardzo dobry.
H. Modrzejewska (1840-1909) - wybitna polska aktorka, gwiazda scen polskich i amerykańskich, jedna z najwybitniejszych aktorek w historii teatru i odtwórczyni najznakomitszych ról tragicznych w sztukach Williama Szekspira. Wyemigrowała do Ameryki w 1876.

Zdjęcie naklejone na oryg. kartonowy podkład z czerwonym obramowaniem. Na dolnym marginesie podkładu nadruk: "Carl Suck, Hof-Photogr., Berlin". Na odwrocie reklamowa winieta zakładu oraz napis atramentem: "Fryderyk-Boguslaw Radziwill". Otarcia i miejscowe zaplamienia.
B. F. Radziwiłł herbu Trąby (ur. 3 stycznia 1809 w Królewcu, zm. 2 stycznia 1873 w Berlinie) – pruski generał; z berlińskiej linii magnackiego rodu Radziwiłłów. Syn Antoniego Henryka Radziwiłła i księżniczki Luizy Pruskiej z Hohenzollernów; brat Wilhelma i Elizy, ojciec m.in. Edmunda i Ferdynanda. W 1848 roku głosował przeciwko przyłączeniu Wielkiego Księstwa Poznańskiego do Związku Niemieckiego, od 1854 członek pruskiej Izby Panów. Sympatyk niemieckiej Katolickiej Partii Zentrum. XI ordynat na Ołyce, II ordynat przygodzicki. Patron kościoła farnego w Ostrowie Wlkp. Fundator budynku ostrowskiego sądu niem. Amts und Landsgericht. Zaangażował się przy budowie Królewskiego Gimnazjum Męskiego w Ostrowie. (Wikipedia).

Profesor ujęty w 3/4 postaci, siedzi w fotelu, patrząc na wprost. Na odwrocie nadruk: "zd. do tematu 'Z największych osiągnięć nauki PRL. N/z: prof. dr Hugo Steinhaus / 96269/2 B. CAF-Wołoszczuk". Stan dobry.
H. D. Steinhaus (1887-1972) – matematyk, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza i Uniwersytetu Wrocławskiego, współtwórca lwowskiej szkoły matematycznej, współzałożyciel, aforysta.

Artysta ujęty w 3/4 postaci, na ulicy, w płaszczu. Na odwrocie piecz.: "International News Photos, Inc., 235 East 45th Street New York City" oraz naklejony taśmami pasek papieru z maszynopisowym tekstem: "[...] Polish painer, who will make portrait of Hoover, arrives on Berengaria. New York... Tadeusz Styka, famous polish portrait painter. Arrived here on the Berengaria, on his way to Washington, to make a portrait of President Hoover. Many of his portraits will be placed on exhibition in the Gainburg Art Galleries here". Zdjęcie w passe-partout, w ramie za szkłem. Stan dobry.
T. Styka (1889-1954) – malarz portrecista, członek artystycznego rodu Styków. Tadeusz był synem Jana Styki, pierwszym z piątki rodzeństwa - miał brata Adama i siostry: Marię, Zofię i Janinę. Artystyczne zdolności przejawiał już od najmłodszych lat, co sprawiło że bardzo wcześnie rozpoczął naukę u ojca. Tadeusz nigdy nie odebrał klasycznej edukacji akademickiej, ponieważ jego ojciec nie popierał tak zinstytucjonalizowanego sposobu kształcenia, który mógł okazać się zgubny i bezcelowy dla młodego artysty. Pierwsze lekcje rysunku pobierał u ojca. Znany jest głównie z portretów znanych postaci pierwszej połowy XX w. (m.in. Poli Negri, Ignacego Paderewskiego, Enrica Carusa). Malował również sceny rodzajowe, religijne i symboliczne, akty i zwierzęta (szczególnie lwy). Często współpracował z bratem. Otrzymał francuską Legię Honorową. Zmarł w Nowym Jorku, pochowany jest obok ojca na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park (Glendale) w Los Angeles. (Wikipedia).
"W odróżnieniu od Jana Styki – Ameryka mocno pociągała jego syna Tadeusza – i to już od wspomnianej, pierwszej wizyty w roku 1904. Szczególne wrażenie zrobił na nim Nowy Jork Dzięki kilkumiesięcznemu pobytowi w tym wyjątkowym mieście (od listopada 1904 do lutego 1905), poznał wielu znanych artystów i zetknął się ze współczesnymi nurtami malarstwa światowego. To było powodem, że po ukończeniu studiów w Paryżu i zdobyciu tam uznania jako malarz-portrecista, coraz częściej odbywał podróże do Nowego Jorku. Był tu przyjmowany nie tylko w środowisku wybitnych artystów, ale także i polityków. Plon tych wojaży to wysoko oceniane portrety wielu popularnych wówczas amerykańskich postaci, w tym wielokrotnie reprodukowany portret sławnej polskiej aktorki Poli Negri. Urzeczony Ameryką, widząc tu dla siebie wielkie możliwości – Tadeusz Styka w roku 1929 ostatecznie przeniósł się na stałe do Nowego Jorku, gdzie założył rodzinę i w swoim ekskluzywnym atelier, w samym sercu Manhattanu, przy Central Park, przyjmował najwybitniejsze amerykańskie osobistości. Tu powstały słynne, eksponowane obecnie w najbardziej prestiżowych miejscach Ameryki portrety: Sarah Delano Roosevelt, prezydentów USA – Herberta Hoovera, Franklina Roosevelta, Harry`ego Trumana, a także naszego wielkiego rodaka Jana Ignacego Paderewskiego oraz portrety dziesiątków najznakomitszych postaci ze świata kultury, sztuki i polityki przebywających na stałe lub czasowo w Ameryce." – za: http://www.magazynpolonia.com/artykul/historia,rodzina-stykow,4e09fc52223e2.